Connect with us

Actueel

Net binnen: Het gaat niet goed met Monique Westenberg

Avatar foto

Published

on

Monique Westenberg deelt openhartig herstelverhaal na wintersportblessure

Een vakantie in de sneeuw staat voor velen gelijk aan ontspanning, avontuur en quality time met het gezin. Ook voor Monique Westenberg betekende haar wintersporttrip een moment om tot rust te komen. Toch verliep de periode na haar vakantie anders dan verwacht. In plaats van uitgerust terug te keren, werd ze geconfronteerd met fysieke klachten die haar dagelijks leven beïnvloedden.

Op sociale media geeft Monique haar volgers een inkijkje in haar herstelproces en hoe ze, met een combinatie van professionele begeleiding en bewuste keuzes, werkt aan haar gezondheid en balans.


Rugklachten na de wintersport

De klachten begonnen kort na haar terugkomst van een actieve skivakantie. Monique merkte dat ze last kreeg van haar onderrug, iets wat haar belemmerde in haar dagelijkse bezigheden. Ze besloot niet te wachten en schakelde de hulp in van een specialist.

Bij de fysiotherapeut kwam naar voren dat haar bekkenstand verstoord was, een ongemak dat vaak voorkomt na intensieve beweging of een onverwachte val. Hoewel de behandeling verlichting bood, bleef haar rug gevoelig en vroeg haar lichaam om extra aandacht.


Een nieuwe aanpak: Pilates voor kracht en stabiliteit

Om het herstelproces te ondersteunen en verdere klachten te voorkomen, besloot Monique te starten met Pilates. Deze trainingsmethode, bekend om de focus op kernspieren en gecontroleerde bewegingen, wordt vaak geadviseerd bij rugklachten. Het helpt bij het versterken van de dieperliggende spieren die nodig zijn voor een gezonde houding en soepele beweging.

Monique traint bij Reboot, een studio waar gewerkt wordt met persoonlijke begeleiding en kleine groepen. Deze kleinschalige aanpak sluit perfect aan op haar behoefte aan maatwerk tijdens haar herstelperiode. Via haar sociale kanalen deelt ze haar eerste indrukken van de sessies en benadrukt ze hoe goed deze aanpak bij haar past.

“Het voelt fijn om met iemand te werken die precies kijkt naar wat mijn lichaam nodig heeft,” schrijft ze in een van haar berichten.


Lichamelijk herstel en mentale balans

Voor Monique gaat het herstel niet alleen over het fysieke aspect. De afgelopen jaren heeft ze vaker ervaren hoe belangrijk het is om ook mentaal in balans te blijven wanneer het lichaam signalen geeft. Daarom ziet ze haar Pilates-traject als meer dan een tijdelijke oplossing: het is een investering in haar algehele welzijn.

In haar berichten op Instagram toont ze zich kwetsbaar, maar tegelijkertijd vastberaden. Ze laat zien dat het mogelijk is om tegenslag te accepteren en daar op een positieve manier mee om te gaan.


Tijd met haar zoon en reacties uit het publiek

Tijdens de skivakantie bracht Monique veel tijd door met haar zoon Dré. Het was een waardevolle periode waarin ze samen herinneringen maakten, weg van de dagelijkse routine. Toch ontstond er online discussie over het feit dat deze vakantie plaatsvond buiten de reguliere schoolvakantie.

Sommige volgers stelden vragen over de leerplicht en hoe het mogelijk is dat een schoolgaand kind tijdens lesweken op vakantie gaat. In Nederland geldt immers dat kinderen vanaf vijf jaar onder de leerplicht vallen. Reacties varieerden van oprechte nieuwsgierigheid tot kritische opmerkingen.

Monique koos ervoor om niet inhoudelijk te reageren op de vragen. Ze richtte zich liever op de positieve kant van haar vakantie en het herstel daarna. Het is een keuze die typerend is voor haar: zich niet laten meeslepen in online discussies, maar focus houden op wat voor haar telt.


Een bekend gezicht in de spotlight

Als publiek figuur weet Monique dat haar leven vaak onder een vergrootglas ligt. Ze is zich bewust van de publieke belangstelling en de meningen die mensen hebben. Toch blijft ze trouw aan zichzelf en kiest ze ervoor om op een rustige, integere manier met kritiek om te gaan.

Ze gebruikt haar platform om inspiratie en herkenning te bieden, in plaats van zich te verdedigen of in discussies te verzanden. Haar openheid over haar hersteltraject heeft geleid tot veel steunbetuigingen van volgers die zich herkennen in haar verhaal.


