Actueel
Jeroen Meus zorgt voor opschudding in tv-programma: “Walgelijk”
Jeroen Meus veroorzaakt opschudding in ‘Celebrity MasterChef Vlaanderen’ – “Walgelijk!”
Jeroen Meus staat bekend als een van de populairste en meest gerespecteerde chefs van Vlaanderen. Maar zelfs een gerenommeerde kok als hij weet niet altijd wat hem te wachten staat. Tijdens de meest recente aflevering van ‘Celebrity MasterChef Vlaanderen’ zorgde hij voor flink wat opschudding met een gerecht dat niet bij iedereen in de smaak viel.
Het draaide allemaal om één ingrediënt: kalfstong.
Terwijl Meus er geen enkel probleem in zag om met dit klassieke stukje vlees aan de slag te gaan, reageerden enkele deelnemende bekende Vlamingen met afschuw en walging.
📢 “Walgelijk! Zoiets wil je niet op je bord,” riep Sarah Vandeursen uit.
📢 “Ga jij dat echt opeten? Ik niet, hoor.”
Het moment zorgde voor een storm aan reacties, zowel in de studio als op sociale media. Terwijl sommige deelnemers zichtbaar worstelden met het idee om kalfstong te bereiden, vonden veel kijkers dat ze zich aanstelden.
Maar was de kritiek terecht? Of hebben deze bekende Vlamingen gewoon een te gevoelige maag?
De ophef in Celebrity MasterChef Vlaanderen
‘Celebrity MasterChef Vlaanderen’ is een programma waarin bekende Vlamingen worden uitgedaagd om culinaire hoogstandjes op tafel te zetten. Maar koken is niet altijd zo makkelijk als het lijkt, zeker niet als de ingrediënten wat exotischer of traditioneler zijn.
Dit keer kregen de deelnemers de opdracht om een gerecht met kalfstong te maken. Voor sommige kandidaten was dit een grote schok.
📢 “Ik heb echt geen idee hoe ik dit moet klaarmaken,” verzuchtte een deelnemer.
📢 “Dit is toch niet iets wat je normaal eet?”
De reactie van Jeroen Meus? Die bleef opvallend kalm. Hij legde uit dat kalfstong een delicatesse is in vele keukens, en dat het vroeger zelfs een populair gerecht was tijdens feestdagen.
🗣 “Dit is een ingrediënt dat generaties lang op tafel heeft gestaan. Mijn grootmoeder maakte dit altijd klaar en het was heerlijk.”
Maar de deelnemers waren niet overtuigd. De afschuw en tegenzin spatten ervan af, en dat zorgde voor een bijzonder ongemakkelijk moment in de aflevering.
© Marco Martens
Kalfstong: een delicatesse of afschuwwekkend?
Voor sommige mensen is kalfstong een ware delicatesse. In veel klassieke keukens, zoals de Franse en Belgische, is het een gewaardeerd stuk vlees. Maar voor anderen is het juist een onbekend en misschien zelfs afstotend ingrediënt.
Waarom roept dit gerecht zoveel emoties op?
🔹 Het idee dat het van een tong komt – Voor veel mensen is het concept van orgaanvlees al lastig, en een tong roept vaak extra weerstand op.
🔹 Onbekend maakt onbemind – Jongere generaties zijn minder gewend aan gerechten met orgaanvlees en hebben hierdoor sneller een negatieve associatie.
🔹 De textuur – Kalfstong heeft een unieke, zachte textuur die niet iedereen aanspreekt.
Toch vinden veel mensen het verrukkelijk. Vooral oudere generaties en liefhebbers van klassieke Belgische gerechten blijven erbij: dit hoort thuis in onze keuken.
Social media ontploft: kijkers verdedigen Jeroen Meus
Hoewel sommige deelnemers overduidelijk moeite hadden met de opdracht, waren veel kijkers juist kritisch op hun reactie.
Op X (voorheen Twitter) en Facebook stroomden de reacties binnen van mensen die vonden dat de deelnemers zich aanstelden.
📢 “Kalfstong stond vroeger gewoon op het kerstmenu! Wat een overdreven reacties.”
📢 “Zelf eten ze fastfood, wat tien keer erger is dan dit. Hypocriet!”
📢 “Jeroen Meus probeert gewoon traditionele gerechten in de spotlight te zetten. Wat is daar mis mee?”
Veel kijkers wezen erop dat orgaanvlees een belangrijk onderdeel is van de Belgische culinaire traditie en dat mensen niet zo snel moesten oordelen over iets wat ze nog nooit hadden geproefd.
