Connect with us

Actueel

Jantje komt thuis en zegt dat hij een onvoldoende heeft

Avatar foto

Published

on

Mathematica kan soms aanvoelen als een vreemde taal, vooral voor kinderen die hun weg proberen te vinden tussen getallen, formules, en logica. Het is alsof je in een nieuwe wereld bent waar alles bekend lijkt, maar toch een andere draai heeft. Voor sommige kinderen brengt de worsteling met wiskunde niet alleen verwarring, maar soms ook een onverwacht moment van humor met zich mee.

Het verhaal gaat als volgt:

Een jongen komt thuis van school en vertelt zijn vader: “Ik heb vandaag een onvoldoende gekregen voor wiskunde.”

Zijn vader, verbaasd, vraagt: “Wat is er gebeurd?”

De jongen antwoordt: “Nou, mijn leraar vroeg me wat 3 keer 2 was, en ik zei 6.”

Zijn vader knikt en zegt: “Dat klopt toch?”

De jongen vervolgt: “Dat dacht ik ook. Maar toen vroeg ze me wat 2 keer 3 was.”

De vader, licht geïrriteerd, zegt: “Wat maakt dat nu uit? Het is toch hetzelfde?”

De jongen glimlacht en zegt: “Dat is precies wat ik zei!”

Deze kleine uitwisseling brengt een glimlach op het gezicht en laat zien hoe een eenvoudig misverstand toch grappige momenten kan opleveren, zelfs in de soms strenge wereld van getallen en rekenen. Het toont aan dat leren niet altijd een rechte lijn hoeft te zijn en dat er soms plezier te vinden is, zelfs wanneer het lijkt alsof we vastzitten.

BONUS: Een Ochtendroutine met een Verrassing

Naast verhalen over school en wiskunde bestaan er ook humoristische verhalen uit het dagelijks leven. Dit volgende verhaal gaat over een echtpaar dat, na jaren samen te hebben doorgebracht, nog steeds te maken heeft met kleine irritaties — en soms wraakplannen.

Er was een stel dat al jaren gelukkig getrouwd was. De enige wrijving in hun huwelijk ontstond ’s ochtends, wanneer de man elke dag uit bed kwam en steevast een luide scheet liet. Zijn vrouw werd erdoor gewekt en moest zelfs vaak naar adem happen door de scherpe geur.

Elke ochtend smeekte ze hem om er eens mee op te houden, omdat ze er behoorlijk ziek van werd. Maar hij zei dat hij er niets aan kon doen, dat het natuurlijk was, en dat hij niets nodig had om het te onderdrukken. Ze waarschuwde hem zelfs dat hij op een dag een scheet zou laten die zijn ingewanden eruit zou blazen.

Jaren verstreken en de man hield vast aan zijn routine. Op een kerst-ochtend, toen zijn vrouw de voorbereidingen trof voor het kerstdiner en hij nog boven lag te slapen, kreeg ze een onverwacht idee. Ze bekeek de ingrediënten voor het kerstdiner: de kalkoen, de lever, spiermaag, en overige ingewanden lagen netjes in een schaal. Geïnspireerd door zijn ochtendritueel, besloot ze deze in zijn onderbroek te verstoppen voor een kleine grap.

Zodra haar man wakker werd, deed hij zoals gewoonlijk zijn ochtendroutine, gevolgd door een luide schreeuw en verwoede voetstappen richting de badkamer. Zijn vrouw moest zich inhouden om niet te lachen terwijl hij zich wanhopig naar de badkamer haastte.

Na een tijdje kwam hij weer naar beneden met een schrikachtige blik en zijn gezicht vol ongeloof. De vrouw, spelend alsof ze van niets wist, vroeg bezorgd wat er aan de hand was.

Haar man zei: “Schat, je had gelijk… Ik heb jarenlang gedacht dat je overdrijft, maar je waarschuwing is eindelijk uitgekomen.”

Met moeite haar lach in te houden, vroeg de vrouw: “Wat bedoel je daarmee?”

