Actueel
Dit was de geheime liefde (84) van Loretta Schrijver
De geheime liefde van Loretta Schrijver: Lou Vaz Dias (84), haar rots in de branding
Het leven van Loretta Schrijver stond in het teken van televisie, journalistiek, betrokkenheid en charme. Maar achter de schermen speelde zich jarenlang een ander verhaal af – een persoonlijk verhaal dat ze zelden deelde met het grote publiek. Loretta had al ruim dertig jaar een bijzondere liefdesrelatie met de 84-jarige Lou Vaz Dias, een man die bewust in de luwte bleef, ver van de camera’s en schijnwerpers waar Loretta juist zo vertrouwd mee was.
Liefde in stilte: wie is Lou Vaz Dias?
Hoewel Loretta Schrijver jarenlang tot de bekendste gezichten van de Nederlandse televisie behoorde, wist vrijwel niemand wie haar partner was. Geen foto’s, geen interviews, geen publieke optredens. En dat terwijl hun relatie al meer dan drie decennia standhield.
Lou Vaz Dias, inmiddels 84 jaar oud, leidde een teruggetrokken leven. Hij verkoos privacy boven publieke aandacht, zelfs terwijl zijn geliefde bijna dagelijks op televisie verscheen. “Maar hij is groot, hij is sterk en ziet eruit als 64,” zei Loretta vol trots tijdens een recente aflevering van het programma Ranking the Stars.
‘Ranking the Stars’: onthulling op televisie
Tijdens die uitzending kwam de geheimzinnigheid rondom Lou eindelijk ter sprake. Presentator Paul de Leeuw vroeg nieuwsgierig: “We hebben jouw Lou nog nooit gezien, hè?” Loretta lachte en antwoordde eenvoudig: “Nee.” Paul vervolgde: “Niemand kent jouw Lou,” waarop Loretta opnieuw bevestigend reageerde. Het publiek was zichtbaar nieuwsgierig.
Wanneer Paul vraagt hoe oud Lou eigenlijk is, antwoordt Loretta: “84.” Dat zorgde voor verbazing in de studio. Collega Gordon reageerde geschokt: “O, echt?!” Maar Loretta bleef nuchter: “Ja echt, maar hij is groot, hij is sterk en hij ziet eruit als 64. Hij is knap, hij is lief.”
De sfeer bleef luchtig, maar de verwondering over deze ‘geheime liefde’ was duidelijk voelbaar.
Van vriend van haar vader tot levenspartner
Het verhaal van Loretta en Lou leest als een roman met onverwachte wendingen. De twee ontmoetten elkaar in haar jonge jaren. Lou was toen al bevriend met Loretta’s vader. “Toen ik uit huis ging, heb ik een korte affaire met hem gehad,” vertelde Loretta ooit openhartig. “Dat mocht mijn vader toen absoluut niet weten.”
Na die korte romance verloor het tweetal elkaar uit het oog. Er gingen twintig jaar voorbij. Tot Loretta Lou op straat tegenkwam. “In eerste instantie herkende ik hem niet,” zei ze. “Maar ik dacht wel: wat een leuke man. En hij vertelde zulke mooie verhalen over mijn vader, die inmiddels was 0verleden. Daar smolt ik voor. Bovendien had Lou een geweldig gevoel voor humor.”
Die onverwachte ontmoeting bleek het begin van iets blijvends.
Een onzichtbare relatie met diepe wortels
Wat volgde was geen standaard relatie. Loretta en Lou leefden decennialang in een open latrelatie. Ze woonden niet samen, hadden hun eigen levens, maar waren intens met elkaar verbonden. Juist dat maakte hun relatie sterk, zei Loretta. Vrijheid, vertrouwen en diepe affectie vormden de basis.
“Hij is er altijd voor me geweest, ook al was het niet in de klassieke vorm van samenwonen,” zei ze ooit in een interview. En hoewel de buitenwereld nauwelijks van zijn bestaan wist, was Lou volgens velen in Loretta’s omgeving haar absolute rots in de branding.
Z!ekte brengt hen dichterbij
In het laatste jaar van haar leven veranderde hun relatiepatroon. Loretta kreeg in 2021 te horen dat ze darmk*nker had, en hoewel ze aanvankelijk genezen leek, keerde de z!ekte in 2024 terug – ditmaal in uitgezaaide vorm.
Haar gezondheid verslechterde, en ze besloot haar appartement in Amsterdam op te zeggen. Ze trok bij Lou in. “Op een gegeven moment kwamen de verpleegkundigen vooral hier thuis,” zei ze over die periode. “Ik was hier steeds langere periodes. Het z!ek-zijn heeft het hele samenwoonproces wel versneld.”
Wat ooit begon als een vrije, zelfstandige verbinding werd uiteindelijk een hechte thuisbasis in haar laatste maanden.
Een zeldzaam inkijkje in hun leven samen
Een journaliste van De Telegraaf die onlangs een interview had met Loretta, kreeg Lou bij uitzondering te zien. Ze beschreef hem als “een boomlange man met grijs haar en een vrolijk gezicht.” Hij kwam de wenteltrap af terwijl hij zich langs de stoel van de traplift manoeuvreerde.
