Actueel
Kinderen Matthijs van Nieuwkerk boycotten huwelijk met nieuw liefje
Matthijs van Nieuwkerk en Martha Riemsma gaven elkaar op 21 december het jawoord in Den Haag. De huwelijksceremonie werd verricht door Bart Chabot en vond plaats in het gezelschap van familie en vrienden. De bruiloft was een bijzondere gebeurtenis, maar er was iets opvallends aan de situatie: Matthijs’ kinderen, Kees en Jet, waren niet aanwezig. Dit roept de vraag op waarom de kinderen van Matthijs afwezig waren op zo’n belangrijk moment in zijn leven.
De kinderen waren afwezig uit eerbied voor hun moeder Karin
Volgens een bron die sprak met Story, zouden Kees en Jet ervoor hebben gekozen om afwezig te blijven uit respect voor hun moeder, Karin. De breuk tussen Matthijs en zijn ex-vrouw was een belangrijke gebeurtenis in hun levens, en de kinderen wilden blijkbaar hun moeder niet in een ongemakkelijke situatie brengen. De bron benadrukt dat Martha niet de directe oorzaak is geweest van de breuk tussen Matthijs en Karin, maar dat zij wel snel in Matthijs’ leven verscheen na de scheiding. Dit zou mogelijk de reden zijn dat de kinderen ervoor kozen om niet aanwezig te zijn op de bruiloft van Matthijs en Martha.
Geen conflict tussen Matthijs en zijn kinderen
Het is belangrijk om te benadrukken dat er geen sprake zou zijn van een conflict tussen Matthijs en zijn kinderen, ondanks hun afwezigheid. Matthijs heeft in het verleden aangegeven dat hij nog steeds een goede band heeft met Kees en Jet, en dat ze altijd welkom zijn in zijn leven. De keuze om afwezig te zijn op de bruiloft lijkt dan ook meer een keuze te zijn om hun moeder niet in een ongemakkelijke situatie te brengen, dan een teken van onenigheid tussen hen en Matthijs.
Een nieuwe fase in Matthijs’ leven
De huwelijksvoltrekking van Matthijs en Martha markeert een belangrijke nieuwe fase in het leven van Matthijs van Nieuwkerk. De twee gaven elkaar het jawoord na een relatie van enkele jaren, die begon in 2021. Matthijs, die jarenlang het gezicht was van De Wereld Draait Door, heeft na zijn vertrek uit het programma een nieuw hoofdstuk in zijn leven geopend, zowel persoonlijk als professioneel. Het huwelijk met Martha is dan ook niet alleen een symbolisch moment voor Matthijs, maar ook een belangrijke stap voor beiden in hun gezamenlijke toekomst.
Martha Riemsma: een carrièrevrouw
Martha Riemsma, de nieuwe vrouw van Matthijs, heeft een succesvolle carrière. Sinds enkele maanden is zij directeur van het ANP, wat een aanzienlijke stap is in haar professionele leven. Martha heeft eerder al een huwelijk gehad, maar het lijkt erop dat haar relatie met Matthijs iets anders is dan haar vorige huwelijk. Hun band is duidelijk sterk en het huwelijk weerspiegelt de stabiliteit die ze in hun relatie hebben opgebouwd.
De afwezigheid van Matthijs’ kinderen verklaard
De afwezigheid van Matthijs’ kinderen op zijn bruiloft lijkt dus niet te maken te hebben met een conflict tussen Matthijs en zijn kinderen, maar met de wens om respectvol met de situatie van hun moeder om te gaan. Kees en Jet hebben gekozen om een stapje terug te doen, wat hen niet minder betrokken maakt bij hun vader, maar hen misschien simpelweg ongemakkelijk zou hebben laten voelen in een situatie die nog vers is na de scheiding van Matthijs en Karin.
De toekomst van Matthijs en Martha
Met hun huwelijk zetten Matthijs en Martha hun leven samen voort. Het huwelijk is niet alleen een persoonlijke stap, maar ook een moment waarop ze hun band met elkaar verder versterken. Voor Matthijs is het huwelijk een manier om zijn toekomst te plannen met iemand die hij duidelijk belangrijk vindt. De afwezigheid van zijn kinderen lijkt geen breuk in hun relatie te betekenen, maar een tijdelijke situatie die wellicht in de toekomst wordt opgelost.
Conclusie: respect voor de familie
De afwezigheid van Matthijs’ kinderen op zijn huwelijk laat zien dat er een grote mate van respect is voor de familiebanden, zelfs als die complex zijn. Matthijs’ kinderen hebben gekozen om de situatie met zorg te benaderen en hun moeder niet in een ongemakkelijke positie te brengen. Het lijkt een moment van respect te zijn voor de nieuwe relaties die hun ouders aangaan, met de hoop dat de band in de toekomst weer kan groeien.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.