Actueel
Maxime en Leroy maken heftig nieuws bekend en zijn er helemaal kapot van
Maxime Meiland opnieuw in mineur: villa-verkoop mislukt voor de tweede keer
Het blijft een zware tijd voor Maxime Meiland en haar partner Leroy Molkenboer. De hoop op een nieuwe start werd onlangs opnieuw de kop ingedrukt toen bleek dat de verkoop van hun villa in Noordwijk wéér niet doorgaat. Wat een opluchting had moeten zijn, veranderde binnen enkele weken in een teleurstelling die er stevig inhakt bij het bekende koppel. Volgens bronnen uit hun omgeving is Leroy zichtbaar aangeslagen en heeft Maxime het er emotioneel zwaar mee. “Ze is er kapot van,” klinkt het.
Een woning die maar niet van eigenaar wil wisselen
Het huis waar het allemaal om draait, ligt aan een doorgaande weg in het chique Noordwijk. Maxime kocht de vrijstaande villa zo’n twee jaar geleden voor een aanzienlijk bedrag. De aankoop leek destijds een droom die werkelijkheid werd: een riante gezinswoning waar ze met Leroy en hun kinderen de toekomst wilde vormgeven. Maar die droom bleek van korte duur.
Vrij snel na de aankoop ontstonden er twijfels. Het wooncomfort liet te wensen over, de ligging werd als onrustig ervaren en ook de energiekosten bleken hoger dan verwacht. Al snel werd duidelijk dat de villa niet de ‘forever home’ zou zijn waarop ze gehoopt hadden.
Financiële zorgen en een stroeve huizenmarkt
De verkoop van de villa is tot nu toe een lijdensweg gebleken. Ondanks meerdere prijsverlagingen blijft de woning onverkocht. Makelaars wijzen op de combinatie van een minder gunstige ligging, het relatief lage energielabel en de stevige vraagprijs als verklaringen voor de moeizame verkoop.
Volgens woningexpert Alex van Keulen, bekend van het programma Kopen Zonder Kijken, was de aankoop van Maxime en Leroy “niet bepaald strategisch”. In zijn woorden: “Ze hebben in een overspannen markt te veel betaald voor een woning die op meerdere punten niet aantrekkelijk is voor doorsnee kopers.”
Twee keer hoop, twee keer teleurstelling
Wat de situatie extra wrang maakt, is dat het huis al twee keer op het punt heeft gestaan om daadwerkelijk verkocht te worden. De eerste keer leek alles in kannen en kruiken: Maxime liet zich openhartig uit in een interview met Shownieuws en vertelde blij te zijn dat er “flink was betaald” door een buitenlands stel.
Maar dat bleek te vroeg gejuicht. De kopers – een Amerikaans koppel dat Nederland nog nooit had bezocht – kregen de financiering niet rond. En dus ging het feest niet door. Maxime en Leroy moesten terug naar af, met opnieuw een bord “Te koop” in de voortuin.
En ook de tweede keer liep het mis. Een nieuw geïnteresseerde partij, naar verluidt iemand uit de kennissenkring van de familie, had eveneens een bod uitgebracht onder voorbehoud van financiering. Zes weken later kwam het verlossende – of in dit geval pijnlijke – telefoontje: de financiering is wéér niet rondgekomen.
De makelaar liet weten dat vooral Leroy erg teleurgesteld is. “Hij is behoorlijk aangeslagen,” aldus de bemiddelaar. Maxime reageerde gelaten, maar emotioneel. “Ze is er verdrietig om. Dit hakt erin.”
Humor en medeleven
Bij Shownieuws, waar Maxime regelmatig in beeld komt, werd de misgelopen verkoop besproken met een knipoog. Bart Ettekoven maakte zelfs een luchtige opmerking: “Ken je die mop van dat huis dat verkocht was? Die ging niet door!” De toon is luchtig, maar tussen de regels door klinkt ook begrip. “Het is echt geen slecht huis,” erkende Ettekoven. “Maar je moet wel de juiste koper vinden, en dat lijkt maar niet te lukken.”
Voor Maxime is het allemaal minder lollig. Wat begon als een nieuw hoofdstuk in haar leven, voelt nu als een last die almaar zwaarder wordt. Vooral de financiële impact is niet te onderschatten. De hypotheek blijft doorlopen en de bijkomende kosten stapelen zich op. Met een druk gezinsleven en een carrière in de media vraagt dit om veerkracht en doorzettingsvermogen.
Terug op Funda: derde keer, goede keer?
Ondertussen staat de villa weer gewoon op Funda. De hoop is dat er alsnog een koper opstaat die de charme van de woning weet te waarderen. De ligging in Noordwijk blijft aantrekkelijk voor mensen die rust zoeken nabij zee, en de binnenkant van de woning is ruim en modern ingericht. Maar of dat voldoende is om geïnteresseerden over de streep te trekken?
Makelaars zijn voorzichtig optimistisch. De woning is inmiddels concurrerender geprijsd, en dat zou de kansen iets kunnen verhogen. Toch speelt de reputatie van het huis – onbedoeld versterkt door media-aandacht – wellicht een rol in het uitblijven van serieuze biedingen. “Er hangt nu een label aan dat lastig van je af te schudden is,” zei een makelaar eerder.
Emotionele tol
Voor Maxime en Leroy is dit alles meer dan een zakelijke kwestie. Het is ook emotioneel beladen. “We hebben hier veel meegemaakt, goede en moeilijke tijden,” vertelde Maxime eerder. “Als je dan hoopt op een nieuwe start en dat blijft maar uit, dan is dat zwaar.” Zeker nu de woning hen blijft binden aan een periode in hun leven die ze eigenlijk wilden afsluiten.
Leroy, normaal gesproken eerder op de achtergrond, zou het er volgens bekenden ook moeilijk mee hebben. “Hij is heel zorgzaam en wil het beste voor Maxime en de kinderen. Als zoiets dan wéér fout loopt, doet dat iets met hem,” aldus een insider.
Blijven hopen
Toch geven Maxime en Leroy de moed niet op. Ze blijven geloven dat er ergens een koper rondloopt die de woning waardeert zoals zij dat in het begin ook deden. “We laten het los en hopen op betere tijden,” schreef Maxime recent op sociale media. Haar volgers wensen haar massaal sterkte toe en spreken de hoop uit dat het derde verkoopmoment wél succes zal opleveren.
Voorlopig blijft de villa staan waar hij staat – fysiek én figuurlijk een obstakel op hun pad. Maar als er iets is dat Maxime Meiland door de jaren heen heeft laten zien, dan is het wel dat ze altijd weer opstaat. Hoe zwaar de klap ook is.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”