Actueel
Nederland riskeert 100 miljoen euro aan dwangsommen vanwege trage afhandeling van asielaanvragen
De Immigratie- en Naturalisatiedienst (IND) kampt al jarenlang met hardnekkige achterstanden bij het afhandelen van asielaanvragen. Deze vertragingen hebben niet alleen een zware impact op asielzoekers, maar vormen ook een groeiende financiële last voor de Nederlandse overheid. In 2024 liepen de dwangsombetalingen aan asielzoekers vanwege overschrijding van wettelijke beslistermijnen op tot een recordbedrag van 36,8 miljoen euro, meer dan drie keer zoveel als het jaar ervoor.
Dwangsommen: van prikkel tot kostbare vicieuze cirkel
Het systeem van dwangsommen werd ooit ingevoerd om overheidsinstanties te stimuleren tijdig te beslissen. Bij asielprocedures betekent dit dat als de IND te laat een besluit neemt, asielzoekers onder voorwaarden een ingebrekestelling kunnen indienen. Reageert de IND vervolgens niet binnen de wettelijke termijn, dan volgt een dwangsom.
In theorie moet dit bijdragen aan snellere besluitvorming, maar in de praktijk is het tegenovergestelde gebeurd. Door personeelstekorten en complexe regelgeving blijft de IND achter de feiten aanlopen, waardoor de druk op medewerkers toeneemt en de achterstanden verder oplopen. De 30.000 ingebrekestellingen in 2024 illustreren de omvang van het probleem.
Explosieve stijging in cijfers
Waar de IND in 2023 nog 11,3 miljoen euro aan dwangsommen betaalde, steeg dit in 2024 tot een bedrag van 36,8 miljoen euro. Deze explosieve stijging is niet alleen het gevolg van een hogere instroom van aanvragen, maar vooral van structurele problemen binnen de organisatie.
Interne rapportages tonen aan dat de werkdruk funest is voor de motivatie van IND-medewerkers. Door het constante moeten afhandelen van ingebrekestellingen en juridische procedures blijft er te weinig ruimte over voor de reguliere afhandeling van dossiers.
Oorzaken van de vertragingen
De IND wijst op drie hoofdoorzaken voor de aanhoudende achterstanden:
- Personeelstekort: Ondanks de aanwerving van extra personeel blijft de capaciteit ontoereikend om de toestroom van aanvragen te verwerken.
- Complexiteit van procedures: Door veranderende wet- en regelgeving, juridische uitspraken en interne richtlijnen neemt de tijdsinvestering per dossier toe.
- Toename van specifieke aanvragen: Hoewel het aantal eerste asielaanvragen licht daalde naar 32.180 in 2024, groeide het aantal gezinsherenigings- en naturalisatieaanvragen, mede als gevolg van mondiale crises.
Gevolgen voor asielzoekers
De gevolgen voor asielzoekers zijn schrijnend:
- Beperkte rechten: Zolang hun aanvraag niet is afgerond, mogen zij niet werken of studeren, wat leidt tot afhankelijkheid en psychische druk.
- Gezinshereniging: Families blijven soms jarenlang gescheiden doordat aanvragen pas kunnen worden ingediend na toekenning van een verblijfsstatus.
- Onmenselijke opvangomstandigheden: Lange verblijven in overvolle en tijdelijke opvanglocaties zorgen voor stress en spanningen.
Politieke reactie: dwangsommen ter discussie
De stijgende kosten en groeiende onvrede in de samenleving hebben geleid tot politieke maatregelen. In juni 2024 stemde een meerderheid van de Tweede Kamer in met het afschaffen van bestuurlijke dwangsommen voor de IND. Rechterlijke dwangsommen blijven echter mogelijk.
De IND pleit al langer voor deze aanpassing, met het argument dat dwangsommen het probleem niet oplossen maar juist verergeren door extra administratieve lasten.
Structurele oplossingen in zicht?
Om de achterstanden effectief aan te pakken, worden verschillende initiatieven ontplooid:
- Wetsvoorstellen tot vereenvoudiging: Nieuwe regelgeving moet procedures efficiënter en minder arbeidsintensief maken.
- Digitalisering van processen: Door digitale aanvraagprocedures wil de IND de doorlooptijd van dossiers drastisch verkorten.
- Europees Asiel- en Migratiepact: Per 2026 moet dit pact zorgen voor betere taakverdeling tussen EU-lidstaten en snellere procedures.
- Investeren in capaciteit en opleiding: Gerichte wervingscampagnes en scholingstrajecten moeten de IND structureel versterken.
Brede maatschappelijke impact
De financiële middelen die momenteel naar dwangsommen gaan, hadden ook ingezet kunnen worden voor betere opvangfaciliteiten, onderwijsprojecten en integratieprogramma’s. De politieke polarisatie rondom migratiebeleid zorgt ervoor dat structurele oplossingen steeds verder uit zicht raken.
