Actueel
De heilige voorwerpen in de kist van paus Franciscus
In de laatste dagen van zijn leven maakte paus Franciscus, geliefd over de hele wereld om zijn nederigheid en compassie, een keuze die zijn hele pontificaat samenvat. Zelfs in de d00d wist hij af te wijken van eeuwenoude Vaticaanse tradities – niet uit rebellie, maar uit oprechte overtuiging. Zijn begrafenis, gepland voor zaterdag 26 april op het Sint-Pietersplein, zal geen pompeus afscheid zijn. In plaats daarvan wordt het een sobere en betekenisvolle ceremonie, doordrenkt van symboliek en persoonlijke elementen die iets vertellen over de man die Jorge Mario Bergoglio was.
Een paus van het volk – tot het einde
Paus Franciscus 0verleed op maandag op 88-jarige leeftijd, na complicaties veroorzaakt door een beroerte en hartfalen. Hij had wekenlang gevochten tegen een zware longontsteking en leek zich langzaam te herstellen. Toch verslechterde zijn toestand plotseling. In zijn laatste uren sprak hij zijn dankbaarheid uit tegen zijn persoonlijke verpleger Massimiliano Strappetti – een man die hem trouw bijstond tijdens zijn zwaarste momenten. “Bedankt dat je me terug naar het plein hebt gebracht,” waren zijn laatste woorden. Een verwijzing naar de rit in de pausmobiel op Paaszondag, zijn laatste verschijning in het openbaar.
Die rit was symbolisch en spontaan. Franciscus twijfelde nog of hij het fysiek aan zou kunnen, maar wilde dicht bij de mensen zijn. Daar, tussen de gelovigen op het Sint-Pietersplein, zwaaiend naar kinderen en zegenend met een vermoeide glimlach, nam hij onbewust al afscheid. Het was typerend voor zijn hele pontificaat: dichtbij het volk, eenvoudig en vol toewijding.
Zijn laatste rustplaats: een bewuste breuk met de traditie
Wat volgde na zijn 0verlijden was allesbehalve traditioneel. Waar eerdere pausen vaak werden bijgezet in monumentale, driedubbele d00dskisten van cipreshout, lood en eiken, koos Franciscus voor eenvoud. Zijn kist is van onbewerkt hout, bekleed met een dunne laag zink – een bewuste keuze die zijn toewijding aan nederigheid onderstreept. Geen fluweel, geen gouden details. Slechts een houten doos, waarin zijn lichaam in alle rust ligt.
Op foto’s die het Vaticaan verspreidde, is te zien hoe Franciscus vredig ligt opgebaard. Hij draagt rode liturgische gewaden, symbool voor het martelaarschap van Christus. In zijn handen ligt een rozenkrans, zachtjes gevouwen. Naast hem zijn enkele betekenisvolle voorwerpen gelegd: zijn pauselijke mijter, zijn staf en een set munten geslagen tijdens zijn pausdom. Ook bevat de kist een ‘rogito’ – een verzegeld document waarin zijn levensloop en pontificaat worden samengevat. Aan zijn vinger zit de Vissersring, traditioneel een symbool van pauselijke autoriteit. Deze ring zal na de ceremonie ritueel worden gebroken, om het einde van zijn ambt te markeren.
Geen publieke opbaring, wel persoonlijke r0uw
In tegenstelling tot eerdere pauselijke uitvaarten, waarbij het lichaam van de paus werd opgebaard op een verhoging in de Sint-Pietersbasiliek, kiest het Vaticaan ditmaal voor intimiteit. Franciscus zal vanaf woensdag wel te zien zijn in de basiliek, maar niet op een katafalk. Zijn kist staat op vloerniveau, zodat bezoekers hem op gelijke hoogte kunnen groeten. Vlakbij brandt een paaskaars – het stille symbool van geloof, licht en hoop.
