Connect with us

Actueel

Jimmie Boer bedankt iedereen voor warme steun tijdens eerbetoon aan zijn vader Jonnie Boer

Avatar foto

Published

on

De afgelopen dagen stond Nederland stil bij het afscheid van een van de meest iconische chefs van ons land: Jonnie Boer. In en rond De Librije in Zwolle namen honderden genodigden en fans op ingetogen wijze afscheid van de man die de Nederlandse gastronomie naar ongekende hoogten bracht. Zijn zoon Jimmie Boer, zelf actief in de wereld van smaak en beleving, brak nu het stilzwijgen met een dankbaar en liefdevol bericht: “Iedereen bedankt voor deze dag.”

Een dag vol herinnering, geur en kleur

De afscheidsdag voor Jonnie Boer stond volledig in het teken van wie hij was: eigenzinnig, creatief, hartelijk en intens betrokken. De bekende sterrenchef werd niet herdacht met een klassieke ceremonie, maar met een ode aan zijn levenswerk. In het hart van De Librije wandelden bezoekers langs kruidenrekken, smaakvolle symboliek en kleurrijke accenten die typerend waren voor Boers stijl.

De rol van Jimmie in het eerbetoon

Hoewel Jonnie’s echtgenote Thérèse en dochter Isabelle op de achtergrond bleven, nam zoon Jimmie een zichtbare rol in het afscheid. Hij deelde beelden op social media waarin de beschilderde kist zichtbaar was, versierd in graffiti-stijl en vergezeld van persoonlijke objecten van zijn vader — bokshandschoenen, een foto van Johan Cruijff, en de vlag van Giethoorn.

Met zijn openhartige bericht “Iedereen bedankt voor deze dag” gaf hij blijk van diepe dankbaarheid richting alle aanwezigen, volgers en sympathisanten. De woorden raakten veel mensen, en benadrukten hoezeer de familie Boer steun heeft ervaren van buitenaf.

Een warme golf van steun

De reacties op het dankwoord van Jimmie lieten niet lang op zich wachten. Onder zijn bericht stromen reacties binnen van collega-koks, vaste gasten, bekende Nederlanders en onbekende volgers. Woorden als “trots”, “respect” en “indrukwekkend” keren veelvuldig terug. Het onderstreept dat het afscheid van Jonnie Boer niet alleen een familieaangelegenheid was, maar een moment waarop een hele generatie koks en liefhebbers van gastronomie samenkwam.

De Librije als tastbaar eerbetoon

De keuze om het afscheid te laten plaatsvinden in De Librije — het restaurant dat Jonnie en Thérèse samen groot maakten — was veelzeggend. Niet alleen was het zijn professionele thuis, het weerspiegelde ook zijn levensfilosofie: smaak is emotie, en emotie is wat mensen verbindt.

Tijdens het afscheid liepen bezoekers een route door het restaurant. Ze werden omringd door geurige kruiden, bloemen en symbolen die Jonnie’s liefde voor het vak zichtbaar maakten. Dit afscheid was geen sombere bijeenkomst, maar een kleurrijke en betekenisvolle viering van zijn nalatenschap.

Harley-Davidsons en rozemarijn

Een ander bijzonder moment was de rol van de Harley-Davidson-motorclub die Jonnie dierbaar was. Meer dan honderd motorrijders vormden een indrukwekkende erehaag. Op hun sturen lag een klein bosje kruiden — waaronder rozemarijn, een knipoog naar de smaken waarmee Jonnie zijn hele leven werkte.

Toen de kist op een zijspan werd gelegd en de stoet vertrok naar Giethoorn, werd de stilte kort doorbroken door het nummer In the Air Tonight van Phil Collins. Het was een emotioneel moment dat velen nog lang zal bijblijven.

Aandacht voor rust en verwerking

Hoewel de familie Boer ervoor koos het afscheid deels vanuit de achtergrond te beleven, bleek uit Jimmies woorden dat ze alles intens hebben gevolgd. Op een groot bord bij de ingang stond te lezen dat Thérèse, Jimmie en Isabelle alles op afstand meebeleefden, maar de steun van iedereen voelden.

De openheid van Jimmie benadrukt ook het belang van ruimte nemen voor rouw en verwerking. In zijn korte maar krachtige boodschap toonde hij dat dankbaarheid en verdriet hand in hand kunnen gaan.

