Actueel
Mysterie rondom Rick Brandsteder: Waarom verdween hij plotseling uit de spotlights?
Rick Brandsteder werd ooit gezien als een veelbelovend tv-talent, maar de zoon van de onlangs 0verleden Ron Brandsteder is al geruime tijd uit beeld verdwenen. Waar hij ooit talloze programma’s presenteerde, lijkt hij nu te genieten van een leven buiten de schijnwerpers. “Hij is verdwenen,” zo klinkt het.
Van presentator naar een anoniem bestaan
De 40-jarige Rick Brandsteder heeft vijftien jaar lang diverse televisieprogramma’s gepresenteerd. Van Ik Kom Bij Je Eten tot RTL Boulevard, en van Temptation Island tot De Bachelor – hij wist zich lange tijd staande te houden in de televisiewereld. Maar de afgelopen jaren is hij nergens meer te bekennen. Volgens insiders leeft hij nu grotendeels van het familiefortuin in het zonnige Spanje.
De timing van zijn verdwijning uit de media valt samen met het 0verlijden van zijn vader, Ron Brandsteder. “Ron en Yvonne hebben twee prachtige kinderen, waarvan er een in de voetsporen van Ron trad: Rick. Maar hij heeft ervoor gekozen om zich grotendeels terug te trekken in Spanje,” zegt Evert Santegoeds in Shownieuws.
Santegoeds vervolgt: “Zijn carrière is niet helemaal geworden wat iedereen voorspelde. Hij had veel grote successen op televisie, maar het was toch niet zijn wereld. We hebben het nodige van hem meegekregen en hij heeft ervoor gekozen om zich, net als zijn vader, langzaam terug te trekken.”
Een familie met een verleden
De Brandsteder-familie heeft door de jaren heen een kleurrijke reputatie opgebouwd. Ron Brandsteder kwam in het verleden in het nieuws vanwege incidenten die verband hielden met alcohol. “Dat was bij de jongens ook wel een beetje het geval. Ze hadden duidelijk een aardje naar hun vaartje, zoals dat in zijn tijd genoemd werd,” aldus Santegoeds.
Zijn moeder, Yvonne Brandsteder, heeft daarentegen nooit echt de publiciteit gezocht. “Yvonne was een prachtige vrouw, maar ze had geen ambitie om zelf een carrière te hebben, zoals bijvoorbeeld Mariska Bauer of Natasja Froger. Ze was mevrouw Brandsteder en daar was ze op haar eigen manier gelukkig mee.”
De band tussen Ron en zijn zoons
Ron Brandsteder heeft in interviews af en toe gesproken over zijn zoons. In 2012 vertelde hij in Shownieuws: “Ik heb twee zoons. De jongste lijkt wat meer op Yvonne, en Rick is echt een Brandsteder. Hij loopt zelfs zoals mijn vader, met z’n rechtervoet iets naar binnen.”
In 2019 gaf hij aan hoe belangrijk zijn familie voor hem was: “Je hoort wel eens verhalen over ouders die gebrouilleerd zijn met hun kinderen. Nou, dat zou ik verschrikkelijk vinden. Het enige wat ik echt leuk zou vinden, is om eens een kleinkind te krijgen. Henny heeft er ook al drie of misschien wel meer, en ik nog nul.”
Een wens die nooit in vervulling ging
Het mocht echter niet zo zijn. Ron Brandsteder kreeg nooit een kleinkind, niet van Rick en ook niet van zijn andere zoon, Bob, die verlamd raakte. “Die wens is nooit in vervulling gegaan. Maar wat een waardevolle opnames zijn dit van vader en zoon. Geweldig om terug te zien.”
Een apart huwelijk
Een ander opvallend aspect van het leven van Ron Brandsteder was zijn huwelijk met Yvonne. Hoewel ze getrouwd bleven, leefden ze gescheiden. “Ze hadden hun eigen manier om hun huwelijk in stand te houden, en dat was in twee verschillende huizen,” aldus een ingewijde.
Toch bleven ze betrokken bij elkaars leven. “Ze kwamen nog steeds bij elkaar over de vloer en Ron heeft zijn laatste weken doorgebracht in het huis van Yvonne. Daar werd hij omringd door haar en hun zonen, terwijl hij zich voorbereidde op zijn afscheid.”
Rick Brandsteder mag dan verdwenen zijn uit de schijnwerpers, maar de impact van de familie Brandsteder blijft onmiskenbaar. Terwijl de media afscheid nemen van Ron, blijft de vraag of Rick ooit zal terugkeren in de televisiewereld of definitief kiest voor een leven buiten de publiciteit.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
