Actueel
Freek Rikkerink krijgt plots verrassend nieuws van dokter te horen
Suzan & Freek keren tóch terug op het podium: “Waarom zouden we stoppen met leven?”
Amper enkele weken geleden leek het muzikale hoofdstuk van Suzan & Freek plotseling tot een einde te komen. Met emotionele woorden deelden ze eind mei het ingrijpende nieuws dat Freek Rikkerink kampt met een ongeneeslijke vorm van longk*nker. Tegelijkertijd maakten ze bekend dat Suzan zwanger is van hun eerste kindje. Het contrast tussen verdriet en nieuw leven raakte duizenden fans diep.
Concerten werden geschrapt, plannen geannuleerd, en de stilte leek in te treden rond het geliefde duo. Maar nu, verrassend en hoopvol, laten Suzan & Freek weten dat ze tóch opnieuw het podium zullen betreden. Hun boodschap is krachtig, liefdevol en doordrenkt van levenslust: “Waarom zouden we stoppen met leven, als we ook samen kunnen doen wat we het allerliefste doen?”
Een emotionele rollercoaster
Sinds de aankondiging van Freeks diagnose is er veel gebeurd. De eerste dagen na het nieuws waren zwaar, geven ze openlijk toe. “We hebben die week alleen maar gehuild,” schrijven ze op sociale media. Het nieuws was niet alleen een schok voor henzelf, maar ook voor hun vele volgers die zich verbonden voelen met hun muziek én hun verhaal.
Maar ondanks de ernst van de situatie, is er iets in hen veranderd. “Elke dag komt er wat meer zonlicht en rust in onze dagen,” vertellen ze. En dat komt niet alleen door mentale veerkracht, maar ook door medische hoop. De behandeling die Freek krijgt, is levensverlengend en lijkt tot nu toe goed aan te slaan.
“Na maanden eindelijk verlost van het hoestje (waarvoor hij ‘even’ naar de dokter ging) en weer een paar gezonde kilo’s erbij,” zo schreven ze eerder al opgelucht. De medicijnen zijn bedoeld om de z!ekte af te remmen, geen chemotherapie, maar wel een therapie die bij sommige patiënten al jaren effect heeft. “Daar houden we ons voor nu aan vast.”
Leven in het nu
Het vooruitzicht op een zomer vol muziek leek eerder ondenkbaar, maar het stel besloot samen met de artsen om opnieuw op te treden. “De arts vond het zelfs een goed idee,” schrijven ze dankbaar. Daarmee verandert hun zomer niet in een tijd van terugtrekking, maar in een seizoen vol betekenis.
Op vrijdag 27 juni staan ze voor het eerst opnieuw op het podium tijdens Concert At Sea in Zeeland. Daarna volgen nog verschillende optredens, zowel in Nederland als België:
-
6 juli – Moen Feest in Zwevegem
-
13 juli – Rock Zottegem
-
25 juli – AT SEA in Koksijde
-
15 augustus – Rijvers Festival in Lievegem
-
20 september – LoForLife in Scherpenheuvel-Zichem
Wat deze optredens bijzonder maakt, is niet alleen de muziek, maar de symboliek. Suzan & Freek staan daar niet alleen als artiesten, maar ook als geliefden, als aanstaande ouders, en als mensen die – ondanks alles – kiezen voor verbondenheid en vreugde.
Liefde als drijfveer
Hun beslissing om weer te zingen komt voort uit een diep besef van wat er écht toe doet. “We hebben besloten niet bij de pakken neer te gaan zitten en positief te zijn,” delen ze. En dat positieve gevoel komt niet uit ontkenning, maar uit een bewuste keuze om samen te blijven genieten zolang het kan.
Suzan voelt zich, naar eigen zeggen, goed tijdens haar zwangerschap. Ook Freek ervaart stabiliteit dankzij de behandeling. Dat geeft ruimte om te leven, in plaats van te wachten. “We kunnen toch ook gewoon blijven doen wat ons gelukkig maakt?” Die vraag vormt het hart van hun besluit – én hun kracht.
Van stilte naar symboliek
Toen ze eind mei hun toekomstplannen afzegden, klonk het als een afscheid. Maar wat nu volgt, voelt eerder als een herbegin. Geen naïeve hoop, maar een bewuste wending: de regie terugnemen over het leven, op hun eigen manier. Voor hun fans betekent dit veel meer dan alleen optredens. Het is een gebaar van moed, van liefde, van hoop.
Zeker nu ze straks ouders worden, krijgt alles een diepere lading. De muziek die ze brengen, de woorden die ze zingen – het is doordrenkt met ervaring, kwetsbaarheid en betekenis. Elk optreden deze zomer wordt daardoor een moment van verbinding.
Een inspirerende boodschap
Met hun terugkeer naar het podium geven Suzan & Freek niet alleen zichzelf houvast, maar ook anderen. Hun verhaal raakt mensen die worstelen met z!ekte, verlies, onzekerheid of het zoeken naar lichtpuntjes. Hun keuze om door te gaan, hoe breekbaar de situatie ook is, laat zien dat het leven nooit helemaal stil hoeft te vallen.
“Waarom zouden we stoppen met leven?”, herhalen ze als een soort levensmantra. Het zijn woorden die nu al resoneren bij duizenden mensen. En dat is precies wat Suzan & Freek altijd hebben gedaan: via muziek verbinding maken – in de mooie momenten, én in de moeilijke.
Zoektocht naar balans
Hoewel het herstelproces en de toekomst onzeker blijven, benadrukken ze dat ze zich niet willen laten verlammen door angst. Integendeel, hun boodschap is juist een pleidooi voor het vieren van het leven – ook als de omstandigheden niet ideaal zijn.
Dat betekent niet dat er geen verdriet is. Maar wel dat je zelf mag kiezen hoe je daarmee omgaat. Voor Suzan & Freek is het antwoord duidelijk: liefde, samen zijn, muziek. En bovenal: moed om het onbekende tegemoet te treden.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”