Actueel
Manuëla Kemp overlijdt binnenkort: ‘Geen hoop meer’
Manuëla Kemp (61), de bekende zangeres en presentatrice, bevindt zich in een zeer zorgwekkende situatie na een ernstig scooter0ngeluk in de Portugese Algarve. Het 0ngeluk vond vijf weken geleden plaats in Loulé, maar sindsdien is haar toestand aanzienlijk verslechterd. Haar echtgenoot, Tjerk Lammers, laat aan Privé weten dat het einde van Manuëla’s leven nu onafwendbaar lijkt.
De tragedie in Portugal
Het 0ngeluk gebeurde terwijl Manuëla onderweg was om kerstcadeaus te kopen. Volgens Tjerk verloor ze de controle over haar scooter, vermoedelijk doordat een tas verschoven was. Hoewel de snelheid laag was, had de val ernstige gevolgen. “De scooter zelf liep nauwelijks schade op, maar de impact op Manuëla was enorm,” vertelt Tjerk.
Ondanks dat ze een helm droeg, brak deze door de harde klap, en Manuëla kwam met haar hoofd op de grond terecht. Het 0ngeluk gebeurde in het donker, een tijdstip waarop Manuëla normaal gesproken niet rijdt vanwege haar nachtblindheid. Haar man beschrijft hoe hij in paniek raakte toen hij haar niet kon bereiken. “Ik startte een zoektocht en kreeg het slechte nieuws later op het politiebureau.”
Een uitzichtloze situatie
Na het 0ngeluk werd Manuëla naar het z!ekenhuis gebracht, waar artsen in eerste instantie nog hoop hadden op herstel. In de eerste twee weken leek ze op signalen te reageren. “Als je tegen haar sprak of haar aanraakte, bewoog ze een arm of een been, of knipperde ze met haar ogen,” aldus Tjerk.
Helaas verslechterde haar toestand de afgelopen weken dramatisch. Uit recente MRI- en EEG-scans bleek dat het deel van haar hersenen dat haar persoonlijkheid en bewustzijn aanstuurt, niet meer functioneert. Alleen haar vitale functies worden nog aangestuurd. “Het deel dat haar tot ‘Maan’ maakt, is niet meer aanwezig,” vertelt Tjerk emotioneel. “Daarmee is haar lot bezegeld.”
Na een slechtnieuwsgesprek op vrijdag is besloten om Manuëla van de intens!ve care naar medium care over te brengen. Hoewel haar situatie onveranderd blijft, willen haar naasten haar binnenkort naar Nederland brengen om afscheid te nemen. “Ik ga haar twee keer kwijtraken,” zegt Tjerk.
Een leven vol muziek en energie
Manuëla Kemp heeft altijd een energiek en vol leven geleid. Ze was bekend om haar warme stem, aanstekelijke persoonlijkheid en haar onmiskenbare talent op televisie. Haar bijdrage aan de Nederlandse muziekscene en media blijft een onuitwisbare herinnering voor haar fans. Haar huidige situatie laat een diepe leegte achter bij haar familie, vrienden en fans.
Reacties uit de omgeving
Het nieuws over Manuëla’s 0ngeluk heeft diepe indruk gemaakt in Nederland. Bekenden uit de entertainmentwereld hebben hun steun betuigd. Onder hen ook Xandra Brood, die zich grote zorgen maakt om haar goede vriendin. Via sociale media stromen steunbetuigingen binnen voor Manuëla en haar familie.
Het fatale 0ngeluk
Het 0ngeluk gebeurde op een scooter, die Manuëla bestuurde terwijl ze kerstcadeaus kocht. Ondanks dat de snelheid laag was, bleek de val fataal. “Ze droeg een helm, maar die brak door de impact,” vertelt Tjerk. Hij benadrukt dat het 0ngeluk waarschijnlijk te maken had met de verschuiving van een tas, wat de balans van de scooter verstoorde.
Het 0ngeluk gebeurde in een slecht verlichte omgeving. Dit maakte de situatie nog gevaarlijker, aangezien Manuëla bekend is met nachtblindheid. Tjerk had haar altijd afgeraden om in het donker te rijden.
Terugkeer naar Nederland
De familie werkt momenteel aan de voorbereidingen om Manuëla terug naar Nederland te brengen. Dit is een emotionele beslissing voor Tjerk en de rest van de familie, aangezien dit het begin zal markeren van hun afscheid. De verwachting is dat er maandag een definitieve beslissing wordt genomen over haar repatriëring.
Een tragisch einde
Voor veel fans en vrienden is het moeilijk te bevatten dat een sprankelende persoonlijkheid zoals Manuëla Kemp nu in een uitzichtloze situatie verkeert. Haar echtgenoot Tjerk sluit af met een liefdevolle herinnering: “Ze heeft altijd geleefd met een open hart en heeft zovelen geraakt met haar muziek en haar warmte. Ik wil haar nu de rust gunnen die ze verdient.”
Hoewel het afscheid onvermijdelijk is, blijft haar nalatenschap voortleven in de harten van degenen die haar kennen en waarderen.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.