Actueel
Linda de Mol maakt snoeiharde grap over verslaving Gordon in Gooische Vrouwen! Dit gaat Gordon niet leuk vinden!
Linda de Mol en Gordon: Een Grap met een Steek in Gooische Vrouwen
Linda de Mol en Gordon zijn geen onbekenden van elkaar. Hun lange geschiedenis als prominente figuren in de Nederlandse showbizz heeft geleid tot zowel samenwerking als controverses. Maar nu lijkt een grap in de nieuwste aflevering van Gooische Vrouwen het verleden weer op te rakelen. Linda’s personage Cheryl laat namelijk een sneer vallen over Gordons bekende strijd met verslavingen. Of Gordon dit met humor zal ontvangen, is nog maar de vraag.
De Achtergrond: Feestjes en Geruchten
De oorsprong van deze gespannen relatie tussen Gordon en roddelpresentator Jan Roos gaat terug naar 2014. Tijdens de vijftigste verjaardag van Linda de Mol zou Gordon, volgens Roos, openlijk cocaïne hebben gebruikt en zich vervolgens misdragen. Jan beweerde destijds dat Gordon andere gasten lastigviel en uiteindelijk van het feest verwijderd werd. De beschuldiging veroorzaakte flink wat rumoer.
Gordon ontkende de aantijgingen met klem en dreigde zelfs met een rechtszaak tegen Jan Roos. In 2020 kwam de zaak opnieuw naar boven toen Jan beweerde dat zijn bron niemand minder dan Saskia Noort was, schrijfster en Gordons nicht. Gordon schoot hierop uit zijn slof en kaatste de bal terug: “Waar haalt hij het toch vandaan? Hij beschuldigt me nu ook nog van coke dealen op Linda’s feestje. Als er iemand aan de coke zit, is het Saskia Noort wel, samen met… hoe heet die andere schrijver? Kluun.”
De vete bleef sudderen, maar Linda de Mol heeft zich altijd afzijdig gehouden van het conflict. Tot nu.
De Grap in Gooische Vrouwen
In de nieuwste aflevering van Gooische Vrouwen keert Linda met haar personage Cheryl terug naar de roddels van toen. Tijdens een dialoog maakt Cheryl een opvallende opmerking: “We sturen hem meteen naar zo’n afkickkliniek, toch? Die ene, die dure, waar Gordon geweest is…” Waarop Peter Paul Muller, in zijn rol als Martin Morero, droogjes reageert: “Ja, maar ja, dat heeft blijkbaar niet geholpen.”
De grap lijkt onschuldig, maar voor insiders verwijst het direct naar Gordons publieke strijd met verslaving.
Reacties: Humor of Over de Grens?
Het fragment uit Gooische Vrouwen werd al snel onderwerp van discussie. Tina Nijkamp, kijkcijferspecialist, liet zich er kritisch over uit: “Ik dacht: dat kan misschien best wel kwetsend zijn voor Gordon. Hij heeft ontzettend veel moeite gedaan om van die verslaving af te komen. Daar wordt nu een lolletje over gemaakt.”
Tegelijkertijd benadrukte ze dat de opmerking misschien ook met humor opgevat kan worden. “Het is natuurlijk bedoeld als een grap, maar voor iemand die door zoiets heftigs is gegaan, kan het ook pijnlijk zijn.”
De Vraag: Hoe Zal Gordon Reageren?
Gordon staat bekend om zijn uitgesproken mening en heeft in het verleden niet geschroomd om publiekelijk zijn ongenoegen te uiten. Maar de situatie is gecompliceerder vanwege Linda’s nauwe banden met Gordon’s huidige werkgever. John de Mol, Linda’s broer, is immers de eigenaar van Talpa, het mediabedrijf waar Gordon onder contract staat.
Of Gordon zijn boosheid openlijk zal tonen, blijft een vraag. Aan de ene kant kan hij ervoor kiezen om het incident te negeren en de relatie met Talpa niet op het spel te zetten. Aan de andere kant heeft Gordon in het verleden laten zien dat hij niet bang is voor een confrontatie, zelfs met machtige personen in de industrie.
Linda’s Motief: Grap of Statement?
Dat Linda deze grap in het script van Gooische Vrouwen liet opnemen, is opmerkelijk. Het roept de vraag op of ze bewust een gevoelige snaar heeft willen raken. Linda heeft zich immers jarenlang afzijdig gehouden van de ruzie tussen Gordon en Jan Roos. Door nu een dergelijke opmerking in een comedyserie te verwerken, lijkt ze zich toch indirect in de discussie te mengen.
Of Linda het incident wilde gebruiken om een humoristisch licht te werpen op oude roddels of dat het een bewuste sneer naar Gordon was, blijft gissen. Wat wel duidelijk is, is dat de grap veel aandacht heeft getrokken.
De Relatie Tussen Linda en Gordon
Linda en Gordon hebben in het verleden een complexe relatie gehad. Als collega’s in de televisiewereld deelden ze veel podiumtijd, maar de geruchten en controverses rondom Gordons gedrag op Linda’s verjaardag hebben hun band ongetwijfeld beïnvloed. Toch heeft Linda nooit publiekelijk stelling genomen in de ruzie. Dit fragment uit Gooische Vrouwen lijkt daar nu verandering in te brengen.
Een Kwetsbaar Thema
Verslaving blijft een gevoelig onderwerp, vooral in de entertainmentindustrie. Gordon heeft in het verleden openlijk gesproken over zijn worstelingen en de impact van verslaving op zijn leven. Hij heeft veel moeite gedaan om zijn leven op de rails te krijgen en zijn verhaal kan voor velen inspirerend zijn.
Door hierover een grap te maken, raakt Linda aan een onderwerp dat voor Gordon en zijn fans gevoelig ligt. Het roept de vraag op of zulke grappen gepast zijn, vooral gezien de ernst van het onderwerp.
De Invloed op Gooische Vrouwen
De opmerking in Gooische Vrouwen heeft niet alleen geleid tot discussie over Linda en Gordon, maar ook over de rol van comedy in het aanstippen van controversiële onderwerpen. Humor kan een krachtig middel zijn om maatschappelijke thema’s bespreekbaar te maken, maar het balanceren op de grens tussen grappig en kwetsend blijft een uitdaging.
Hoe Nu Verder?
De vraag blijft hoe Gordon zal reageren op deze grap. Zal hij ervoor kiezen om het incident publiekelijk aan te kaarten of zal hij de kwestie laten rusten om verdere spanningen met Talpa te vermijden? En hoe zal Linda reageren als Gordon zijn ongenoegen uit?
Wat de uitkomst ook is, het incident werpt een nieuw licht op de relatie tussen Linda de Mol en Gordon. Het toont aan hoe oude roddels en controverses in de schijnwerpers blijven staan, zelfs jaren later. Eén ding is zeker: deze grap heeft de tongen losgemaakt en laat zien hoe diep de geschiedenis tussen deze twee televisiepersoonlijkheden gaat.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
