Connect with us

Actueel

Derksen maakt Lubach helemaal kapot

Avatar foto

Published

on

Johan Derksen haalt uit naar Arjen Lubach: “Het publiek lacht alleen omdat ze moeten”

Tijdens een recente uitzending van Vandaag Inside spaarden Johan Derksen en Wilfred Genee de inmiddels bekende tv-maker Arjen Lubach niet. De twee mannen – berucht om hun scherpe analyses, ironie en uitgesproken meningen – namen geen blad voor de mond toen zij Lubachs nieuwe programma onder de loep namen.

In hun karakteristieke stijl richtten zij hun pijlen op de manier waarop Lubach zijn publiek probeert te entertainen, waarbij vooral de gebruik van een lachband het mikpunt van spot werd. De kritiek kwam niet alleen scherp, maar ook goed getimed. In een medialandschap waarin authenticiteit steeds belangrijker wordt, lijken de woorden van Derksen en Genee een bredere discussie aan te wakkeren over de staat van satire op de Nederlandse televisie.


Lubachs nieuwe show onder vuur: “Ik lag in een deuk… van plaatsvervangende schaamte”

De kritiek begon met een ogenschijnlijk luchtige opmerking van Wilfred Genee, die de discussie aftrapte met de sarcastische opmerking:
“Wat was hij fantastisch, hè? Iedereen spreekt er schande van!”
Waarop Derksen zonder aarzelen antwoordde:
“Ik lag in een deuk op de bank. Mijn buren werden er zelfs wakker van.”
De toon was direct gezet. Het was duidelijk dat de heren het nieuwe tv-format van Lubach niet serieus namen en zich stoorden aan de inhoud én presentatie van de show.

Deze openingszin, ogenschijnlijk humoristisch bedoeld, zette de toon voor een gesprek vol ironie, sarcasme en scherpe observaties. De lachband, een veelbesproken onderdeel van Lubachs show, werd vervolgens uitvoerig gefileerd.


“Die lachband is echt een afknapper” – Derksen spaart Lubach niet

Derksen ging diep in op de lachband, die volgens hem afbreuk doet aan de geloofwaardigheid van het programma.
“Die lachband is echt een grote afknapper,” zei hij.
“Het is alsof je het publiek niet vertrouwt om zelf te lachen. Dat maakt het nep.”

Hij vervolgde:
“Humor moet vanzelf komen. Een opgelegde lach is geen lach, het is manipulatie.”

Genee vulde aan:
“Bij ons zit het publiek tenminste echt te lachen – niet omdat een knop dat voorschrijft, maar omdat we iets zeggen wat mensen raakt of prikkelt.”

De presentatoren benadrukken hiermee dat het verschil tussen échte humor en gescripte, opgelegde vrolijkheid cruciaal is in het huidige tv-landschap.

Lubach


Vandaag Inside versus Lubach: twee werelden, twee publieken

De discussie ging al snel verder dan enkel de lachband. Volgens de mannen zit er een fundamenteel verschil in de manier waarop programma’s als Vandaag Inside en Lubach op Zondag het publiek benaderen.
Genee stelt:
“Onze kijkers zijn standvastig. Die kunnen zelf nadenken en hun mening vormen. Ze hebben geen ‘aanwijzingen’ nodig wanneer ze moeten lachen.”

Derksen was het daarmee eens en voegde toe dat de stijl van Lubach meer doet denken aan een toneelstukje, dan aan spontane televisie.
“Het voelt alsof je naar een ingestudeerde sketch kijkt. Terwijl televisie juist moet verrassen, moet ademen met het moment.”

Voor het duo is het duidelijk: authenticiteit wint het altijd van regie. De kijker voelt feilloos aan wanneer iets oprecht is – en wanneer het dat niet is.


De waarde van echte interactie: “Humor moet organisch zijn”

In hun analyse benadrukken Derksen en Genee dat humor zijn kracht verliest wanneer het niet voortkomt uit oprechte interactie met het publiek. Een lachband geeft niet alleen een onecht gevoel, het breekt ook de band met de kijker.
Derksen:
“Een grap werkt alleen als het publiek geraakt wordt. Dat lukt niet met voorgeprogrammeerde reacties.”

Ze pleiten voor meer spontaniteit en minder format-beperkingen in tv-programma’s die zich bezighouden met satire en commentaar.
“De kracht van Vandaag Inside is juist dat niets vastligt. Alles ontstaat in het moment. Daardoor is het echt en voelen kijkers zich verbonden,” aldus Genee.


Lubachs format werkt niet meer in 2025?

Wat deze kritiek extra interessant maakt, is dat Arjen Lubach jarenlang werd gezien als de koning van de Nederlandse satire. Zijn programma’s Zondag met Lubach en later De Avondshow scoorden hoge kijkcijfers, wonnen prijzen en werden geprezen om hun scherpe politieke analyses. Maar volgens Derksen en Genee is het tij gekeerd.