Wat ook opvalt: Franciscus zal niet worden bijgezet in de traditionele pauselijke crypte onder de Sint Pieter. In plaats daarvan kiest hij voor een eenvoudiger graf in de Basiliek van Santa Maria Maggiore, een bedevaartsoord in het hart van Rome waar hij vaak te vinden was. Deze keuze bevestigt nogmaals zijn wens om een paus onder de mensen te blijven, ook na de d00d.
Wie was Massimiliano Strappetti?
De man aan wie Franciscus zijn laatste woorden richtte, Massimiliano Strappetti, is zelf geen publieke figuur. Toch speelde hij een sleutelrol in de laatste jaren van de paus. Strappetti, een ervaren verpleegkundige, werkte eerder op de intensive care van het Gemelli-ziekenhuis in Rome. Door zijn kalme aard en deskundigheid werd hij door maar liefst drie pausen vertrouwd: Johannes Paulus II, Benedictus XVI en uiteindelijk Franciscus zelf. In 2022 werd hij benoemd tot persoonlijk gezondheidsadviseur van de paus.
Strappetti’s Facebookpagina is eenvoudig, gevuld met foto’s van familie en zijn favoriete voetbalclub Lazio. Geen verwijzingen naar zijn werk, geen publieke profilering. Juist die bescheidenheid maakte hem zo geliefd bij Franciscus, die zelf allergisch was voor uiterlijk vertoon. Hun band ging verder dan zorg – er was wederzijds respect en vriendschap. En dat maakt het des te betekenisvoller dat Strappetti de laatste woorden van de paus mocht horen.
Een begrafenis die zijn leven weerspiegelt
De uitvaart van paus Franciscus zal plaatsvinden op zaterdag 26 april om 10.00 uur lokale tijd. De ceremonie wordt gehouden op het Sint-Pietersplein en geleid door kardinaal Kevin Joseph Farrell, de huidige camerlengo. Tienduizenden pelgrims worden verwacht, evenals staatshoofden, geestelijken en mensen uit alle hoeken van de wereld. Toch zal het geen bombastisch afscheid worden, maar een ingetogen eerbetoon.
Tijdens de ceremonie zal de Litanie der Heiligen worden gezongen, en na afloop zal de kist worden overgebracht naar de Basiliek van Santa Maria Maggiore. Daar zal Franciscus ter ruste worden gelegd – in lijn met zijn wens om begraven te worden op een plek waar hij zich thuis voelde.
Zijn laatste les: eenvoud als kracht
Tot het laatste moment bleef paus Franciscus trouw aan zijn waarden: soberheid, mededogen en dienstbaarheid. Hij gaf de voorkeur aan kleine gebaren boven grote woorden. Hij leefde dicht bij het volk, at eenvoudige maaltijden, reed in een Fiat en woonde in een eenvoudig appartement in plaats van het pauselijk paleis. Voor hem was nederigheid geen modewoord, maar een levenshouding.
Zijn begrafenis is daar een verlengstuk van. Geen luxe, geen glimmende kist, geen dure processies – alleen een man, een missie, en een diepe liefde voor de wereld die hij diende. Zijn graf mag dan bescheiden zijn, maar zijn nalatenschap is groots.
De kracht van symboliek
De kist van paus Franciscus is niet zomaar een houten doos. Het is een symbool. Een stille getuigenis van hoe iemand tot het einde toe trouw kan blijven aan zijn principes. Zijn laatste rustplaats is niet zomaar een graf. Het is een herinnering aan wat leiderschap werkelijk kan zijn: zacht, luisterend, dienend. En de voorwerpen in zijn kist – de rozenkrans, de ring, de munten – vertellen het verhaal van een paus die zijn taak met toewijding vervulde.
In een tijd van opsmuk en verdeeldheid blijft zijn nalatenschap helder: wees menselijk, wees eerlijk, wees eenvoudig. Daarmee blijft Franciscus, zelfs in de dood, een gids voor miljoenen. Niet alleen als paus, maar als mens.
Max Verstappen staat voor een van de meest persoonlijke keuzes uit zijn carrière: welk nummer wordt zijn nieuwe identiteit in de Formule 1?
