Actueel
Jan Versteegh in diepe rouw: ‘Ik hield zoveel van haar!’
Presentator Jan Versteegh heeft een zware dag achter de rug. In een column voor LINDA.nl deelt hij het verlies van zijn peettante, Jannie, die hij met veel liefde herdenkt. De uitvaart, die plaatsvond op woensdag, raakte hem diep. “Nu huilde ik ook omdat ik zélf verdrietig was,” schrijft hij openhartig.
Geen gewone tante, maar een bijzondere band
Jan omschrijft zijn peettante Jannie als een klein, rank persoon, maar met grootse daden. “Ze was niet mijn tante vanwege een familieband, maar omdat ze één van de beste vriendinnen van mijn moeder was,” legt hij uit. Hij herinnert zich haar als een positieve vrouw die altijd klaarstond voor anderen.
“Ze wist je altijd te verrassen met iets attents. Geen verjaardag ging voorbij zonder dat ze even langskwam, ondanks dat ik op oudejaarsdag ben geboren.”
Reflectie op het leven
Tijdens de emotionele speech van Jannies kinderen besefte Jan hoe onverbiddelijk de dood kan zijn. Het bracht hem tot nadenken over de toekomst en zijn eigen ouders. “Ik pakte de hand van mijn moeder en kneep er zacht in,” schrijft hij. Terwijl hij in de kerk zat, vroeg hij zich af hoe hij ooit het leven van zijn moeder in woorden zou kunnen vatten.
“Het leven is niet altijd eerlijk, maar de dood is keihard,” vervolgt hij. De realiteit van verlies bracht niet alleen verdriet om zijn peettante, maar ook om wat de toekomst nog zou kunnen brengen.
Een moment van menselijkheid
Jan’s dag eindigde met een ironisch moment: tijdens het teruglopen naar de auto stapte hij in hondenpoep. Het alledaagse ongelukje contrasteerde scherp met de zwaarte van de dag en bood een onverwacht luchtig slot.
Met zijn openhartige column laat Jan zien hoe intens verdriet en reflectie hand in hand gaan, zelfs op een dag vol afscheid en pijn.
Siska Schoeters, bekend van haar veelzijdige werkzaamheden in de media, deelt in een openhartig interview met Story dat ze jarenlang haar gezondheid had verwaarloosd door haar hectische werkagenda. Het combineren van verschillende projecten, zonder pauze, bracht haar op een punt waar haar lichaam haar dwong om in te grijpen. “Het scheelde niet veel,” vertelt ze, verwijzend naar een periode waarin ze gevaarlijk dicht bij een burn-out zat.
Gevaarlijk dicht bij een burn-out
Siska beschrijft een tijd waarin haar gezondheid ernstig onder druk stond en haar lichaam letterlijk “de handrem” aantrok. De stress van haar drukke werkleven, waarbij ze constant verschillende rollen en verplichtingen combineerde, had haar bijna tot het uiterste gebracht. “Alles kwam tegelijk op me af,” zegt ze. De gevolgen van die overbelasting waren onmiskenbaar, en uiteindelijk kon ze niet anders dan stoppen. Gelukkig had ze de mogelijkheid om zich tijdelijk terug te trekken, gesteund door mensen die haar serieus namen. Dit werd volgens haar een cruciaal moment om even stil te staan en te luisteren naar de signalen van haar lichaam.
Hoewel Siska niet spreekt van een volledige burn-out, erkent ze dat ze er zeer dicht bij was. Die ervaring heeft haar aan het denken gezet over de manier waarop ze haar leven en werk in de toekomst wil inrichten. Ze beseft nu dat ze de grenzen van haar fysieke en mentale gezondheid niet langer kan negeren, en dat het belangrijk is om tijdig te stoppen voordat het te laat is.
Rust en eenvoud
Tijdens haar rustperiode besloot Siska de drukte van het werk los te laten en te kiezen voor eenvoud. Ze luisterde veel naar Klara, wat haar hielp om langzaam haar energie weer op te bouwen. “Het is belangrijk om de rust te nemen die je nodig hebt,” zegt ze, “en om niet te wachten tot het te laat is.” De tijd voor zelfzorg heeft haar geholpen om haar herstel niet uit te stellen, wat ze als een belangrijk leerpunt beschouwt.
Reacties van buitenaf
Wat Siska het meeste raakte tijdens deze periode van herstel, waren de reacties van de buitenwereld. “Sommige mensen wuifden het weg, noemden het ‘gewoon moe zijn,’ en dat deed pijn,” vertelt ze. Ze benadrukt dat er vaak te snel geoordeeld wordt over mensen die moeite hebben met hun gezondheid, terwijl het belangrijker is om te luisteren en begrip te tonen.
Siska pleit voor meer empathie en minder oordeel, omdat zulke ervaringen een diepgaande impact kunnen hebben op iemand’s welzijn.
Met haar openhartigheid hoopt ze anderen aan te moedigen om beter naar zichzelf te luisteren en tijdig in te grijpen wanneer ze zich overweldigd voelen. Siska wil vooral dat mensen begrijpen dat het nemen van een stap terug een teken van kracht is, geen zwakte. “Ik ben dankbaar dat ik de tijd heb genomen om mijn herstel niet uit te stellen,” zegt ze. Ze kijkt met vertrouwen naar de toekomst, met de les dat het belangrijk is om niet alleen fysiek, maar ook mentaal goed voor jezelf te zorgen.