Actueel
Einde carrière voor Farja Farvadin na omlaag trekken van topje Michella Kox!
Farja Farvardin onder vuur na grensoverschrijdend gedrag tegenover Michella Kox: “Ik ben baas over mijn eigen lichaam”
Influencer en voormalig juicekanaalhouder Farja Farvardin, beter bekend onder zijn online naam FawryNotSawry, ligt momenteel zwaar onder vuur. Aanleiding is een incident waarbij hij in het openbaar het topje van realityster Michella Kox naar beneden trok. Michella heeft zich hierover uitgesproken op sociale media en noemt het een “pijnlijke en grensoverschrijdende actie” die diepe sporen bij haar achterlaat.
Ooit vrienden, nu lijnrecht tegenover elkaar
Farja en Michella Kox leken tot voor kort goede vrienden. Beiden zijn bekende gezichten binnen de realitywereld en waren regelmatig online of in programma’s samen te zien. Farja, die tegenwoordig onder contract staat bij RTL en in 2024 deelnam aan Expeditie Robinson, kent Michella uit de tijd dat zij deelnam aan programma’s als Echte Meisjes in de Jungle.
Wat begon als een ogenschijnlijk luchtig moment tussen bekenden, liep volledig uit de hand. Farja zou volgens Michella in het bijzijn van anderen haar topje naar beneden hebben getrokken. Het incident vond plaats in een sociale setting waar meerdere mensen bij aanwezig waren.
Michella: “Hell no!”
Op Instagram uitte Michella zich fel over wat er is gebeurd. “Far besloot in het bijzijn van iedereen mijn shirtje naar beneden te trekken en mij daar in m’n blote borsten te zetten,” schrijft ze. “Ik ben baas over mijn eigen lichaam. Ik bepaal wanneer ik iets toon en aan wie.”
Ze benadrukt dat haar kledingkeuze niets afdoet aan haar grenzen. “Misschien draag ik weleens een laag decolleté, maar dat geeft niemand het recht om mij zo publiekelijk neer te zetten. Door alles wat ik in mijn leven heb meegemaakt, is regie over mijn lichaam voor mij heilig. En dat had hij moeten weten.”
Emotionele impact
De actie van Farja heeft haar duidelijk diep geraakt. “Het doet me gewoon pijn,” vertelt Michella in haar emotionele relaas. “Ik ben er echt van slag door. Als je zes jaar bevriend bent met iemand, verwacht je dit niet. Dit is niet alleen gênant, dit is beschadigend. En ik wil met zulke mensen gewoon niks meer te maken hebben.”
Ze geeft aan zich door het incident kwetsbaar en onveilig te voelen. “Waarom zou je dit bij een vrouw doen? Wat haal je in je hoofd?”
Farja biedt excuses aan
Farja zelf reageerde inmiddels op het incident via een publiek bericht op Instagram. In zijn verklaring toont hij spijt en neemt hij verantwoordelijkheid: “Ik wil via deze weg Michella mijn oprechte excuses aanbieden voor mijn domme actie. Ik heb een goede vriendin vernederd en dat is onvergeeflijk. Je mag in geen enkele situatie zomaar iemand aanraken. Ik ben over een belangrijke grens gegaan.”
Farja voegt toe dat hij Michella niet rechtstreeks kan bereiken: “Ze heeft me op alles geblokkeerd, dus dit is de enige manier waarop ik nog mijn excuses kan maken. Jij verdient beter, en ik had veel beter moeten weten.”
Reacties op sociale media en druk op RTL
De gebeurtenis roept felle reacties op onder volgers en mediawatchers. Op sociale media wordt luidop de vraag gesteld of RTL Farja nog langer kan blijven ondersteunen. “Als Peter van der Vorst medewerkers ontslaat voor een woede-uitbarsting, dan is dit zéker reden voor ontslag,” klinkt het op X (voorheen Twitter).
Critici stellen dat het hier om een duidelijke vorm van grensoverschrijdend gedrag gaat, zeker gezien het feit dat het plaatsvond in een publieke setting. De roep om maatregelen wordt luider.
RTL: nog geen officiële reactie
RTL zelf heeft vooralsnog geen publieke verklaring afgelegd over het incident. Omdat Farja onder contract staat bij het mediabedrijf, zal er vermoedelijk intern overleg plaatsvinden over de mogelijke gevolgen. Of dat zal leiden tot een formele sanctie of zelfs ontslag, is op dit moment nog niet duidelijk.
Context: Farja’s verleden en publieke status
Farja Farvardin begon zijn online carrière als juicekanaalhouder en werkte eerder met platforms zoals RUMAG, waar hij opviel met zijn uitgesproken stijl en humor. Hij koos er later voor om te stoppen met het verspreiden van roddels en zich te focussen op content als influencer. Zijn deelname aan Expeditie Robinson markeerde zijn entree bij RTL als officieel gezicht.
