Actueel
Het liefdesverhaal van Hasnat Khan en Prinses Diana
Prinses Diana werd wereldwijd geroemd om haar liefdevolle en meelevende aard. Haar bezoeken aan z!ekenhuizen brachten hoop en vreugde aan velen. Maar één van deze bezoeken betekende meer dan alleen liefdadigheid – het was het begin van een geheime romance die jarenlang verborgen bleef.
Het jaar is 1995, slechts twee maanden voordat Diana het beruchte Panorama-interview gaf, waarin ze openhartig sprak over haar persoonlijke strijd en haar turbulente huwelijk met prins Charles. In die periode ontmoette Diana een man die een diepe indruk op haar zou achterlaten: Dr. Hasnat Khan, een charismatische hartchirurg wiens uitstraling werd vergeleken met die van acteur Omar Sharif.
De Ontmoeting die Alles Veranderde
Dr. Hasnat Khan werkte destijds in het Royal Brompton Hospital in Londen. Diana’s bezoek aan het z!ekenhuis kwam voort uit haar steun aan een patiënt, Joe Toffolo, wiens echtgenote, Oonagh Shanley-Toffolo, een vertrouwelinge was van de prinses. Tijdens dit bezoek kruisten Diana en Khan elkaars paden, en vanaf dat moment was er een bijzondere connectie tussen hen.
Na die eerste ontmoeting keerde Diana bijna dagelijks terug naar het z!ekenhuis. Hun band groeide en er ontstond een diepgaande genegenheid tussen hen. Waar de wereld Diana kende als de iconische prinses, zag Khan haar als een gewone vrouw – iets wat haar aantrok in hun relatie.
Een Onverwachte Liefde
Ondanks haar koninklijke status was Diana een vrouw met eenvoudige genoegens. Ze hield van fastfood, rookte af en toe en had een speelse kant. Khan, een toegewijde arts, was een liefhebber van jazzclubs en genoot van zijn bescheiden leven. De twee leken in eerste instantie een onwaarschijnlijke combinatie, maar hun gedeelde gevoel voor humor en oprechte genegenheid brachten hen steeds dichter bij elkaar.
Om hun relatie geheim te houden, gebruikte Diana de codenaam Dr. Armani in haar berichten aan Khan. Ze vonden creatieve manieren om tijd samen door te brengen, zoals vermommingen en stiekeme ontmoetingen. Zo bezocht Diana een beroemde jazzclub in Soho met een zwarte pruik op, en hielp haar butler Paul Burrell Khan om onopgemerkt Kensington Palace binnen te komen.
Een Toekomst Samen?
Diana was zo gelukkig met Khan dat ze serieus overwoog met hem te trouwen. Ze vroeg zelfs haar butler om een priester te vinden die bereid was een interreligieus huwelijk te voltrekken. Ook verdiepte ze zich in de islam en bracht ze tijd door met Khan’s familie in Pakistan, waar ze genoot van hun gastvrijheid.
De relatie kreeg een nog serieuzere toon toen Diana haar zonen, prins William en prins Harry, voorstelde aan Khan. Ze noemde hem haar Mr. Wonderful en vrienden beweerden later dat hij de ware liefde van haar leven was. Maar ondanks hun sterke band bleven de uitdagingen zich opstapelen.
Het Einde van de Romance
De media-aandacht rondom Diana was overweldigend en hoewel zij gewend was aan de constante druk van de pers, was dit voor Khan een grote zorg. Hij vreesde dat zijn carrière en privéleven ernstig beïnvloed zouden worden als hun relatie openbaar werd. Hoewel ze samen droomden van een toekomst buiten het Verenigd Koninkrijk, werd het steeds duidelijker dat de obstakels onoverkomelijk waren.
Diana overwoog zelfs om met Khan naar Pakistan of Australië te verhuizen, maar uiteindelijk bleek dit geen haalbare optie. Hun relatie eindigde uiteindelijk in juli 1997, slechts een maand voordat Diana een nieuwe relatie begon met Dodi Fayed.
Een Onverwachte Wending
Op 31 augustus 1997 kwam prinses Diana om het leven bij een tragisch auto-0ngeluk in Parijs, samen met Dodi Fayed en hun chauffeur Henri Paul. Khan ontdekte Diana’s relatie met Dodi pas nadat de media hierover berichtten. “Toen ik het hoorde, was ik erg teleurgesteld,” gaf hij toe in een interview uit 2012.
Khan woonde haar begrafenis bij in Westminster Abbey en bleef in de jaren daarna worstelen met het verlies van Diana. “Soms wil ik gewoon schreeuwen,” zei hij later. “Er zijn momenten dat alles weer terugkomt.”
Het Leven na Diana
In 2006 trouwde Hasnat Khan met Hadia Sher Ali, een vrouw met koninklijke Afghaanse afkomst, maar hun huwelijk eindigde na twee jaar. Tegenwoordig woont hij in het Verenigd Koninkrijk en zet hij zijn werk als hartchirurg voort. Hij is tevens betrokken bij humanitaire initiatieven in Pakistan en Saudi-Arabië.