Max Verstappen heeft in zijn loopbaan al talloze grote beslissingen moeten nemen—over teamstrategieën, contracten, technische richtingen en sportieve doelstellingen. Maar de keuze waar hij nu voor staat, is van een heel andere orde. Nu hij zijn iconische nummer 1 moet inruilen na het verliezen van de wereldtitel, vraagt iedereen zich af: welk rugnummer gaat Verstappen dragen wanneer hij in 2026 opnieuw aan de start verschijnt?
Op het eerste gezicht lijkt het misschien een technisch detail. Een nummer op een auto, meer niet. Maar in de moderne Formule 1 is een startnummer veel meer dan dat. Het vormt een merk, een identiteit, een signatuur die jarenlang op merchandise, petjes, helmen en posters prijkt. Het is een stukje van de coureur dat de fans dagelijks met zich meedragen. En voor iemand als Verstappen, die inmiddels uitgegroeid is tot een van de grootste coureurs van zijn generatie, is zo’n keuze geen kleinigheid.
Een onverwachte situatie: voor het eerst sinds 2021 geen nummer 1
Het verlies van de wereldtitel betekent dat Verstappen in 2026 niet langer automatisch recht heeft op het prestigieuze nummer 1. Dat nummer behoort alleen toe aan de regerend wereldkampioen. Vanaf het moment dat zijn seizoen eindigde, was dus duidelijk dat de Nederlander zou moeten terugvallen op een nieuw permanent nummer.
Alle ogen waren direct gericht
op de 33, het nummer waarmee hij jarenlang reed. Maar opmerkelijk
genoeg liet Verstappen in een openhartig interview met DAZN Spanje
weten dat een simpele terugkeer naar zijn oude vertrouwde getal
niet per se vanzelfsprekend is.
“Ik denk er goed over
na,” zei hij. “Er zijn meerdere opties die ik echt mooi
vind.”
Die woorden openen een wereld van mogelijkheden—misschien wel meer dan de fans ooit hadden verwacht.
De nieuwe Formule 1-regel die alles verandert
Vanaf 2026 introduceert de FIA een opmerkelijke nieuwe regel: elke coureur krijgt één keer in zijn carrière de kans om zijn permanente racenummer te wijzigen. Tot nu toe kon dat alleen wanneer je wereldkampioen werd en tijdelijk koos voor nummer 1.
Voor Verstappen betekent dit dat hij niet per se vastzit aan zijn oude 33. Hij mag, geheel vrij, een ander nummer kiezen dat beter past bij de coureur die hij inmiddels is. Het biedt hem een unieke kans om zijn identiteit opnieuw vorm te geven na een periode waarin hij vier wereldtitels verzamelde en uitgroeide tot een globale supersterrennaam binnen de autosport.
Het is dus meer dan een formaliteit: het is een kans om een statement te maken.
Nummer 33: een hoofdstuk dat misschien afgesloten is
Het getal 33 was jarenlang onlosmakelijk verbonden met Verstappen. Het stond op de Toro Rosso waarmee hij als tiener debuteerde, op de Red Bull waarmee hij zijn eerste zege behaalde in Barcelona, en het groeide uit tot een wereldwijd herkenbaar symbool. Fans verfden het op spandoeken, reden ermee op skelters en bestelden merchandise met enorme hoeveelheden tegelijk.
Maar volgens mensen in zijn
nabije omgeving voelt Verstappen dat nummer inmiddels vooral als
een herinnering aan zijn beginperiode. Een periode waarin hij
vooral moest knokken, zoeken, vechten en bewijzen.
“33 hoort bij mijn
begin,” zou hij intern hebben
gezegd. “Bij de
jongen die nog alles moest laten zien.”
Juist daarom twijfelt hij. Hij is niet meer de jonge nieuwkomer; hij is een viervoudig wereldkampioen met een compleet andere status.
