Actueel
Man stuurt mij en de kinderen naar hostel en boekt luxehotel voor zichzelf en zijn moeder
Toen de familie Smith aan hun zomervakantie begon, hoopten ze op ontspanning en gezinsbinding. Maar een onverwachte beslissing van Steve, waarbij hij de comfort van zijn moeder boven het geluk van zijn gezin plaatste, leidde tot een schokkende wending van gebeurtenissen. Steve werd geconfronteerd met de ware betekenis van luxe.
We keken allemaal uit naar onze zomervakantie. Het was een druk jaar geweest en we hadden een pauze nodig. Ons gezin is hecht. Daar is mijn man Steve, een succesvolle zakenman die altijd lijkt te weten waar de beste vakantieplekken zijn.
Vervolgens zijn er onze drie kinderen: Ben, de oudste, altijd nieuwsgierig en vol vragen; Jack, onze middelste, energiek en dol op avontuur; en Rachel, onze jongste, lief en dol op tekenen. Eindelijk is er Steve’s moeder, Evelyn. Ze is wat veeleisend maar houdt veel van haar kleinkinderen.
Steve had een charmant stadje uitgekozen voor onze uitje. Hij praatte eindeloos over de prachtige landschappen en de rustige sfeer. We hadden allemaal hoge verwachtingen van de reis. Maar zodra we bij het hostel aan de rand van de stad aankwamen, voelde ik dat er iets niet klopte.
Het hostel was schoon maar basic. De kinderen keken rond, duidelijk teleurgesteld. Ben trok zijn neus op. “Moeten we hier blijven, mam?” Ik haalde diep adem, probeerde kalm te blijven. “Steve, waarom verblijven we hier?” vroeg ik, mijn frustratie verbergend.
Steve glimlachte helder naar me. “Moeder heeft comfort nodig,” zei hij. “Ze kan niet omgaan met het lawaai en de chaos met de kinderen. Ik moet voor haar zorgen, dus we verblijven in het luxe hotel alleen voor volwassenen in de stad zodat ze kan ontspannen. Het is beter zo. We ontmoeten elkaar allemaal morgen om samen te zijn.”
Ik wilde protesteren, maar ik wist dat het zinloos zou zijn. “Prima,” zei ik zachtjes, terwijl ik de kinderen hielp om zich in onze kamer te settelen. Het hostel was niets zoals ik had gehoopt. Het was klein, met alleen de basisvoorzieningen. De kinderen waren duidelijk niet blij. “Dit is niet wat ik had verwacht,” mompelde ik onder mijn adem.
Intussen genoten Steve en Evelyn van hun luxe hotel. Steve was enthousiast, belde me op FaceTime om hun weelderige kamer te laten zien. “Kijk naar deze plek, Sarah,” zei hij, terwijl hij de camera rondzwaaide. “De kinderen zouden dol zijn op het zwembad.”
Ik forceerde een glimlach, mijn bloed kookte terwijl ik naar de video keek. “Het ziet er mooi uit,” zei ik kort en beëindigde de oproep zo snel mogelijk. Vanaf dat moment negeerde ik zijn oproepen.
Die nacht probeerde ik er het beste van te maken. We hadden een eenvoudig diner in het kleine eetgedeelte van het hostel. De kinderen waren nog steeds een beetje teleurgesteld, maar we speelden wat bordspellen voor het slapengaan. Ondanks de eenvoudige accommodatie was er wat vreugde in onze tijd samen.
Terug in het luxe hotel verliepen de dingen niet zo goed voor Steve en Evelyn. “Het eten hier is vreselijk,” mopperde Evelyn na hun eerste maaltijd. “Het zwembad is te koud en de service is zo traag. Deze plek zou top moeten zijn!” Steve probeerde te ontspannen, maar de constante klachten van zijn moeder maakten het moeilijk. Hij belde meerdere keren, hopend zich bij ons aan te sluiten, maar ik antwoordde niet.
De volgende dagen richtte ik me op het maken van het beste van onze tijd in het hostel. We maakten natuurwandelingen, hadden picknicks in het park en genoten van eenvoudige geneugten zoals verhalen vertellen en spelletjes spelen. De kinderen maakten nieuwe vrienden en we deelden maaltijden met andere reizigers. Ondanks de bescheiden omgeving hadden we een geweldige tijd.
Steve daarentegen zat vast met Evelyn’s ontevredenheid. Niets leek haar tevreden te stellen en hij betreurde zijn beslissing steeds meer met de dag. Hij belde opnieuw, maar ik antwoordde nog steeds niet.
