Actueel
Maarten van Rossem woedend: ‘Nieuwsuur boycot mij door deze reden’ ze willen me gewoon kapot hebben!
Maarten van Rossem, bekend als emeritus hoogleraar en jurylid in het populaire televisieprogramma De Slimste Mens, uit zijn frustratie over hoe zijn deelname aan het programma zijn reputatie als Amerikadeskundige lijkt te hebben beïnvloed. In een recent interview met de Volkskrant stelt hij dat zijn jarenlange rol in het tv-amusement hem zijn serieuze verschijningen in programma’s zoals Nieuwsuur heeft gekost. “Ik ben nooit meer door Nieuwsuur uitgenodigd,” zegt hij met lichte ergernis.
Van gerespecteerde Amerikakenner naar tv-amusement
Maarten van Rossem heeft jarenlang een prominente rol gespeeld in de Nederlandse media als expert op het gebied van de Amerikaanse politiek en cultuur. In talkshows en nieuwsprogramma’s werd hij vaak gevraagd om zijn scherpe analyses en inzichten te delen. De laatste jaren heeft hij echter vooral naam gemaakt als de brommende en nukkige jurylid in De Slimste Mens, een programma dat meer draait om luchtig entertainment dan om intellectuele diepgang.
Volgens Van Rossem heeft deze verschuiving in zijn publieke imago een prijs gehad. “De hoofdredacteur van Nieuwsuur zei ooit tegen mij: ‘Ik geloof best dat je nog net zo intelligent bent als vroeger, maar als je in De Slimste Mens zit, kunnen we je niet meer als serieuze gast uitnodigen.’ Sindsdien ben ik nooit meer gevraagd door Nieuwsuur,” vertelt hij.
Boycot door Nieuwsuur
De uitspraken van Van Rossem over de vermeende boycot door Nieuwsuur tonen zijn teleurstelling over hoe hij wordt gezien in de media. Hoewel hij begrijpt dat zijn rol in De Slimste Mens hem een ander soort bekendheid heeft opgeleverd, vindt hij het jammer dat dit zijn geloofwaardigheid als deskundige lijkt te hebben aangetast.
“Ik ben nog steeds dezelfde persoon met dezelfde kennis, maar blijkbaar heeft mijn deelname aan een entertainmentprogramma ervoor gezorgd dat ik niet meer serieus word genomen als Amerikakenner,” legt hij uit. “Het lijkt erop dat de media moeilijk onderscheid kunnen maken tussen mijn rol in een quizprogramma en mijn expertise op andere gebieden.”
Frustratie met talkshows
Toch is Van Rossem niet volledig rouwig om zijn verminderde aanwezigheid in talkshows. Sterker nog, hij heeft zich regelmatig geërgerd aan de gang van zaken in dergelijke programma’s. “Ik heb nooit echt het gevoel gehad dat je via talkshows mensen kunt beïnvloeden. Bovendien krijg je vaak te weinig tijd om iets fatsoenlijk uit te leggen,” zegt hij.
Van Rossem benadrukt dat hij vaak gefrustreerd raakte door de oppervlakkigheid van talkshows. “Je wordt steeds onderbroken en er is nauwelijks ruimte voor een goed gesprek. Het draait meer om snelle meningen dan om inhoudelijke discussies. Dat is niets voor mij,” legt hij uit.
Een nieuwe passie: de podcast
Waar Van Rossem wel zijn ei kwijt kan, is in zijn eigen podcast. “Ik geniet het meest van mijn podcast. Daar kan ik eindeloos doorpraten over actualiteit en historische onderwerpen, zonder dat iemand me onderbreekt,” vertelt hij enthousiast. Samen met zijn vaste podcasthost Tom neemt hij wekelijks afleveringen op die een breed publiek weten te trekken. “Volgens Tom luisteren er regelmatig tweehonderdduizend mensen naar onze podcast. Dat is toch geweldig?”
In de podcast heeft Van Rossem de ruimte om dieper in te gaan op onderwerpen die hij belangrijk vindt. “Het is de ideale vorm voor mij. Ik hoef me niet te haasten, kan alles uitgebreid toelichten en ben niet afhankelijk van de tijdslimieten van een talkshow,” zegt hij.
De waarde van podcasts versus talkshows
Van Rossem is duidelijk geen fan van talkshows zoals Eva Jinek of Beau. Volgens hem is de podcast een veel betere manier om inhoudelijk iets over te brengen. “In een talkshow krijg je vaak maar een paar minuten om je punt te maken, en als je een beetje pech hebt, word je halverwege onderbroken. Dat is gewoon niet mijn ding,” vertelt hij.
