Het Britse koningshuis is opnieuw in rouw door het verlies van
een zeer gewaardeerde vriend en vertrouweling van Koning Charles.
Het overlijden van Kapitein Ian Farquhar komt op een moment dat de
koning al te maken heeft met ernstige persoonlijke
gezondheidsproblemen en het recente verlies van een andere goede
vriend, Lord Rothschild. Deze opeenvolging van persoonlijke
verliezen heeft een diepe impact op de koning, die bekend staat om
zijn hechte en persoonlijke relaties met zijn naaste kring.
Ian Farquhar was niet alleen een bekende figuur in de hogere
kringen van de Britse samenleving, maar ook een langdurige vriend
van Koning Charles en Koningin Camilla. Zijn band met de
koninklijke familie gaat terug tot de tijd dat hij als ruiter
diende voor de Koningin-moeder.
Zijn dochter, Rose Farquhar, heeft ook koninklijke banden; zij
was een jeugdvriendin van Prins William, met wie ze tijdens zijn
tussenjaar in 2000 idyllische momenten doorbracht op het Engelse
platteland.
Deze banden benadrukken de diepgewortelde connecties tussen Ian
Farquhar en de koninklijke familie, waarbij hij lang een boerderij
huurde op het landgoed Highgrove, eigendom van Koning Charles.
Naast zijn koninklijke vriendschappen was Ian Farquhar een
prominente figuur in de jachtwereld. Als ervaren Master of Hounds
leidde hij de Beaufort Hunt meer dan drie decennia lang.
Zijn leiderschap en vaardigheden op het gebied van de jacht
maakten hem tot een gerespecteerd en geliefd lid van de
gemeenschap.
Zijn passie voor het buitenleven en zijn vermogen om
traditionele jachtpraktijken met respect voor het landschap te
combineren, werden breed gewaardeerd.
Ian Farquhar zal herinnerd worden als een persoon met een
levendige persoonlijkheid en een scherp gevoel voor humor.
Zijn verhalen over zijn avontuurlijke leven, zowel in het leger
als in de jachtwereld, waren inspirerend en vermakelijk voor
iedereen die het geluk had hem te kennen.
Zijn warmte, behulpzaamheid en openheid voor nieuwe ideeën
maakten hem tot een gewaardeerd mentor voor velen in zijn
gemeenschap.
De Beaufort Hunt eerde Ian Farquhar met een ontroerend bericht
op Instagram, waarin ze hun diepe liefde en respect betuigden.
Ze beschreven hem als een inspirerende kracht die hun
gemeenschap gedurende 34 jaar heeft geleid en samengebracht.
Zijn overlijden wordt betreurd door velen die hem kenden als een
levenslustige ‘kapitein’ die zijn passie voor de jacht met velen
deelde.
Mark Gillis openhartig na
ingrijpende rechtszaak: “Ik leef dagelijks met angst”
Ruim drieënhalf jaar na een
gew*lddadige woninginbra*k spreekt Mark Gillis, zoon van ondernemer
en realityster Peter Gillis, zich opnieuw uit over de blijvende
impact van die traumatische nacht. Tijdens het hoger beroep van één
van de verd*chten kon hij zijn emoties nauwelijks bedwingen. “Ik
ben getekend voor het leven,” aldus Mark, die nog altijd worstelt
met de gevolgen van wat er gebeurde in november 2021.
Een avond die alles
veranderde
Op een herfstige avond in
november werd Mark Gillis bij aankomst in zijn chalet op
vakantiepark Prinsenmeer op brute wijze overvallen. Wat begon als
een normale thuiskomst, ontaardde in een nachtmerrie. Mark werd
opgewacht door drie gemaskerde mannen die hem onmiddellijk
aanvielen. Met pepperspr*y in zijn gezicht, harde trappen, slagen
en zelfs het gebruik van een stroomstootw*pen, werd hij volledig
overmeesterd.
Na de fysieke aanval bonden
de 0vervallers hem vast met tiewraps, ducttape en een
telefoonkabel. Hun doel was duidelijk: ze waren op zoek naar een
kluis. De situatie escaleerde snel, en de dreiging was levensgroot.
Volgens Mark werd hem verteld dat hij in zijn rug zou worden
gestoken als hij geen medewerking verleende. Uiteindelijk gaf hij
toe dat er contant geld in een lade in de keuken lag, waarna de
daders vertrokken.
Hoewel het gew*ld voorbij
was, begon de psychologische nasleep voor Mark pas net.
Een leven in constante
alertheid
De gebeurtenis veranderde
Mark’s leven op een diepgaande manier. Tijdens het hoger beroep van
één van de betrokken daders gaf hij aan nog dagelijks te worstelen
met gevoelens van onveiligheid. “Ik rijd soms wel drie keer rond
mijn huis voordat ik uitstap,” vertelde hij zichtbaar geëmotioneerd
in de rechtszaal. “Op onbekende plekken ga ik altijd met mijn rug
tegen de muur zitten, zodat ik zicht heb op de uitgangen. En ik
controleer obsessief of deuren vergrendeld zijn en het alarm
ingeschakeld is.”
