Actueel
John de Wolf emotioneel: “Ze herkent me niet meer”
John de Wolf, de legendarische oud-voetballer met de bijnaam ’t Beest van Rotterdam, staat bekend om zijn onverzettelijke houding op het veld. Maar achter zijn stoere uiterlijk gaat een man schuil die worstelt met een hartverscheurende persoonlijke tragedie: de strijd van zijn moeder tegen Alzheimer. Voor de 62-jarige De Wolf is het een gevecht zonder overwinning, een onmenselijke strijd die hem emotioneel diep raakt.
“Ze herkent me niet meer”
In een openhartig interview met weekblad Privé vertelde De Wolf over zijn 82-jarige moeder, bij wie Alzheimer is vastgesteld. De ziekte heeft haar zo ver in zijn greep dat ze haar eigen zoon niet meer herkent. “Er zit geen leven meer in haar,” zei hij eerder dit jaar.
De pijn werd extra duidelijk toen hij haar bezocht en zichzelf probeerde voor te stellen. “Ik zei: ‘Ik ben het, John, je zoon.’ Maar ze antwoordde: ‘Dat kunnen ze allemaal wel zeggen.’” Deze uitspraak toont de harde realiteit van Alzheimer, waarin herinneringen en herkenning langzaam verdwijnen.
“Ze is mijn moeder, maar eigenlijk ook niet”
In een recent interview met sportmagazine Helden ging De Wolf dieper in op de situatie. Hij vertelde hoe de ziekte niet alleen het geheugen van zijn moeder heeft aangetast, maar ook haar persoonlijkheid heeft veranderd. “Ze heeft een heel ander karakter gekregen. Het is mijn moeder nog wel, maar eigenlijk ook niet,” legde hij uit.
De situatie beschrijft hij als “mensonterend.” Het zien van haar achteruitgang zonder te kunnen ingrijpen, voelt machteloos. “Als ik zie hoe mijn moeder er nu aan toe is… ik wil haar zo niet zien lijden,” zei hij met pijn in zijn stem.
Alzheimer: Een wrang familiepatroon
Het is niet de eerste keer dat De Wolf met Alzheimer wordt geconfronteerd. Zijn oma leed ook aan deze slopende ziekte. Destijds verzorgde zijn moeder haar eigen moeder, terwijl ze met angst sprak over het lot dat haar nu zelf heeft getroffen. “Ze zei altijd: ‘Zo wil ik niet worden. Als dat gebeurt, geef me dan maar een spuitje of pillen.’”
Omdat deze wens nooit officieel werd vastgelegd, ondergaat Johns moeder nu precies dat wat ze altijd vreesde. “In mijn ogen is het een daad van liefde om iemand niet langer te laten lijden,” zegt De Wolf, waarbij hij pleit voor een hernieuwde discussie over euthanasie bij Alzheimerpatiënten.
Een ongekende impact
Voor een man die zijn leven lang controle had over het spel en zijn tegenstanders, is het toekijken hoe Alzheimer zijn moeder langzaam wegneemt, bijna ondraaglijk. Het is een strijd die hij niet kan winnen. Toch zet hij zijn bekendheid in om meer aandacht te vragen voor de gevolgen van deze genadeloze ziekte.
Zijn verhaal raakt niet alleen de voetbalwereld, maar duizenden families die met dezelfde worsteling te maken hebben. Op sociale media stromen steunbetuigingen binnen. Mensen delen hun eigen ervaringen en bedanken De Wolf voor zijn openheid. “Je woorden zijn een steun voor iedereen die dit meemaakt,” reageerde een volger.
De bredere discussie
De situatie van De Wolfs moeder zet opnieuw de discussie rondom Alzheimer en euthanasie op scherp. Zijn pleidooi om eerder in te grijpen bij ondraaglijk lijden raakt een gevoelige snaar. Voor veel mensen roept het de vraag op hoe we omgaan met onomkeerbaar lijden, en welke rol mededogen en zelfbeschikking daarin spelen.
Conclusie: Een onmenselijke strijd met een onzichtbare tegenstander
John de Wolf, ooit de belichaming van kracht en vastberadenheid op het voetbalveld, toont nu een kwetsbare kant die ons allemaal raakt. Zijn verhaal laat zien hoe Alzheimer niet alleen de patiënt treft, maar ook de geliefden die machteloos toekijken.
De strijd van zijn moeder is een pijnlijke herinnering aan de complexiteit van deze ziekte, maar ook een oproep om meer begrip, steun en oplossingen te vinden voor de vele families die hiermee worstelen.
Laten we John, zijn moeder en alle anderen die met Alzheimer te maken hebben, steunen. Deel jouw boodschap of herinnering en laat zien dat zij er niet alleen voor staan.