Naarmate de dagen verstreken, voelde ik een gevoel van vrede. De kinderen waren gelukkig en ik besefte dat we geen luxe nodig hadden om van onze tijd samen te genieten. Simpele momenten brachten ons dichter bij elkaar. Op een avond zaten we rond een klein vuur buiten, marshmallows te roosteren en te lachen. Ben draaide zich naar me toe en zei: “Mam, dit is leuk.”
Ik glimlachte, voelde een warmte in mijn hart die geen luxe hotel kon bieden. “Het is echt leuk, Ben,” zei ik. Intussen werd Steve steeds gefrustreerder. “Waarom neemt Sarah de telefoon niet op?” mompelde hij tegen zichzelf terwijl hij mijn nummer opnieuw draaide. Deze keer klaagde Evelyn over de roomservice en ik kon zien dat hij zijn breekpunt bereikte.
Op de laatste dag van onze vakantie besloot Steve het hostel te bezoeken in de hoop me te overtuigen om de laatste nacht in het hotel door te brengen. Maar toen hij aankwam, vond hij de kamer leeg. “Waar is mijn familie?” vroeg hij aan de receptionist, zijn stem geladen met paniek. “Die zijn deze ochtend al vertrokken” antwoordde ze.
Steve’s hart bonkte terwijl hij naar de luchthaven snelde. Hij keek naar het vertrekbord, zijn ogen werden groot toen hij zag dat onze vlucht al vertrokken was. We hadden eerder een vlucht naar huis genomen. Hij stond daar, voelde een mengeling van ongeloof en spijt over zich heen spoelen.
De reis terug naar huis was eenzaam. Toen hij bij ons huis aankwam, stak hij zijn sleutel in het slot, maar het lukte niet om hem om te draaien. Verward en gefrustreerd wiebelde hij nog een paar keer, voordat hij het eindelijk opgaf. Zijn telefoon zoemde met een sms-bericht van mij: “Je hebt een plek geboekt in het lokale hostel. Geniet ervan.”
Steve staarde naar het bericht, zijn hart zonk in zijn schoenen. Zonder andere opties begaf hij zich naar het lokale hostel. De nacht was lang en ongemakkelijk. Liggend in het eenvoudige bed, dacht hij na over de afgelopen dagen. Hij realiseerde zich hoezeer hij ons gezin als vanzelfsprekend had beschouwd, luxe en het comfort van zijn moeder boven ons geluk stellend.
“Ik ben zo blind geweest,” mompelde hij tegen zichzelf, staarde naar het plafond. “Wat heb ik gedaan?” De volgende ochtend keerde Steve terug naar ons huis. Hij stond op de stoep, voelde het gewicht van zijn fouten. Hij klopte aan en ik opende de deur, rustig maar vastberaden. “Sarah, het spijt me zo,” zei hij, zijn stem brak. “Ik zie nu hoe fout ik was. Ik had jou en de kinderen op de eerste plaats moeten zetten. Kun je me vergeven?”
Ik keek hem even aan en knikte toen. “Kom binnen, Steve. Laten we praten.” We gingen aan de keukentafel zitten. Steve haalde diep adem en begon te spreken. “Ik dacht dat ik het juiste deed door ervoor te zorgen dat moeder comfortabel was. Maar ik zie nu dat ik jou en de kinderen heb verwaarloosd. “Ik heb geleerd dat ware luxe niet gaat om luxe hotels of gastronomische maaltijden. Het gaat erom samen te zijn en te genieten van de eenvoudige momenten. Ik beloof dat ik het beter zal doen.
Actueel
André Hazes noemt rachel niet meer ze moeder en verbreekt definitief contact met haar: ‘Ik wil haar niet meer in mijn leven’
BEELDEN ONDERAAN!
André Hazes Jr. heeft in een openhartig interview met Shownieuws een boekje opengedaan over zijn slechte band met zijn moeder, Rachel Hazes. In het gesprek met Evert Santegoeds, dat plaatsvond vanwege zijn aankomende optreden in het Concertgebouw in Amsterdam, onthulde de 30-jarige zanger dat hij Rachel niet langer als zijn moeder beschouwt. Bovendien twijfelde hij lang over zijn deelname aan de concertreeks Holland Zingt Hazes, omdat hij daar ‘geen geld voor Rachel wil verdienen’.
Een definitieve breuk met Rachel
De relatie tussen André en Rachel is al jaren moeizaam, maar het lijkt erop dat de breuk nu definitief is. “Ik heb altijd gehoopt dat het goed zou komen,” vertelt André. “Ik heb haar al eens een tweede kans gegeven. Maar nu ben ik er voor mezelf wel uit. Ik wil het gewoon niet meer in mijn leven hebben.”