Toch heeft hij vaker kritiek gekregen op zijn gedrag en de manier waarop hij zichzelf online presenteert. Het recente incident met Michella werpt opnieuw de vraag op in hoeverre grenzen tussen entertainment en respect worden bewaakt — en wie verantwoordelijk wordt gehouden wanneer die grenzen worden overschreden.
Michella’s boodschap: “Grenzen zijn er niet voor niets”
Michella sluit haar verhaal af met een krachtige boodschap: “Het gaat niet alleen om wat je doet, maar ook om het respect dat je toont. Mijn lichaam is van mij. En niemand — echt niemand — heeft het recht om daar zomaar aan te komen. Ik hoop dat dit anderen laat nadenken over wat wel en niet kan.”
De realityster krijgt massaal steunbetuigingen van haar volgers. Veel mensen prijzen haar voor haar openheid en moed om het voorval publiekelijk te maken. “Je laat zien waar de grens ligt,” schrijft een volger. “En dat is belangrijker dan ooit.”
Conclusie
Wat begon als een moment tussen twee voormalige vrienden, is uitgegroeid tot een veelbesproken kwestie over lichamelijke autonomie, respect en verantwoordelijkheid in de publieke sfeer. Farja’s excuses ten spijt, blijft de vraag hangen of dit incident zonder consequenties blijft — of dat het ook binnen de RTL-gelederen leidt tot een heroverweging van hun samenwerking met de influencer. Eén ding is duidelijk: Michella laat zich niet het zwijgen opleggen. En haar boodschap weerklinkt luider dan ooit.
Na het verliezen van haar vijfjarige dochter aan kanker, besluit een rouwende moeder eindelijk om een ander kind te adopteren. Maar wanneer een geheim van haar vervreemde man opduikt, moet ze een moeilijke situatie onder ogen zien. In het gedempte licht van haar woonkamer slaakte Eleanor een kreet en gooide haar Chinees afhaalmaaltijd ergens achter haar neer, zonder zich erom te bekommeren. Het geluid doorbrak de stilte die haar eens levendige huis tegenwoordig kenmerkte.
Na het verliezen van haar dochter, Ava, aan leukemie vijf jaar geleden en het jaar daarop scheiden van haar man Joseph, had Eleanor haar passie voor alles verloren, inclusief haar carrière in de kunstfotografie. Hoewel zij en Joseph hadden besproken om het weer te proberen, wilde Eleanor vooral weer moeder zijn. Het afgelopen jaar had ze uren op adoptiewebsites doorgebracht.
Haar kreet van vreugde kwam door het ontdekken van een kind, Charlotte, die het evenbeeld van Ava was. Eleanor klikte om meer foto’s van Grace Adoptiediensten te bekijken en pakte na een paar minuten haar telefoon. “Hallo, dit is Grace Adoptiediensten. Ik ben Samantha. Hoe kan ik u vandaag helpen?” klonk een warme stem aan de andere kant.
“Mijn naam is Eleanor. Ik hoop te adopteren, en een meisje op uw website heeft mijn aandacht getrokken,” zei ze, terwijl ze aan haar hoofd krabde. Samantha reageerde zacht. “We zullen een afspraak maken zodat u ons kunt ontmoeten. Het is altijd het beste om dit persoonlijk te doen.”
Eleanor stemde te snel in. “Ik ben klaar om die stap te zetten,” verklaarde ze. “Ik wil een verschil maken in het leven van een kind.” De dag van de afspraak kwam, en Eleanor zat nerveus te wachten in het kantoor van Samantha. “Het is geweldig om u persoonlijk te ontmoeten,” begroette Samantha haar hartelijk. “Ik heb uw aanvraag gelezen en ik kan nu al zeggen dat u een geweldige ouder zou zijn.”
De twee vrouwen bespraken Eleanor’s achtergrond, haar redenen voor adoptie en haar hoop voor de toekomst. Eleanor’s ogen dwaalden vaak af naar een familiefoto op Samantha’s bureau. “Ah, u hebt dat al een tijdje bekeken,” merkte Samantha op, terwijl ze haar twee dochters, Mary Ellen en Macy May, introduceerde. Eleanor zei: “Ik wil dat terug.”
Samantha knikte maar schraapte haar keel. Na een diepe ademhaling vroeg ze: “Kunt u me iets vertellen over uw man? Het is belangrijk dat kinderen in een tweeoudergezin worden geadopteerd.” Eleanor legde hun scheiding uit vanwege het verlies van hun dochter en haar hoop op verzoening. “Ik heb hem nog niet verteld over mijn adoptieplannen, maar dat zal ik doen,” onthulde ze.