De overstap naar RTL en het gebruik van nieuwe formats lijkt volgens hen geen succes. De toevoeging van elementen zoals een lachband en een gestileerde studio roept bij hen vooral vraagtekens op.

“Misschien is het gewoon niet meer van deze tijd,” zegt Derksen.
“Kijkers zijn kritischer geworden. Ze prikken sneller door trucjes heen.”


Kritiek met impact: media moeten weer échte verhalen vertellen

De kritiek van Derksen en Genee reikt verder dan alleen Lubach. Ze raken aan een breder probleem binnen de media: het verlies van oprechtheid in het streven naar perfectie. De drang om content te structureren, te regisseren en te controleren, zorgt volgens hen voor een kloof tussen de makers en het publiek.

Genee:
“Televisie moet weer echt worden. Niet perfect, niet gepolijst, maar echt. Dáár verlangt de kijker naar.”

Deze opmerking sluit naadloos aan bij de huidige mediatrends waarin authenticiteit, kwetsbaarheid en rauwe eerlijkheid steeds vaker worden gewaardeerd. Denk aan populaire podcasts, livestreams en formats waarin spontaniteit de boventoon voert.


Wat betekent deze discussie voor de toekomst van satire?

Hoewel Johan Derksen en Wilfred Genee bekend staan om hun uitgesproken meningen, is de inhoud van hun kritiek in dit geval ook een reflectie op het veranderende medialandschap. Satire moet opnieuw haar plaats vinden in een wereld waarin kijkers overspoeld worden met inhoud. Alleen de échte verhalen, met een duidelijke mening en een natuurlijk gevoel voor humor, blijven overeind.

De kracht van Vandaag Inside is dat het controversiële onderwerpen bespreekbaar maakt zonder het publiek te betuttelen. En juist daar lijkt Lubach’s format volgens Derksen de plank mis te slaan.


Conclusie: Derksen en Genee zetten de toon in discussie over echtheid op tv

De scherpe analyse van Johan Derksen en Wilfred Genee over Arjen Lubach’s nieuwe show gaat verder dan een simpele roast. Het is een weerspiegeling van een grotere discussie over de toekomst van televisie, satire en publieksparticipatie.

Lubach’s gebruik van een lachband wordt niet alleen als ouderwets gezien, maar ook als een symbool van verloren authenticiteit. In een tijd waarin kijkers juist op zoek zijn naar échte meningen en spontane gesprekken, kunnen gescripte formats de plank misslaan.

Voor nu blijven Derksen en Genee het geluid van de kritische kijker vertegenwoordigen. Met hun uitgesproken meningen zorgen ze niet alleen voor entertainment, maar ook voor reflectie. En dat maakt Vandaag Inside voorlopig nog een van de weinige plekken op tv waar satire en realiteit elkaar écht ontmoeten.

Actueel

Gijs (22) verloor zijn zus Eva Kroot (26): ‘Bij een roodborstje denk ik altijd aan Eva’

Avatar foto

Published

on

Gijs (22) mist zijn zus Eva elke dag, maar voelt haar nabijheid in een klein roodborstje: “Alsof ze even komt kijken hoe het met me gaat”

Voor Gijs Kroot (22) uit Tilburg betekent een roodborstje veel meer dan een toevallig vogeltje in de tuin. Sinds zijn oudere zus Eva (26) aan longk*nker 0verleed, duikt het diertje op onverwachte momenten op. En telkens voelt het als een teken van verbondenheid. “Alsof ze even laat weten dat ik er niet alleen voor sta.”

Een onverwachte diagnose bij een jonge vrouw vol leven

Eva Kroot was sportief, sociaal en volop bezig met de toekomst. Niemand in haar omgeving had verwacht dat haar leven plots in het teken zou staan van z!ekenhuisbezoeken, scans en behandelingen. Op haar 24e kreeg Eva de diagnose longk*nker. “In eerste instantie dachten we aan een hardnekkige verkoudheid,” vertelt Gijs. “Niemand dacht aan iets ernstigs, zeker niet bij iemand die nog zo jong is en nooit heeft gerookt.”

De schok was groot. Ondanks de ingrijpende diagnose bleef Eva optimistisch en veerkrachtig. Ze onderging behandelingen, leefde zo bewust mogelijk en bleef betrokken bij haar omgeving. “Zelfs toen ze al uitbehandeld was, bleef ze een blij mens,” zegt Gijs. “Ze wilde blijven leven in het nu. Dat typeerde haar.”