De emotionele favoriet: nummer 3
Veel fans weten het: nummer 3 is misschien wel het meest persoonlijke getal in Verstappens leven. Het is het nummer waarmee hij in zijn karttijd vrijwel onafgebroken kampioen werd, het getal dat in zijn familie altijd een bijzondere betekenis heeft gehad en het nummer dat hij eigenlijk had willen dragen toen hij naar de Formule 1 kwam.
Dat kon destijds niet, omdat Daniel Ricciardo het al gebruikte. Maar Ricciardo heeft de Formule 1 inmiddels verlaten, waardoor het nummer officieel weer beschikbaar is.
Volgens bronnen rond het Red Bull-kamp heeft Verstappen al gesprekken gevoerd met de FIA én persoonlijk contact gelegd met Ricciardo. De Australiër zou direct hebben aangegeven dat hij het een eer vindt als Verstappen de 3 wil dragen. De twee hebben jarenlang een warme band gehad, ondanks hun rivaliteit op de baan.
Als Max daadwerkelijk voor de 3 kiest, betekent het een terugkeer naar zijn sportieve roots—een symbolische reis terug naar het begin, maar dan als volwassen kampioen.
Een compleet nieuw nummer? Verstappen sluit het niet uit
Naast de 33 en de 3 wordt er fluisterend nog over andere getallen gesproken. Volgens mensen die dicht bij hem staan, overweegt hij ook een getal dat zijn huidige carrièrefase weerspiegelt:
-
Nummer 4, als verwijzing naar zijn vier behaalde wereldtitels.
-
Nummer 26, als knipoog naar persoonlijke numerologie rondom zijn geboortedatum.
-
Nummer 01, een creatief eerbetoon aan de periode waarin hij als wereldkampioen met het nummer 1 reed.
Een geheel nieuw nummer zou een volledig nieuw tijdperk symboliseren. Het zou laten zien dat Verstappen niet alleen een coureur is die titels jaagt, maar een sporticoon dat zijn eigen pad vormgeeft.
Voor Red Bull en zijn sponsors zou het ook een commerciële droom zijn: een volledig nieuwe merchandise-lijn rondom een nieuw Verstappen-symbool.
De deadline nadert
Red Bull presenteert traditioneel in februari hun nieuwe auto. Op dat moment moeten het racenummer, de helmontwerpen en de officiële teamfoto’s allemaal gereed zijn. De FIA wil eveneens vóór de wintertests de definitieve gridlijst publiceren.
Dat betekent dat Verstappen zijn keuze binnen enkele weken definitief moet maken. Een keuze die mogelijk tien jaar of langer zichtbaar zal zijn op miljoenen schermen, shirts, schaalmodellen en petjes wereldwijd.
De spanning hierover is enorm—en niet alleen bij fans, maar ook binnen het Formule 1-paddock.
De fans zijn verdeeld: welk nummer moet het worden?
Op social media zijn de reacties explosief:
-
Team 33 houdt vast aan nostalgie: het nummer dat Verstappen groot maakte.
-
Team 3 ziet de terugkeer naar zijn kartnummer als een emotioneel kippenvelmoment.
-
Team New Number hoopt op iets baanbrekends, iets dat past bij een nieuwe fase in zijn carrière.
Onder elke post van Verstappen gaat het gesprek vrijwel meteen over zijn nieuwe nummer. Het leeft. Het verbindt miljoenen fans wereldwijd.
De uitspraak die alles zegt
In het DAZN-interview deed
Verstappen één opmerking die misschien wel de sleutel is tot zijn
uiteindelijke keuze:
“Ik wil een nummer waar
ik over twintig jaar nog steeds trots op ben als ik erop
terugkijk.”
Dat zegt alles. Hij zoekt geen nummer voor marketing, geen nummer voor nostalgie, maar een nummer dat zijn hoofdstuk als volwassen, gevestigde F1-legende definieert.
Welke richting het ook op gaat — de hele autosportwereld kijkt mee. En één ding staat vast: wat hij kiest, wordt geschiedenis.