Karl Vannieuwkerke onder vuur na omstreden gast in Vive le Vélo
Het populaire wielerprogramma Vive le Vélo, dat traditioneel tijdens de Tour de France wordt uitgezonden op de Vlaamse televisie, zorgt dit seizoen opnieuw voor beroering. Presentator Karl Vannieuwkerke, die al jarenlang het gezicht is van het programma, ziet de publieke opinie zich tegen hem keren na het uitnodigen van een bijzonder controversiële gast: Johan Bruyneel.
Hoewel Vive le Vélo doorgaans bekendstaat om zijn gezellige sfeer, warme gesprekken en liefde voor de koers, is de sfeer dit keer anders. Op sociale media laten kijkers in groten getale hun ongenoegen blijken. De aanleiding: de tafelgast van dienst, Johan Bruyneel, voormalig ploegleider van US Postal en jarenlang de rechterhand van Lance Armstrong.
Terug naar het verleden
Voor wie de geschiedenis niet kent: Johan Bruyneel was jarenlang een sleutelfiguur in het Amerikaanse wielerteam US Postal, waar hij nauw samenwerkte met Lance Armstrong. Het duo boekte samen indrukwekkende successen, met zeven opeenvolgende Tourzeges voor Armstrong. Maar de glorie bleek later besmeurd: Armstrong werd in 2012 door de internationale wielerunie uit de uitslagen geschrapt wegens grootschalig dopinggebruik. Ook Bruyneel werd levenslang geschorst na een diepgaand onderzoek door het Amerikaanse anti-dopingagentschap (USADA). De feiten uit dat dossier zijn voor velen nog steeds moeilijk te verteren.
Discussie over zijn aanwezigheid
De uitnodiging van Bruyneel aan de tafel van Vive le Vélo roept daarom veel vragen op. Op X (voorheen Twitter) stroomden de reacties binnen na de uitzending. Veel kijkers vinden het onbegrijpelijk dat Bruyneel, ondanks zijn verleden, een podium krijgt in een programma dat de sport viert.
Een greep uit de reacties:
“Een man die mede verantwoordelijk is voor een van de grootste dopingschandalen in de wielergeschiedenis? Onbegrijpelijk dat hij hier mag zitten.”
“Waarom zou je iemand uitnodigen die zó de geloofwaardigheid van het wielrennen heeft geschaad?”
“Iedere wielerfan verdient beter dan deze verheerlijking van iemand met zo’n verleden.”
Sommige reacties gingen zelfs nog een stap verder en riepen op tot een boycot van het programma.
Vannieuwkerke verdedigt keuze (vooralsnog) niet
Tot nu toe heeft Karl Vannieuwkerke zelf niet publiek gereageerd op de ophef. Dat is opvallend, want de presentator staat doorgaans bekend om zijn transparante en toegankelijke houding richting kijkers. Vooralsnog laat hij de kritiek over zich heen komen, wat de spanningen online nog lijkt te vergroten.
Het is overigens niet voor het eerst dat Vive le Vélo onder vuur ligt. Eerder dit seizoen kwam al naar buiten dat de kijkcijfers van het programma beduidend lager liggen dan in eerdere jaren. Sommigen wijten dat aan het veranderde televisiegedrag in Vlaanderen, anderen stellen dat het programma te veel op routine draait en te weinig verrast.
Een moeilijke balans tussen sportverleden en televisie
De discussie rondom Johan Bruyneel raakt aan een breder debat: moeten mensen met een omstreden verleden uitgesloten worden van publieke programma’s? Of mag er ruimte zijn voor reflectie, duiding en zelfs herstel? Sommige kijkers pleiten juist voor die laatste optie.
“Als we willen begrijpen hoe het zo ver is kunnen komen in de wielersport, moeten we ook durven luisteren naar mensen die er middenin zaten,” schrijft een gebruiker op sociale media.
Maar dat standpunt lijkt op dit moment nog in de minderheid. Voor velen is de pijn van het dopingverleden in de wielersport nog te groot.
Geen verheerlijking, maar uitleg?
Volgens bronnen rond de redactie van Vive le Vélo was het niet de bedoeling om Johan Bruyneel als held neer te zetten, maar juist om hem kritisch aan de tand te voelen. Het gesprek zou bedoeld zijn als reflectie op het verleden, met ruimte voor nuance en verantwoordelijkheid. Toch lijkt die nuance bij een deel van de kijkers niet te zijn overgekomen.
Het blijft koffiedik kijken of de programmamakers nog zullen reageren of hun aanpak zullen aanpassen in de resterende afleveringen van dit Tour-seizoen.
Tot slot: koersliefde blijft
Ondanks de kritiek blijft Vive le Vélo voor veel kijkers een vaste waarde tijdens de zomermaanden. Het programma biedt een mix van sport, cultuur en gesprekken die verder gaan dan de koers. Maar de aflevering met Bruyneel laat zien dat televisie ook kan schuren – en dat keuzes rondom gasten niet vrijblijvend zijn, zeker niet in een sport met zo’n beladen verleden.
Of Karl Vannieuwkerke met deze keuze een grens heeft overschreden of juist het debat heeft willen openen, is aan de kijker om te beoordelen.