Herstel als persoonlijke groei

Monique ziet haar herstel niet als iets wat ze ‘even moet doen’, maar als een kans om opnieuw in contact te komen met haar lichaam. Ze deelt hoe Pilates haar helpt om sterker te worden, zowel fysiek als mentaal.

Voor veel mensen die te maken hebben met rugklachten of andere lichamelijke beperkingen, is haar verhaal herkenbaar. Het idee dat herstel tijd kost, geduld vraagt en inzet vereist, wordt door Monique op een toegankelijke manier verteld.

Ze laat zien dat het belangrijk is om de signalen van je lichaam serieus te nemen en niet door te blijven gaan als je eigenlijk rust nodig hebt.


Terugkijken met een glimlach

Ondanks de nasleep van haar vakantie kijkt Monique met positieve gevoelens terug op haar tijd in de sneeuw. De momenten met haar zoon, het buiten zijn, het skiën – ze ziet het nog steeds als waardevolle ervaringen. De blessure was vervelend, maar voor haar geen reden om de reis als mislukt te beschouwen.

“Het was een mooie reis, met een onverwacht leermoment,” schrijft ze. “En daar leer je uiteindelijk het meeste van.”

Met die instelling laat ze zien dat het mogelijk is om ook uit minder fijne situaties iets positiefs te halen.


De kracht van eerlijkheid en zelfzorg

Wat Monique’s verhaal krachtig maakt, is haar combinatie van eerlijkheid, veerkracht en toewijding. Ze spreekt open over de uitdagingen waar ze mee te maken heeft, maar blijft zich richten op oplossingen. Haar keuze om haar ervaringen te delen, maakt het onderwerp bespreekbaar en normaliseert het idee dat herstel een proces is waarin ups en downs horen.

Ze inspireert anderen om ook goed voor zichzelf te zorgen, aandacht te hebben voor lichaamssignalen en tijdig hulp in te schakelen wanneer dat nodig is.

Conclusie: luisteren naar je lichaam is geen zwakte, maar een kracht

Het verhaal van Monique Westenberg is herkenbaar voor velen. Of je nu zelf een blessure hebt gehad, te maken hebt gehad met kritiek van buitenaf of simpelweg probeert balans te vinden in een druk leven – haar aanpak biedt een krachtig voorbeeld.

Door bewust te kiezen voor herstel, ruimte te maken voor zelfzorg en kalm te blijven onder publieke druk, laat ze zien dat gezondheid, innerlijke rust en verbondenheid de echte pijlers zijn waarop je kunt bouwen. En dat maakt haar verhaal niet alleen inspirerend, maar ook waardevol voor iedereen die op zoek is naar balans in lichaam en geest.

Actueel

Gijs (22) verloor zijn zus Eva Kroot (26): ‘Bij een roodborstje denk ik altijd aan Eva’

Avatar foto

Published

on

Gijs (22) mist zijn zus Eva elke dag, maar voelt haar nabijheid in een klein roodborstje: “Alsof ze even komt kijken hoe het met me gaat”

Voor Gijs Kroot (22) uit Tilburg betekent een roodborstje veel meer dan een toevallig vogeltje in de tuin. Sinds zijn oudere zus Eva (26) aan longk*nker 0verleed, duikt het diertje op onverwachte momenten op. En telkens voelt het als een teken van verbondenheid. “Alsof ze even laat weten dat ik er niet alleen voor sta.”

Een onverwachte diagnose bij een jonge vrouw vol leven

Eva Kroot was sportief, sociaal en volop bezig met de toekomst. Niemand in haar omgeving had verwacht dat haar leven plots in het teken zou staan van z!ekenhuisbezoeken, scans en behandelingen. Op haar 24e kreeg Eva de diagnose longk*nker. “In eerste instantie dachten we aan een hardnekkige verkoudheid,” vertelt Gijs. “Niemand dacht aan iets ernstigs, zeker niet bij iemand die nog zo jong is en nooit heeft gerookt.”

De schok was groot. Ondanks de ingrijpende diagnose bleef Eva optimistisch en veerkrachtig. Ze onderging behandelingen, leefde zo bewust mogelijk en bleef betrokken bij haar omgeving. “Zelfs toen ze al uitbehandeld was, bleef ze een blij mens,” zegt Gijs. “Ze wilde blijven leven in het nu. Dat typeerde haar.”

Een grote zus én een beste vriendin

Gijs en Eva waren meer dan broer en zus. Ze waren elkaars vertrouwelingen. “Eva was degene bij wie ik altijd terechtkon. Ze luisterde zonder oordeel, wist precies wat ze moest zeggen. Ze heeft me altijd aangemoedigd om mezelf te zijn.” Hij pauzeert even. “Zij was mijn anker, mijn veilige plek.”