Reflecterend op zijn tijd met Diana zegt Khan: “Ze had geweldige kwaliteiten, maar net als iedereen ook haar eigen zwakke punten. Ik herinner me haar als een oprecht en warm persoon.”
Een Liefde die Blijft Voortleven
Hoewel hun romance geen gelukkig einde kende, blijft het verhaal van Diana en Khan een ontroerend hoofdstuk in haar leven. Het laat zien hoe liefde kan ontstaan op de meest onverwachte plekken, zelfs onder de immense druk van het publieke oog. Hun band was gebaseerd op oprechte genegenheid en respect, en ondanks de obstakels vond Diana in Khan iemand die haar zag als een mens, niet alleen als een prinses.
Terwijl we haar nalatenschap blijven herdenken, vieren we niet alleen haar bijdrage aan de wereld, maar ook de diepe emoties die haar menselijk maakten. Haar liefde voor Hasnat Khan blijft een van de meest fascinerende en verborgen liefdesverhalen van onze tijd.
Wierd Duk slaat terug: hoe één talkshow-uitzending uitgroeide tot een nationale mediastorm
Wat begon als een ogenschijnlijk gewone talkshow-uitnodiging, groeide binnen enkele dagen uit tot een van de meest besproken mediagebeurtenissen van de week. Journalist Wierd Duk, bekend van zijn uitgesproken analyses en scherpe columns, zit opnieuw midden in een storm die niet alleen hemzelf raakt, maar ook de manier waarop talkshows werken — en hoe gasten daarover worden geïnformeerd.
Zaterdagavond liep het flink mis toen Duk tijdens een live-uitzending van het EO-programma Dit is de Week abrupt opstond en de studio verliet. Zijn vertrek werd binnen minuten gedeeld op sociale media en ontplofte binnen een uur op X. De kritiek, steunbetuigingen, meningen en tegenmeningen volgden elkaar razendsnel op. Maar nu, enkele dagen later, heeft Duk zelf de lont nog dieper in het kruitvat gestoken door een appgesprek openbaar te maken dat volgens hem bewijst dat hij verkeerd is voorgelicht vóór zijn deelname.
De kwestie raakt een gevoelige snaar: hoe eerlijk zijn talkshows over hun bedoelingen? En hoe gaan redacties om met gasten die niet vermoeden dat er een stevige confrontatie op hen wacht?
Wat gebeurde er in de uitzending?
De uitzending waar alles mee begon, had volgens Duk een duidelijk thema: de joods-christelijke cultuur in Nederland en de manier waarop die cultureel en maatschappelijk onder druk staat. Een onderwerp waarover hij vaker schrijft, spreekt en debatteert.
Toen hij de studio binnenkwam, verwachtte hij volgens eigen zeggen een serieus, inhoudelijk gesprek. Maar dat draaide anders uit.
Naast hem aan tafel zat opiniemaker Ronit Palache, die bekendstaat om haar scherpe observaties en uitgesproken mening. In plaats van een filosofisch debat over cultuur en waarden, opende ze vrijwel direct met kritiek op Duk zelf. Ze haalde uitspraken uit zijn podcasts aan, legde de nadruk op zijn toonzetting en stelde dat hij “apocriefe verhalen” verspreidt, onder meer over een eerder door hem genoemd risico in Moerdijk.
De toon was confronterend en voor Duk zichtbaar onverwacht. Binnen een paar minuten voelde hij zich, naar eigen zeggen, aangevallen in plaats van uitgenodigd tot gesprek. Zijn irritatie liep op, hij brak in, uitte zijn ongenoegen en zei uiteindelijk:
“Hier ben ik niet voor gekomen.”
Daarna stond hij op, liep de studio uit en liet presentatrice Margje Fikse en de rest van de tafel verbijsterd achter.
De online ontploffing — steun én kritiek
Binnen minuten werd het fragment gedeeld op sociale media. De hashtag #WierdDuk begon te trenden. Kijkers reageerden massaal, en het viel op hoe verdeeld de meningen waren.
Een greep uit de reacties:
-
“Volkomen terecht dat hij opstond. Dit was een hinderlaag.”
-
“Als journalist moet je tegen kritiek kunnen. Dit was niet professioneel.”
-
“Duidelijk dat hij niet wist wat hem te wachten stond.”
-
“Dit hoort bij het debat. Je weigert toch niet zomaar een gesprek?”
Die verdeeldheid zorgde ervoor dat het onderwerp niet bleef hangen bij het incident zelf, maar uitgroeide tot een bredere discussie over media, transparantie en vertrouwen.
EO verklaart: ‘Hij wist dat dit eraan zat te komen’
Omdat de ophef bleef groeien, bracht de EO al snel een verklaring naar buiten. Volgens de omroep was er wél duidelijk gecommuniceerd dat Palache stevige kritiek had op Duk en dat ze die wilde uiten aan tafel.