Symbolen die spreken

De kist van Jonnie Boer was allesbehalve traditioneel. In plaats van een sobere, eikenhouten uitvoering, koos de familie voor een uitbundige, kleurrijke graffiti-stijl die naadloos paste bij Jonnie’s karakter. Daarbij stonden enkele persoonlijke voorwerpen tentoongesteld: bokshandschoenen (symbool voor zijn vechtlust), een foto van zijn grote sportheld Johan Cruijff, en de vlag van zijn geliefde Giethoorn.

Deze keuzes vertellen een verhaal zonder woorden. Ze tonen wie Jonnie was: een man die met volle overgave leefde, werkte en liefhad.

Toost op het leven

Na de route door De Librije kregen genodigden de gelegenheid om het glas te heffen. Een subtiele, maar krachtige afsluiting van een gedenkwaardig afscheid. Zoals een van de aanwezigen verwoordde: “Het voelde alsof Jonnie er zelf bij was.”

De toost werd ook gezien als een symbolisch gebaar richting de toekomst. Een moment van verbinding tussen al diegenen die door Jonnie’s leven geraakt zijn — van jonge chefs tot trouwe gasten.

De betekenis van dankbaarheid

De woorden van Jimmie — “Iedereen bedankt voor deze dag” — werden breed gedeeld. Ze spreken niet alleen zijn persoonlijke dank uit, maar lijken ook namens de hele familie te komen. In een wereld die vaak snel verdergaat, vormt deze boodschap een stil moment van verbinding.

Dankbaarheid tonen in het openbaar vraagt moed. Zeker in een tijd van verlies. Het maakt duidelijk dat Jimmie zich bewust is van het grotere geheel: dat zijn vader niet alleen een gezinsman was, maar ook een publieke figuur die diepe sporen heeft nagelaten.

Jonnie Boers nalatenschap leeft voort

Hoewel het fysieke afscheid nu is geweest, leeft de nalatenschap van Jonnie Boer voort. In de keuken van De Librije, in de recepten die hij ontwikkelde, en in de vele collega’s die hij inspireerde. Maar vooral in de harten van zijn familie, vrienden en gasten.

Zijn levenswerk was nooit alleen gericht op perfectie op het bord, maar op het raken van mensen. En dat is wat er op deze bijzondere dag opnieuw is gebeurd: mensen werden geraakt, verbonden, en herinnerden zich waarom Jonnie Boer zo geliefd was.

Een blik op de toekomst

De komende tijd zal De Librije tijdelijk gesloten zijn, maar de heropening is al gepland. De familie liet eerder weten dat het Jonnie’s wens was om snel weer open te gaan. Niet als afsluiting, maar als voortzetting. Een eerbetoon in daden.

Met de liefdevolle woorden van Jimmie is de toon gezet: dit was niet het einde, maar het begin van een nieuw hoofdstuk waarin herinnering, smaak en verbinding centraal blijven staan.

 

 

Conclusie

De dank van Jimmie Boer raakt. In slechts enkele woorden — “Iedereen bedankt voor deze dag” — zegt hij alles. Het was een dag vol eer, emotie en schoonheid. Een dag waarop afscheid nemen samenging met vieren. En waarop zichtbaar werd dat Jonnie Boer nog altijd mensen weet te raken, zelfs nu hij niet meer fysiek aanwezig is.

De kracht van zijn nalatenschap zit in de details: in de kleuren, geuren en gebaren die samen een verhaal vertellen. Een verhaal dat zijn zoon, zijn familie en iedereen die Jonnie liefhad, nu verder mogen dragen.

Actueel

Huisarts stuurt Georgia (28) negen keer weg in zes maanden en nu is het te laat: ”Ik moet mijn begrafenis gaan regelen”

Avatar foto

Published

on

Georgia (28) kreeg pas na maanden de juiste diagnose: “Nu heb ik nog hooguit een jaar te leven”

De 28-jarige Georgia-Leigh Gardiner uit het Verenigd Koninkrijk kreeg op vrijdag 13 juni het moeilijkste nieuws dat een jonge moeder zich kan voorstellen: ze heeft een zeldzame, agressieve vorm van maagk*nker en haar prognose is nog maximaal twaalf maanden. Een diagnose die volgens haar voorkomen had kunnen worden, als haar klachten eerder serieus waren genomen.

