Actueel
Miljoenenjacht-winnaar geeft geld direct uit: ”Had ik écht nodig”
De Nieuwjaarsspecial van Miljoenenjacht zorgde gisteravond voor spektakel en blijdschap. De uitzending stond in het teken van de verdeling van de PostcodeKanjer ter waarde van 59,7 miljoen euro. Meerdere winnaars in Balkbrug werden verblijd met enorme bedragen, en in de studio wist finalist Barry een flink bedrag in de wacht te slepen.
PostcodeKanjer in Balkbrug: Een feestelijke verrassing
De PostcodeKanjer viel dit jaar in Balkbrug. Presentatrices Caroline Tensen, Quinty Trustfull en Nicolette van Dam belden aan bij gelukkige winnaars om hen persoonlijk te verrassen met hun prijzen. De grootste aandacht ging uit naar Rudolf en Jannie, een stel dat maar liefst 3,5 miljoen euro won.
Toen de joviale Rudolf de cheque uit de gouden envelop haalde, kon hij in eerste instantie niet geloven wat hij zag. Hij stamelde: “33 euro?” waarop Caroline Tensen enthousiast riep: “NEE, DRIE MILJOEN!” Jannie was zichtbaar overdonderd en beschreef haar gevoel als “flabbergasted”.
Emotionele reactie van Rudolf
Hoewel het gigantische bedrag op de cheque indruk maakte, was Rudolf’s eerste reactie opvallend bescheiden. Hij grapte: “Wat moet je ermee?” en benadrukte vervolgens hoe belangrijk het was dat zijn kinderen bij dit bijzondere moment aanwezig waren. “Het is fijn dat mijn kinderen hier zijn,” voegde hij eraan toe, wat zijn diepe liefde voor zijn familie liet zien.
De kijkers waardeerden deze opmerking, die getuigde van Rudolf’s prioriteiten en nuchterheid.
Plannen voor het prijzengeld
Op de vraag wat Rudolf en Jannie als eerste met hun winst zouden doen, antwoordde Rudolf luchtig: “Ik moet een nieuwe voordeur hebben.” Caroline Tensen maakte er een grapje van door voor te stellen een voordeur met gouden knoppen te nemen.
Hoewel het stel nog tijd heeft om na te denken over grotere investeringen, lijkt het erop dat hun nieuwe voordeur symbool staat voor een frisse start in het nieuwe jaar.
Studiowinnaar Barry: Een bijzondere finalist
In de studio wist finalist Barry de kijkers flink bezig te houden. Hij zorgde voor discussie op sociale media door een aantal opmerkelijke uitspraken. Zo koos hij koffer 16 om mee te spelen, omdat hij 16 een “mooie leeftijd” vond. Toen Linda de Mol hem vroeg waarom juist dat getal, antwoordde hij dat hij ook 18 mooi vond. Het gesprek leidde tot enige verwarring en verbaasde reacties van de kijkers.
Dromen over Thailand
Op de vraag van Linda of Barry nog dromen of wensen had, vertelde hij dat hij graag op reis wilde naar Thailand. Dit leidde tot gemengde reacties op sociale media. Sommige kijkers maakten gekscherend opmerkingen over zijn voorkeur voor dat specifieke land, terwijl anderen het juist waardeerden dat hij eerlijk was over zijn wensen.
Een spannende finale
Met nog vijf koffers over en de 5 miljoen euro nog in het spel, besloot Barry uiteindelijk te dealen bij een bod van 281.000 euro. Hoewel het geen miljoenenprijs was, bleef het een indrukwekkend bedrag waarmee hij zijn droomreis naar Thailand zeker kan realiseren.
Na aftrek van 34,2 procent kansspelbelasting houdt Barry nog ongeveer 185.000 euro over. Een mooie prijs, zeker in combinatie met de spanning en het plezier van het spel.
Een avond vol emoties
De Nieuwjaarsspecial van Miljoenenjacht bood een mix van feestelijke verrassingen en spannende momenten. De grote bedragen in Balkbrug en de indrukwekkende winst van Barry maakten de avond memorabel. De reacties van de winnaars, zoals de liefdevolle woorden van Rudolf en de oprechte emotie van Jannie, raakten niet alleen de kijkers, maar benadrukten ook de kracht van delen en samenzijn.
Met deze bijzondere uitzending is het nieuwe jaar op een hoopvolle en feestelijke manier van start gegaan.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
