Actueel
Estelle van ‘t Schip deelt emotioneel bericht over vader: ‘Ik ga je ontzettend missen’ 😞❤
Voor John van ‘t Schip breekt een bijzonder en spannend hoofdstuk aan in zijn carrière. De voormalig Ajax-trainer heeft officieel de overstap gemaakt naar een nieuwe uitdaging: hij wordt bondscoach van het nationale elftal van Armenië. Dit betekent niet alleen een frisse start op professioneel vlak, maar ook een grote verandering voor zijn familie. Zijn dochter Estelle van ‘t Schip heeft haar trots én emoties rondom het vertrek van haar vader gedeeld op sociale media.
Met deze stap sluit Van ‘t Schip een intensieve periode bij Ajax af en opent hij een nieuw boek, waarin hij de taak krijgt om het Armeense voetbal naar een hoger niveau te tillen. Maar hoe kijkt zijn familie naar deze beslissing? En welke verwachtingen zijn er rondom zijn nieuwe rol?
Van Ajax naar een internationaal avontuur
John van ‘t Schip is een naam die in de voetbalwereld niet onbekend is. De in Canada geboren Nederlander heeft als speler en trainer een indrukwekkende loopbaan opgebouwd. Zijn carrière bracht hem al op veel verschillende plekken: van zijn gloriejaren bij AFC Ajax tot zijn trainersperiodes in onder meer Australië, Griekenland en Mexico. Zijn meest recente uitdaging was als interim-trainer bij Ajax, waar hij in een turbulente periode de ploeg tijdelijk onder zijn hoede nam.
Nu kiest hij opnieuw voor een buitenlandse missie. Het bondscoachschap van Armenië biedt hem de kans om een nationale ploeg op te bouwen en zijn visie en tactische inzichten toe te passen in een nieuwe voetbalcultuur. De uitdaging is niet gering, want Armenië staat voor de taak om zich verder te ontwikkelen en een serieuze concurrent te worden in het internationale voetbal.
Hoewel deze stap voor John een belangrijke nieuwe fase betekent, heeft dit ook een grote impact op zijn gezin. Zijn dochter Estelle van ‘t Schip deelde openlijk haar gevoelens over het vertrek van haar vader.
Een emotioneel, maar trots afscheid
Op Instagram plaatste Estelle een ontroerende boodschap, waarin ze haar gevoelens rondom het vertrek van haar vader beschrijft. Ze deelde een foto van John en schreef:
“Op naar Armenië – Ik ga je ontzettend missen. Maar zoals mama altijd zei: tijd en afstand bestaan niet. Een nieuw land om te ontdekken, een nieuw team, nieuwe mensen om te ontmoeten. Dit is weer een nieuw hoofdstuk, en wat voor één.”
Met haar woorden verwijst Estelle ook naar de wijze lessen van haar moeder, die in 2022 overleed na een ziekbed. De familie heeft sindsdien moeilijke tijden doorgemaakt, en de herinneringen aan haar moeder spelen nog altijd een grote rol in hun leven. Haar uitspraak dat tijd en afstand niet bestaan, symboliseert de band die ze als gezin blijven koesteren – ongeacht waar ter wereld ze zich bevinden.
Ze sluit haar bericht af met bemoedigende woorden:
“Het maakt niet uit wat de resultaten zullen zijn: iedereen is trots op jou.”
Het laat zien dat John niet alleen een gewaardeerde coach is, maar vooral een vader die geliefd is binnen zijn familie. Zijn nieuwe avontuur wordt door hen gesteund, ondanks dat het betekent dat ze hem minder vaak zullen zien.
De uitdaging in Armenië: een nieuw hoofdstuk voor Van ‘t Schip
De beslissing om bondscoach van Armenië te worden, is niet zomaar een stap. Het nationale elftal van Armenië bevindt zich in een opbouwfase en heeft een coach nodig die zowel ervaring als visie meebrengt.
Armenië wist zich in het verleden nog nooit te kwalificeren voor een groot toernooi zoals het EK of het WK. Toch heeft het team potentie, met talentvolle spelers die in buitenlandse competities actief zijn. John van ‘t Schip krijgt nu de taak om een hecht elftal te smeden en de ploeg competitief te maken in de strijd om kwalificaties.