Haar man antwoordde: “Nou, ik heb eindelijk een scheet gelaten die mijn ingewanden eruit blies, precies zoals je altijd zei. Maar met wat vaseline en geduld heb ik het gelukkig weer kunnen terugstoppen.”

Het verhaal eindigt met de vrouw die haar lach nauwelijks kan onderdrukken en de man die opgelucht lijkt dat hij, op zijn manier, de situatie onder controle heeft gebracht. Dit kleine verhaal laat zien hoe humor zelfs in de meest alledaagse situaties een onverwachte wending kan geven en ons eraan herinnert dat lachen, zelfs om een scheetgrap, soms de beste remedie is.

Deel dit verhaal gerust met vrienden voor een lach op hun gezicht!

Actueel

Onze gedachten zijn momenteel bij Janny van der Heijden

Avatar foto

Published

on

Groot verdriet voor Janny van der Heijden: afscheid van haar geliefde hondje Nhaan

Voor iedereen die Janny van der Heijden kent, is één ding zeker: waar zij verscheen, was haar trouwe teckel Nhaan niet ver uit de buurt. Het kleine hondje groeide de afgelopen jaren uit tot een vaste verschijning op televisie, bij evenementen én op sociale media. Maar nu deelt Janny intens verdrietig nieuws: haar geliefde viervoeter is er niet meer. Op Instagram schrijft ze kort maar veelzeggend: “Mijn hart is gebroken.”

De boodschap verscheen bij een foto van Nhaan die, zoals altijd, liefde en rust uitstraalt. Het is een moment dat veel volgers raakt. Nhaan was immers meer dan een huisdier — ze was een icoon, een gezinslid, en een dierbare vriendin.

Nhaan: een hond met bekendheid en karakter

Janny’s teckel was al jaren een bekend gezicht voor de vaste kijkers van programma’s zoals Heel Holland Bakt en Denkend aan Holland. Of ze nu rustig in beeld liep of ontspannen op schoot zat, Nhaan hoorde er gewoon bij. Ze werd door velen liefdevol ‘de stille ster’ van de uitzendingen genoemd. Met haar trouwe ogen en herkenbare snoetje wist ze het publiek moeiteloos voor zich te winnen.

Maar haar bekendheid beperkte zich niet tot televisie. Ook op sociale media had Nhaan haar eigen schare fans. De teckel had zelfs een eigen Instagram-account, waarop regelmatig foto’s verschenen van haar avonturen: tijdens opnames, in de natuur, thuis op de bank of onderweg in een bootje. Honderden mensen reageerden vaak enthousiast op elke nieuwe post. Ze volgden Nhaan alsof ze een bekend persoon was, en dat was ze op haar eigen, bescheiden manier ook.

Een geliefde gast op de rode loper

Nhaan verscheen zelfs op grote evenementen. Tijdens het Gouden Televizier-Ring Gala liep ze zij aan zij met Janny en André van Duin over de rode loper. Beelden van dat moment werden breed gedeeld op televisie en social media. Het hondje gedroeg zich alsof ze er thuishoorde — rustig, nieuwsgierig en charmant, alsof ze wist dat alle ogen op haar gericht waren.

Voor veel mensen was het duidelijk: Nhaan genoot oprecht van de aandacht. Maar bovenal bleef ze trouw aan haar baasje. Of er nu camera’s draaiden of niet, haar loyaliteit was onvoorwaardelijk.

Een unieke band die diep ging

Dat het verlies van Nhaan voor Janny zo pijnlijk is, zal niemand verbazen. De band tussen mens en dier kan ongekend hecht zijn, en dat was in hun geval overduidelijk. In een eerder gesprek aan tafel bij Beau vertelde Janny openhartig over die bijzondere relatie. Ze omschreef Nhaan als haar maatje, haar anker, haar stille luisteraar. “Ze is er altijd”, zei ze toen. “In goede tijden én op moeilijke momenten.”