Een grote zus én een beste vriendin

Gijs en Eva waren meer dan broer en zus. Ze waren elkaars vertrouwelingen. “Eva was degene bij wie ik altijd terechtkon. Ze luisterde zonder oordeel, wist precies wat ze moest zeggen. Ze heeft me altijd aangemoedigd om mezelf te zijn.” Hij pauzeert even. “Zij was mijn anker, mijn veilige plek.”

De z!ekte sloopte haar lichaam, maar niet haar geest. Tot haar laatste weken bleef Eva vragen hoe het met anderen ging. “Ze vroeg meer naar ons dan naar zichzelf. Zelfs in die laatste fase was ze bezorgd om mijn studie, mijn dromen, mijn toekomst.”

De leegte is niet in woorden te vangen

Eva 0verleed begin 2024. Gijs was 22, Eva pas 26. Het verlies voelde als een mokerslag. “De wereld draaide gewoon door, maar voor ons stond alles stil.” De lege plek in het gezin is voelbaar bij elke maaltijd, elk gesprek, elk toekomstplan. “Rouwen is niet iets dat je even doet. Het is iets dat in je verweven raakt.”

Gijs vond het moeilijk om zijn draai te vinden na het verlies. “Alles voelde zinloos. Studeren, plannen maken, zelfs lachen. Want hoe kon ik verder gaan terwijl zij dat niet meer kon?”

Een roodborstje in de tuin verandert alles

En toen, een paar dagen na de uitvaart, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik stond in de tuin en zag een roodborstje op het hek zitten. Het bleef rustig zitten, keek me aan. Het voelde niet zomaar als een vogel. Het voelde als… Eva.”

Sindsdien duikt het vogeltje op bij momenten van twijfel, verdriet of eenzaamheid. “Soms ben ik aan het wandelen, en dan vliegt er ineens een roodborstje voor me uit. Dan weet ik: ze is er nog, op haar eigen manier.”

Voor Gijs is het roodborstje geen toeval, maar een symbool. “Of je nu spiritueel bent of niet: dat kleine diertje geeft mij rust. Het is alsof Eva zegt: ‘Ik ben bij je, ga maar door.’”

Eva’s kracht op tv: leven met open vizier

Eva deed mee aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk, waarin jonge mensen met een levensbedreigende z!ekte hun verhaal delen. “Ze wilde geen medelijden, maar begrip,” vertelt Gijs. “Ze wilde laten zien dat je ook kunt leven, ook als je weet dat je tijd beperkt is.”

De aflevering waarin Eva centraal stond, raakte vele kijkers. Het leverde talloze reacties op van mensen uit het hele land. “Ze kreeg berichten van mensen die zich herkenden in haar verhaal. Dat ze zich minder alleen voelden door haar openheid.”

Gijs is trots op wat zijn zus heeft achtergelaten. “Ze heeft iets groots gedaan door gewoon zichzelf te zijn. Kwetsbaar, liefdevol en eerlijk.”

Herinneren door te leven

Hoewel de pijn groot blijft, probeert Gijs zijn weg te vinden. Hij studeert psychologie en werkt aan een podcast waarin rouw bij jongeren centraal staat. “Rouwen is iets waar weinig over wordt gepraat, zeker onder jongeren. Maar het is zó belangrijk om die ruimte te maken.”

Zijn podcast biedt herkenning, een luisterend oor en soms een vleugje humor. “Niet om het licht te maken, maar om te laten zien dat verdriet en lachen naast elkaar mogen bestaan.”

Elke keer als Gijs aan Eva denkt – en dat is vaak – zegt hij zachtjes “Hoi Eva” als hij weer een roodborstje ziet. “Het helpt me om haar dichtbij te houden, ook al is ze fysiek weg.”

Symboliek van het roodborstje: troost in een kleine vorm

In veel culturen staat het roodborstje symbool voor verbondenheid met een 0verledene. Of het nu geloof, toeval of intuïtie is: voor veel mensen biedt het troost. Voor Gijs voelt het als een liefdevol teken dat hij niet alleen is.

“Het is klein, fragiel en toch zo krachtig,” zegt hij. “Net zoals Eva. Ze was een licht mens. En dat licht wil ik blijven voelen.”

Wat Eva hem leerde

Gijs vertelt dat hij dankzij Eva op een andere manier naar het leven is gaan kijken. “Ze leerde me dat je niet hoeft te wachten op een grote gebeurtenis om te voelen dat het leven waardevol is. Het zit in de kleine dingen. Een lach, een goed gesprek, of dus… een roodborstje.”

Hij sluit af met een boodschap voor anderen die iemand missen: “Zoek je eigen teken. Voor de een is het een liedje, voor de ander een geur, een plek of dier. Wat het ook is, laat het je helpen. Want we hoeven onze geliefden niet los te laten om verder te kunnen gaan. We mogen ze meedragen.”

Continue Reading