Samantha stelde voor dat Eleanor de adoptie met Joseph zou bespreken en hoopte hem te ontmoeten als hij het goed zou vinden. Ze stemde in en vroeg om het dossier van het meisje dat ze op de website had gezien. Haar naam was Charlotte. “Ze lijkt een geweldig meisje,” zei Eleanor, terwijl ze de tranen uit haar ogen veegde. “Ik voel een band met haar. Het is alsof ze voorbestemd is om deel van mijn leven te zijn.”
Eleanor verliet het bureau een uur later, gevuld met hoop. Ze bracht de volgende weken door met het voorbereiden van haar huis voor een kind, waarbij ze de logeerkamer in een uitnodigende ruimte veranderde. Tijdens deze tijd bleef Eleanor in contact met Samantha, maar aarzelde om Joseph over de adoptie te vertellen. Toen Samantha ernaar vroeg, gaf ze haar aarzeling toe.
“Oké,” verzekerde Samantha haar, “u bent nog steeds een zeer sterke kandidaat. Alleenstaand zijn is niet per se een breekpunt. Dit zijn tenslotte moderne tijden.” Een paar dagen later belde Samantha met geweldig nieuws. Ze hadden een officiële ontmoeting voor Eleanor met Charlotte gepland in een park. Ze bereidde zich voor op de ontmoeting door kleurboeken en stiften als cadeau voor het jonge meisje te kopen.
De speciale dag brak aan en Eleanor was er vroeg, zittend op een bankje met Charlotte’s cadeau in haar hand. Haar ogen speurden het groen af naar Samantha en Charlotte. Al snel zag ze hen. Charlotte, met haar donkere haar in een paardenstaart, leek verlegen en terughoudend. Eleanor begroette hen hartelijk. “Goed om je weer te zien,” zei ze, terwijl ze Samantha’s hand schudde.
“En jij ook. Dit is Charlotte,” antwoordde Samantha. “Hallo,” sprak Eleanor zacht, terwijl ze een beetje voorover boog. Charlotte mompelde verlegen iets terug, terwijl ze Eleanor kort aankeek. Wederom trof de gelijkenis met Ava haar. Ze liepen rond in het park en settelden zich bij de vijver. Ze gaf Charlotte haar cadeau. “Ik dacht dat we dit konden gebruiken om te tekenen of over onze dag te schrijven,” stelde ze voor.
Charlotte nam het cadeau aan met een zachte “Dank je wel.” Terwijl ze samen tekenden, begon er een band tussen hen te ontstaan. Het meisje opende zich langzaam en vertelde stukjes over haar leven in pleegzorg. Charlotte’s creativiteit en geest raakten Eleanor. Later, tijdens een picknicklunch, besprak Samantha de juridische aspecten en ondersteuningssystemen voor Charlotte’s adoptie. Maar ze gingen allemaal hoopvol uit elkaar dat dit zou lukken.
In de daaropvolgende weken bouwden zij en Charlotte een diepere band op, waarbij Charlotte Eleanor’s huis bezocht, haar nieuwe slaapkamer verkende en samen maaltijden deelde. Eindelijk belde Eleanor Joseph. “Ellie,” begroette hij haar warm. “Ik heb aan je gedacht.”
Eleanor antwoordde: “Ik heb groot nieuws om te delen. Kunnen we morgen afspreken?” De volgende dag, tijdens een kop koffie, legde Eleanor de adoptie aan Joseph uit. Hij luisterde stil, en sprak daarna bedachtzaam. “Ik zie dat dit veel voor je betekent. Het is goed om je weer zo levendig te zien.”
Ze was opgelucht door zijn begrip. “Ik kan niet toestaan dat verdriet me verteert,” zei ze. “Wij kunnen niet toestaan dat verdriet ons verteert.” Joseph knikte, begrijpende haar diepere betekenis. Eleanor en Charlotte bleven een band opbouwen, met logeerpartijtjes en zelfs diners met Joseph, die steeds vaker langs kwam.
Op een avond, terwijl Eleanor haar een verhaaltje voorlas, opende Charlotte zich. “Ik heb nooit een moeder zoals jij gehad. Ik wil niet terug naar pleegzorg.” Eleanor’s stem werd dik terwijl ze haar geruststelde. “Je hoeft dat ook niet, lieverd. Ik zal voor altijd je moeder zijn.” De dag van de officiële adoptiezitting was een belangrijke mijlpaal voor Eleanor en Charlotte. Eleanor had goede vrienden en familie, inclusief Joseph, uitgenodigd om dit bijzondere moment bij te wonen.