Het beeld van een warme, rustige man die op de achtergrond bleef terwijl zijn geliefde landelijk bekend werd, maakte indruk op de journaliste – en op de lezers. Het is zeldzaam dat een publieke figuur zó lang een geliefde buiten beeld weet te houden.
Liefde die conventies tart
De liefde tussen Loretta en Lou was niet conventioneel. Het leeftijdsverschil – zestien jaar – en het feit dat Lou ooit bevriend was met Loretta’s vader, zorgde ervoor dat de relatie vooroordelen had kunnen oproepen. Maar Loretta trok zich daar niets van aan.
“Hij is gewoon een geweldige man,” zei ze. “Hij maakt me aan het lachen, hij is intelligent, hij weet wat belangrijk is. Hij heeft nooit de behoefte gehad aan aandacht of bekendheid. En dat is ook fijn. Het is onze wereld.”
Het is juist deze eigenzinnige en integere houding die Loretta bij het publiek zo geliefd maakte. En diezelfde nuchterheid en eigen koers was ook terug te vinden in haar liefdesleven.
Tot het einde toe samen
Toen bekend werd dat Loretta ongeneeslijk ziek was, vreesden veel fans het ergste. Maar ze bleef zolang mogelijk haar eigen keuzes maken – ook in haar relatie. Lou week nauwelijks van haar zijde. Hun huis werd het decor van warme gesprekken, verzorging en gedeelde herinneringen.
In interviews liet Loretta doorschemeren dat ze vrede had met haar lot. “Ik neem het zoals het komt,” zei ze in een column. En in de laatste weken van haar leven kon ze terugvallen op een man die haar kende als geen ander – die haar zag, al meer dan dertig jaar.
Loretta en Lou: een liefdesverhaal dat inspireert
Het verhaal van Loretta Schrijver en Lou Vaz Dias is een ode aan liefde die niet hoeft te voldoen aan maatschappelijke standaarden. Geen social media-posts, geen rode loper-foto’s, geen roddelrubrieken. Alleen twee mensen, met een diepe connectie, die elkaar vonden – en bleven vasthouden, tot het einde toe.
Lou, inmiddels 84 jaar, blijft achter met herinneringen aan een vrouw die niet alleen zijn geliefde was, maar ook zijn maatje, zijn kompas, zijn vrolijke noot in het leven. En voor ons blijft het beeld van een bijzondere liefde die in stilte bloeide – maar nooit minder groots was dan de liefdes die dagelijks in de schijnwerpers staan.
Groot verlies voor de voetbalwereld: voormalig international Nikola Pokrivac (39) overleden bij ernstig auto-ongeluk
In Kroatië is met grote verslagenheid gereageerd op het tragische nieuws dat voormalig international Nikola Pokrivac op 39-jarige leeftijd is overleden. De ex-voetballer kwam om het leven bij een ernstig verkeers0ngeval in de stad Karlovac, gelegen ten zuidwesten van de hoofdstad Zagreb. Ook een andere inzittende, eveneens actief in de sportwereld, overleefde het 0ngeluk niet.
De Kroatische voetbalbond (HNS) heeft het 0verlijden officieel bevestigd via sociale media. “We verliezen een man die jarenlang zijn hart gaf voor het nationale elftal,” zo klonk het in een eerste verklaring. “Onze gedachten gaan uit naar zijn familie, vrienden en voormalig teamgenoten.”
Ernstig verkeers0ngeval in Karlovac
Het 0ngeval vond plaats in de vroege ochtenduren in Karlovac, een stad met historische betekenis voor Kroatië en een plek die bekendstaat om zijn ligging op een belangrijk knooppunt van wegen. Volgens eerste berichten van de autoriteiten was het ongeluk zodanig zwaar dat Pokrivac op slag 0verleed. Ook een medepassagier, die evenals Pokrivac actief was in het voetbal, heeft het 0ngeval niet 0verleefd.
De precieze oorzaak van het 0ngeluk is nog onderwerp van onderzoek. Lokale media melden dat het voertuig waarin de twee mannen zich bevonden van de weg raakte, maar verdere details worden nog niet gedeeld om de nabestaanden rust en privacy te geven. Een derde inzittende, van wie de identiteit nog niet is vrijgegeven, raakte zwaargew0nd en wordt momenteel behandeld in het z!ekenhuis.
Een loopbaan die respect afdwingt
Nikola Pokrivac begon zijn professionele voetbalcarrière in 2004 bij NK Varteks, een club die lange tijd bekendstond als kweekvijver van Kroatisch talent. Al snel viel hij op door zijn spelinzicht, fysiek sterke spel en leiderschapskwaliteiten op het middenveld. Als verdedigende middenvelder werd hij geroemd om zijn werklust, nuchtere instelling en vermogen om het spel te lezen.
