Actueel
Geen kerst voor Donny Roelvink: “Vanwege mijn geloof”
Kerst in BN’er-land: Familie Roelvink zonder Donny, die kerst afzweert vanwege islamitisch geloof
De feestdagen staan weer voor de deur en overal in Nederland bereiden families zich voor op gezelligheid, cadeaus en uitgebreid eten. Maar niet iedereen viert kerst op de traditionele manier. In de wereld van bekende Nederlanders zijn er uiteenlopende kerstplannen, met een opvallende wending in de familie Roelvink: Donny Roelvink viert dit jaar geen kerst, aangezien hij zich in april heeft bekeerd tot de islam.
Kerst in de spotlight: BN’ers delen hun plannen
De feestdagen zijn voor velen een tijd van tradities, maar in BN’er-land wordt kerst op allerlei manieren beleefd. De Telegraaf besloot naar het evenement Boxing Influencers te gaan om bekende Nederlanders te vragen naar hun kerstplannen. Het resultaat? Een mix van feestelijke voornemens en verrassende uitspraken.
Michella Kox: “Zuipen en uitbrakken”
Realityster Michella Kox, bekend van Echte Meisjes in de Jungle, neemt de feestdagen niet al te serieus. In een openhartig interview deelt ze haar plannen: “Ik heb niets ingepland, omdat ik eigenlijk oma zou worden. Dus wij, ik ga gewoon zuipen.”
Ze vervolgt met haar schema: “Kerstavond: zuipen. Eerste kerstdag: lekker uitbrakken. Tweede kerstdag weer zuipen en op de derde kerstdag weer uitbrakken.” Voor Michella draait kerst dus vooral om genieten op haar eigen manier, zonder al te veel poespas.
Farja Farvardin: “Helemaal in kerstsferen”
Social media-persoonlijkheid Farja Farvardin, beter bekend als Fawrynotsawry, heeft dit jaar een positiever gevoel bij de feestdagen. “Ik ben lekker met familie en vrienden. Met hele leuke mensen om me heen,” vertelt hij enthousiast. Hoewel hij in het verleden minder op had met kerst, zegt hij nu: “De laatste jaren ben ik weer helemaal into de kerstsferen.”
Voor Farja draait kerst om het samenzijn met geliefden, een sentiment dat velen zullen herkennen.
Boer Ayoub: “Geen kerst zonder vriendin”
Boer Ayoub, die bekend werd via Boer Zoekt Vrouw, doet niet mee aan de kersttraditie. “Ik vier überhaupt geen kerst,” zegt hij. Hoewel hij in het verleden wel kerst vierde met Nederlandse vriendinnen, ziet hij daar nu geen reden meer toe. “Als je die niet hebt, hoeft het niet.”
Ayoub benadrukt dat kerst voor hem geen verplichting is, maar meer een keuze die afhangt van zijn situatie.
Donny Roelvink: Een nieuwe kijk op kerst
De meest opvallende kerstwending komt van Donny Roelvink, die dit jaar kerst volledig laat schieten. Donny, opgegroeid met kersttradities, heeft in april van dit jaar een belangrijke levenskeuze gemaakt: hij bekeerde zich tot de islam. Voor hem betekent dit dat kerst niet langer een onderdeel is van zijn leven.
Een bewuste keuze
In een interview legt Donny uit: “Nou ja, ik vier niet echt kerst meer.” Wanneer de verslaggever vraagt waarom, antwoordt hij: “Vanwege mijn geloof. Nu moet ik wel zeggen: hoe wij altijd kerst vierden was ook niet met een religieus doeleinde.”
Hoewel kerst in de Roelvink-familie altijd meer een gezellig samenzijn dan een religieuze viering was, kiest Donny ervoor om zich aan zijn nieuwe overtuigingen te houden. Dit betekent dat hij dit jaar geen deel uitmaakt van de gebruikelijke festiviteiten.
De familie Roelvink en kerst
Kerst is altijd een belangrijk moment geweest voor de Roelvink-familie, met name voor vader Dries Roelvink, die bekendstaat om zijn flamboyante levensstijl en optredens tijdens de feestdagen. Ook dit jaar zal Dries een optreden geven, waarbij Donny aanwezig zal zijn om te kijken. Verder zal Donny zich echter niet mengen in de kerstvieringen. Hij lijkt zich volledig te willen richten op het naleven van zijn nieuwe geloofsovertuiging.
Verschillende perspectieven
De uiteenlopende kerstplannen van deze BN’ers bieden een interessant inkijkje in hoe verschillend mensen omgaan met tradities en feestdagen. Terwijl Michella Kox zich richt op feesten en ontspanning, en Farja Farvardin kiest voor familie en vrienden, laat Donny Roelvink zien hoe persoonlijke keuzes en overtuigingen invloed kunnen hebben op de manier waarop we feestdagen beleven.
Donny’s beslissing roept zowel respect als vragen op. Voor veel mensen is kerst een seculiere viering geworden, los van religieuze connotaties. Toch kiest Donny ervoor om afstand te nemen van de traditie, uit respect voor zijn geloof. Zijn keuze weerspiegelt de groeiende diversiteit in hoe feestdagen in Nederland worden gevierd.
De kern van kerst
Wat opvalt in de verhalen van deze BN’ers, is dat kerst niet voor iedereen dezelfde betekenis heeft. Voor sommigen draait het om tradities en gezelligheid, terwijl anderen het juist aangrijpen als een moment van reflectie of, zoals in het geval van Donny, een bewuste keuze maken om de feestdagen niet te vieren.
Hoewel de kerstperiode vaak wordt geassocieerd met eenheid, laat deze diversiteit zien dat er geen ‘juiste’ manier is om de feestdagen te beleven. Het belangrijkste blijft dat iedereen de gelegenheid krijgt om de dagen op een manier door te brengen die past bij hun eigen waarden en overtuigingen.
Conclusie
De kerstplannen van BN’ers zoals Michella Kox, Farja Farvardin en Boer Ayoub geven een divers beeld van hoe de feestdagen worden gevierd in Nederland. Maar het verhaal van Donny Roelvink springt eruit. Zijn keuze om kerst niet te vieren vanwege zijn bekering tot de islam laat zien hoe persoonlijke overtuigingen invloed kunnen hebben op tradities.
Voor de familie Roelvink betekent dit dat ze de feestdagen voor het eerst zonder Donny doorbrengen, maar zijn keuze wordt gerespecteerd. Het herinnert ons eraan dat feestdagen voor iedereen een andere invulling kunnen hebben, en dat respect voor elkaars overtuigingen en keuzes een belangrijk onderdeel is van samenleven.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.