Actueel
💔 Jan Smit opnieuw getroffen door verdriet: ‘Dit stemt tot nadenken…’ 😢
De afgelopen periode is emotioneel bijzonder zwaar geweest voor Jan Smit. Vorig jaar moest hij afscheid nemen van zijn geliefde oma, een vrouw die een enorme invloed had op zijn leven en carrière. Nu heeft hij opnieuw een ingrijpend verlies te verwerken. Een goede kennis van hem, nog maar 45 jaar oud, is onverwachts overleden en laat twee jonge kinderen achter. Dit tragische nieuws heeft Jan diep geraakt en hem opnieuw aan het denken gezet over de kwetsbaarheid van het leven.
Reflectie op het nieuwe jaar
Het gesprek met weekblad Story zou oorspronkelijk gaan over hoe Jan Smit terugblikt op het afgelopen jaar en vooruitkijkt naar de toekomst. Maar de zanger heeft moeite met de traditie van reflecteren aan het begin van een nieuw jaar.
“Waarom is het begin van een nieuw jaar per se het moment om de balans op te maken?” vraagt hij zich hardop af. Toch geeft hij toe dat hij zich onbewust wel vaker bezighoudt met dergelijke overpeinzingen. “Ik ben sowieso een denker. Ik maak het hele jaar de balans op.”
Het recente overlijden van zijn kennis heeft hem bijzonder aangegrepen. “Dat stemt toch wel tot nadenken. Naarmate je ouder wordt, gebeurt dat steeds meer,” zegt hij openhartig. Het verlies heeft hem opnieuw geconfronteerd met de vergankelijkheid van het leven en de onvoorspelbaarheid waarmee het lot kan toeslaan.
Verdriet om zijn oma
Naast het recente verlies worstelt Jan nog steeds met het gemis van zijn oma, die in april 2024 op 91-jarige leeftijd overleed. Voor veel fans is zijn oma geen onbekende, want ze stond centraal in zijn ontroerende hit Ik zing dit lied voor jou alleen.
“Mijn oma is 91 jaar geworden en ik besef dat zo’n leeftijd een unicum is, maar het blijft toch een wake-upcall,” vertelt hij. “Ze was een vaste waarde in mijn leven, een constante steun. Haar wijsheid en liefde waren onmisbaar.”
De afgelopen feestdagen waren voor Jan extra moeilijk, omdat hij voor het eerst Sinterklaas, Kerst en Oud & Nieuw moest doorbrengen zonder zijn oma. “Het voelde vreemd en leeg. Je merkt pas echt hoe groot het gemis is wanneer je die speciale momenten beleeft zonder haar,” zegt hij.
Een moeilijke tijd vol herinneringen
Verlies brengt niet alleen verdriet, maar ook herinneringen naar boven. Bij Jan roept het recente overlijden van zijn kennis veel gevoelens op. “Je wordt je nog bewuster van hoe belangrijk familie en dierbaren zijn,” zegt hij. “Je leert alles nog meer te waarderen.”
Met het verlies van zijn oma in gedachten, realiseert hij zich hoe kostbaar de tijd met geliefden is. “Ik koester de herinneringen die ik met haar heb en probeer die momenten levend te houden in mijn gedachten.”
Omgaan met verdriet en verlies
Het verlies van dierbaren laat diepe sporen na, en Jan erkent dat rouw een lang en moeilijk proces is. “Je denkt dat je voorbereid bent op het overlijden van iemand op leeftijd, maar als het moment daar is, besef je pas hoe definitief het is,” zegt hij.
Voor Jan is muziek altijd een manier geweest om emoties te verwerken. Zijn liedjes vertellen verhalen en geven uiting aan gevoelens die hij soms moeilijk in woorden kan uitdrukken. “Muziek is mijn manier om herinneringen levend te houden en mijn gevoelens een plek te geven,” deelt hij.
De impact van het onverwachte verlies
Het overlijden van zijn kennis op slechts 45-jarige leeftijd heeft Jan extra hard geraakt. “Zij had nog zoveel jaren voor zich. Twee jonge kinderen die hun moeder nu moeten missen… Dat is hartverscheurend,” zegt hij. “Het zet je aan het denken over hoe onvoorspelbaar het leven is.”