Niet alleen asielzoekers ondervinden de gevolgen van deze impasse. Gemeenten kampen met tekorten aan opvanglocaties, burgers maken zich zorgen over druk op publieke voorzieningen en hulporganisaties worstelen met capaciteitsproblemen.
Conclusie: investeren in efficiëntie en menselijkheid
De achterstanden bij de IND vormen een complexe uitdaging met verstrekkende gevolgen. Zonder structurele investeringen in personeel, digitalisering en wetgeving zal de vicieuze cirkel van wachttijden en dwangsombetalingen blijven bestaan.
Het recente politieke besluit om bestuurlijke dwangsommen af te schaffen is een stap, maar geen oplossing voor het kernprobleem: een onvoldoende toegeruste IND die worstelt met een takenpakket dat blijft groeien.
Alleen met een integrale aanpak – gericht op efficiëntie, duidelijk beleid en humanitaire waarden – kan Nederland deze impasse doorbreken. De maatschappelijke winst zal dan niet alleen zichtbaar zijn in bespaarde miljoenen, maar vooral in het perspectief dat asielzoekers en gemeenten eindelijk weer krijgen.
De vraag blijft: kiest Nederland voor structurele verbetering of blijven we dweilen met de kraan open?
Karlien en Thomas uit Blind Getrouwd: liefde op afstand, maar sterker dan ooit
Wanneer twee mensen elkaar voor het eerst ontmoeten aan het altaar, verwacht bijna niemand dat ze jaren later nog steeds samen zijn. Toch zijn Karlien Bongaerts en Thomas Michielsen het levende bewijs dat liefde die spontaan begint, ook stand kan houden. Hun match in Blind Getrouwd bleek één van de meest harmonieuze in de geschiedenis van het programma — en vandaag vormen ze nog steeds een koppel.
Maar zelfs in een relatie vol liefde en respect blijft één uitdaging hardnekkig bestaan: de afstand tussen hun levens.
Tien jaar Blind Getrouwd: waar staan de koppels nu?
In de speciale jubileumuitzending 10 jaar Blind Getrouwd blikt presentatrice Frances Lefebure terug op de meest memorabele koppels uit de voorbije seizoenen. Ze bezoekt stellen die dankzij het experiment niet alleen de liefde, maar ook zichzelf beter leerden kennen.
Bij Karlien en Thomas is meteen duidelijk: hun band is nog steeds warm, oprecht en vol humor. Toch heeft hun relatie een bijzondere dynamiek die hen al jaren uitdaagt — ze wonen namelijk nog steeds niet samen.
“We hebben het goed samen,” vertelt Karlien met een glimlach, “maar de afstand blijft iets waar we elke week opnieuw mee moeten omgaan.”
Twee steden, twee levens
Thomas woont in Antwerpen, terwijl Karlien haar thuis heeft in Hasselt. Geen werelduit elkaar, maar net ver genoeg om het verschil te voelen. Zeker omdat Thomas geen rijbewijs heeft, ligt de verantwoordelijkheid voor het pendelen meestal bij Karlien.
“We zien elkaar vooral in het weekend,” legt ze uit. “Dan maken we er het beste van: samen koken, wandelen, op restaurant gaan. Maar doordeweeks is het stil.”
Het is een realiteit die veel koppels herkennen: de afstand is niet onoverkomelijk, maar ze vraagt organisatie, geduld en wederzijds begrip.
De impact van afstand op hun relatie
Hoewel Karlien en Thomas zichtbaar gelukkig zijn, geven ze toe dat de fysieke afstand af en toe zwaar weegt.
“Ik voel me goed bij Thomas,” zegt Karlien openhartig. “Maar de afstand blijft een serieuze drempel. Er zijn momenten waarop ik verlang naar het simpele: thuiskomen, elkaar zien, samen op de bank zitten. Dat mis ik soms.”
Thomas begrijpt dat gevoel, maar bekijkt het ook met relativeringsvermogen. “Het is niet ideaal, maar het werkt,” zegt hij. “Misschien juist omdat we elke ontmoeting bewuster beleven. We nemen niets vanzelfsprekend.”
Hun eerlijkheid is ontwapenend — geen groot drama, geen verwijten, maar gewoon twee mensen die leren omgaan met hun realiteit.
Werk en afstand: de praktische puzzel
De grootste hindernis bij het samenwonen is niet hun liefde, maar hun werk. Thomas werkt in Sint-Niklaas, terwijl Karlien in Hasselt actief is. Een verhuizing zou voor één van beiden een aanzienlijke verandering betekenen — mogelijk zelfs een carrièreswitch.
“Verhuizen doe je niet zomaar,” legt Karlien uit. “Het gaat niet alleen over dozen inpakken, maar over een leven herschikken. Familie, werk, vrienden… alles speelt mee.”
Thomas knikt. “We willen het niet overhaasten. We praten erover, we dromen erover, maar het moet op het juiste moment gebeuren.”
