Actueel
Longkanker zeer fitte Freek is ‘pech’: je merkt het pas als het te laat is
Freek Rikkerink (32) van Suzan & Freek ongeneeslijk z!ek: “Longk*nker op deze leeftijd is zeldzaam”
Begin dertig en al te horen krijgen dat je ongeneeslijk z!ek bent. Het is de harde realiteit voor Freek Rikkerink (32), de zanger van het populaire duo Suzan & Freek. Het stel maakte het nieuws deze week bekend via Instagram, waarmee ze niet alleen zichzelf, maar ook heel Nederland stil kregen. Freek blijkt uitgezaaide longk*nker te hebben. Genezing is, vanwege die uitzaaiingen, niet meer mogelijk.
Zeldzaam en onbegrijpelijk
Dat iemand van nog geen 35 jaar wordt getroffen door longk*nker, is uiterst zeldzaam. Volgens longarts Robin Cornelissen van het Erasmus MC komt dat in minder dan één procent van de gevallen voor. “Van de circa 14.000 Nederlanders die jaarlijks te horen krijgen dat ze longk*nker hebben, is ongeveer 1 procent jonger dan 35 jaar,” zegt Cornelissen. Zelf behandelde hij onlangs nog Eva Hermans-Kroot, die vorig jaar op 25-jarige leeftijd overleed aan uitgezaaide longk*nker. Hij weet dus als geen ander hoe onverwacht en ingrijpend deze diagnose is voor jonge mensen.
Geen verband met roken
Bij jonge patiënten, legt Cornelissen uit, speelt roken vaak geen rol. Dat geldt ook voor Freek. “Voor longk*nker moet je echt lange tijd aan schadelijke stoffen blootgesteld worden voordat je kans op k*nker groter wordt. Bij jonge mensen zoals Freek, die niet roken, zijn er meestal andere oorzaken,” aldus de arts. Freek staat juist bekend als iemand die sportief en gezond leeft. Vorig jaar nog liep hij de marathon van Berlijn in minder dan drie uur, een prestatie die getuigt van een uitstekende conditie.
Toch kan zelfs zo’n gezonde levensstijl geen volledige bescherming bieden. “Luchtvervuiling en blootstelling aan andere k*nkerverwekkende stoffen kunnen bijdragen. Maar voor een deel is het gewoon pech,” zegt Cornelissen. “In ons lichaam delen cellen zich voortdurend. Soms gaat er iets mis bij zo’n deling en ontstaat k*nker. Dat kan iedereen overkomen.”
Waarom ontdek je longk*nker vaak te laat?
Een van de meest verraderlijke aspecten van longk*nker is dat het vaak pas laat klachten geeft. Cornelissen legt uit: “Je long zelf heeft geen gevoel. Je merkt het pas als er uitzaaiingen zijn of als de tumor andere structuren in het lichaam gaat irriteren. Je kunt zelfs goed functioneren met één long. De longen hebben zo’n enorme overcapaciteit dat je daar zelf lange tijd niets van merkt.”
Dat verklaart ook waarom Freek nog zo energiek op het podium stond in de Ziggo Dome, terwijl het onheil zich achter de schermen al voltrok. “De eerste symptomen van longk*nker komen vaak pas als het eigenlijk al te laat is,” vervolgt Cornelissen. “Op dat moment zijn de kansen op genezing in feite weg. Maar dat betekent niet dat er geen behandeling meer is.”
Behandeling: levensrekkende opties
Hoewel genezing voor Freek uitgesloten is, zijn er wel mogelijkheden om de z!ekte af te remmen en de levensverwachting aanzienlijk te verlengen. Cornelissen: “We onderzoeken tegenwoordig heel precies welke genetische afwijkingen een tumor heeft. Op basis daarvan kunnen we doelgerichte behandelingen geven. Dat zijn medicijnen, kleine moleculen, die als het ware het ‘groeisignaal’ van de tumor blokkeren.”
Zo’n gerichte behandeling kan de k*nker tijdelijk kleiner maken en de groei vertragen. “Daarmee kunnen we vaak een goede kwaliteit van leven bereiken en de levensverwachting verlengen met enkele jaren. Bij sommige patiënten kan dat zelfs vijf jaar winst opleveren,” aldus Cornelissen.