Mark beschrijft zijn situatie
als een constante staat van waakzaamheid. “Een mens hoort zonder
angst te kunnen leven,” zegt hij. “Die vrijheid is mij voor altijd
afgenomen.”
Zijn verklaring maakte diepe
indruk op aanwezigen in de rechtbank. De rechter besloot de straf
van de verd*chte te verhogen, mede op basis van de ernst van het
delict en de blijvende impact op het slacht0ffer.
Een langdurig juridisch
proces
De rechtsgang rondom de
overval is inmiddels al jaren gaande. Drie mannen werden opgepakt
in verband met het gew*ldsincident. In eerdere rechtszaken werden
al celstr*ffen opgelegd, maar één van de daders ging in hoger
beroep. Dat leidde tot de zitting van deze week, waar Mark opnieuw
geconfronteerd werd met zijn belager.
Hoewel de uitspraak enige
vorm van gerechtigheid biedt, is er voor Mark geen sprake van
afsluiting. De angst is blijvend, het trauma diepgeworteld. “Het is
moeilijk om écht rust te vinden als je weet dat dit je kan
overkomen in je eigen huis, op een plek waar je je veilig zou
moeten voelen,” verklaarde hij eerder in een interview.
Ondernemer en bekend
gezicht
Mark Gillis is niet alleen
bekend als zoon van Peter Gillis, oprichter van de Oostappen Groep,
maar ook als ondernemer met ambities binnen het familiebedrijf. De
vakantieparken van de familie zijn al jarenlang onderwerp van
gesprek in de media, mede door de realityserie Familie Gillis: Massa is Kassa. In deze
serie is Mark regelmatig te zien als rechterhand van zijn
vader.
Toch blijkt het runnen van
een familiebedrijf niet zonder uitdagingen. Naast het emotionele
herstel van de overval, is Mark de afgelopen tijd ook verwikkeld
geraakt in andere juridische kwesties.
Aangifte tegen Mark door
gemeente Valkenburg
Onlangs werd bekend dat de
gemeente Valkenburg aangifte heeft gedaan tegen Mark Gillis wegens
mogelijke valsheid in geschrifte. Dit zou zijn gebeurd in het kader
van een zogenaamde Bibob-procedure, die wordt ingezet bij de
overname van vastgoed om crim*nele invloeden te weren. In 2022
wilde Mark een camping overnemen, en tijdens dat proces zouden
volgens de gemeente onjuistheden zijn aangetroffen in de
documenten.
Mark ontkent bewust onjuist
te hebben gehandeld. “Ik heb alles ingevuld samen met een adviseur,
omdat ik dyslexie heb,” laat hij weten. Hij benadrukt dat hij niets
te verbergen heeft en volledig heeft vertrouwd op professionele
begeleiding bij het invullen van de benodigde formulieren.
Hoewel de zaak nog in
onderzoek is, werpt deze nieuwe beschuldiging wel opnieuw een
schaduw over zijn zakelijke ambities.
Een familie onder druk
De afgelopen jaren is de
familie Gillis vaker in het nieuws gekomen, niet alleen vanwege hun
realityserie en zakelijke successen, maar ook door diverse
juridische procedures en incidenten. Toch proberen vader en zoon
zich als een hecht front naar buiten toe te presenteren.
Peter Gillis heeft meermaals
laten weten trots te zijn op zijn zoon en diens veerkracht. “Wat
Mark heeft meegemaakt, gun je niemand. Ik zie van dichtbij hoe
moeilijk hij het soms nog heeft, maar ik zie ook dat hij blijft
doorgaan. Dat verdient respect,” aldus Peter in een eerder
interview.
Mark zelf probeert ondanks
alles zijn leven weer op te bouwen. “Het is moeilijk, maar ik
probeer me te focussen op de toekomst. Ik wil me blijven
ontwikkelen en mijn plek binnen het bedrijf versterken,” liet hij
eerder weten.
De impact van gew*ld op lange
termijn
Het verhaal van Mark Gillis
laat zien hoe ingrijpend de gevolgen van geweld kunnen zijn, zelfs
jaren na de gebeurtenis. Slacht0ffers dragen niet alleen fysieke
littekens, maar kampen vaak ook met langdurige mentale gevolgen
zoals angst, slapeloosheid en wantrouwen.
Zijn openheid over deze
gevolgen draagt bij aan meer begrip voor wat slacht0ffers doormaken
— ook als de rechtszaak al lang voorbij is. De uitspraak in het
hoger beroep biedt misschien enige vorm van genoegdoening, maar
genezing is een veel langzamer proces.
Mark’s verhaal herinnert ons
eraan hoe belangrijk het is om slacht0ffers niet alleen juridisch,
maar ook emotioneel en mentaal te ondersteunen. De angst waarmee
hij dagelijks leeft is reëel, en zijn getuigenis biedt een
indringend inkijkje in wat het betekent om écht geraakt te worden
door gew*ld.