Dit verlies heeft hem doen beseffen dat niets vanzelfsprekend is. “Je leeft je leven, maakt plannen en denkt dat je de controle hebt. Maar op een dag kan alles veranderen. Dat is iets waar ik de laatste tijd veel over nadenk.”
Vooruitkijken met dankbaarheid
Ondanks de moeilijke periode waarin Jan zich bevindt, probeert hij positief te blijven. “Het leven gaat door, en dat is soms hard, maar ook mooi,” zegt hij. “Ik probeer me te focussen op de dingen die goed gaan, op de mensen die ik nog wél om me heen heb.”
Zijn familie en vrienden zijn een grote steun voor hem. “Ik ben ontzettend dankbaar voor de mensen in mijn leven. Zij helpen me door deze moeilijke tijd heen.”
Daarnaast put hij kracht uit zijn muziek. “Optreden en muziek maken geven me energie. Het is een manier om iets moois te creëren, om gevoelens om te zetten in iets tastbaars.”
Lessen uit verlies
Jan hoopt dat zijn ervaringen anderen kunnen inspireren om bewuster te leven. “We nemen vaak aan dat we altijd tijd hebben. Tijd om dingen te zeggen, om mensen te zien, om die ene droom na te jagen. Maar de realiteit is dat je nooit weet hoeveel tijd je nog hebt.”
Hij moedigt anderen aan om hun dierbaren vaker te zeggen hoeveel ze van hen houden. “Wees niet bang om je gevoelens te uiten. Soms is het te laat voordat je het beseft.”
Een toekomst vol herinneringen
Hoewel de pijn van verlies nooit helemaal verdwijnt, kijkt Jan vooruit. “Ik zal mijn oma altijd bij me dragen, in herinneringen en in mijn muziek. En het verlies van mijn kennis herinnert me eraan hoe belangrijk het is om te genieten van het hier en nu.”
Hij heeft geleerd dat het leven onvoorspelbaar is, maar ook dat liefde en herinneringen blijvend zijn. “Uiteindelijk draait het om de momenten die je samen beleeft en de liefde die je deelt.”
De komende tijd blijft Jan zich focussen op zijn muziek en zijn familie. “Ik wil er zijn voor de mensen die me nodig hebben en mijn tijd bewust besteden.”
Voor zijn fans heeft hij een laatste boodschap: “Koester de mensen om je heen, want niets is vanzelfsprekend.”
Actueel
Simon (20), de zoon van Bart De Wever, doet onthutsende bekentenis: ‘Mijn vader is verschrikkelijk’
“Mijn vader is verschrikkelijk”: openhartige woorden van Simon De Wever raken een gevoelige snaar
Het zijn woorden die hard binnenkomen. Niet omdat ze schreeuwerig zijn uitgesproken, maar juist omdat ze doordrenkt lijken van emotie en onmacht. Simon De Wever, de twintigjarige zoon van politicus Bart De Wever, heeft zich in een zeldzaam openhartig moment uitgesproken over de relatie met zijn vader. Zijn uitspraak — “Mijn vader is verschrikkelijk” — veroorzaakte direct opschudding, maar wie verder kijkt dan de letterlijke woorden, ziet vooral een jongvolwassene die worstelt met afstand, verwachtingen en gemis.
Geen politieke aanval, geen publieke afrekening, maar een persoonlijke kreet die veel losmaakt bij mensen die zich herkennen in het gevoel achter de woorden.
Geen beschuldiging, maar een uiting van gemis
Mensen uit de omgeving van Simon benadrukken dat zijn uitspraak niet bedoeld was als een veroordeling van zijn vader als persoon. Integendeel. Het ging volgens hen om het benoemen van een gevoel dat al langer sluimerde: emotionele afstand binnen een vader-zoonrelatie die onder druk staat door verantwoordelijkheden, agenda’s en een leven in de schijnwerpers.
Een familievriend verwoordt
het voorzichtig:
“Hij bedoelt niet dat zijn
vader slecht is. Hij bedoelt dat hij hem mist.”
Dat onderscheid is cruciaal. De uitspraak krijgt pas betekenis wanneer ze wordt gelezen als een uiting van pijn, niet van verwijt.