Immuuntherapie: werkt vaak niet bij niet-rokers
Een andere, veelbelovende vorm van behandeling is immuuntherapie. Daarbij wordt het eigen afweersysteem gestimuleerd om k*nkercellen te herkennen en te vernietigen. Toch plaatst Cornelissen daar een kanttekening bij: “We zien dat immuuntherapie vooral goed werkt bij mensen die gerookt hebben. Hun tumoren hebben een ander genetisch profiel en reageren beter op deze therapie.”
Bij niet-rokers, zoals Freek, werkt immuuntherapie vaak minder goed. Toch is het voor sommige patiënten een kansrijke optie. “We hebben mensen die nu al bijna tien jaar na diagnose nog leven, dankzij immuuntherapie. Maar omdat de therapie nog niet zo lang bestaat, weten we niet of we al echt van genezing kunnen spreken,” zegt Cornelissen. “Toch geeft het hoop en perspectief.”
Waarom wordt longk*nker niet standaard gescreend?
Gezien de ernst en de vaak late ontdekking van longk*nker, zou je denken dat er wel een screeningsprogramma is in Nederland, zoals bij borstk*nker of darmk*nker. Maar dat is er (nog) niet. Cornelissen legt uit: “Er zijn wel studies geweest die laten zien dat vroegtijdig opsporen, bijvoorbeeld met CT-scans, levens kan redden. In sommige andere landen, zoals de VS, wordt dat ook al toegepast bij risicogroepen.”
In Nederland ligt het balletje bij de Gezondheidsraad. “Zij hebben gekeken naar de voor- en nadelen. Ze zien nog wat haken en ogen, bijvoorbeeld de vraag wie je dan precies screent, want het gaat wel om een groep mensen die door de screening blootgesteld wordt aan straling,” zegt Cornelissen. “Daarom duurt het nog wel even voordat er een echt landelijk bevolkingsonderzoek komt.”
Bovendien, benadrukt hij: “Die screening zou zich richten op ouderen of op mensen met een hoog risico, bijvoorbeeld door roken. Jongeren zoals Freek vallen daar dan buiten. Helaas is dat precies het wrange: iemand als Freek zou niet in zo’n programma terechtkomen, terwijl hij toch getroffen wordt.”
Een intens en onverwacht verhaal
Voor Freek, Suzan en hun omgeving is het nieuws een mokerslag. De zanger was nog volop bezig met een reeks uitverkochte concerten en het duo stond aan de vooravond van een nieuw avontuur als coaches in The Voice of Holland. Die plannen zijn per direct stopgezet. Suzan en Freek hebben laten weten zich nu volledig te richten op elkaar en het kindje dat zij eind dit jaar hopen te verwelkomen.
Op sociale media stromen de steunbetuigingen binnen. Mensen uit alle hoeken van het land reageren geschokt, maar ook vol liefde en medeleven. “Wat een oneerlijk nieuws,” schrijft iemand. “Sterkte en liefde voor Freek en Suzan.” Tegelijkertijd is er woede over mensen die juist nu negatieve of ongepaste reacties plaatsen. “Waarom kunnen mensen niet gewoon luisteren en respectvol zijn?” vraagt een fan zich af.
Een boodschap van hoop in moeilijke tijden
Hoewel de diagnose keihard is, klinkt er ook iets van hoop door in de woorden van artsen zoals Cornelissen. “Ja, het is een diagnose die je niet meer kunt terugdraaien. Maar het is niet zo dat er helemaal niets meer kan,” zegt hij. “We kunnen met gerichte behandelingen en goede zorg toch nog iets betekenen. En soms ook nog heel wat tijd en kwaliteit van leven geven.”
Voor Freek en Suzan is dat misschien een klein lichtpuntje in een tijd die verder vooral donker is. Ze hebben zelf laten weten: “We gaan nog zo lang mogelijk genieten van de tijd die ons samen gegund is, ook al weten we niet hoe lang dat zal zijn.” Het is een boodschap van moed en liefde, precies zoals Freek en Suzan die ook in hun muziek altijd hebben laten horen.