De podcast biedt een platform waar hij zonder onderbrekingen kan praten. “Het is veel minder hectisch. Je hebt alle tijd om zaken uit te leggen en je kunt echt de diepte in,” legt hij uit. Voor Van Rossem is het een manier om trouw te blijven aan zijn intellectuele passie, zonder concessies te doen aan de oppervlakkigheid van tv.
Wat vindt het publiek?
Het verhaal van Maarten van Rossem roept de vraag op hoe het publiek hem ziet. Is hij vooral de brommende en vaak sarcastische jurylid uit De Slimste Mens, of wordt hij nog steeds erkend als de scherpe en onderlegde Amerikakenner die hij ooit was? Voor Van Rossem lijkt het antwoord duidelijk: zijn reputatie als deskundige heeft geleden onder zijn populariteit in het tv-amusement.
Toch lijkt hij zich niet al te veel zorgen te maken. Met zijn podcast bereikt hij een groot publiek dat zijn kennis en inzicht waardeert. Bovendien geeft hij aan dat hij zijn werk in De Slimste Mens met plezier doet, ondanks de gevolgen voor zijn serieuze imago.
Conclusie
Maarten van Rossem bevindt zich in een bijzondere positie. Zijn jarenlange rol in De Slimste Mens heeft hem een breder publiek en nationale bekendheid opgeleverd, maar het lijkt ook zijn status als serieus Amerikakenner te hebben aangetast. Hoewel hij dit jammer vindt, koestert hij de vrijheid die zijn podcast hem biedt. Voor Van Rossem is dat uiteindelijk het belangrijkste: een platform waar hij vrijuit kan spreken, zonder onderbrekingen of tijdsdruk.
Of hij ooit weer opduikt in programma’s zoals Nieuwsuur is de vraag, maar één ding is zeker: Maarten van Rossem blijft een unieke stem in het Nederlandse medialandschap.
De KRO-NCRV hoopte dinsdagavond kijkers in het hele land te raken met De Kerststal, een groots opgezet muzikaal live-evenement vanuit Maastricht. Het programma moest een eigentijdse, verbindende vertelling worden van het klassieke kerstverhaal, met een indrukwekkende cast van bekende Nederlanders, livemuziek en een monumentaal decor. Maar waar de omroep mikte op ontroering en bezinning, klonk op sociale media vooral teleurstelling. Kijkers uitten massaal kritiek op de uitvoering, het tempo en de beleving van de uitzending.
Een ambitieuze kerstvertelling
De Kerststal werd aangekondigd als een nieuw kerstconcept, geïnspireerd op het succes van The Passion, maar dan in winterse sfeer en met een meer intieme insteek. Het verhaal begon bij het moment waarop Jozef en Maria te horen krijgen dat zij een kind verwachten. Van daaruit werd het bekende bijbelse narratief gevolgd, met zang, dialogen en muzikale intermezzo’s die het verhaal moesten verdiepen en toegankelijk maken voor een breed publiek.
De rolverdeling was opvallend sterk:
-
Soy Kroon vertolkte Jozef
-
Sara Afiba nam de rol van Maria op zich
-
Kim-Lian van der Meij verscheen als engel Gabriël
-
Maarten Heijmans speelde koning Herodes
-
Francis van Broekhuizen was te zien als de herbergier
Daarnaast waren er muzikale bijdragen waarin klassieke kerstliederen werden afgewisseld met modernere arrangementen. Het geheel moest zowel vertrouwd als vernieuwend aanvoelen.
Hoge verwachtingen door eerdere successen
De verwachtingen lagen hoog, en dat had alles te maken met eerdere projecten van de omroep. The Passion is inmiddels uitgegroeid tot een vaste waarde rond Pasen, met miljoenen kijkers en een sterke emotionele impact. Veel kijkers gingen er dan ook vanuit dat De Kerststal een vergelijkbare kwaliteit en zeggingskracht zou hebben.
Juist die vergelijking werd het programma uiteindelijk fataal. Op sociale media gaven veel kijkers aan dat ze onbewust bleven vergelijken met The Passion, en dat De Kerststal daarbij het onderspit moest delven.