Bij de zitting stonden Eleanor en Charlotte hand in hand voor de rechter terwijl hij de adoptie afrondde; haar ogen vulden zich met vreugdetranen terwijl ze naar Charlotte keek en besefte welk nieuw hoofdstuk ze samen begonnen. Buiten de rechtbank nodigde Eleanor Joseph uit om met hen mee te gaan voor het avondeten. “Kom vanavond bij ons eten, Joe. Je bent ook deel van deze viering,” stelde ze voor.
“Dat zou ik graag doen, El,” antwoordde Joseph. In de volgende weken begonnen Eleanor, Joseph en Charlotte hun levens samen te voegen. Ze volgden therapiesessies, waarin ze hun verdriet en de uitdagingen waar ze voor stonden bespraken. Na een sessie vonden ze zichzelf in een hartverwarmend gesprek. “Joseph, ik weet dat dit niet is wat we gepland hadden, maar het is de weg die ik moet volgen,” zei Eleanor, terwijl het voelde alsof ze een misdaad bekende.
“Ik hou van je en wil hier echt deel van uitmaken met jou,” antwoordde Joseph, terwijl hij zijn keel schraapte. Na verloop van tijd bloeide Charlotte op in haar nieuwe omgeving. Ze herinnerde hen aan de liefde die ze verloren hadden en alles wat ze nog te geven hadden. Echter, Samantha belde op een dag, en haar toon gaf Eleanor direct koude rillingen.
“Eleanor, Charlotte’s biologische moeder heeft contact met me opgenomen,” onthulde de eigenaar van het adoptiebureau. “Ze beweerde dat Joseph Charlotte’s biologische vader was.” “Wat? Charlotte zou Ava’s halfzus kunnen zijn?” fluisterde Eleanor. Maar Samantha vertelde haar dat ze snel bevestiging nodig hadden. “We moeten Joseph hiermee confronteren,” adviseerde Samantha. “Als hij het ontkent, kan een vaderschapstest nodig zijn.”
“Waarom maakt het uit als ze het kind heeft afgestaan?” “Ze zei dat de affaire kort was, maar als de biologische vader plotseling in beeld wil komen, kan ze de adoptie willen aanvechten,” legde Samantha serieus uit. “Ik wil gewoon zeker weten dat niets Charlotte’s geluk in de weg kan staan.” Na het ophangen ging Eleanor naar buiten, waar Joseph aan het tuinieren was. Ze floepte eruit wat Samantha had gezegd en vroeg hem om de waarheid.
In het begin waren zijn ogen wild en verward, maar toen, liet hij zijn hoofd hangen en gaf toe aan een korte affaire met iemand in een steungroep voor rouwende ouders waar hij na Ava’s d00d en hun scheiding was bij aangesloten. “Het was een verschrikkelijke fout,” bekende hij met ogen die ver weg leken.
“Je bedoelt dat je dan misschien Charlotte’s vader bent als deze vrouw haar heeft afgestaan voor adoptie?” vroeg Eleanor met wijdopen mond van afschuw. “Ik verliet de groep kort nadat ze me vertelde dat ze zwanger was. Maar misschien heeft ze het kind voor adoptie afgestaan,” knikte Joseph, terwijl hij zijn ogen samenkneep.
Eleanor, overweldigd, knikte gewoon, terwijl ze haar handen in haar zij zette. Toen ze vroeg over een vaderschapstest, stemde Joseph zonder aarzelen in, “Dat zal ik doen. Ik zal dit helemaal toegeven.” Ze deden de test zo snel mogelijk, maar het zou dagen duren om de resultaten te krijgen. Eleanor twijfelde of ze Charlotte moest vertellen, maar besloot het niet te doen totdat ze de waarheid ontdekten en de juridische aspecten hadden opgelost.
Ze sprak ook voortdurend met Samantha. “In de meeste rechtsgebieden, zodra een adoptie voltooid is, is deze over het algemeen onomkeerbaar,” legde haar inmiddels vriend zachtjes uit. De resultaten kwamen per e-mail een paar dagen later, wat de meest zenuwslopende en angstige dagen van Eleanor’s leven waren sinds Ava’s overlijden. Zij en Joseph hadden het over al hun mogelijkheden tijdens therapie gehad en wat dit voor hen zou betekenen.
Maar niets kon besloten worden totdat ze de waarheid ontdekten. Samantha was hen aan het bezoeken toen de e-mail in Eleanor’s inbox verscheen. Ze las het langzaam voor, “Joseph is…niet Charlotte’s vader! Godzijdank!” Een paar dagen later kon Samantha bevestigen dat de biologische moeder had besloten niet verder te gaan aangezien Joseph niet Charlotte’s biologische vader was.
Met dit nieuws zag Eleanor Charlotte’s gelijkenis met Ava als een wonderbaarlijk toeval en een tweede kans voor haar familie. Haar 0verleden dochter zou altijd een deel van hen zijn, vooral omdat ze nu wisten hoe belangrijk elk moment was.