Actueel
Longartsen woedend op Evert Santegoeds om advies aan Freek Rikkerink: ‘Onverantwoord en ongepast’
Het nieuws over de ernstige ziekte van Freek Rikkerink, bekend van het muzikale duo Suzan & Freek, kwam hard aan. De 32-jarige zanger en gitarist maakte onlangs bekend dat hij longkanker heeft, een diagnose die veel verdriet en medeleven oproept. De mededeling dat de ziekte bovendien al verder is uitgezaaid, maakt het allemaal nog zwaarder.
De afgelopen weken stond de muziekwereld en het publiek stil bij dit ingrijpende nieuws. Er werd steun uitgesproken, er werden berichten van liefde en kracht gedeeld, en er heerste een collectieve stilte van verdriet en respect. Maar in die stilte klonk ook een stem die voor opschudding zorgde: die van Evert Santegoeds.
Evert Santegoeds doet opvallend advies in podcast
Evert Santegoeds, hoofdredacteur van het weekblad Privé, liet zich in zijn podcast Strikt Privé uit over de situatie van Freek Rikkerink. In plaats van louter steun en medeleven te betuigen, deed hij een advies dat bij velen in het verkeerde keelgat schoot. Santegoeds stelde voor dat Freek misschien naar Frankfurt zou kunnen reizen, waar volgens hem een arts werkzaam is die gespecialiseerd is in longkankerbehandelingen.
“Je hebt natuurlijk de neiging om in Amerika of Duitsland te kijken,” zei Santegoeds. “In Frankfurt zit een bekende arts. Of je daar nog terecht kunt, is de vraag, maar ik zou het proberen.” Een advies dat op het eerste gezicht misschien getuigt van betrokkenheid, maar dat bij medische professionals en een groot deel van het publiek tot verontwaardiging leidde.
Longartsen reageren fel
Longartsen in Nederland reageerden furieus op het advies van Santegoeds. In medische kringen wordt benadrukt dat het belangrijk is om vertrouwen te hebben in de behandeling van Nederlandse artsen, die tot de besten ter wereld behoren. Het idee dat er in het buitenland betere kansen zouden zijn, wordt gezien als misplaatst en potentieel schadelijk.
“Hoe haal je het in je hoofd om zoiets te zeggen? Hij is geen arts en dit soort uitspraken kunnen leiden tot onnodige twijfel of schuldgevoel bij de patiënt en diens familie,” liet een longarts weten in een reactie. “In zo’n kwetsbare situatie heeft iemand juist behoefte aan rust en vertrouwen in zijn eigen behandelend team, niet aan wilde suggesties.”
De kracht van medische expertise in Nederland
De zorg die Freek Rikkerink nu ontvangt, wordt uitgevoerd door artsen die dagelijks werken met complexe gevallen van longkanker. De behandeling is afgestemd op de persoonlijke situatie van Freek en wordt in overleg met hem en zijn familie uitgevoerd. Artsen benadrukken dat het idee dat er ‘ergens anders’ nog een wonderdokter zou zitten, vaak niet op realiteit gebaseerd is.
“Natuurlijk kun je altijd een second opinion overwegen, maar dat is iets wat de patiënt in alle rust en samen met zijn eigen artsen moet bespreken,” zegt een longarts. “Publieke adviezen van mensen zonder medische achtergrond kunnen onbedoeld onrust veroorzaken.”
Evert Santegoeds: betrokken of bemoeizuchtig?
Santegoeds’ advies werd door sommigen gezien als een blijk van medeleven. Hij benadrukte dat hij het goed bedoelde en dat hij alleen wilde aangeven dat het wellicht de moeite waard zou zijn om nog een andere specialist te raadplegen. Maar veel mensen vinden dat hij hiermee een grens overschreed.
Een gebruiker op X vatte het samen: “Hij is geen arts, hij heeft hier geen verstand van. Hij moet zich niet mengen in zulke persoonlijke medische keuzes.” Een ander voegde toe: “Dit is wederom een voorbeeld van hoe mediafiguren denken dat ze overal wat over mogen zeggen. Laat de familie en de dokters dit zelf beslissen.”
