BE
Jeroen Meus start nieuw seizoen Dagelijkse Kost met gerecht waar heel Vlaanderen van moet watertanden
Op maandag 1 september start een gloednieuw seizoen van Dagelijkse Kost, en Jeroen Meus blijft trouw aan de formule die hem tot een van de populairste koks in Vlaanderen maakte. Het nieuwe seizoen begint met een klassieker: een gegratineerde ovenschotel met ham, kaassaus en prei. Jeroen toont opnieuw dat eenvoudige, herkenbare gerechten niet alleen tijdloos, maar ook ontzettend lekker zijn.
Klassieke gerechten blijven scoren
In de afgelopen seizoenen van Dagelijkse Kost experimenteerde Jeroen af en toe met nieuwe smaken en buitenlandse gerechten. Toch bleek keer op keer dat zijn klassiekers, de gerechten die iedereen herkent en graag eet, de meeste positieve reacties opriepen. De recepten zijn eenvoudig, de ingrediënten zijn makkelijk te vinden in iedere supermarkt, en ze bieden comfort en herkenning voor iedereen die naar het programma kijkt.
Dit seizoen gaat Jeroen verder op deze succesvolle weg. Hij kiest opnieuw voor gerechten die dicht bij de mensen staan, die troost bieden en tegelijkertijd de ruimte laten om er een persoonlijke draai aan te geven. Het zijn gerechten die je met het gezin op tafel zet, maar die je ook kunt aanpassen aan je eigen smaak of de ingrediënten die je in huis hebt.
Comfortfood in de spotlights
De eerste aflevering opent met een ovenschotel die het perfecte voorbeeld is van comfortfood. De combinatie van romige kaassaus, malse prei en hartige ham, afgetopt met een krokante gratineerlaag, is een gerecht dat jong en oud aanspreekt. Dit is precies het soort maaltijd dat gezinnen vaak nodig hebben na een drukke dag, vooral wanneer september begint en het schoolritme weer op gang komt.
Jeroen weet als geen ander dat mensen op zulke momenten behoefte hebben aan eenvoudige, voedzame maaltijden. Geen ingewikkelde ingrediënten of recepten die uren duren, maar gerechten die je snel op tafel kunt zetten en waar iedereen van geniet. Het nieuwe seizoen van Dagelijkse Kost lijkt precies in te spelen op die behoefte: comfortfood, maar dan met de typische Jeroen Meus-twist.
Herkenbaarheid als sleutel tot succes
Het succes van Dagelijkse Kost zit niet alleen in de recepten zelf, maar ook in de manier waarop Jeroen ze presenteert. Hij legt alles stap voor stap uit, alsof hij naast je in de keuken staat. De tips die hij geeft zijn praktisch en meteen toepasbaar. Het zijn recepten waarvan je denkt: Dit kan ik zelf ook maken. Het gemak waarmee hij gerechten klaarmaakt en de rust die hij uitstraalt, zorgen ervoor dat het programma voor velen een dagelijkse bron van inspiratie is.
Door het seizoen te openen met een gegratineerde ovenschotel, kiest Jeroen bewust voor herkenbaarheid. Dit gerecht doet veel kijkers denken aan thuis: aan het eten bij mama of oma. Het is een gerecht dat je doet terugdenken aan momenten van gezelligheid en samen zijn aan tafel, een belangrijk element dat Jeroen in al zijn recepten weet vast te leggen.
Comfortfood als rode draad
Gezien de trends in de kookprogramma’s van de laatste jaren, waar steeds vaker complexere of exotischere recepten centraal stonden, is het opvallend dat Jeroen terugkeert naar eenvoud en smaak. Het lijkt erop dat comfortfood dit seizoen een nog grotere rol zal spelen.
Jeroen speelt hier perfect op in door gerechten te presenteren die zijn kijkers kunnen maken zonder te veel gedoe, maar wel met de smaken die je echt doen genieten.
Met dit nieuwe seizoen blijft Dagelijkse Kost trouw aan zijn naam en laat het zien hoe eenvoudige, maar smaakvolle gerechten altijd blijven scoren.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
