Actueel
Dochter Jonnie Boer deelt emotioneel nieuws
De culinaire wereld staat nog altijd stil bij het verlies van een van haar grootste iconen: Jonnie Boer, de vermaarde topchef en mede-eigenaar van restaurant De Librije, die precies een maand geleden op 60-jarige leeftijd 0verleed. Zijn 0verlijden, het gevolg van een onverwachte longembolie, liet niet alleen een leegte achter in de wereld van de gastronomie, maar vooral in het hart van zijn familie en vrienden. Zijn dochter, Isabelle Boer, vond onlangs de moed om haar persoonlijke rouw te delen met de wereld. Ze plaatste een aangrijpend eerbetoon op Instagram dat door velen werd opgepikt, gedeeld en omarmd.
Een groot gemis in kleine dingen
In haar emotionele bericht schetst Isabelle hoe zwaar het gemis van haar vader weegt. Ze schrijft openhartig over het dagelijkse ritme dat opeens zo anders is zonder hem. De stilte aan de ontbijttafel, de flauwe grapjes die altijd voor een glimlach zorgden, en de warme knuffels die zo vanzelfsprekend leken — het zijn de kleine dingen waarin het grote gemis zich het duidelijkst laat voelen. Toch put ze troost uit de gedachte dat haar vader niet echt weg is. “Hij is nog altijd hier,” schrijft ze. “Niet fysiek, maar in alles wat we doen en in hoe we samen zijn.”
Ze beschrijft hoe ze zijn energie nog altijd overal herkent: in de geur van vers brood dat hij zo heerlijk vond, in de manier waarop zij haar dochters troost, en in de gedrevenheid waarmee ze zelf haar dromen achternagaat. “Papa zit in alles,” vervolgt ze. “Zijn liefde voor het vak, zijn onuitputtelijke nieuwsgierigheid en zijn grote hart voor iedereen om zich heen — dat blijft voor altijd.”
Een bijzondere foto en een lach tussen de tranen
Bij haar bericht deelt Isabelle een foto die veel losmaakt: zij en haar vader samen, boksend in de tuin. Het is een beeld dat hun bijzondere band treffend vangt. De ontspannen houding, de speelse lach op hun gezichten en de fonkeling in hun ogen vertellen een verhaal van verbondenheid en plezier. “Papa was niet alleen een geweldige chef, maar ook iemand die altijd tijd maakte om samen gek te doen,” legt Isabelle uit. “Hij hield van koken, maar ook van een potje boksen, van wandelen, van het leven zelf.”
De foto is niet zomaar een herinnering. Het is een beeld dat Isabelle helpt om het verdriet draaglijker te maken. Ze schrijft: “Ik hoop dat je daarboven een nieuw boksmaatje hebt gevonden.” Het is een luchtige knipoog die haar eerbetoon precies de toon geeft die Jonnie zelf ook zo goed beheerste: een combinatie van diepgang en humor, van ernst en lichtheid. Het laat zien dat zelfs op de moeilijkste momenten er ruimte kan zijn voor een glimlach.
Met humor en liefde
Isabelle sluit haar eerbetoon af met een typische grap, helemaal in de geest van haar vader. “Hopelijk hou je je daarboven eindelijk eens aan de regels,” schrijft ze met een knipoog. Het is een zin die niet alleen Jonnie’s eigenzinnige karakter weerspiegelt, maar ook hun unieke band. Een vader en dochter die elkaar altijd vonden in humor en in de vrijheid om zichzelf te zijn.
De kracht van herinneringen
Wat Isabelle’s bericht zo bijzonder maakt, is de manier waarop het laat zien hoe herinneringen ons kunnen dragen. Ze beschrijft hoe haar vader voortleeft in de woorden die hij vaak zei, in de recepten die hij deelde, en in de verhalen die ze nu telkens opnieuw vertelt aan wie het maar horen wil. “Papa is hier, in alles,” benadrukt ze. “In de geur van verse kruiden, in de smaak van een perfect gegaarde coquille, in de warmte van een goed gesprek.”
Het idee dat iemand voortleeft in herinneringen, woorden en gewoontes biedt haar houvast op dagen waarop het gemis soms groter lijkt dan het leven zelf. “Soms mis ik hem zo erg dat het pijn doet om adem te halen,” schrijft Isabelle. “Maar dan denk ik aan hoe hij altijd zei: ‘Laat je niet tegenhouden, meisje. Ga door, blijf dromen.’ En dat helpt.”
Een golf van steunbetuigingen
De reacties op Isabelle’s bericht laten zien hoeveel mensen Jonnie Boer hebben gewaardeerd en hoeveel steun zij nu voelt. Vrienden, collega’s en onbekenden uit binnen- en buitenland reageren massaal. Sommigen delen anekdotes over Jonnie’s aanstekelijke energie en zijn unieke kijk op koken. Anderen laten simpelweg een hartje of een bemoedigend woord achter. Eén ding is zeker: de herinnering aan Jonnie Boer is nog lang niet uitgedoofd.
Voor veel mensen is zijn 0verlijden ook een moment van reflectie. Jonnie Boer was veel meer dan een chef met Michelin-sterren: hij was een man met een groot hart, een mentor voor velen en een vader die altijd voor zijn gezin klaarstond. Zijn nalatenschap leeft voort in de gerechten die hij bedacht, in de restaurants die hij heeft opgebouwd en vooral in de mensen die hij raakte.