Zijn ervaring als speler en coach maakt hem een waardevolle aanwinst voor het Armeense voetbal. In zijn eerdere trainersjaren stond hij bekend om zijn tactische flexibiliteit, het ontwikkelen van jonge spelers en zijn offensieve speelstijl. Dit kan een frisse wind betekenen voor het team en wellicht leiden tot betere prestaties in de komende kwalificatiereeksen.
De verwachtingen in Armenië zijn hoog. De fans hopen op een coach die stabiliteit en groei kan brengen, en Van ‘t Schip lijkt de juiste persoon voor deze missie.
Familie en vrienden steunen zijn keuze
Hoewel de stap naar Armenië een mooie kans is, betekent het ook dat John zijn vertrouwde omgeving moet achterlaten. Zijn familie en vrienden steunen hem volledig, maar het afscheid is toch emotioneel.
Estelle’s openhartige bericht is daar een voorbeeld van, maar ook binnen zijn vriendenkring in Nederland zijn er veel mensen die hem het beste wensen. Collega’s uit de voetbalwereld spreken lovend over hem en noemen hem een coach met passie en geduld.
Ajax-supporters, die hem het afgelopen seizoen aan het werk zagen, reageren gemengd. Sommigen vinden het jammer dat hij niet langer bij de club blijft, terwijl anderen hem veel succes wensen in zijn nieuwe avontuur.
Kan Van ‘t Schip geschiedenis schrijven met Armenië?
De vraag is nu: kan John van ‘t Schip met Armenië een historische prestatie neerzetten? De uitdagingen zijn groot, maar zijn ervaring en tactisch inzicht kunnen een verschil maken.
Als hij erin slaagt om het nationale team een duidelijke speelstijl te geven en de spelers optimaal te benutten, kan Armenië een gevaarlijke outsider worden in de komende kwalificatietoernooien.
Veel voetbalfans in Nederland zullen zijn prestaties blijven volgen, en er is ongetwijfeld nieuwsgierigheid naar hoe hij het er in Armenië vanaf zal brengen.
Conclusie: een spannend nieuw avontuur voor Van ‘t Schip
De keuze van John van ‘t Schip om bondscoach van Armenië te worden, markeert een nieuw hoofdstuk in zijn lange voetbalcarrière. Hij verlaat Ajax en Nederland om zich te storten op een nieuwe uitdaging in een land waar veel voetballiefhebbers hopen op vooruitgang.
Zijn familie steunt hem, al betekent het dat ze hem minder zullen zien. Zijn dochter Estelle sprak haar trots uit in een emotioneel bericht, waarin ze hem aanmoedigt en herinneringen ophaalt aan wijze woorden van haar moeder.
Of Van ‘t Schip het Armeense team naar een hoger niveau kan tillen, zal de tijd leren. Maar één ding is zeker: hij begint aan dit avontuur met de steun van zijn geliefden en een schat aan ervaring.
Wij wensen hem veel succes en hopen op een mooie toekomst voor hem en het Armeense voetbal! ⚽🚀
Actueel
Simon (20), de zoon van Bart De Wever, doet onthutsende bekentenis: ‘Mijn vader is verschrikkelijk’
“Mijn vader is verschrikkelijk”: openhartige woorden van Simon De Wever raken een gevoelige snaar
Het zijn woorden die hard binnenkomen. Niet omdat ze schreeuwerig zijn uitgesproken, maar juist omdat ze doordrenkt lijken van emotie en onmacht. Simon De Wever, de twintigjarige zoon van politicus Bart De Wever, heeft zich in een zeldzaam openhartig moment uitgesproken over de relatie met zijn vader. Zijn uitspraak — “Mijn vader is verschrikkelijk” — veroorzaakte direct opschudding, maar wie verder kijkt dan de letterlijke woorden, ziet vooral een jongvolwassene die worstelt met afstand, verwachtingen en gemis.
Geen politieke aanval, geen publieke afrekening, maar een persoonlijke kreet die veel losmaakt bij mensen die zich herkennen in het gevoel achter de woorden.
Geen beschuldiging, maar een uiting van gemis
Mensen uit de omgeving van Simon benadrukken dat zijn uitspraak niet bedoeld was als een veroordeling van zijn vader als persoon. Integendeel. Het ging volgens hen om het benoemen van een gevoel dat al langer sluimerde: emotionele afstand binnen een vader-zoonrelatie die onder druk staat door verantwoordelijkheden, agenda’s en een leven in de schijnwerpers.
Een familievriend verwoordt
het voorzichtig:
“Hij bedoelt niet dat zijn
vader slecht is. Hij bedoelt dat hij hem mist.”
