Actueel
Er gaan natuurfilms van Monique Westenberg rond, wij hebben er één gevonden!
Het lijkt erop dat de familierust bij André Hazes en Monique Westenberg eindelijk terug is, tot groot geluk van hun zoontje Dré. Het gezin geniet van hun tijd samen, maar de kerstdagen en de daaropvolgende reis naar Londen verliepen allesbehalve vlekkeloos. Wat begon als een ontspannen uitje, ontaardde in een opeenstapeling van uitdagingen.
Familiehereniging te midden van Rachel’s drama
Hoewel André en Monique weer gelukkig samen zijn, blijft de spanning met André’s moeder, Rachel Hazes, voelbaar. Rachel, inmiddels omgedoopt tot de ‘Kerstheks’ door critici, zorgde voor opschudding door haar zoon op kerstavond een dagvaarding te sturen.
Ze eist dat André zijn artiestennaam wijzigt en voortaan ‘André Hazes jr.’ gebruikt. Deze juridische twist heeft echter geen invloed gehad op de gezinsvakantie, die vooral bedoeld was om tijd met elkaar door te brengen.
Een turbulente reis naar Londen
De reis naar Londen verliep allesbehalve soepel. André en Monique misten aanvankelijk hun vlucht vanaf Schiphol. Ze besloten hun tickets om te boeken, maar kregen toen te horen dat de vlucht volledig was geannuleerd.
Met weinig opties vertrok het gezin uiteindelijk via Milaan naar hun eindbestemming. Deze omweg zorgde ervoor dat hun reis flink langer duurde dan gepland.
Eenmaal in Londen aangekomen bleek hun pech nog niet voorbij. De koffers van de familie waren achtergebleven in Amsterdam en zouden pas later arriveren.
Hierdoor moest André zijn eerste dag in Londen doorbrengen zonder schone kleding, inclusief een ‘vieze onderbroek’, zoals hij zelf grappend op Instagram meldde.
Een reeks van ongelukkige gebeurtenissen
Het gezin probeerde ondanks alles te genieten van hun tijd in Londen. Ze bezochten een voorstelling in het beroemde theaterdistrict West End, maar ook daar wachtte hen een nieuwe tegenslag.
Voor de deur van het theater werd Monique’s mobiele telefoon gestolen uit haar zak. Deze gebeurtenis zorgde niet alleen voor frustratie, maar riep ook zorgen op over de inhoud van de gestolen telefoon.
Hoewel er geen bevestiging is van compromitterende beelden, speculeerden fans en volgers op sociale media over de mogelijkheid dat privébeelden van het stel zouden kunnen opduiken. Deze speculaties zorgen voor extra druk op het gezin tijdens hun vakantie.
Een peperdure rit in een fietstaxi
Na hun theaterbezoek besloten André, Monique en hun zoontje een ritje te maken in een fietstaxi, ook wel een tuktuk genoemd. In hun haast om naar het hotel te gaan, vergaten ze een prijs af te spreken met de bestuurder.
Bij aankomst kregen ze de schrik van hun leven toen hen een rekening van maar liefst 252 pond (ongeveer 304 euro) werd gepresenteerd. Zonder enige mogelijkheid om te onderhandelen, moesten ze het bedrag betalen.
André deelde deze ervaring met zijn volgers en gaf aan dat hij er helemaal klaar mee was. “Het is klaar. Ik ben er helemaal klaar mee,” schreef hij in een Instagram-verhaal.
De reis die bedoeld was om het jaar op een positieve noot af te sluiten, veranderde in een aaneenschakeling van teleurstellingen en onverwachte uitgaven.
Rust of nog meer drama?
Ondanks alle tegenslagen proberen André en Monique het beste te maken van hun tijd samen. Fans van het stel blijven hen steunen en uiten hun medeleven op sociale media.
Tegelijkertijd worden er vragen gesteld over hoe het gezin omgaat met deze uitdagingen en of hun vakantie uiteindelijk nog een lichtpuntje zal kennen.
Met 2025 in het vooruitzicht hopen fans dat André en Monique in het nieuwe jaar meer geluk zullen hebben en de rust kunnen vinden die ze zo hard lijken te zoeken.
Tot die tijd blijft hun chaotische vakantie in Londen een herinnering aan hoe zelfs de best geplande trips volledig anders kunnen verlopen dan verwacht.
Luc Nilis openhartig over zijn gokverslaving: “Ik ging van hero naar zero, maar ik heb mezelf teruggevonden”
Voormalig topvoetballer Luc Nilis heeft in een aangrijpend interview met Het Laatste Nieuws eerlijk gesproken over de periode waarin hij kampte met een gokverslaving. De 58-jarige ex-Rode Duivel, ooit een van de grootste Belgische voetbaltalenten, vertelt hoe de leegte na het einde van zijn carrière hem in een donkere periode deed belanden — en hoe hij daar met veel moeite weer uit wist te klimmen.
Het zwarte gat na het voetbal
Nilis blikt in het gesprek terug op de periode na zijn vroegtijdige afscheid van het profvoetbal. In 2000 kwam zijn loopbaan abrupt tot stilstand na een zware beenbreuk tijdens zijn tijd bij Aston Villa. Wat volgde, was wat hij zelf omschrijft als “een zwart gat dat in mijn geval héél zwart was.”
