Actueel
Dit is de jongen die zijn klasgenoot (13) doodstak 💔😢
Op zondag 24 februari 2025 werd de stad Schiedam opgeschrikt door een tragisch incident waarbij een 13-jarige jongen om het leven kwam door een steekpartij. Het drama voltrok zich aan de Fjorddal, waar het slachtoffer, een leerling van het Geuzencollege in Vlaardingen, werd neergestoken. De gebeurtenis heeft diepe sporen achtergelaten bij zowel de schoolgemeenschap als de stad.
De politie heeft direct na het incident een 13-jarige verdachte uit Schiedam aangehouden. De twee jongens zouden volgens schoolbronnen klasgenoten zijn geweest in de brugklas, een informatie die nog niet officieel is bevestigd door de politie. Het onderzoek naar de exacte toedracht en achtergrond van het steekincident is in volle gang.
Een schok voor de schoolgemeenschap
Het nieuws over het fatale incident kwam hard aan op het Geuzencollege. Een woordvoerder van Lentiz Onderwijsgroep, waar de school onder valt, sprak van een grote schok binnen de school. “Je begint de krokusvakantie en dan gebeurt er plotseling zoiets verschrikkelijks. Het is moeilijk te bevatten,” verklaarde de woordvoerder.
Uit respect voor het slachtoffer en als ondersteuning voor de leerlingen en medewerkers is er binnen de school een gedenkplek ingericht. Leerlingen kunnen hier bloemen neerleggen en hun gedachten en herinneringen delen door middel van kaartjes. “We willen een plek bieden waar mensen hun emoties kwijt kunnen en steun kunnen vinden bij elkaar,” voegde de woordvoerder toe. De school zet zich in om adequate hulp en begeleiding te bieden aan iedereen die door deze gebeurtenis is geraakt.
Onderzoek en extra toezicht
De politie heeft in de directe omgeving van de plaats delict extra toezicht aangekondigd en blijft intensief onderzoek doen naar de omstandigheden rondom de steekpartij. Een mes is in de nabijheid van de plek gevonden en wordt onderzocht op verband met het incident. De autoriteiten hebben laten weten dat ze de situatie nauwlettend in de gaten houden en bekijken welke vormen van ondersteuning en hulp nodig zijn voor de betrokkenen.
Naast het forensische onderzoek wordt er ook gekeken naar de achterliggende oorzaak van de steekpartij. Was er sprake van een conflict? Was het een uit de hand gelopen ruzie of speelde er iets structurelers op school of in de sociale omgeving van de betrokkenen? Deze vragen zijn van cruciaal belang om te begrijpen hoe dit tragische voorval heeft kunnen gebeuren en om te voorkomen dat iets dergelijks zich herhaalt.
Rouw en ondersteuning
De nasleep van deze tragedie raakt niet alleen de school, maar ook de bredere gemeenschap van Schiedam. Familieleden van het slachtoffer verkeren in diepe rouw. “We zijn met zijn dertienen,” zei een familielid, waarmee hij de omvang van het verlies onderstreepte. De impact van deze gebeurtenis zal nog lange tijd voelbaar zijn, zowel voor de directe familie als voor vrienden, klasgenoten en docenten.
Naast de gedenkplek op school wordt er ook gekeken naar bredere initiatieven om de gemeenschap te ondersteunen. De gemeente Schiedam en hulporganisaties werken samen om te zorgen voor psychologische hulp voor degenen die daar behoefte aan hebben. Burgemeester Cor Lamers sprak zijn medeleven uit: “Dit is een onvoorstelbaar verdrietige situatie. Een jong leven is verloren gegaan en dat raakt ons allemaal diep. We zullen er alles aan doen om steun te bieden waar nodig.”
Sociale impact en discussie over geweld onder jongeren
Dit incident heeft ook een bredere discussie aangewakkerd over het toenemende geweld onder jongeren. In Nederland zijn er de afgelopen jaren vaker steekincidenten geweest waarbij minderjarigen betrokken waren. Het roept vragen op over de rol van opvoeding, schoolbeleid en het sociale klimaat waarin jongeren opgroeien.
Veel experts pleiten voor extra maatregelen om messenbezit onder jongeren terug te dringen. Steeds vaker worden er preventieve maatregelen genomen, zoals wapencontroles rond scholen en bewustwordingscampagnes over de gevaren van messen. Dit incident onderstreept opnieuw de urgentie van dergelijke initiatieven.
De rol van sociale media
Naast de directe schok en het verdriet, heeft de zaak ook op sociale media veel losgemaakt. Er circuleren berichten en speculaties over de aanleiding van het incident. De politie roept mensen op om geen onjuiste informatie te verspreiden en vraagt getuigen om zich te melden. “We begrijpen dat dit een ingrijpende gebeurtenis is, maar het is belangrijk om het onderzoek niet te verstoren met geruchten en speculaties,” aldus een politiewoordvoerder.
De kracht van sociale media kan in dit soort situaties zowel steunend als destructief zijn. Terwijl veel mensen hun medeleven betuigen en steun uitspreken voor de familie van het slachtoffer, kan de verspreiding van ongefundeerde verhalen de situatie verder compliceren en extra pijn veroorzaken voor de betrokkenen.
Wat nu?
Terwijl het onderzoek doorgaat en de gemeenschap rouwt, blijft de vraag hoe een dergelijk incident in de toekomst voorkomen kan worden. Het is duidelijk dat er meer aandacht nodig is voor de problematiek van jeugdgeweld en de preventie daarvan. Scholen, ouders en beleidsmakers zullen samen moeten werken om een veiligere omgeving te creëren waarin jongeren leren omgaan met conflicten zonder geweld.
Voor nu ligt de prioriteit bij het steunen van de nabestaanden en het verlenen van hulp aan de school en de omgeving. De gemeente en hulpinstanties blijven actief betrokken bij het proces van rouwverwerking en preventie.
Dit tragische incident in Schiedam laat zien hoe belangrijk het is om in te zetten op preventie, steun en educatie. De impact ervan zal nog lange tijd voelbaar blijven, maar de hoop is dat uit deze tragedie lessen worden getrokken die toekomstige incidenten kunnen helpen voorkomen.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
