Actueel
Marco Borsato geeft hartverscheurend antwoord op gevoelige vraag over Asmara Thielen
Emotionele Marco Borsato spreekt na laatste zitting: “Ik ben leeg en moe”
Na afloop van de laatste zitting in de strafzaak tegen Marco Borsato heeft de zanger donderdag kort gesproken met de pers. Het was voor het eerst in jaren dat hij openlijk reageerde op vragen over de kwestie die zijn leven volledig heeft veranderd.
Het 0penbaar Ministerie (OM) eist vijf maanden cel tegen Borsato. De aanklacht draait om grensoverschrijdend gedrag tegenover een destijds 15-jarig meisje, Asmara Thielen. De zanger ontkent de beschuldigingen, maar erkent dat de situatie diepe sporen bij hem heeft achtergelaten.
“Er is maar één plek waar mijn woorden ertoe doen”
Voor de camera’s oogde Borsato zichtbaar gespannen en uitgeput. Hij sprak rustig, maar zijn stem trilde toen hij terugblikte op de afgelopen jaren.
“Ik heb zes jaar lang niets gezegd,” begon hij. “Zes jaar lang heb ik gezwegen, terwijl er van alles over me werd geroepen. De zogenaamde experts, mensen die mij niet kennen, hadden overal een mening over. Maar er is maar één plek waar wat ik te zeggen heb ertoe doet — en dat is in de rechtbank.”
Met die woorden onderstreepte Borsato zijn vertrouwen in de rechtsgang. Hij zei dat hij bewust heeft gekozen om niet in de media te reageren, ondanks de vaak felle discussies die over hem zijn gevoerd.
“Ik ben gewoon echt leeg”
Na afloop van de zitting beschreef de zanger hoe zwaar de afgelopen dagen voor hem zijn geweest.
“Ik ben een beetje licht in mijn hoofd, een beetje draaierig nu,” zei hij tegen de aanwezige pers. “Ik ben gewoon echt leeg. Ik ben moe. Echt moe.”
Zijn uitspraak werd gevolgd door een korte stilte. De 58-jarige artiest leek de juiste woorden te zoeken om zijn gevoelens onder woorden te brengen. Zijn gezichtsuitdrukking sprak boekdelen: de man die ooit volle stadions liet zingen, stond daar zichtbaar aangeslagen, met een mix van spanning en vermoeidheid.
De vraag over Asmara
Een journalist stelde vervolgens de meest persoonlijke vraag van de middag:
“Houdt u nog van Asmara Thielen?”
Borsato aarzelde lang voordat hij antwoord gaf. Hij keek omlaag, slikte, en zei zacht:
“Dat is een goede vraag. Ik vind het moeilijk om, met alles wat ik nu weet, dat nog in de juiste context te zien. Daar moet ik over nadenken.”
Het was een zeldzaam moment van openheid in een zaak die de afgelopen jaren grotendeels achter gesloten deuren werd besproken. Borsato erkende dat hij geen contact meer heeft gehad met Asmara sinds het begin van de beschuldigingen.
“Nee,” zei hij. “Ik heb vanaf het moment dat dit speelt geen contact meer gehad.”
Zijn woorden klonken voorzichtig, maar oprecht. Het was hoorbaar dat de kwestie hem nog steeds persoonlijk raakt.
“Ik ben niet doof voor hoe zij zich heeft gevoeld”
Hoewel Borsato benadrukte dat hij niet wil speculeren over de motieven achter de aangifte, gaf hij wel aan dat hij begrijpt dat het vermeende slacht0ffer de gebeurtenissen anders heeft beleefd.
“Ik ben niet doof voor hoe de aangeefster zich heeft gevoeld,” zei hij. “Zij heeft het duidelijk anders ervaren. En dat vind ik verschrikkelijk. Wat je er ook van vindt, het is pijnlijk om te weten dat iemand zich zo heeft gevoeld.”
Met deze uitspraak liet Borsato een glimp zien van zijn innerlijke worsteling — een mengeling van verdriet, onbegrip en berusting.