De z!ekte sloopte haar lichaam, maar niet haar geest. Tot haar laatste weken bleef Eva vragen hoe het met anderen ging. “Ze vroeg meer naar ons dan naar zichzelf. Zelfs in die laatste fase was ze bezorgd om mijn studie, mijn dromen, mijn toekomst.”

De leegte is niet in woorden te vangen

Eva 0verleed begin 2024. Gijs was 22, Eva pas 26. Het verlies voelde als een mokerslag. “De wereld draaide gewoon door, maar voor ons stond alles stil.” De lege plek in het gezin is voelbaar bij elke maaltijd, elk gesprek, elk toekomstplan. “Rouwen is niet iets dat je even doet. Het is iets dat in je verweven raakt.”

Gijs vond het moeilijk om zijn draai te vinden na het verlies. “Alles voelde zinloos. Studeren, plannen maken, zelfs lachen. Want hoe kon ik verder gaan terwijl zij dat niet meer kon?”

Een roodborstje in de tuin verandert alles

En toen, een paar dagen na de uitvaart, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik stond in de tuin en zag een roodborstje op het hek zitten. Het bleef rustig zitten, keek me aan. Het voelde niet zomaar als een vogel. Het voelde als… Eva.”

Sindsdien duikt het vogeltje op bij momenten van twijfel, verdriet of eenzaamheid. “Soms ben ik aan het wandelen, en dan vliegt er ineens een roodborstje voor me uit. Dan weet ik: ze is er nog, op haar eigen manier.”

Voor Gijs is het roodborstje geen toeval, maar een symbool. “Of je nu spiritueel bent of niet: dat kleine diertje geeft mij rust. Het is alsof Eva zegt: ‘Ik ben bij je, ga maar door.’”

Eva’s kracht op tv: leven met open vizier

Eva deed mee aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk, waarin jonge mensen met een levensbedreigende z!ekte hun verhaal delen. “Ze wilde geen medelijden, maar begrip,” vertelt Gijs. “Ze wilde laten zien dat je ook kunt leven, ook als je weet dat je tijd beperkt is.”

De aflevering waarin Eva centraal stond, raakte vele kijkers. Het leverde talloze reacties op van mensen uit het hele land. “Ze kreeg berichten van mensen die zich herkenden in haar verhaal. Dat ze zich minder alleen voelden door haar openheid.”

Gijs is trots op wat zijn zus heeft achtergelaten. “Ze heeft iets groots gedaan door gewoon zichzelf te zijn. Kwetsbaar, liefdevol en eerlijk.”

Herinneren door te leven

Hoewel de pijn groot blijft, probeert Gijs zijn weg te vinden. Hij studeert psychologie en werkt aan een podcast waarin rouw bij jongeren centraal staat. “Rouwen is iets waar weinig over wordt gepraat, zeker onder jongeren. Maar het is zó belangrijk om die ruimte te maken.”

Zijn podcast biedt herkenning, een luisterend oor en soms een vleugje humor. “Niet om het licht te maken, maar om te laten zien dat verdriet en lachen naast elkaar mogen bestaan.”

Elke keer als Gijs aan Eva denkt – en dat is vaak – zegt hij zachtjes “Hoi Eva” als hij weer een roodborstje ziet. “Het helpt me om haar dichtbij te houden, ook al is ze fysiek weg.”

Symboliek van het roodborstje: troost in een kleine vorm

In veel culturen staat het roodborstje symbool voor verbondenheid met een 0verledene. Of het nu geloof, toeval of intuïtie is: voor veel mensen biedt het troost. Voor Gijs voelt het als een liefdevol teken dat hij niet alleen is.

“Het is klein, fragiel en toch zo krachtig,” zegt hij. “Net zoals Eva. Ze was een licht mens. En dat licht wil ik blijven voelen.”

Wat Eva hem leerde

Gijs vertelt dat hij dankzij Eva op een andere manier naar het leven is gaan kijken. “Ze leerde me dat je niet hoeft te wachten op een grote gebeurtenis om te voelen dat het leven waardevol is. Het zit in de kleine dingen. Een lach, een goed gesprek, of dus… een roodborstje.”

Hij sluit af met een boodschap voor anderen die iemand missen: “Zoek je eigen teken. Voor de een is het een liedje, voor de ander een geur, een plek of dier. Wat het ook is, laat het je helpen. Want we hoeven onze geliefden niet los te laten om verder te kunnen gaan. We mogen ze meedragen.”

Continue Reading