Actueel
Grote paniek in Dolfinarium: show direct stilgelegd
Een bijzonder incident vond vanmiddag plaats in het Dolfinarium in Harderwijk, waar de populaire dolfijnenshow Oceanica ruw werd onderbroken door activisten. Tijdens de middagvoorstelling van 13.30 uur sprongen twee activisten plotseling het water in, wat zorgde voor flinke opschudding onder de aanwezigen. De actievoerders maakten deel uit van de Vegan Strike Group, een organisatie die zich inzet tegen het gebruik van dieren in entertainment.
De Vegan Strike Group in Actie
De activisten, die zichzelf identificeerden als leden van de Vegan Strike Group, kozen bewust de drukbezochte show van het Dolfinarium uit om hun boodschap kracht bij te zetten. Tijdens de show, die normaal gesproken bestaat uit indrukwekkende stunts en kunstjes van dolfijnen, kozen de activisten een moment om onverwachts het water in te springen. Dit zorgde voor verwarring en lichte paniek onder het publiek, aangezien het aanvankelijk onduidelijk was wat hun bedoelingen waren.
De onverwachte sprong van de activisten vanaf de tribune het water in veroorzaakte een onmiddellijke verstoring van de voorstelling. Het personeel van het Dolfinarium reageerde snel door de show stil te leggen en instructies door te geven via de luidsprekers. Bezoekers werden verzocht de showkoepel rustig te verlaten en niet in te gaan op de acties van de activisten. Deze maatregel was bedoeld om verdere escalatie te voorkomen en de veiligheid van zowel de dieren als de toeschouwers te waarborgen.
Boodschap met Spandoeken
Om hun protest kracht bij te zetten, hadden de activisten spandoeken meegenomen waarop hun boodschap duidelijk te lezen was. De doeken droegen teksten die opriepen tot het beëindigen van het gebruik van dieren voor vermaak en wezen op de ethische bezwaren tegen het houden van dolfijnen in gevangenschap. De beelden van de actie en de spandoeken werden snel verspreid via sociale media, wat leidde tot veel discussie en reacties online.
Deze actie was niet de eerste keer dat de Vegan Strike Group zich richtte op het Dolfinarium. Het was inmiddels de vijfde keer dat de groep in actie kwam tegen het park, waarbij ze steeds aandacht proberen te vestigen op wat zij beschouwen als de onethische behandeling van de dieren. De vorige keer dat de groep een vergelijkbare actie uitvoerde was in de zomer van 2022, al verliep die actie toen zonder veel ophef. Ditmaal wilden ze echter een duidelijker signaal afgeven, en dat is hen gelukt.
Herhaalde Protestacties
De Vegan Strike Group, onder leiding van de bekende dierenrechtenactivist Peter Janssen, staat bekend om hun directe en soms confronterende acties. Janssen en zijn medestanders richten zich op locaties waar dieren worden gebruikt voor entertainment of andere doeleinden die zij als uitbuiting beschouwen. Het Dolfinarium is al langere tijd een doelwit voor hun protesten vanwege de shows waarin dolfijnen en andere zeedieren optreden.
De herhaalde protestacties van de Vegan Strike Group hebben tot veel debat geleid over de ethische aspecten van het houden van dolfijnen in gevangenschap en het gebruik van dieren in amusementsindustrieën in het algemeen. Voorstanders van deze dierentuinen en aquaria wijzen vaak op de educatieve waarde en de conservatie-inspanningen die door deze instellingen worden ondernomen. Critici, zoals de Vegan Strike Group, beweren echter dat het welzijn van de dieren wordt opgeofferd voor commercieel gewin en entertainment.
Juridische Gevolgen
Na de actie van vandaag werden de activisten door het personeel uit het water gehaald en overgedragen aan de politie. Het Dolfinarium hervatte later op de dag zijn normale programmering, met de volgende dolfijnenshow die om 14.45 uur plaatsvond. Hoewel het incident voor tijdelijke opschudding zorgde, werd het programma uiteindelijk weer hervat, en konden de overige bezoekers hun dag in het park vervolgen.
De actievoerders moeten echter mogelijk rekening houden met juridische consequenties. Vorig jaar oordeelde de rechtbank dat het illegaal is om tijdens een show in het water van het Dolfinarium te springen, omdat dit een risico vormt voor zowel de dieren als de aanwezigen. Dit vonnis benadrukt het potentieel gevaar van dergelijke acties, zowel voor de fysieke veiligheid van de betrokken dieren als voor het publiek dat getuige is van deze incidenten. Dit kan leiden tot vervolging van de activisten, wat eerder ook het geval was bij soortgelijke acties.
Breder Maatschappelijk Debat
De actie van de Vegan Strike Group werpt opnieuw de vraag op over de rol van dierentuinen en aquaria in de moderne samenleving. Het Dolfinarium, een van de bekendste dierentuinen in Nederland die gespecialiseerd is in mariene zoogdieren, bevindt zich midden in een breder debat over dierenwelzijn. Dergelijke instellingen staan onder toenemende druk van dierenrechtenorganisaties die pleiten voor alternatieve vormen van educatie en vermaak waarbij geen gebruik wordt gemaakt van levende dieren.
Dierenrechtenactivisten zoals Peter Janssen en zijn Vegan Strike Group blijven erop hameren dat de omstandigheden waarin dolfijnen en andere dieren worden gehouden, inherent stressvol en schadelijk zijn, ongeacht de goede bedoelingen van de instellingen. Ze betogen dat dieren in gevangenschap, zelfs met de beste zorg, niet dezelfde levenskwaliteit kunnen ervaren als in het wild. Deze boodschap wint aan kracht in een tijd waarin steeds meer mensen bewuster worden van dierenrechten en het ethische gebruik van dieren.
Reacties van het Publiek
De acties van de Vegan Strike Group hebben gemengde reacties opgeroepen. Sommigen prijzen de groep voor hun vastberadenheid en moed om op te komen voor wat zij zien als een rechtvaardige zaak. Ze steunen de oproep tot een heroverweging van het gebruik van dieren in amusementssettings. Aan de andere kant zijn er ook mensen die vinden dat de acties van de groep te ver gaan en onnodige risico’s met zich meebrengen voor zowel mensen als dieren.
Het Dolfinarium zelf heeft nog niet publiekelijk gereageerd op het specifieke incident van vandaag, maar heeft in het verleden aangegeven dat ze zich inzetten voor het welzijn van hun dieren en dat hun shows gericht zijn op educatie en het bevorderen van bewustzijn over mariene levensvormen. Ze wijzen erop dat de dieren in hun zorg met de grootste aandacht en professionaliteit worden behandeld en dat de shows deel uitmaken van hun bredere conservatie- en educatiemissie.
Conclusie
De verstoring van de dolfijnenshow in het Dolfinarium door de Vegan Strike Group is een nieuwe episode in de aanhoudende discussie over het gebruik van dieren voor vermaak. Terwijl de activisten hun punt duidelijk wilden maken door letterlijk in het water te springen, hebben hun acties opnieuw de aandacht gevestigd op de ethische kwesties rondom dierentuinen en aquaria. Of dit soort acties daadwerkelijk zullen leiden tot verandering in beleid of publieke opinie blijft de vraag, maar één ding is zeker: de discussie over dierenrechten en het gebruik van dieren in de amusementsindustrie is nog lang niet voorbij.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