Felle woorden in de rechtbank
Tijdens de zitting eerder op de dag sprak Borsato zich ook in de rechtbank uit over de manier waarop de zaak volgens hem is behandeld. Hij uitte kritiek op de rol van bepaalde media en met name op m!sdaadverslaggever John van den Heuvel, die volgens hem onvolledige informatie zou hebben verspreid.
“Er is veel geschreven dat niet klopte,” zei Borsato. “Er werden aannames gedaan, zonder dat er hoor en wederhoor plaatsvond. En dat heeft mij, mijn familie en mijn omgeving diep geraakt.”
De zanger stelde verder dat niet alle bewijselementen die zijn advocaten hebben aangeleverd, door het 0penbaar Ministerie in behandeling zijn genomen.
“Ik vind het jammer dat niet alles wat wij hebben aangeleverd mocht of kon worden meegenomen. Maar het is zoals het gelopen is. Ik heb mijn verhaal gedaan, en nu is het aan de rechter.”
Vertrouwen in de rechtspraak
Ondanks zijn frustratie over het verloop van de zaak, benadrukte Borsato dat hij vertrouwen houdt in de Nederlandse rechtspraak.
Op de vraag van een verslaggever of hij nog vertrouwen heeft in het systeem, antwoordde hij zonder aarzeling:
“Ja, ik heb vertrouwen in de rechtspraak.”
Dat korte, krachtige antwoord leek veel te zeggen over zijn houding. Geen strijdlust meer, maar berusting en hoop dat de feiten uiteindelijk voor zich zullen spreken.
De eis van het 0penbaar Ministerie
Het OM eist een onvoorwaardelijke gev*ngenisstraf van vijf maanden. Volgens de aanklager heeft de zanger grensoverschrijdend gehandeld, al zou er geen sprake zijn geweest van fysiek geweld.
De advocaten van Borsato, Geert-Jan en Carry Knoops, vragen om volledige vrijspraak. Zij stellen dat de relatie tussen Borsato en het meisje in kwestie verkeerd is geïnterpreteerd, en dat er sprake is van tegenstrijdige verklaringen.
Daarnaast vindt de verdediging dat de zaak is belast met procedurefouten, zoals het te laat aanleveren van honderden uren aan tapgesprekken tussen het vermeende slachtoffer en haar moeder. Die gesprekken zouden volgens de advocaten van invloed kunnen zijn op het oordeel van de rechter.
De emotionele tol
Voor Marco Borsato is het proces meer dan een juridische strijd; het is een persoonlijke beproeving die zijn leven heeft stilgezet. Sinds de eerste berichten over de zaak naar buiten kwamen, heeft hij zich grotendeels teruggetrokken uit de openbaarheid.
Vrienden en collega’s spreken van een man die “nog altijd gebukt gaat onder de druk en onzekerheid”, maar die desondanks probeert de moed te bewaren.
“Hij is uitgeput, maar vastbesloten om dit hoofdstuk af te sluiten,” vertelde een bekende eerder. “Of dat nu met een veroordeling of vrijspraak eindigt, hij wil verder kunnen.”
De uitspraak op 4 december
De rechtbank heeft aangekondigd dat de uitspraak in de zaak op woensdag 4 december zal plaatsvinden. Dan zal duidelijk worden of de rechter de aanklacht van het OM volgt, of dat de zanger wordt vrijgesproken.
Ook zal op die dag blijken of de rechtbank nog aanvullend onderzoek nodig acht naar de recent opgedoken telefoongesprekken, die volgens de verdediging nieuwe inzichten kunnen bieden.
De advocaten van Borsato hebben aangegeven dat ze alleen op die kwestie zullen terugkomen als hun cliënt wordt veroordeeld.
Slotbeschouwing
Het korte persmoment na de zitting liet zien hoe zwaar de zaak weegt op Marco Borsato. Zijn vermoeidheid, zijn aarzelende antwoorden en zijn open erkenning dat hij “leeg en moe” is, schetsen het beeld van een man die worstelt met zijn verleden én met de publieke druk die hem al jaren achtervolgt.
Toch klonk er ook hoop in zijn woorden. Hoop op rechtvaardigheid, op herstel van vertrouwen, en misschien ook op een vorm van innerlijke rust — ongeacht de uitkomst.