Eerste klachten: buikkrampen en misselijkheid

De eerste signalen doken op in de zomer van vorig jaar. Georgia voelde zich steeds vaker misselijk en kreeg regelmatig last van buikkrampen. Bezorgd stapte ze naar de huisarts, die haar klachten bestempelde als ‘brandend maagzuur’. Ze kreeg een standaardmedicatie voorgeschreven: lansoprazol, een middel dat normaal helpt bij maagzuurklachten en reflux.

Maar Georgia’s symptomen verdwenen niet. Integendeel: ze verergerden. Al snel kon ze bijna geen voedsel meer verdragen. Binnen een paar maanden viel ze twintig kilo af, zonder dat duidelijk was wat er precies aan de hand was.

“Negen keer werd ik weggestuurd”

In gesprek met Daily Mail vertelt Georgia openhartig over haar zoektocht naar hulp. Ze ging maar liefst negen keer naar de huisarts, maar kreeg steeds opnieuw het gevoel niet serieus genomen te worden. Pas maanden later werd ze eindelijk doorgestuurd naar een speciaal traject voor mensen met onverklaarbare symptomen.

Tijdens een endoscopie – waarbij artsen via de keel het spijsverteringskanaal bekijken – werd besloten dat ze op 13 juni naar het z!ekenhuis moest komen voor de uitslag. Die dag zou haar leven voorgoed veranderen.

Zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker

In het St. James’s University Hospital kreeg Georgia de diagnose linitis plastica, een uiterst zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker die zich snel verspreidt. “In die kamer zakte de grond onder mijn voeten weg,” zegt ze. De artsen ontdekten dat de z!ekte zich al had uitgezaaid naar haar lymfeklieren en andere organen.

Ze kreeg te horen dat de z!ekte ongeneeslijk is en zich in het laatste stadium bevindt. De gemiddelde levensverwachting is een jaar. Maar het enige waar Georgia op dat moment aan kon denken, was haar zoontje Arlo van twee jaar oud. “Hoe kan dit gebeuren terwijl ik een kind heb dat me nog zo nodig heeft?”

Jong, gezond en toch ernstig z!ek

Wat haar situatie nog schrijnender maakt, is dat Georgia verder een gezond leven leidde. “Afgezien van het gewichtsverlies voelde ik me fit. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. Ik dacht dat ik onaantastbaar was op mijn leeftijd.”

Via een GoFundMe-pagina deelt ze haar verhaal en toekomstplannen. Binnenkort start ze met chemotherapie in de hoop dat de behandeling de groei van de tumor kan afremmen. “Ik wil mijn zoontje zo lang mogelijk bij me hebben. Elke extra dag telt.”

“We halen onze bruiloft naar voren”

Een van Georgia’s dromen was trouwen met haar verloofde. Oorspronkelijk stond hun bruiloft pas over een paar jaar gepland, maar gezien de situatie hebben ze die plannen versneld. “We weten niet of ik er dan nog ben,” vertelt ze openhartig. “Dus willen we nu trouwen, terwijl ik me nog sterk genoeg voel.”

“Het had anders kunnen lopen”

Georgia blijft strijdbaar, maar voelt ook frustratie over hoe haar klachten aanvankelijk zijn behandeld. “Steeds werd mij verteld dat het gewoon maagzuur was. Dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar dit type k*nker ontwikkelt zich razendsnel – binnen enkele maanden van stadium één naar stadium vier.”

Ze hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren. “Als iemand met aanhoudende klachten niet gehoord wordt, moet er sneller gehandeld worden. Misschien was er dan nog een kans geweest op genezing.”

Hoop, liefde en strijdlust

Hoewel Georgia nu leeft met een beperkte toekomstverwachting, weigert ze op te geven. “Ik ben jong, ik ben sterk, en ik ga vechten. Voor mezelf, maar vooral voor mijn zoontje.”

Op sociale media en via haar crowdfundingactie ontvangt Georgia veel steun. Haar verhaal raakt een snaar, juist omdat het laat zien hoe broos het leven kan zijn – zelfs op jonge leeftijd.

Continue Reading