Actueel
‘Mooiste tweeling ter wereld’ zijn nu verbluffende jonge tieners
In 2017 vierden Leah Rose en Ava Marie Clements hun zevende verjaardag door een Instagram-account aan te maken. Wat begon als een simpele manier om hun leven te delen met vrienden en familie, explodeerde ’s nachts met volgers die versteld stonden van hun uitzonderlijke schoonheid.
Nu, op 14-jarige leeftijd, zijn de Californische tweelingzusjes internationaal erkende modellen, vaak omschreven als de “mooiste tweeling ter wereld”. Hun verhaal gaat echter verder dan hun engelachtige uiterlijk en laat zien hoe sociale media niet alleen een carrière, maar ook een levensmissie kunnen beïnvloeden.
Van eenvoudige posts naar wereldwijde erkenning
In 2017 besloot Jaqi Clements, moeder van Leah en Ava, om hun foto’s op Instagram te delen. Wat begon als een onschuldige manier om familie en vrienden op de hoogte te houden, veranderde al snel in een virale sensatie. Mensen over de hele wereld waren onder de indruk van de natuurlijke schoonheid van de tweeling en binnen korte tijd begonnen modellenbureaus en merken zich te melden.
“Instagram was iets dat ik nauwelijks gebruikte voordat ik een account voor de meisjes begon,” schreef Jaqi in een blogpost. “Als je me zes maanden geleden had gevraagd of 300.000 volgers veel was… had ik geen idee gehad.” Inmiddels hebben Leah en Ava bijna drie miljoen volgers op Instagram en Facebook. Hun samenwerking met topmerken zoals Nike, Disney en Target heeft hen een vaste plaats gegeven in de wereld van kindermodellen.
Kritiek en ethische discussies
Achter de glamour kreeg de familie Clements ook te maken met kritiek. Sommige mensen vroegen zich af of het verantwoord was om Leah en Ava op zo’n jonge leeftijd al aan een modellencarrière te laten beginnen. Jaqi verdedigde haar keuze door uit te leggen dat modellenwerk de droom van haar dochters was en geen beslissing die hen werd opgedrongen. Ze benadrukte dat zowel zij als haar man Kevin geen winst behaalden uit de carrière van hun dochters, maar juist offers brachten om hen te ondersteunen.
“Als er ooit een dag komt dat ze willen stoppen, dan zal ik hen daar 100% in steunen,” verklaarde Jaqi.
Een onverwachte uitdaging: strijden voor hun vader
Het leven van de familie Clements nam in 2019 een onverwachte wending. Kevin, de vader van Leah en Ava, begon last te krijgen van symptomen die hij aanvankelijk afdeed als een lichte verkoudheid. Uiteindelijk bleek hij te lijden aan T-cel acute lymfoblastische leukemie/lymfoom, een zeldzame en agressieve vorm van k*nker.
Wat begon als een platform voor hun modellencarrière, werd ineens een reddingslijn voor hun vader. De tweeling gebruikte hun groeiende sociale media-bereik om aandacht te vragen voor zijn situatie en om potentiële beenmergdonoren te vinden.
“Als hij een transplantatie krijgt, zal zijn k*nker sneller verdwijnen,” vertelde Ava destijds aan People. Leah voegde eraan toe: “Mensen zijn zo lief om mijn vader te willen helpen. Hoe meer mensen zich laten testen, hoe beter.”
Duizenden volgers reageerden op de oproep van de tweeling om hun vader te helpen. Hoewel Kevin een geschikte donor vond in zijn broer Chris, werden talloze mensen die zich door hun oproep hadden laten testen toegevoegd aan een nationaal donorregister, waardoor ook andere patiënten geholpen konden worden.
Meer dan alleen mooie gezichten
Nu, op 14-jarige leeftijd, blijven Leah en Ava zich ontwikkelen, zowel als modellen als jonge influencers met een boodschap. Hun reis van lokale modellen naar internationale sensaties getuigt van hard werken, doorzettingsvermogen en de onvoorwaardelijke steun van hun familie.
Naast hun modellencarrière combineren Leah en Ava hun werk met onderwijs en familieverantwoordelijkheden. Ze zijn actief in belangenbehartiging en blijven via sociale media mensen inspireren. Hun verhaal laat zien dat sociale media niet alleen een springplank naar succes kunnen zijn, maar ook een krachtig hulpmiddel om levens te veranderen.
Wat de toekomst voor deze bijzondere tweeling brengt, blijft afwachten, maar één ding is zeker: hun invloed en positieve impact reiken verder dan de modewereld alleen. Leah en Ava Clements zijn een inspiratiebron voor velen en een bewijs dat schoonheid, in combinatie met een doel, een krachtig instrument kan zijn.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