“Er is maar één plek waar mijn woorden ertoe doen,” herhaalde hij nogmaals. “En dat is in de rechtbank.”
Met die zin sloot hij af, terwijl hij de pers vriendelijk gedag zei en wegliep — de blik naar beneden gericht, alsof hij wist dat de wereld voorlopig nog niet klaar is met over hem te oordelen.
Veel bedrijven hebben de traditie om hun medewerkers rond de kerstdagen te verrassen met een kerstpakket. Het is een gebruik dat al tientallen jaren bestaat en voor veel mensen onlosmakelijk verbonden is met de laatste weken van het jaar. Of het nu gaat om een doos met etenswaren, een praktisch cadeau of een meer persoonlijke verrassing: het kerstpakket staat symbool voor waardering en afsluiting. Het moment van uitreiken zorgt vaak voor een warme, bijna rituele sfeer op de werkvloer, waarin collega’s samen terugkijken op het afgelopen jaar.
Voor werkgevers is het kerstpakket een relatief eenvoudige manier om dankbaarheid te tonen. Het is een gebaar dat laat zien dat de inzet van medewerkers wordt gezien, zonder dat daar grote woorden voor nodig zijn. Juist omdat het zo’n vaste traditie is, wordt er ook veel betekenis aan gehecht. Medewerkers kijken er vaak naar uit en bespreken onderling wat ze hebben gekregen. Het kerstpakket is daarmee niet alleen een cadeau, maar ook een sociaal moment dat verbindt.
Voor werknemers voelt een kerstpakket vaak als erkenning. Zeker na een intensief of zwaar jaar kan zo’n gebaar extra belangrijk zijn. Het gaat daarbij niet om de financiële waarde, maar om het idee erachter. Een kerstpakket zegt in feite: “We hebben gezien wat je hebt gedaan, dank je wel.” Dat gevoel kan bijdragen aan motivatie, werkplezier en loyaliteit. Zelfs een klein pakket kan dat effect hebben, zolang het met aandacht is samengesteld.
Toch kan het ook anders uitpakken. Wanneer een kerstpakket als karig, onpersoonlijk of zelfs achteloos wordt ervaren, kan het juist teleurstelling oproepen. In plaats van waardering voelt het dan als een gemiste kans. Dat geldt zeker in sectoren waar medewerkers het hele jaar hard hebben gewerkt onder hoge druk. Juist daar ligt de lat gevoelsmatig hoger. Een kerstpakket wordt dan een spiegel van hoe een organisatie met haar mensen omgaat.
Een opvallend kerstpakket zorgt voor discussie
Dat spanningsveld werd dit jaar pijnlijk zichtbaar bij een medewerker van PostNL. Op sociale media verscheen een bericht waarin een medewerker liet zien wat hij vanuit het hoofdkantoor als kerstpakket had ontvangen. Het cadeau bestond uit één enkel item: een kerstbal in de vorm van een PostNL-brievenbus. Hoewel het object op zichzelf misschien als grappig of symbolisch bedoeld was, viel het bij de ontvanger duidelijk verkeerd.
De medewerker deelde zijn teleurstelling, niet zozeer omdat het cadeau weinig waarde had, maar omdat het gebaar volgens hem geen recht deed aan de inzet van het afgelopen jaar. In een sector waar veel wordt gevraagd van werknemers — denk aan lange dagen, piekdrukte rond feestdagen en werken in weer en wind — voelde dit pakket voor hem als een schrale afsluiting. Het bericht werd al snel opgepikt en gedeeld, wat leidde tot veel reacties.
Reacties van collega’s en buitenstaanders
Wat vooral opviel, was de solidariteit vanuit collega’s. Medewerkers van het depot waar de betrokkene werkte, besloten in te grijpen. Zij vulden het oorspronkelijke cadeau aan met extra attenties en pakten alles feestelijk in. Daarmee wilden ze laten zien dat waardering niet alleen van bovenaf hoeft te komen, maar ook onderling kan worden gegeven. Dat gebaar werd door velen als hartverwarmend ervaren.