Volgens André heeft de relatie altijd op gespannen voet gestaan, met periodes van korte verzoening. “Ik denk dat Rachel een van de allerleukste personen op aarde is. Iemand met wie je ontzettend kan lachen. Totdat het even tegenzit. Totdat je een discussie met elkaar krijgt,” legt hij uit. “Dat uit zich in koud zijn.”
‘Ik ben een wees’
Een moment dat veel impact op André had, was de geboorte van zijn zoon André III. Hij voelde zich op dat moment alleen en verwees naar zichzelf als een ‘wees’. “Monique (Westenberg, de moeder van zijn zoon, red.) belde haar hele familie op om het nieuws te delen. En ik dacht: ik kan niemand bellen. Ja, Roxeanne nu wel, maar in die tijd ook niet.”
Het gevoel van eenzaamheid wordt versterkt door recente gebeurtenissen. Kort voor kerst ontving André een mail namens Rachel, waarin zij hem liet weten dat ze hem ging dagvaarden. Het geschil draait om het gebruik van de naam ‘André Hazes’. Rachel, die de rechten beheert van haar overleden echtgenoot, eist dat haar zoon voortaan optreedt met ‘Junior’ achter zijn naam.
“Dat raakt je,” zegt André. “Niet eens om de inhoud van die mail, maar gewoon om het besef dat iemand zo ver kan gaan.”
Rachel niet meer ‘mijn moeder’
Tijdens het interview met Shownieuws viel op dat André Rachel consequent bij haar voornaam noemt en niet als ‘mijn moeder’. Toen Evert Santegoeds haar met die term benoemde, viel André stil en corrigeerde zichzelf. “Ik zeg dus niet meer mijn moeder,” legt hij uit. “Ik vraag dat ook aan mensen in mijn omgeving. Ik wil dat het een beetje vervaagt.”
Twijfels over deelname aan Holland Zingt Hazes
De slechte band met Rachel heeft ook invloed gehad op André’s deelname aan Holland Zingt Hazes, de concertreeks die zijn vader eert. Rachel is mede-eigenaar van het concept, en dat zorgt voor innerlijke conflicten bij André. “Op het podium geld verdienen voor Rachel, zorgt ervoor dat ik niet lekker in de spiegel kan kijken,” bekent hij.
Toch besloot André uiteindelijk om dit jaar wél mee te doen. Dit doet hij vooral uit loyaliteit naar MediaLane, het productiebedrijf achter de concertreeks. “Daar werk ik al twaalf jaar mee en die mensen zitten in mijn hart. Ik hou van Iris van den Ende. We hebben nu zo’n band dat ik dat kan zeggen. Ik wil haar niet zo snel verdriet doen.”
André benadrukt dat zijn keuze niets te maken heeft met de muziek van zijn vader, André Hazes senior. “Het heeft niks te maken met die ouwe of met zijn muziek. Het gaat puur om de omstandigheden.”
Toekomstige deelname onzeker
Of André na dit jaar nog aan de concertreeks zal deelnemen, weet hij niet. “Ik zou met heel veel liefde zeggen van wel,” zegt hij. “Maar ik weet dat er mensen in mijn omgeving zijn die, als ik stop, ook zouden stoppen. En als ik wil, kan ik mijn eigen concept starten. Maar Nederland is klein, en ik heb geen zin in gezeur.”
De zanger is zich bewust van zijn invloed en het effect van zijn keuzes op anderen. “Ik wil niet die jongen zijn die problemen gaat veroorzaken met mensen met wie ik jarenlang goed heb gewerkt.”
Verslaving en eerlijkheid
De spanningen rondom Rachel en de concertreeks raken ook André’s herstelproces. Muziekkenner Ronald Molendijk wees in de uitzending op de kwetsbare positie van de zanger. “Hij heeft verslavingsproblematiek en heeft daar hard aan gewerkt,” zegt Molendijk. “Een van de belangrijkste dingen voor iemand die die stappen zet, is eerlijk zijn. En hij zegt hier dat hij er eigenlijk niet zou willen staan. Dat is een teken dat hij dit eigenlijk niet moet doen.”
Molendijk pleit ervoor dat André volgend jaar een andere weg inslaat. “Volgend jaar absoluut niet doen, of neem het over. Ga het zelf doen met iemand anders.”
Conclusie
De relatiebreuk tussen André en Rachel Hazes lijkt nu
definitief. André is vastbesloten om haar uit zijn leven te houden
en noemt haar zelfs niet langer ‘zijn moeder’. De spanningen maken
het lastig voor hem om op te treden tijdens Holland Zingt
Hazes, maar uit loyaliteit naar de productie heeft hij
besloten om dit jaar toch mee te doen. Wat de toekomst brengt, is
onduidelijk, maar één ding is zeker: de breuk met Rachel laat diepe
sporen na in het leven van André Hazes Jr.
