Actueel
Het liefdesverhaal van Hasnat Khan en Prinses Diana
Prinses Diana werd wereldwijd geroemd om haar liefdevolle en meelevende aard. Haar bezoeken aan z!ekenhuizen brachten hoop en vreugde aan velen. Maar één van deze bezoeken betekende meer dan alleen liefdadigheid – het was het begin van een geheime romance die jarenlang verborgen bleef.
Het jaar is 1995, slechts twee maanden voordat Diana het beruchte Panorama-interview gaf, waarin ze openhartig sprak over haar persoonlijke strijd en haar turbulente huwelijk met prins Charles. In die periode ontmoette Diana een man die een diepe indruk op haar zou achterlaten: Dr. Hasnat Khan, een charismatische hartchirurg wiens uitstraling werd vergeleken met die van acteur Omar Sharif.
De Ontmoeting die Alles Veranderde
Dr. Hasnat Khan werkte destijds in het Royal Brompton Hospital in Londen. Diana’s bezoek aan het z!ekenhuis kwam voort uit haar steun aan een patiënt, Joe Toffolo, wiens echtgenote, Oonagh Shanley-Toffolo, een vertrouwelinge was van de prinses. Tijdens dit bezoek kruisten Diana en Khan elkaars paden, en vanaf dat moment was er een bijzondere connectie tussen hen.
Na die eerste ontmoeting keerde Diana bijna dagelijks terug naar het z!ekenhuis. Hun band groeide en er ontstond een diepgaande genegenheid tussen hen. Waar de wereld Diana kende als de iconische prinses, zag Khan haar als een gewone vrouw – iets wat haar aantrok in hun relatie.
Een Onverwachte Liefde
Ondanks haar koninklijke status was Diana een vrouw met eenvoudige genoegens. Ze hield van fastfood, rookte af en toe en had een speelse kant. Khan, een toegewijde arts, was een liefhebber van jazzclubs en genoot van zijn bescheiden leven. De twee leken in eerste instantie een onwaarschijnlijke combinatie, maar hun gedeelde gevoel voor humor en oprechte genegenheid brachten hen steeds dichter bij elkaar.
Om hun relatie geheim te houden, gebruikte Diana de codenaam Dr. Armani in haar berichten aan Khan. Ze vonden creatieve manieren om tijd samen door te brengen, zoals vermommingen en stiekeme ontmoetingen. Zo bezocht Diana een beroemde jazzclub in Soho met een zwarte pruik op, en hielp haar butler Paul Burrell Khan om onopgemerkt Kensington Palace binnen te komen.
Een Toekomst Samen?
Diana was zo gelukkig met Khan dat ze serieus overwoog met hem te trouwen. Ze vroeg zelfs haar butler om een priester te vinden die bereid was een interreligieus huwelijk te voltrekken. Ook verdiepte ze zich in de islam en bracht ze tijd door met Khan’s familie in Pakistan, waar ze genoot van hun gastvrijheid.
De relatie kreeg een nog serieuzere toon toen Diana haar zonen, prins William en prins Harry, voorstelde aan Khan. Ze noemde hem haar Mr. Wonderful en vrienden beweerden later dat hij de ware liefde van haar leven was. Maar ondanks hun sterke band bleven de uitdagingen zich opstapelen.
Het Einde van de Romance
De media-aandacht rondom Diana was overweldigend en hoewel zij gewend was aan de constante druk van de pers, was dit voor Khan een grote zorg. Hij vreesde dat zijn carrière en privéleven ernstig beïnvloed zouden worden als hun relatie openbaar werd. Hoewel ze samen droomden van een toekomst buiten het Verenigd Koninkrijk, werd het steeds duidelijker dat de obstakels onoverkomelijk waren.
Diana overwoog zelfs om met Khan naar Pakistan of Australië te verhuizen, maar uiteindelijk bleek dit geen haalbare optie. Hun relatie eindigde uiteindelijk in juli 1997, slechts een maand voordat Diana een nieuwe relatie begon met Dodi Fayed.
Een Onverwachte Wending
Op 31 augustus 1997 kwam prinses Diana om het leven bij een tragisch auto-0ngeluk in Parijs, samen met Dodi Fayed en hun chauffeur Henri Paul. Khan ontdekte Diana’s relatie met Dodi pas nadat de media hierover berichtten. “Toen ik het hoorde, was ik erg teleurgesteld,” gaf hij toe in een interview uit 2012.
Khan woonde haar begrafenis bij in Westminster Abbey en bleef in de jaren daarna worstelen met het verlies van Diana. “Soms wil ik gewoon schreeuwen,” zei hij later. “Er zijn momenten dat alles weer terugkomt.”
Het Leven na Diana
In 2006 trouwde Hasnat Khan met Hadia Sher Ali, een vrouw met koninklijke Afghaanse afkomst, maar hun huwelijk eindigde na twee jaar. Tegenwoordig woont hij in het Verenigd Koninkrijk en zet hij zijn werk als hartchirurg voort. Hij is tevens betrokken bij humanitaire initiatieven in Pakistan en Saudi-Arabië.
Reflecterend op zijn tijd met Diana zegt Khan: “Ze had geweldige kwaliteiten, maar net als iedereen ook haar eigen zwakke punten. Ik herinner me haar als een oprecht en warm persoon.”
Een Liefde die Blijft Voortleven
Hoewel hun romance geen gelukkig einde kende, blijft het verhaal van Diana en Khan een ontroerend hoofdstuk in haar leven. Het laat zien hoe liefde kan ontstaan op de meest onverwachte plekken, zelfs onder de immense druk van het publieke oog. Hun band was gebaseerd op oprechte genegenheid en respect, en ondanks de obstakels vond Diana in Khan iemand die haar zag als een mens, niet alleen als een prinses.
Terwijl we haar nalatenschap blijven herdenken, vieren we niet alleen haar bijdrage aan de wereld, maar ook de diepe emoties die haar menselijk maakten. Haar liefde voor Hasnat Khan blijft een van de meest fascinerende en verborgen liefdesverhalen van onze tijd.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer
opzetten,” zegt ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.