Kritiek stroomt binnen op sociale media
Al tijdens de uitzending verschenen de eerste reacties op X (voorheen Twitter), en die waren bepaald niet mild. Meerdere kijkers gaven aan dat ze moeite hadden met het acteerwerk en de zang. Eén van de reacties luidde: “I love The Passion, maar dit is echt hilarisch slecht.” Anderen waren nog directer en spraken van “ronduit slecht gespeeld en gezongen.”
Niet alleen het spel, maar ook de technische uitvoering kreeg kritiek. Kijkers klaagden over het geluid, dat volgens hen vlak en levenloos klonk. De muziek zou onvoldoende dragen en de zang kwam niet altijd goed over op televisie. Ook het tempo van de voorstelling werd genoemd: sommige scènes zouden te snel voorbijgaan, terwijl andere juist te lang aanvoelden.
Moeilijk te volgen verhaal
Opvallend was dat zelfs kijkers die het kerstverhaal door en door kennen, aangaven dat het lastig was om de verhaallijn te volgen. Een veelgeciteerde reactie luidde: “Je kent het verhaal, maar het is toch moeilijk te volgen. Het stuk is rommelig en mist emotie.”
Volgens deze kijkers lag dat niet zozeer aan het verhaal zelf, maar aan de manier waarop scènes elkaar opvolgden. Overgangen zouden onduidelijk zijn geweest en dialogen misten volgens sommigen de emotionele lading die nodig is om het publiek mee te nemen.
Discussie over het ‘live’-karakter
Alsof de inhoudelijke kritiek nog niet genoeg was, ontstond er ook discussie over het feit dat De Kerststal als ‘live’ werd aangekondigd. Meerdere kijkers wezen erop dat het tijdens de uitzending nog licht leek in Maastricht, wat vragen opriep over het tijdstip van de opnames.
Op sociale media verschenen opmerkingen als: “Live vanuit Maastricht? Het is nog licht daar? Apart.” Hoewel het goed mogelijk is dat dit te maken had met camerabelichting of eerdere opnames, zorgde het wel voor extra scepsis bij een deel van het publiek.
Verdeeldheid onder kijkers
Toch was niet iedereen negatief. Er waren ook kijkers die de ambitie van het project waardeerden en begrip toonden voor het feit dat een nieuw format tijd nodig heeft om te groeien. Zij prezen de poging om het kerstverhaal op een andere manier te vertellen en vonden het verfrissend dat bekende Nederlanders zich waagden aan zo’n klassiek en beladen thema.
Sommigen gaven aan dat ze vooral genoten van het decor, de locatie in Maastricht en de intentie achter het programma. Voor hen hoefde het niet perfect te zijn, zolang de boodschap van verbinding en hoop maar overeind bleef.
Een lastige balans
De reacties laten vooral zien hoe lastig het is om een bekend religieus verhaal opnieuw te vertellen voor een breed televisiepubliek. Aan de ene kant verwacht men respect voor de traditie, aan de andere kant verlangt men vernieuwing. Die balans vinden is ingewikkeld, zeker wanneer de lat door eerdere successen extreem hoog ligt.
De Kerststal wilde duidelijk meer zijn dan een simpel kerstconcert. Het probeerde een verhaal te vertellen, emoties op te roepen en betekenis te geven aan Kerstmis in een moderne context. Volgens een groot deel van de kijkers is dat niet gelukt, al erkennen velen dat de intentie oprecht was.
Wat betekent dit voor de toekomst?
Of De Kerststal een eenmalig experiment blijft of dat KRO-NCRV het concept verder wil ontwikkelen, is nog niet duidelijk. De felle reacties op sociale media laten zien dat er werk aan de winkel is als de omroep hiermee door wil gaan. Tegelijkertijd tonen ze ook aan dat er wel degelijk belangstelling is: mensen keken, reageerden en voelden zich betrokken genoeg om hun mening te geven.
Misschien is dat uiteindelijk ook de waarde van zo’n uitzending. Kerst is een periode waarin verhalen, emoties en tradities samenkomen. Dat een programma daar discussie over oproept, zegt ook iets over de plek die het onderwerp nog altijd inneemt in de samenleving.
Voor nu overheerst bij veel kijkers het gevoel dat De Kerststal de hoge verwachtingen niet heeft waargemaakt. Maar zoals bij veel nieuwe formats geldt: soms heeft een idee meerdere edities nodig om echt tot bloei te komen. Of de omroep die kans krijgt van het publiek, zal de toekomst moeten uitwijzen.