Respect voor privacy en persoonlijke keuzes
Wat deze situatie pijnlijk duidelijk maakt, is hoe gevoelig de grens is tussen publieke belangstelling en respect voor privacy. Freek Rikkerink en zijn partner Suzan hebben openhartig gedeeld wat er speelt in hun leven. Ze deden dat in de hoop begrip en steun te krijgen, niet om het startpunt te worden van publieke discussies over hun behandeling.
Wanneer iemand met zo’n persoonlijke kwestie naar buiten treedt, is het voor buitenstaanders verleidelijk om suggesties en adviezen te geven. Toch is het goed om stil te staan bij de vraag of dat altijd gepast is. Voor Freek en Suzan draait het nu vooral om het vinden van rust, kracht en verbondenheid met hun naasten.
Een emotionele tijd voor Suzan & Freek
Suzan & Freek staan bekend om hun warme, positieve uitstraling. Hun muziek is vaak een bron van troost voor hun fans. Nu zijn de rollen omgedraaid: het publiek steunt hén in deze moeilijke periode. Overal klinken berichten van hoop en medeleven.
De twee artiesten hebben de afgelopen jaren een bijzondere plek veroverd in de Nederlandse muziekwereld. Hun optredens zijn altijd energiek en hun liedjes raken vaak precies de juiste snaar. Juist daarom raakt dit nieuws zoveel mensen. Het is alsof een goede vriend of vriendin ineens met iets heel naars geconfronteerd wordt.
Verdeelde reacties in de media
Niet iedereen veroordeelt Santegoeds’ opmerkingen even fel. Sommige mensen zeggen dat hij simpelweg alle mogelijke opties aan het licht wilde brengen en dat hij wellicht dacht dat hij daarmee juist hoop bood. Toch blijft de kritiek vanuit medische hoek overeind. Want zelfs als het advies goedbedoeld is, kan het een ongewenste druk leggen op de patiënt.
Een online reactie illustreert die twijfel: “Als je zegt ‘ik zou het proberen in Frankfurt’, geef je de familie het gevoel dat ze nog niet alles hebben gedaan. Maar dat is niet zo: Nederlandse artsen doen er alles aan.”
De kracht van empathie in moeilijke tijden
In een tijd waarin medische termen, behandelplannen en toekomstscenario’s een hoofdrol spelen, wordt vaak vergeten hoe zwaar zo’n diagnose psychologisch weegt. Het is een fase waarin elke opmerking, elke goedbedoelde suggestie, kan aanvoelen als een oordeel of een extra last.
Juist daarom is het zo belangrijk om met zorg te spreken en te luisteren. Familie, vrienden en collega’s kunnen steun bieden door er gewoon te zijn, zonder direct met oplossingen of nieuwe ideeën te komen. Het draait om nabijheid, begrip en ruimte geven.
Een les voor ons allemaal
Het debat rond de uitspraken van Evert Santegoeds laat zien dat we als samenleving nog veel kunnen leren over hoe we omgaan met ziekte en kwetsbaarheid. Het is niet altijd nodig om advies te geven – soms is het veel waardevoller om te laten merken dat je iemand ziet, dat je zijn verdriet erkent en dat je er bent als steun.
Voor Freek Rikkerink en zijn familie is dit een tijd waarin ze alle kracht nodig hebben. Ze verdienen de ruimte om hun eigen keuzes te maken, in vertrouwen op hun artsen en in overleg met de mensen die hen het meest dierbaar zijn.
Een oproep tot respect
Het verhaal van Freek Rikkerink en de ophef rond Evert Santegoeds laat zien dat de grens tussen nieuwsgierigheid en bemoeizucht soms flinterdun is. Iedereen wil meeleven, iedereen wil iets doen – maar soms is het belangrijkste wat je kunt doen simpelweg zwijgen en er zijn.
Laten we hopen dat Freek en Suzan de rust en kracht vinden om deze moeilijke weg samen te bewandelen. Dat ze de steun van het publiek voelen, maar zich ook beschermd weten tegen ongevraagde adviezen. En dat we als samenleving blijven leren hoe we in tijden van ziekte en kwetsbaarheid het beste voor elkaar kunnen betekenen.