De redactie benadrukte dat Duk vooraf was geïnformeerd over de aard van het gesprek en dat hij dus niet verrast kon zijn door de persoonlijke wrijving. Sterker nog: volgens de EO was dat precies de reden om hem en Palache samen uit te nodigen.
De verklaring klonk als een poging om rust te creëren, maar zorgde voor het tegenovergestelde.
Want niet veel later kwam Duk zelf met tegenbewijs.
Wierd Duk deelt appgesprek: ‘Dit klopt niet wat jullie zeggen’
Duk plaatste op X screenshots van de uitnodiging die hij had ontvangen. In dat gesprek werd hem een “mooi, uitgebreid gesprek over de verdediging van de christelijke cultuur” beloofd. Palache werd slechts genoemd als iemand met een andere achtergrond en een aanvullende blik.
Nergens, zo benadrukt Duk, stond dat hij zich moest voorbereiden op scherpe persoonlijke kritiek of op een debat over zijn journalistieke integriteit. Volgens hem was het gesprek totaal anders gepresenteerd dan het in werkelijkheid bleek te zijn.
Duk schreef:
“Bij volledige informatie was ik nooit gekomen. Ik was uitgenodigd onder valse voorwendselen.”
Hij noemde de EO-reactie daarop “een onwaarheid” en benadrukte dat hij normaal gesproken privécommunicatie nooit deelt, maar nu geen andere keuze zag omdat hij zich slachtoffer voelde van verdraaiing.
Een groter vraagstuk komt bovendrijven
Het incident rond Duk staat niet op zichzelf. De afgelopen jaren zijn er vaker discussies geweest over de manier waarop talkshows gasten benaderen. Vooral wanneer het gaat om gevoelige thema’s — politiek, cultuur, religie — lopen gasten soms in situaties die niet overeenkomen met hun verwachting.
Het geval-Duk raakt precies aan dat pijnpunt:
-
Hoe eerlijk moeten redacties zijn over de invalshoek?
-
Moet een gast altijd weten dat hij een confrontatie tegemoet gaat?
-
Wanneer wordt kritische journalistiek een hinderlaag?
-
En hoever mag een talkshow gaan in het verrassen of “uitlokken” van reacties?
Kijkers zien steeds vaker dat talkshows leunen op spanning, botsing en virale fragmenten. Voorstanders noemen dat dynamiek. Kritische kijkers noemen het onveilig en manipulatief.
In dit geval lijkt de kloof tussen omroep en gast groter dan ooit.
Waarom Duk zo fel reageert
Wierd Duk is niet iemand die snel terugdeinst voor debat. Hij heeft veel discussies gevoerd, ook met tegenstanders, en is vertrouwd met stevige kritiek. Juist daarom viel het velen op dat hij deze keer opstond en wegliep.
Volgens hem zit daar een principiële reden achter.
Hij zegt dat een discussie alleen zin heeft als alle partijen weten waar het gesprek over gaat, en als er geen sprake is van vooraf ingestelde valkuilen. Zijn vertrek was volgens hem een reactie op het gevoel dat het gesprek niet eerlijk was opgezet.
Daarnaast voelde hij zich persoonlijk aangevallen op een manier die volgens hem niets meer te maken had met het topic.
Zijn woorden:
“Ik was uitgenodigd voor een inhoudelijk gesprek. In plaats daarvan werd er karaktermoord gepleegd.”
De weg vooruit — of een ruzie die nog niet voorbij is
De storm rond de uitzending lijkt nog lang niet te zijn gaan liggen. Zowel de EO als Duk blijven bij hun versie van het verhaal. En doordat Duk privé-apps deelde, is er nu nóg meer voer voor discussie.
Wat opvalt:
-
Journalisten debatteren onderling over de grenzen van talkshowjournalistiek.
-
Politici mengen zich in de kwestie, vaak met grote woorden over framing, transparantie of polarisatie.
-
Kijkers twijfelen wat ze moeten geloven, want beide kanten vertellen een compleet ander verhaal.
Het incident laat zien hoe broos het vertrouwen is tussen talkshows en hun gasten — en hoe snel een verkeerd ingeschat gesprek kan uitmonden in landelijke ophef.
Slot: het gesprek dat nooit gevoerd werd
Ironisch genoeg ging de uitzending maar nauwelijks over het oorspronkelijke onderwerp: de joods-christelijke cultuur. In plaats daarvan werd het een voorbeeld van hoe datzelfde maatschappelijke debat vastloopt door miscommunicatie, onderlinge vurigheid en verschillen in verwachtingen.
Of er een vervolg komt? Dat is nog niet duidelijk.
Maar één ding staat vast:
De manier waarop dit ging, zal nog lang worden besproken — niet alleen vanwege Wierd Duk, maar vooral vanwege de vraag hoe open, eerlijk en respectvol talkshows moeten zijn in een tijd waarin de hele wereld meekijkt.