Dat onderscheid is cruciaal. De uitspraak krijgt pas betekenis wanneer ze wordt gelezen als een uiting van pijn, niet van verwijt.
Opgroeien in de schaduw van een publiek figuur
Simon groeide op met een vader die niet alleen vader was, maar ook een van de meest invloedrijke politici van Vlaanderen. Dat betekent leven met camera’s, commentaar, publieke verwachtingen — en een agenda die zelden leeg is. Voor een kind kan dat verwarrend zijn.
Volgens mensen die Simon goed kennen, voelde hij zich soms letterlijk en figuurlijk op de tweede plaats komen. Niet uit onwil van zijn vader, maar door de realiteit van een leven dat grotendeels in het teken staat van publieke verantwoordelijkheid.
“Als je vader altijd bezig is met het land, vraag je je af waar jij past,” zou Simon hebben gezegd.
Die gedachte is pijnlijk herkenbaar voor kinderen van ouders met veeleisende beroepen, of dat nu in de politiek, zorg, het bedrijfsleven of de media is.
Een poging tot verzoening die strandde
Volgens bronnen dicht bij het gezin zou er recent een poging zijn geweest om de relatie te herstellen of in elk geval te verdiepen. Er werd een gesprek gepland waarin alles uitgesproken zou worden. Verwachtingen waren hoog, maar de uitkomst bleek teleurstellend.
“Ze spraken langs elkaar heen,” aldus een
betrokkene.
“Simon zocht nabijheid en
erkenning. Bart zocht oplossingen en structuur.”
Het gesprek eindigde zonder ruzie, maar ook zonder het gevoel dat er echt verbinding was ontstaan. Juist die leegte kan soms meer pijn doen dan een open conflict.
Publieke reacties: verdeeld maar betrokken
De uitspraak van Simon leidde tot een golf aan reacties in Vlaanderen en daarbuiten. Op sociale media, in opinies en gesprekken aan de keukentafel werd de situatie breed besproken. De meningen lopen uiteen, maar de toon blijft opvallend vaak empathisch.
Veel mensen herkennen zichzelf in Simons woorden:
-
“Dit gaat niet over politiek, dit gaat over vaderschap.”
-
“Een zoon mag zijn gevoel uiten, ook als dat ongemakkelijk is.”
-
“Dit is geen aanval, dit is een noodkreet.”
Tegelijk zijn er ook stemmen die vinden dat zulke zaken privé hadden moeten blijven, los van media-aandacht. Die spanning tussen openheid en privacy is precies wat dit verhaal zo complex maakt.
Stilte van Bart De Wever zegt ook iets
Van de kant van Bart De Wever is er geen publieke reactie gekomen. Voor wie hem kent, is dat niet verrassend. Hij staat erom bekend privézaken buiten de openbaarheid te houden en conflicten liever binnenskamers te bespreken.
Insiders suggereren dat hij het gesprek met zijn zoon niet via de media wil voeren, maar op een moment en plek die rust en veiligheid bieden. Of en wanneer dat gebeurt, is onbekend.
Wat wel duidelijk is: zwijgen betekent niet per se onverschilligheid. Soms is stilte een poging om escalatie te vermijden.
Een breder gesprek over emotionele beschikbaarheid
Wat deze situatie overstijgt, is het grotere thema dat ermee wordt aangeraakt: emotionele beschikbaarheid van ouders, vooral vaders, in een wereld die steeds meer vraagt. Succes, verantwoordelijkheid en maatschappelijke druk kunnen onbedoeld afstand creëren binnen gezinnen.
Simons verhaal raakt een snaar omdat het universeel is. Het gaat over gezien willen worden, gehoord willen worden, en het gevoel dat liefde soms verloren gaat in praktische drukte.
Geen schandaal, maar een kwetsbaar moment
Wie dit verhaal leest als sensatie, mist de kern. Dit is geen rel, geen politieke kwestie, geen aanval. Het is een moment van kwetsbaarheid, uitgesproken door iemand die nog zoekt naar zijn plek — als zoon, als individu, los van de rol van zijn vader.
De
woorden “mijn vader is
verschrikkelijk” klinken hard, maar wie tussen de regels
leest, hoort iets heel anders:
een zoon die zijn vader nodig heeft.
En misschien is dat, in alle rumoer, de meest menselijke boodschap van allemaal.
