Actueel
Martijn Krabbe deelt triest nieuws: “Dat kan ik niet meer”
RTL-topman Sven Sauvé heeft in een openhartig interview met Shownieuws gereageerd op het verdrietige nieuws over Martijn Krabbé. De populaire presentator maakte begin deze maand bekend dat hij uitgezaaide longk*nker heeft en niet meer beter zal worden. Dit schokkende nieuws sloeg in als een bom, niet alleen bij zijn fans, maar ook bij collega’s en vrienden.
“Hij is een van onze beste presentatoren, maar vooral een van onze fijnste collega’s. Het is zo’n warme en lieve man,” aldus een geëmotioneerde Sauvé.
Een oneerlijke strijd
Martijn Krabbé, al jarenlang een vertrouwd gezicht bij RTL, onthulde zijn slopende z!ekte in een emotioneel interview. Hij gaf aan dat hij immunotherapie ondergaat, maar dat zijn toekomst zeer onzeker is.
“Ik ben aan het wegrotten… Zo is het gewoon,” zei hij op pijnlijke wijze over zijn situatie.
Zijn dochter Michelle Krabbé deed eveneens haar verhaal in LINDA., waarin ze openhartig sprak over de impact die de z!ekte op de hele familie heeft.
Martijn blijft ondanks alles zoveel mogelijk werken en is nog altijd de voice-over van Kopen Zonder Kijken. Hij wil zich nuttig blijven voelen, al merkt hij steeds meer de gevolgen van zijn z!ekte.
Het dagelijks leven verandert drastisch
Eén van de grootste uitdagingen voor Martijn is dat hij veel dingen niet meer mag doen. Een ingrijpende verandering was bijvoorbeeld dat hij niet meer mag autorijden. Dit besluit volgde nadat hij vorig jaar een epileptische aanval kreeg, waardoor hij zelfs uit huis moest worden getakeld.
“Mijn zoon Achilles was daarbij, het was heel traumatisch,” vertelde Martijn.
De gevolgen van zijn z!ekte beginnen zich steeds duidelijker te manifesteren, en dat maakt het moeilijk om het normale leven voort te zetten. Toch probeert hij zo positief mogelijk te blijven.
‘Elke zes weken een dobbelsteen’
Een van de moeilijkste aspecten van Martijns z!ekte is de onvoorspelbaarheid. Hij weet niet hoelang hij nog heeft, en dat blijft een zware last om te dragen.
“Mijn casemanager zegt dat ik mazzel heb dat ik die eerste maanden ben doorgekomen.”
Zijn behandeling bestaat uit immunotherapie en regelmatige scans, maar de uitslagen hiervan zijn telkens onzeker.
“Je rolt elke zes weken een dobbelsteen… Het kan goed of slecht uitvallen.”
Deze onvoorspelbaarheid maakt het emotioneel zwaar voor zowel Martijn als zijn dierbaren.
De impact op RTL en collega’s
Bij RTL is Martijn al decennialang een belangrijk gezicht. Van The Voice of Holland tot Kopen Zonder Kijken, zijn bijdrage aan de Nederlandse televisie is onmiskenbaar.
Zijn z!ekte raakt dan ook niet alleen zijn familie, maar ook zijn collega’s. RTL-baas Sven Sauvé benadrukt hoe belangrijk Martijn is voor de organisatie.
“Ik bewonder echt zijn positiviteit,” zegt Sauvé.
Hij voegt eraan toe dat hij Martijn vaak spreekt en hem enorm waardeert als collega en als persoon.
Een vechter met een groot hart
Ondanks alles blijft Martijn zich vasthouden aan het leven. Zijn liefde voor zijn gezin, zijn werk en zijn fans geeft hem de kracht om door te gaan.
Zijn openheid over zijn z!ekte en zijn veerkracht maken hem voor velen een inspiratie. Terwijl hij zich voorbereidt op wat komen gaat, blijft hij zoveel mogelijk genieten van de momenten die er nog zijn.
Zijn verhaal herinnert ons eraan hoe kwetsbaar het leven is en hoe belangrijk het is om elke dag te koesteren.
Het was een ogenschijnlijk normale ochtend toen Tori, slechts vijftien jaar oud, haar ouders in allerijl hun koffers zag pakken. Haar vader, met een ernstige blik in zijn ogen, kondigde aan: “We hebben de kinderbescherming gebeld, zij zullen komen om je op te halen.”
Deze woorden markeerden het begin van een abrupte en hartverscheurende scheiding. Tori en haar jongere broers, Lucas en Ben, werden plotseling uit hun vertrouwde omgeving gerukt en overgeleverd aan het onbekende.
Hun wereld werd gekanteld; wat volgde was een reeks overplaatsingen naar verschillende pleeggezinnen, waarbij elk kind geïsoleerd raakte van de anderen. Dit was het begin van een moeizame reis door een systeem dat zowel onpersoonlijk als onvoorspelbaar was.
Strijd
Gescheiden van haar broers en zonder duidelijke uitleg of toekomst, begon Tori’s strijd tegen de omstandigheden. Haar leven veranderde van een zorgeloze kindertijd naar een strijd om te overleven.
De pleeggezinnen waarin ze terechtkwam varieerden van onverschillig tot koud, waardoor ze zich vaak ongewenst en alleen voelde. Deze emotionele en fysieke isolatie dwong Tori om op jonge leeftijd volwassen te worden, terwijl ze leerde navigeren door een leven vol onzekerheden.
Haar pad werd gekenmerkt door momenten van diepe eenzaamheid en strijd, maar ook door een groeiend gevoel van zelfstandigheid en veerkracht.
Doorzettingsvermogen
Ondanks de ontberingen leerde Tori zichzelf te onderhouden door te werken in verschillende bijbaantjes. Van het schoonmaken van auto’s tot het assisteren in restaurants, elke job bracht haar een stap dichter bij zelfvoorziening.
Deze periode van haar leven was gevuld met kleine overwinningen en grote verliezen, maar haar drijfveer bleef hetzelfde: het herenigen met haar broers en het opbouwen van een stabiele toekomst. Haar vastberadenheid leidde ertoe dat ze genoeg spaarde om te investeren in haar opleiding, een pad dat ze hoopte dat uiteindelijk zou leiden naar een beter leven voor zowel haarzelf als haar broers.
Hereniging
Jaren nadat ze het pleegzorgsysteem had verlaten en een carrière in de retail had opgebouwd, kwam er een onverwachte wending. Op een dag, net toen ze zich comfortabel voelde in haar nieuwe rol als winkelmanager en in haar recent betrokken appartement, klopten haar ouders aan haar deur.
Hun plotselinge verschijning, met koffers en glimlachen alsof er nooit iets was voorgevallen, confronteerde Tori met een verleden dat ze had geprobeerd achter zich te laten. Hun verzoek om onderdak, alsof ze het recht hadden om haar leven binnen te dringen na zoveel jaren van afwezigheid, bracht een stortvloed aan onopgeloste gevoelens naar boven.
Toekomst
De beslissing van Tori om haar ouders de deur te wijzen was niet alleen een daad van zelfbehoud, maar ook een symbolische afsluiting van een hoofdstuk dat haar jarenlang had achtervolgd.
Deze daad van afwijzing gaf haar de ruimte om zich volledig te richten op het vinden van haar broers en het opbouwen van een leven dat vrij was van het verleden. Het was een moment van bevrijding en empowerment, een bevestiging dat ze ondanks alle tegenslagen haar eigen pad kon kiezen.