Actueel
Frans Bauer neemt ontroerende beslissing voor moeder Wies
Emotionele stap voor Frans Bauer: zijn moeder Wies begint aan een nieuw hoofdstuk
In het leven van Frans Bauer speelt familie altijd een centrale rol. Zijn warme karakter, oprechte optredens en verbondenheid met zijn roots maken hem tot een van de meest geliefde artiesten van Nederland. Achter de schermen voltrekt zich nu een belangrijke verandering in de familie: zijn moeder Wies is verhuisd naar een woonzorgcentrum. Een stap die Frans zichtbaar raakt, maar die ook blijk geeft van zijn liefdevolle toewijding als zoon.
Een weloverwogen beslissing, gedragen door liefde
Frans deelt het nieuws via zijn sociale media, waar hij samen met zijn moeder op de foto staat. De bijbehorende tekst is eenvoudig, maar vol emotie. “Ze is verhuisd naar een nieuwe woning in het Fendertshof in Fijnaart,” schrijft hij. Een zin die veel zegt voor wie de achtergrond kent: Wies Bauer, inmiddels 78 jaar, heeft jarenlang in haar vertrouwde woonwagen gewoond. Die plek stond symbool voor onafhankelijkheid, traditie en familiebanden.
Maar de jaren beginnen te tellen. De dagelijkse zorg werd zwaarder en de noodzaak voor een nieuwe, veilige woonomgeving groeide. Toch was deze stap niet gemakkelijk, voor niemand binnen het gezin. Frans laat in zijn bericht doorschemeren dat de verhuizing een zorgvuldig genomen beslissing was, waarbij vooral het welzijn van zijn moeder centraal stond.
Een warm welkom in Fendertshof
De overstap naar het woonzorgcentrum in Fijnaart werd omringd met warmte. “Ze is er met liefde onthaald,” schrijft Frans. Die woorden spreken boekdelen over hoe de familie dit nieuwe hoofdstuk benadert: niet met verdriet, maar met dankbaarheid. Wies heeft inmiddels haar plekje gevonden en voelt zich naar eigen zeggen “ontzettend gelukkig” in haar nieuwe appartement.
Voor haar kinderen en kleinkinderen is dat een opluchting. Het idee dat ze in goede handen is en omringd wordt door zorg en aandacht, geeft rust. En hoewel het een overgang is van een vertrouwde omgeving naar een nieuwe plek, blijft de essentie hetzelfde: liefde, nabijheid en respect voor wie Wies is.
Een moeder die het hart van de familie blijft
Wies Bauer is meer dan alleen de moeder van een beroemde zanger. Ze is het fundament van het gezin, de vrouw achter de schermen, en de stille kracht die generaties verbindt. In interviews spreekt Frans altijd vol trots en liefde over haar. “Ze blijft het kloppend hart van onze familie,” zegt hij in een eerder gesprek met De Telegraaf.
Tijdens zijn vijftigste verjaardag, een mijlpaal die hij uitgebreid vierde, was het haar aanwezigheid die hem het meest raakte. “Toen ze binnenkwam, voelde ik een brok in mijn keel. Ze was er nog bij. Dat deed me zo veel,” aldus Frans. Het is een moment dat hem niet meer loslaat en dat zijn dankbaarheid voor haar alleen maar versterkt.
De belofte aan zijn vader leeft voort
Wat deze zorg nog intenser maakt, is de belofte die Frans ooit aan zijn vader deed. Toen zijn vader ziek werd, sprak Frans plechtig uit dat hij goed voor zijn moeder zou zorgen. Het is een belofte die hij tot op de dag van vandaag met hart en ziel naleeft. Samen met zijn broer draagt hij die verantwoordelijkheid en doet dat niet uit plichtsgevoel, maar uit liefde.
“Zorgen voor mijn moeder is een manier om verbonden te blijven met mijn vader,” heeft hij daarover gezegd. Die woorden maken duidelijk dat Frans niet alleen een succesvolle artiest is, maar ook een loyale zoon, voor wie familie nooit op de tweede plaats komt.
Emotionele reacties op sociale media
Op de Instagram-post van Frans stromen de reacties binnen. Fans spreken hun steun uit, delen hun eigen ervaringen met ouderenzorg of laten simpelweg een hartje achter. Zoon Christiaan reageert met zes rode harten, terwijl ook Frans jr. laat weten hoezeer hij achter de beslissing staat.
De reacties maken duidelijk dat de situatie herkenbaar is voor velen. In elke familie komt vroeg of laat het moment dat er keuzes gemaakt moeten worden over zorg en woonomgeving. En net als bij de Bauers gaat dat gepaard met emoties, herinneringen en loslaten.
Het leven in een nieuw ritme
Voor Wies betekent de verhuizing het begin van een nieuwe levensfase. Haar appartement biedt comfort en veiligheid, met zorg op afroep en sociale contacten binnen handbereik. Het leven in Fendertshof heeft een ander ritme dan het leven in de woonwagen, maar Frans benadrukt dat de familieband er niet minder om wordt. “We blijven dichtbij haar. Zoals altijd,” schrijft hij.
Het is een geruststellende gedachte voor fans én voor Wies zelf: ook in een nieuwe omgeving blijven liefde en nabijheid bestaan. En misschien nog wel sterker dan voorheen, nu de kwetsbaarheid van het leven zichtbaarder wordt.
Koesteren van momenten
Frans is zich steeds bewuster van hoe waardevol het is om zijn moeder nog bij zich te hebben. “Als je vijftig wordt, realiseer je je des te meer wat het betekent dat je moeder nog in je leven is,” zei hij recent. Die gedachte maakt elke ontmoeting bijzonder, elke knuffel intenser en elk gesprek waardevoller.
Hij probeert bewust stil te staan bij die momenten, want hij weet dat ze niet vanzelfsprekend zijn. “Ik hoop dat ik nog lang van haar mag genieten. Als zij er straks niet meer is, zou ik dat verschrikkelijk vinden,” zei hij eerder. Het zijn woorden die raken, juist omdat ze zo eerlijk zijn.
Een voorbeeld van zorg en verbondenheid
De manier waarop Frans met deze situatie omgaat, is een voorbeeld voor velen. In een tijd waarin het zorgen voor ouders niet altijd vanzelfsprekend is, laat hij zien hoe belangrijk het is om er voor elkaar te zijn. Met warmte, respect en toewijding blijft hij zijn moeder begeleiden, ook nu de omstandigheden veranderen.
En dat doet hij niet voor de bühne, maar oprecht. Frans toont zich als mens, niet alleen als artiest. Iemand die midden in het leven staat, met zijn gezin, zijn herinneringen en zijn verantwoordelijkheden. En dat maakt hem voor velen zo bijzonder.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”