Die nuchtere houding typeert het koppel. Waar andere stellen zich laten meeslepen door haast of verwachtingen, kiezen zij voor rust en realisme.
“Toekomstplannen zijn er zeker”
Ondanks de afstand twijfelt niemand aan hun verbondenheid. In de uitzending benadrukt Frances Lefebure dat hun interactie nog steeds even natuurlijk aanvoelt als in hun eerste weken samen.
“Toekomstplannen zijn er zeker,” zegt Thomas met een glimlach. “We weten allebei dat we samen verder willen. Alleen zoeken we nog de juiste manier.”
Voorlopig vinden ze balans in hun ritme: samen in het weekend, contact via video en berichten door de week. En die balans lijkt te werken.
“Soms vragen mensen: ‘Wanneer trekken jullie eindelijk samen in?’” lacht Karlien. “Maar voor ons voelt dit nu goed. We laten het groeien op ons tempo.”
De kracht van hun match
Toen Karlien en Thomas aan Blind Getrouwd deelnamen, was hun klik meteen voelbaar. Waar andere koppels moesten wennen aan de camera’s, leken zij zich moeiteloos aan te passen. Hun eerste gesprekken waren luchtig, maar toch diep — vol humor, wederzijds respect en nieuwsgierigheid.
De experts die hen koppelden, prezen hun emotionele volwassenheid. Ze konden praten zonder te oordelen, luisteren zonder te onderbreken, en lachen zonder spanning.
“We zijn geen mensen van drama,” zei Thomas toen al. “We houden het liever echt.”
Die nuchtere houding is waarschijnlijk ook de reden dat ze, jaren later, nog steeds samen zijn.
Kleine momenten, grote betekenis
Wat Karlien en Thomas onderscheidt van veel andere koppels, is hun vermogen om geluk te vinden in eenvoud. Geen spectaculaire reizen of grootse plannen, maar kleine momenten die tellen.
“Een avondje samen koken of gewoon wandelen in de stad — dat is voor mij het mooiste,” vertelt Karlien. “Het zijn die momenten waarop je voelt: dit is mijn thuis, ongeacht waar we zijn.”
Hun weekends samen zijn heilig. Dan draait alles om ontspanning, samenzijn en humor. “We hebben een traditie,” lacht Thomas. “Elke zondag eten we wafels bij het ontbijt. Dat is ons vaste ritueel.”
Frances Lefebure: “Ze bewijzen dat liefde in de details zit”
Presentatrice Frances Lefebure was zichtbaar geraakt tijdens haar bezoek. “Wat me bij Karlien en Thomas opviel, is hun rust,” zegt ze. “Ze hoeven niet te bewijzen dat ze gelukkig zijn. Je voelt gewoon dat het goed zit. Ze bewijzen dat liefde niet altijd groots hoeft te zijn — soms zit ze in de details.”
Het contrast met sommige andere Blind Getrouwd-koppels is groot: geen drama, geen verwijten, maar een oprechte, volwassen verbinding.
Liefde als werkwoord
In hun openhartige gesprek benadrukken Karlien en Thomas dat liefde, ook na Blind Getrouwd, een werkwoord blijft.
“Mensen denken soms dat het experiment alles bepaalt,” zegt Karlien. “Maar de echte uitdaging begint pas daarna. Je moet blijven praten, blijven luisteren, blijven kiezen voor elkaar.”
Thomas vult aan: “Het huwelijk op televisie was het begin, maar nu leven we het écht. En dat maakt het bijzonder.”
Een toekomst vol mogelijkheden
Hoewel ze voorlopig elk in hun eigen stad wonen, sluiten Karlien en Thomas niet uit dat er op termijn verandering komt. Ze houden de deur open voor nieuwe kansen — misschien een gezamenlijke woning op een centrale plek tussen Hasselt en Antwerpen.
“We dromen soms van een huis met een tuin,” vertelt Karlien. “Niet te groot, gewoon iets gezelligs waar we samen kunnen bouwen aan de toekomst.”
Wat vaststaat, is dat ze die toekomst samen willen invullen — stap voor stap, met geduld en vertrouwen.
Conclusie: liefde zonder haast
Na tien jaar Blind Getrouwd tonen Karlien en Thomas dat ware liefde niet altijd spectaculair hoeft te zijn. Hun verhaal draait niet om snelheid of perfectie, maar om geduld, respect en echtheid.
Ze wonen nog niet samen, maar ze groeien wel samen — en dat is misschien wel de mooiste vorm van vooruitgang.
“We doen het op onze manier,” besluit Karlien. “Liefde is geen race. Zolang we elkaar blijven vinden, maakt afstand niet uit.”
Een eenvoudige zin die alles samenvat: hun huwelijk begon aan het altaar, maar wordt elke dag opnieuw gekozen — met hart, humor en hoop.
💬 Wat vind jij van Karlien en Thomas als koppel? Denk jij dat ze binnenkort gaan samenwonen? Deel je mening of stuur hen een lief bericht via onze Facebookpagina!