Recept van Jeroen Meus? https://t.co/HCNvwBPg3a
— Ingmar (@KingmarIngmar) January 12, 2025
Waarom Jeroen Meus gelijk heeft over kalfstong
Jeroen Meus is niet zomaar een tv-kok. Hij is iemand die passie heeft voor de Belgische keuken en probeert traditionele gerechten in ere te houden.
Zijn keuze om kalfstong als ingrediënt te gebruiken, is dan ook geen toeval. Dit is een manier om mensen kennis te laten maken met authentieke smaken, zonder dat ze zich laten leiden door vooroordelen.
Maar waarom is het belangrijk dat we dit soort gerechten niet vergeten?
1. Minder voedselverspilling
Vroeger werd het hele dier gebruikt, inclusief organen zoals tong, lever en nieren. Tegenwoordig wordt veel weggegooid omdat mensen er niet bekend mee zijn. Door traditionele gerechten te promoten, kunnen we verspilling tegengaan.
2. Voedingswaarde
Orgaanvlees zit boordevol vitamines en mineralen. Kalfstong is rijk aan ijzer, eiwitten en vitamine B12, wat bijdraagt aan een gezond dieet.
3. Eerlijke vleesconsumptie
Als we vlees eten, zouden we eigenlijk alles van het dier moeten gebruiken. Dit is duurzamer en respectvoller tegenover het dier.
Door mensen opnieuw kennis te laten maken met deze gerechten, draagt Jeroen Meus bij aan een bewustere en duurzamere eetcultuur.
De toekomst van orgaanvlees in de Belgische keuken
De discussie rondom kalfstong is niet nieuw. De afgelopen decennia zijn orgaanvleesgerechten steeds minder populair geworden in restaurants en huishoudens. Maar met de opkomst van duurzame eetgewoonten en de trend van nose-to-tail cooking (alles van het dier gebruiken), is er een heropleving van traditionele gerechten.
🔥 Komt kalfstong terug op het menu?
Dat zou zomaar kunnen. Restaurants beginnen steeds vaker authentieke gerechten opnieuw te introduceren. En dankzij chefs zoals Jeroen Meus komt er weer aandacht voor deze culinaire tradities.
© Marco Martens
Conclusie: Jeroen Meus had gelijk!
Hoewel sommige deelnemers in Celebrity MasterChef Vlaanderen geschokt reageerden op de opdracht, is het belangrijk om te beseffen dat kalfstong een klassieker is die het verdient om gewaardeerd te worden.
🔹 De kijkers nemen het op voor Meus en
vinden dat de kandidaten zich aanstellen.
🔹 Kalfstong is een
traditioneel Belgisch gerecht met een rijke geschiedenis
en een hoge voedingswaarde.
🔹 Het promoten van
orgaanvlees draagt bij aan duurzaamheid en minder
voedselverspilling.
Wat begon als een kleine televisierel veranderde in een brede discussie over culinaire tradities. Misschien heeft Meus hiermee wel een nieuwe trend in gang gezet – en kunnen we binnenkort weer vaker genieten van een ouderwets stukje kalfstong op ons bord.
Wat denk jij? Zou jij kalfstong eten? Of begrijp je de afkeer van de deelnemers? Laat het weten in de reacties! 👇🔥
De gezondheidstoestand van Bruce Willis blijft de afgelopen tijd verder achteruitgaan, en dat laat diepe sporen na bij zijn familie. Volgens mensen uit zijn directe omgeving is er binnen het gezin een pijnlijk maar eerlijk besef gegroeid: de man die hij ooit was, is langzaam aan het verdwijnen. Zijn dochters hebben daar in stilte al afscheid van genomen – niet van hun vader als persoon, maar van wie hij vroeger was.
Samen, zolang het kan
Tijdens de feestdagen probeert de uitgebreide familie Willis zo veel mogelijk samen te zijn. Dat betekent: Demi Moore met dochters Rumer, Scout en Tallulah, én Bruce’ huidige vrouw Emma Heming met hun dochters Mabel en Evelyn. De samenstelling is bijzonder, maar de band is hecht. Alles draait om nabijheid, rust en het maken van herinneringen – hoe klein die momenten soms ook zijn.
Binnen de familie leeft het besef dat elke kerst, elk gezamenlijk etentje of simpel samenzijn extra betekenis heeft gekregen. Niet vanuit angst, maar vanuit waardering. Niemand weet hoe de toekomst eruitziet, maar iedereen voelt dat het nu telt.