Rouw als kronkelend pad
Rouw is geen rechte weg, maar een kronkelend pad van herinneringen, verlangen en liefde. Isabelle’s openhartige woorden maken duidelijk dat verlies niet alleen gaat over wat er niet meer is, maar ook over wat er voor altijd blijft. Ze schrijft niet alleen over het verdriet, maar ook over de troost van kleine dingen: het geluid van een sissende pan, het ritme van een mes op een snijplank, het zachte gefluister van herinneringen die nooit verdwijnen.
In een tijd waarin verdriet vaak wordt weggestopt, biedt haar bericht een krachtig voorbeeld van hoe liefde kan blijven bestaan, zelfs als degene van wie je houdt er niet meer is. Het is een warm en eerlijk eerbetoon dat laat zien hoe diep de wortels van familiebanden kunnen reiken.
Een nalatenschap die blijft inspireren
Jonnie Boer laat niet alleen een familie achter die hem mist, maar ook een wereld die hem bewonderde. In de gastronomische wereld zal zijn naam altijd verbonden blijven met topkwaliteit, met creativiteit en met het vermogen om mensen samen te brengen rond een tafel vol smaak en verhalen. Maar voor Isabelle en haar gezin is hij bovenal een vader en een echtgenoot — een rol die veel verder gaat dan roem en sterren.
Met haar bericht laat Isabelle zien dat liefde sterker is dan verlies. “Papa was alles voor ons,” besluit ze. “En dat blijft hij, zolang wij hem in ons hart blijven dragen.”
De d00d van Jonnie Boer is een groot verlies, maar zijn geest leeft voort — in de gerechten die mensen bereiden, in de herinneringen die ze koesteren, en in de kleine rituelen van alledag. Zoals Isabelle het zegt: “Hij is nog altijd hier, in elk warm bord eten, in elke lach, in elke zachte aanraking. Papa’s hart klopt nog steeds — door ons, en voor altijd.”
Actueel
Francisco Schuster doet plots enkele verrassende en pittige uitspraken over ‘Dancing With The Stars’
Francisco Schuster blikt terug op Dancing With The Stars: “Het was alles of niets”
Acteur en presentator Francisco Schuster was dit voorjaar een van de opvallendste deelnemers aan het populaire VTM-programma Dancing With The Stars. Hoewel hij de trofee niet mee naar huis nam, noemt hij zijn deelname een intense en leerzame ervaring. In een interview met TV-Familie vertelt hij hoe hij terugkijkt op het avontuur – fysiek, mentaal en emotioneel.
Een fysiek pittige uitdaging
Francisco laat meteen weten dat hij inmiddels wat op adem is gekomen.
“Ik ben er intussen al wat van bekomen,” vertelt hij. “Het was lichamelijk heel pittig.”
De repetities, lange dagen en live optredens vroegen veel van zijn lichaam. Dansen op hoog niveau bleek een totaal andere belasting dan hij gewend was van acteren en presenteren. Spierpijn en vermoeidheid waren schering en inslag, maar hij zette door – iedere week opnieuw.
Mentaal een rollercoaster
Naast de fysieke inspanning had het programma ook een groot effect op zijn mentale welzijn.
“Je werkt met elke dans naar een hoogtepunt toe en daarna moet je telkens weer vanaf nul beginnen. Dat voelde vaak als een kater. Heel vermoeiend voor je hoofd.”
Het constante schakelen tussen pieken en dalen kostte energie. Toch gaf het hem ook een nieuw inzicht in hoe belangrijk het is om mentaal weerbaar te blijven en elke week fris te beginnen.
Bewuster van zijn lichaam
Een onverwachte winst van zijn deelname is dat Francisco zijn lichaam nu beter begrijpt.
“Ik ben me nu veel bewuster van mijn lichaam als ik op een podium sta.”
Dat bewustzijn neemt hij mee naar toekomstige projecten. Hij let meer op houding, ademhaling en energieverdeling tijdens optredens. Ook in zijn dagelijks leven probeert hij beter te luisteren naar de signalen van zijn lichaam.
Leren omgaan met stress
Naast fysieke bewustwording is er ook mentaal iets veranderd. Francisco zegt dat hij tegenwoordig rustiger blijft in stressvolle situaties.
“Doe gewoon je best, dan komt het altijd goed.”
Waar hij vroeger sneller spanning voelde, probeert hij nu meer te vertrouwen op zijn voorbereiding en talent.
Alles of niets
Toch blijft hij kritisch op zichzelf en legt hij de lat hoog.
“Minder dan 100 procent bestaat niet voor mij. Dat is mijn startpunt. Als de show begint, zit ik meteen op 120 procent.”
Hij geeft toe dat zijn grootste uitdaging ligt in het leren doseren. Door zijn perfectionisme wil hij altijd alles geven, zelfs wanneer dat fysiek zwaar is.
“Mijn valkuil is dat ik niet zo goed kan doseren, maar dat houdt me tegelijk scherp.”
Nieuwe energie voor de toekomst
Hoewel hij Dancing With The Stars niet won, kijkt Francisco met trots terug. Het programma heeft hem sterker gemaakt en hem waardevolle lessen geleerd die hij meeneemt in zijn carrière. Zijn fans kunnen er gerust op zijn dat hij deze nieuwe energie zal inzetten in toekomstige projecten.