Nhaan was de hond bij wie Janny zich veilig voelde, die troost bood zonder woorden, en die zorgde voor structuur en rust in een leven dat soms hectisch kan zijn. Ze was er in de stilte van thuis, maar ook in de drukte van het studiobeleven, als stille kracht en trouwe vriendin.

Negen jaren vol liefde

Nhaan werd negen jaar oud. In die negen jaren leefde ze een rijker leven dan menig huisdier. Ze was niet alleen een schattige viervoeter, maar ook een metgezel op de televisie, een publiekstrekker op sociale media, en een warm hart in een wereld vol camera’s en hectiek.

Ze reisde met Janny door heel Nederland, stond op podia, maakte premières mee en werd letterlijk en figuurlijk op handen gedragen. Toch bleef ze altijd zichzelf: rustig, liefdevol, betrouwbaar. Een hond met karakter, maar zonder kapsones. Juist dat maakte haar zo geliefd — niet alleen bij Janny, maar ook bij de vele mensen die haar van een afstand leerden kennen.

Een leegte die voelbaar is

Het gemis is groot. In haar huis zal het stil zijn zonder het getrippel van pootjes over de vloer. Geen kleine snuit meer die tegen je aan leunt, geen waggelende begroeting als je thuiskomt, geen ogen meer die je aankijken alsof ze alles begrijpen. Voor Janny betekent dit verlies het einde van een tijdperk — van een stille aanwezigheid die haar jarenlange gezelschap bood.

Ook voor haar volgers is het wennen. De kleine glimlach die een foto van Nhaan vaak opriep, zal nu plaatsmaken voor een weemoedig gevoel. Maar tegelijk blijft er dankbaarheid. Want wie Nhaan volgde, heeft genoten van haar. Ze bracht lichtheid, tederheid en herkenning — dingen die, juist in de snelle mediamaatschappij, zeldzaam en waardevol zijn.

Een dierbare herinnering in hart en beeld

Wat rest zijn de herinneringen. En gelukkig zijn er daar veel van: foto’s, video’s, interviews, spontane momenten. Janny’s sociale media staan vol liefdevolle beelden van haar en Nhaan. Elk daarvan vertelt een stukje van het grotere verhaal: van een hond die niet alleen werd verzorgd, maar echt werd bemind.

Nhaan was klein van stuk, maar haar aanwezigheid was groots. Ze bracht rust in roerige tijden en vrolijkheid in sobere momenten. Ze was, zoals veel volgers het omschreven, “het hart van Heel Holland Bakt” — zonder één woord te spreken.

Liefde die blijft

In de reacties op Instagram is het medeleven overweldigend. Bekende collega’s, fans van het eerste uur, en gewone volgers delen hun herinneringen en betuigen hun steun. Velen schrijven dat ze Nhaan zelf ‘een beetje als hun hond’ zijn gaan beschouwen. Het is een bijzondere vorm van verbondenheid, die laat zien hoeveel impact een dier kan hebben — ook voor mensen die haar nooit in het echt zagen.

Voor Janny breekt nu een periode van r0uw aan. Een periode van loslaten, maar ook van koesteren. De jaren met Nhaan zijn onvergetelijk, en dat zal altijd zo blijven. Ze was er op de momenten dat het ertoe deed, en dat maakt haar gemis des te tastbaarder.

Toch is er ook ruimte voor dankbaarheid. Negen jaar lang mocht Janny haar leven delen met een hond die meer was dan een huisdier: een zielsverwant in viervoetige vorm. Een vriendin. Een gezelschapsdier in de puurste betekenis van het woord.

Een laatste buiging voor een klein icoon

In het publieke leven van Janny van der Heijden speelde Nhaan een stille, maar onmiskenbare hoofdrol. Nu zij er niet meer is, blijft er een leegte — maar ook een erfenis van liefde, trouw en onvoorwaardelijke verbondenheid.

En dat is misschien wel de mooiste herinnering die een hond kan nalaten.

 

Dit bericht op Instagram bekijken

 

Een bericht gedeeld door Omroep MAX (@omroepmax_)

Continue Reading