Een bron vertelt: “De feestdagen waren altijd al belangrijk voor deze familie. Juist nu willen ze die momenten koesteren. Ze voelen zich dankbaar dat Bruce er nog is en dat ze hem kunnen omringen met liefde.”
Afscheid in fases
Het woord ‘afscheid’ krijgt in dit verhaal een andere lading. Het gaat niet om een plots einde, maar om een proces dat zich langzaam ontvouwt. De z!ekte waarmee Bruce te maken heeft, is onomkeerbaar. Dat betekent dat zijn dochters hebben moeten leren loslaten, stap voor stap, terwijl hij fysiek nog bij hen is.
Dat afscheid is niet luid of publiek. Het gebeurt in kleine momenten: wanneer hij hen niet meer herkent, wanneer een gesprek niet meer lukt, of wanneer een herinnering alleen nog bij hen leeft. Het is r0uw in lagen – zonder duidelijke einddatum.
Rumer Willis sprak daar onlangs openhartig over. Ze vertelde dat haar vader haar soms niet meer herkent, maar dat ze daar niet verbitterd over is. “Ik ben vooral dankbaar dat ik hem nog kan vasthouden, hem kan knuffelen. Dat gevoel blijft.”
Leven met een veranderend contact
Bruce heeft intensieve zorg nodig, dag en nacht. Zijn z!ekte beïnvloedt vooral zijn cognitieve vermogens en communicatie. Voor zijn omgeving was die verandering in het begin beangstigend. Emma Heming beschreef dat eerder als confronterend: “Hij was niet meer de warme, open Bruce die iedereen kende. Dat was moeilijk om te zien.”
Toch heeft de familie een nieuw evenwicht gevonden. Door professionele begeleiding, structuur en veel geduld hebben ze geleerd om op andere manieren contact te maken. Communicatie verloopt niet meer via woorden, maar via aanraking, gezichtsuitdrukking en aanwezigheid.
“We hebben een manier gevonden om met hem te zijn,” vertelde Emma. “Niet zoals vroeger, maar op een nieuwe manier die werkt.”
De kracht van nabijheid
Wat opvalt in de verhalen van mensen rond Bruce Willis, is de nadruk op liefde en rust. Er is geen strijd tegen wat niet meer kan. In plaats daarvan wordt er gekeken naar wat er nog wél is: momenten van herkenning, een glimlach, een hand vasthouden, samen in stilte zijn.
Voor zijn dochters is dat een leerproces geweest. Ze hebben moeten accepteren dat hun rol verandert: van kind naar verzorger, van herinneringen ophalen naar nieuwe rituelen creëren. Het vraagt volwassenheid, maar ook zachtheid.
Die houding wordt door velen als bewonderenswaardig gezien. Op sociale media spreken fans hun respect uit voor de manier waarop de familie met de situatie omgaat. Zonder drama, zonder publieke uitbarstingen – maar met openheid en menselijkheid.
Geen grote woorden, wel betekenis
Wat dit verhaal zo aangrijpend maakt, is juist het ontbreken van grote uitspraken. Niemand probeert de situatie mooier te maken dan hij is. Tegelijkertijd is er geen wanhoop. Het is een verhaal over aanpassen, over leven met wat er is, en over liefde die niet verdwijnt, ook als herkenning dat soms wel doet.
Bruce Willis was jarenlang een icoon op het scherm: sterk, charismatisch, onverzettelijk. In deze fase van zijn leven is hij dat op een andere manier geworden – als middelpunt van een familie die laat zien wat zorg, trouw en verbondenheid betekenen.
Een ander soort nalatenschap
Voor zijn dochters zal hun vader altijd meer zijn dan de z!ekte die hem nu beperkt. Hij blijft de man van hun jeugd, van films, van herinneringen die niemand hen kan afnemen. Tegelijk leren ze hem opnieuw kennen, in stilte, in kwetsbaarheid.
Die dubbele werkelijkheid is zwaar, maar ook verbindend. Het dwingt tot vertraging, tot aanwezig zijn in het moment. En misschien is dat wel de grootste les die deze periode met zich meebrengt.
Zoals een familievriend het verwoordt: “Ze r0uwen niet alleen om wat verdwijnt, maar vieren ook wat er nog is.”
Liefde zonder voorwaarden
In alles wat naar buiten komt over Bruce Willis en zijn familie, staat één ding centraal: liefde zonder voorwaarden. Niet afhankelijk van woorden, prestaties of herkenning. Gewoon er zijn, samen.
En misschien is dat, los van roem en carrière, uiteindelijk de meest menselijke rol die iemand kan spelen.