In 2007 maakte Pokrivac de overstap naar Dinamo Zagreb, de absolute topclub van Kroatië. Daar ontwikkelde hij zich verder tot een van de meest veelbelovende spelers van zijn generatie. Zijn sterke optredens bleven ook buiten Kroatië niet onopgemerkt. Een jaar later, in 2008, tekende hij een contract bij het prestigieuze AS Monaco, actief in de Franse Ligue 1. Het was een grote stap voor de jonge Kroaat, die daarmee definitief zijn entree maakte op het internationale toneel.
Later zou hij ook nog spelen voor Red Bull Salzburg, een van de topclubs in Oostenrijk. Daar werd hij gecoacht door de Nederlandse trainer Huub Stevens, die hem omschreef als “een voorbeeldige prof met een groot hart en een sterke mentaliteit.”
Reacties vanuit de voetbalwereld
Niet alleen Kroatië, maar ook andere delen van Europa reageerden geschokt op het nieuws. De Oostenrijkse club Red Bull Salzburg plaatste een emotioneel eerbetoon aan hun voormalige speler. “Wij treuren om het verlies van Nikola Pokrivac, een speler die een onuitwisbare indruk heeft achtergelaten in onze club. Onze gedachten zijn bij zijn dierbaren,” luidde de verklaring op social media.
Ook zijn oude club Dinamo Zagreb betuigde via een officieel bericht hun medeleven. “Nikola was meer dan een voetballer. Hij was een voorbeeld voor jonge spelers, een echte professional en een gerespecteerd persoon binnen én buiten het veld.”
Vijftien interlands en een rol op het EK 2008
Pokrivac kwam in totaal 15 keer uit voor het nationale elftal van Kroatië, een prestatie die slechts voor een selecte groep is weggelegd. Hij maakte deel uit van de selectie tijdens het Europees kampioenschap van 2008, een toernooi waarin Kroatië op indrukwekkende wijze de groepsfase doorkwam.
In de groepswedstrijd tegen Polen, die Kroatië met 1-0 wist te winnen, speelde Pokrivac een degelijke en stabiele partij. Hoewel hij nooit tot de absolute sterren van het nationale team behoorde, stond hij bekend als betrouwbaar, nuchter en altijd bereid om zich op te offeren voor het collectief – eigenschappen die hem geliefd maakten bij fans en collega’s.
De Kroatische voetbalbond sprak in een reactie van “een groot verlies voor de voetbalgemeenschap”. In hun officiële verklaring schrijven ze: “Nikola Pokrivac was een man van het team. Een stille kracht op het veld, een gerespecteerde persoonlijkheid daarbuiten. We zijn hem veel dank verschuldigd voor zijn inzet en toewijding.”
Een leven vol strijd, ook naast het veld
Wat veel mensen niet weten, is dat Pokrivac ook persoonlijke tegenslagen kende. In 2014 werd bij hem kanker vastgesteld. Na een intensieve behandelperiode keerde hij uiteindelijk terug, vastbesloten om zich in te zetten voor anderen. In de jaren daarna deed hij regelmatig vrijwilligerswerk en sprak hij met jongeren over mentale veerkracht, gezondheid en doorzettingsvermogen.
Zijn openheid over zijn ziekte, herstel en mentale worstelingen maakte indruk. In interviews vertelde hij dat hij zijn leven na de ziekte anders was gaan waarderen. “Je leert opnieuw kijken naar wat belangrijk is,” zei hij in een Kroatische talkshow. “Familie, vriendschap, en het besef dat je iets kunt betekenen voor anderen.”
R0uw en herinnering
In Kroatië wordt de komende dagen op verschillende plaatsen stilgestaan bij zijn overlijden. Zowel in Zagreb als in Karlovac zullen voetbalclubs en sportverenigingen stilstaan bij zijn nalatenschap. Supporters laten op sociale media massaal weten geraakt te zijn door zijn plotselinge 0verlijden. “Een man met karakter, een sporter in hart en nieren. We zullen je nooit vergeten,” schrijft een fan op X.
Er gaan stemmen op om bij de eerstvolgende interland van Kroatië een minuut stilte te houden ter nagedachtenis aan Pokrivac. Ook wordt overwogen om een jeugdtoernooi of tribune naar hem te vernoemen, als eerbetoon aan zijn inzet voor de sport.
Een sporter, mens en voorbeeldfiguur
Nikola Pokrivac was meer dan alleen een international of clubspeler. Hij stond bekend als een man die zich niet liet leiden door ego, maar door teamgeest. Als speler die zich keer op keer inzette voor het grotere geheel. En als mens die, ook na tegenslagen, zijn kracht gebruikte om anderen te inspireren.
Zijn 0verlijden laat een leegte achter in de harten van velen. Niet alleen bij zijn familie en vrienden, maar ook bij fans, collega-sporters en jonge talenten die naar hem opkeken. De impact van zijn leven en werk zal nog lang voelbaar zijn.
Namens de hele sportwereld wensen wij de nabestaanden van Nikola Pokrivac veel sterkte toe. Moge zijn herinnering voortleven in de harten van iedereen die hij raakte.