“Ik was vijftien jaar lang gewend aan de adrenaline van het voetbal,” vertelt hij. “Elke dag stond in het teken van competitie, spanning en discipline. Toen dat plots wegviel, viel ik in een leegte. De energie en focus die ik altijd in het voetbal stak, moesten ergens anders naartoe — en dat is misgelopen.”
Van spelplezier naar verslaving
Volgens Nilis begon zijn relatie met gokken onschuldig. “Als speler kaartte ik graag, en af en toe ging ik naar een casino,” zegt hij. “Dat was toen geen probleem. Het was ontspanning, een beetje plezier met de ploegmaats.”
Maar na zijn carrière veranderde dat volledig. De spanning van het spel werd een surrogaat voor de adrenaline van het voetbal. “Vroeger speelde ik snooker, en opeens zat ik te pokeren in donkere zaaltjes achterin cafés,” vertelt hij open. “Wat begon als een tijdverdrijf, werd langzaam iets wat mijn leven ging beheersen.”
De ex-aanvaller, die in zijn hoogtijdagen schitterde bij PSV en de Rode Duivels, beschrijft hoe het spel zijn gedachten overnam. “Het ging niet meer om plezier of winnen. Het ging om ontsnappen aan dat lege gevoel. En dat is het gevaarlijke aan verslaving: je denkt dat je de controle hebt, terwijl het spel met jou speelt.”
De moeilijke weg naar herstel
Pas toen hij professionele hulp zocht, besefte Luc Nilis hoe diep hij zat. “Ik kwam terecht in een afkickkliniek, en daar is het besef echt doorgedrongen. In het begin voelde ik me totaal verloren. Ik ging van hero naar zero,” zegt hij eerlijk.
De eerste dagen in de kliniek waren loodzwaar. “De eerste tien dagen heb ik elke avond liggen wenen. Ik voelde me schuldig, zwak en teleurgesteld in mezelf. Maar de gesprekken met therapeuten en lotgenoten hebben mijn ogen geopend. Daar leerde ik stap voor stap weer mezelf te zijn.”
Nilis beschrijft die periode als een emotionele reset. “De therapie bracht me terug naar de waarden waarmee ik ben opgevoed: eerlijkheid, discipline en respect. Toen ik buitenkwam, voelde ik me alsof ik opnieuw begonnen was.”
Leven met alertheid
Vandaag heeft Nilis zijn leven weer op de rails, maar hij blijft voorzichtig. “Ik weet nu waar het gevaar loert,” zegt hij. “Dat is iets wat altijd in mij zal blijven, dus ik mijd elke vorm van risico.”
Hij vertelt dat hij zelfs kleine weddenschappen vermijdt, hoe onschuldig ze ook lijken. “Als er op een babyborrel wordt gegokt over het geslacht van het kindje, doe ik niet mee. Als journalisten mij vragen wie de Champions League-finale gaat winnen, geef ik geen voorspelling. Dat zijn voor mij triggers die ik liever uit de weg ga.”
Zijn strategie is duidelijk: afstand houden van situaties die kunnen leiden tot verleiding. “Ik weet wat het met me doet, en dat wil ik nooit meer meemaken.”
Een leven met nieuwe waarden
Vandaag richt Nilis zich op zijn familie, zijn werk als voetbalanalist en zijn persoonlijke groei. Hij spreekt met rust en overtuiging over zijn herstel. “Ik heb geleerd dat geluk niet in spanning zit, maar in evenwicht,” zegt hij. “Ik heb veel verloren, maar ik heb ook mezelf teruggevonden. En dat is onbetaalbaar.”
De oud-voetballer benadrukt dat openheid essentieel is om een verslaving te doorbreken. “Zolang je het probleem verbergt, blijf je erin vastzitten. Eerlijkheid — tegenover jezelf en tegenover anderen — is de enige manier om eruit te komen.”
Erkenning en steun
Sinds zijn verhaal bekend werd, ontving Nilis veel steun van fans en collega’s. Zijn eerlijkheid wordt gewaardeerd, juist omdat hij zijn verleden niet verdoezelt. “Ik ben niet trots op wat er gebeurd is, maar ik schaam me er ook niet meer voor,” zegt hij. “Iedereen kan fouten maken. Belangrijk is wat je ermee doet.”
Ook binnen de sportwereld groeit het besef dat verslaving vaker voorkomt dan mensen denken. Het wegvallen van structuur na een topsportcarrière kan leiden tot leegte, stress en risicogedrag. Nilis wil daar open over blijven praten, zodat anderen zich durven uit te spreken.
“Als mijn verhaal iemand kan helpen om op tijd hulp te zoeken, dan is het niet voor niets geweest,” zegt hij.
Van val naar veerkracht
Wat Luc Nilis meemaakte, is voor velen een herkenbaar verhaal: de moeilijke overgang van een leven vol adrenaline naar een rustiger bestaan. Maar zijn herstel is ook een getuigenis van veerkracht.
De ex-Rode Duivel zegt nu met trots dat hij de controle over zijn leven terug heeft. “Ik leef weer bewust, met respect voor mezelf. Ik wil niet meer geleefd worden door wat ik doe, maar kiezen wat ik doe.”
Zijn nuchtere conclusie vat het mooi samen: “Het zwarte gat was diep, maar ik heb het licht weer gevonden. En dat is waar ik me vandaag op focus: licht, rust en dankbaarheid.”