Online stroomden de reacties binnen. Sommige mensen vonden de kerstbal juist creatief en symbolisch: een herkenbaar object dat trots op het bedrijf uitstraalt. Anderen waren minder mild en spraken van “bezuinigingen op de verkeerde plek”. De discussie draaide al snel niet meer alleen om dit specifieke pakket, maar om een bredere vraag: wat mag je als medewerker verwachten van een kerstpakket?
De symbolische waarde van een kerstpakket
Een kerstpakket is in essentie een symbool. Het staat niet gelijk aan salaris of bonussen, maar vertegenwoordigt iets anders: aandacht. Wanneer die aandacht ontbreekt of als minimaal wordt ervaren, kan dat harder aankomen dan een financiële tegenvaller. Mensen willen zich gezien voelen, zeker aan het einde van een jaar waarin ze zich hebben ingezet voor het bedrijf.
In veel organisaties wordt het kerstpakket daarom zorgvuldig samengesteld. Soms zelfs met keuzemogelijkheden, zodat medewerkers iets kunnen kiezen dat bij hen past. Dat kost meer moeite, maar levert vaak ook meer waardering op. Het laat zien dat er is nagedacht over de ontvanger, en niet alleen over het afvinken van een traditie.
Besparingen en realiteit
Tegelijkertijd is het geen geheim dat veel bedrijven te maken hebben met stijgende kosten. Energieprijzen, lonen en logistieke uitdagingen zetten budgetten onder druk. In dat licht kiezen sommige organisaties ervoor om te besparen op extra’s zoals kerstpakketten. Dat is begrijpelijk, maar het blijft een delicate balans. Juist kleine besparingen op symbolische momenten kunnen een groot effect hebben op hoe medewerkers zich voelen.
Het voorbeeld van de PostNL-medewerker laat zien hoe dun die lijn kan zijn. Wat voor de ene persoon een ludiek cadeau is, voelt voor de ander als een gebrek aan waardering. Dat verschil in beleving maakt het onderwerp zo gevoelig. Het gaat niet alleen om wat je geeft, maar ook om hoe dat wordt ontvangen.
Waardering zit soms in kleine dingen
Opvallend genoeg liet deze situatie ook een positieve kant zien. Het initiatief van collega’s om het pakket aan te vullen, benadrukte dat waardering niet altijd van het management hoeft te komen. Onderlinge betrokkenheid kan minstens zo belangrijk zijn. Voor de medewerker in kwestie werd het uiteindelijk een warmer moment dan het oorspronkelijke cadeau deed vermoeden.
Dat zegt veel over de kracht van collegialiteit. In een tijd waarin werk steeds individualistischer kan aanvoelen, zijn dit soort gebaren waardevol. Ze laten zien dat mensen elkaar niet laten vallen, ook niet als een officieel gebaar tekortschiet.
Een traditie die blijft evolueren
Het kerstpakket zal waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. Daarvoor is de traditie te diep geworteld in de werkcultuur. Wel verandert de invulling ervan. Steeds vaker zien we duurzame pakketten, lokale producten of ervaringen in plaats van spullen. Ook dat is een manier om betekenis toe te voegen zonder per se meer geld uit te geven.
Het verhaal rond het PostNL-kerstpakket laat vooral zien hoe belangrijk context en verwachtingen zijn. Een kerstpakket is geen verplicht nummer, maar een kans. Een kans om waardering uit te spreken, verbinding te creëren en het jaar positief af te sluiten.
Meer dan een doos onder de boom
Uiteindelijk draait het niet om de inhoud van de doos, maar om het gevoel dat ermee wordt overgebracht. Medewerkers willen voelen dat hun inzet ertoe doet. Dat kan met een groot gebaar, maar net zo goed met een klein, doordacht cadeau. Of, zoals in dit geval, met de warmte van collega’s die elkaar steunen.
Wat vind jij: moet een kerstpakket vooral praktisch zijn, persoonlijk of symbolisch? En waar ligt voor jou de grens tussen “prima” en “teleurstellend”? De discussie laat zien dat dit onderwerp nog lang niet is uitgepraat — en dat misschien juist daarom het kerstpakket zo’n bijzondere traditie blijft.