Opgroeien in de schaduw van een publiek figuur
Simon groeide op met een vader die niet alleen vader was, maar ook een van de meest invloedrijke politici van Vlaanderen. Dat betekent leven met camera’s, commentaar, publieke verwachtingen — en een agenda die zelden leeg is. Voor een kind kan dat verwarrend zijn.
Volgens mensen die Simon goed kennen, voelde hij zich soms letterlijk en figuurlijk op de tweede plaats komen. Niet uit onwil van zijn vader, maar door de realiteit van een leven dat grotendeels in het teken staat van publieke verantwoordelijkheid.
“Als je vader altijd bezig is met het land, vraag je je af waar jij past,” zou Simon hebben gezegd.
Die gedachte is pijnlijk herkenbaar voor kinderen van ouders met veeleisende beroepen, of dat nu in de politiek, zorg, het bedrijfsleven of de media is.
Een poging tot verzoening die strandde
Volgens bronnen dicht bij het gezin zou er recent een poging zijn geweest om de relatie te herstellen of in elk geval te verdiepen. Er werd een gesprek gepland waarin alles uitgesproken zou worden. Verwachtingen waren hoog, maar de uitkomst bleek teleurstellend.
“Ze spraken langs elkaar heen,” aldus een
betrokkene.
“Simon zocht nabijheid en
erkenning. Bart zocht oplossingen en structuur.”
Het gesprek eindigde zonder ruzie, maar ook zonder het gevoel dat er echt verbinding was ontstaan. Juist die leegte kan soms meer pijn doen dan een open conflict.
Publieke reacties: verdeeld maar betrokken
De uitspraak van Simon leidde tot een golf aan reacties in Vlaanderen en daarbuiten. Op sociale media, in opinies en gesprekken aan de keukentafel werd de situatie breed besproken. De meningen lopen uiteen, maar de toon blijft opvallend vaak empathisch.
Veel mensen herkennen zichzelf in Simons woorden:
-
“Dit gaat niet over politiek, dit gaat over vaderschap.”
-
“Een zoon mag zijn gevoel uiten, ook als dat ongemakkelijk is.”
-
“Dit is geen aanval, dit is een noodkreet.”
Tegelijk zijn er ook stemmen die vinden dat zulke zaken privé hadden moeten blijven, los van media-aandacht. Die spanning tussen openheid en privacy is precies wat dit verhaal zo complex maakt.
Stilte van Bart De Wever zegt ook iets
Van de kant van Bart De Wever is er geen publieke reactie gekomen. Voor wie hem kent, is dat niet verrassend. Hij staat erom bekend privézaken buiten de openbaarheid te houden en conflicten liever binnenskamers te bespreken.
Insiders suggereren dat hij het gesprek met zijn zoon niet via de media wil voeren, maar op een moment en plek die rust en veiligheid bieden. Of en wanneer dat gebeurt, is onbekend.
Wat wel duidelijk is: zwijgen betekent niet per se onverschilligheid. Soms is stilte een poging om escalatie te vermijden.
Een breder gesprek over emotionele beschikbaarheid
Wat deze situatie overstijgt, is het grotere thema dat ermee wordt aangeraakt: emotionele beschikbaarheid van ouders, vooral vaders, in een wereld die steeds meer vraagt. Succes, verantwoordelijkheid en maatschappelijke druk kunnen onbedoeld afstand creëren binnen gezinnen.
Simons verhaal raakt een snaar omdat het universeel is. Het gaat over gezien willen worden, gehoord willen worden, en het gevoel dat liefde soms verloren gaat in praktische drukte.
Geen schandaal, maar een kwetsbaar moment
Wie dit verhaal leest als sensatie, mist de kern. Dit is geen rel, geen politieke kwestie, geen aanval. Het is een moment van kwetsbaarheid, uitgesproken door iemand die nog zoekt naar zijn plek — als zoon, als individu, los van de rol van zijn vader.
De
woorden “mijn vader is
verschrikkelijk” klinken hard, maar wie tussen de regels
leest, hoort iets heel anders:
een zoon die zijn vader nodig heeft.
En misschien is dat, in alle rumoer, de meest menselijke boodschap van allemaal.
