BE
Cyra Gwynth woest om exit bij Familie: ´Dit is niet wat ik had gevraagd´
De zomervakantie zit erop, en dat betekent voor de trouwe fans van Familie maar één ding: eindelijk weer nieuwe afleveringen. Al wekenlang werd er gespeculeerd over de ontknoping van de spannende gijzeling op Wolff & Bos. Het openingsweekend van het seizoen liet er geen gras over groeien: meteen vielen er twee dodelijke slachtoffers, waardoor de toon voor de komende weken is gezet.
Twee doden, twee heel verschillende verhalen
Het nieuwe personage Lander moest er als eerste aan geloven. Zijn dood kwam hard en onverwacht, en vooral: hij werd koelbloedig vermoord. Daarmee opent Familie een klassiek maar altijd meeslepend hoofdstuk: de whodunit. Wie haalde de trekker over? Welke geheimen worden hierdoor blootgelegd? De kijkers zullen de komende weken op het puntje van hun stoel blijven zitten.
Nog pijnlijker is het afscheid van Yoko. Zij bezweek aan de kogel die Ward afvuurde tijdens de gijzeling. Voor fans is dit een emotioneel verlies, want Yoko – vertolkt door Cyra Gwynth – was sinds 2022 een vaste waarde in de reeks. Haar charme, energie en verhaallijn zorgden ervoor dat ze snel geliefd werd bij het publiek.
Waarom Cyra Gwynth de reeks verlaat
Dat Yoko’s verhaallijn eindigt, heeft een duidelijke reden buiten de set. Actrice Cyra Gwynth besloot al eerder dat het tijd was om een andere richting uit te gaan. Het besluit viel niet licht: “We hebben een hechte band in mijn familie, en plots stond alles op losse schroeven,” vertelt ze in Het Nieuwsblad. Toen haar moeder naar de Filipijnen verhuisde en later ook haar zus en vader volgden, besefte ze dat ze haar dierbaren te hard miste. De keuze om hen achterna te reizen en haar rol in Familie neer te leggen, was een beslissing van het hart.
Een exit met impact
Hoewel het voor Cyra een moeilijke maar persoonlijke keuze was, wilden de makers haar vertrek niet onopgemerkt laten voorbijgaan. En dat is gelukt. De gijzeling leverde haar personage een spectaculair afscheid op. “Ik heb dat zelf niet gevraagd,” verduidelijkt de actrice. “Maar de makers vonden dat Yoko niet geruisloos mocht verdwijnen. She goes out with a bang, klonk het. En ze hebben woord gehouden.”
Van soap naar muziek
Cyra Gwynth neemt afscheid van Familie, maar fans hoeven niet bang te zijn dat ze haar uit het oog verliezen. Naast acteren heeft ze altijd al een passie voor muziek gekoesterd. Als zangeres wil ze zich de komende tijd volledig toeleggen op nieuwe songs. Haar ambitie reikt verder dan Vlaanderen alleen: ze hoopt een internationale carrière uit te bouwen en haar muziek wereldwijd te laten weerklinken.
Spannende tijden voor Familie-fans
Voor de serie zelf betekent de dubbele dood een vliegende start van het seizoen. Met de moord op Lander krijgen de kijkers een klassiek mysterie voorgeschoteld, terwijl de emotionele exit van Yoko het verhaal een diepe menselijke laag geeft. Het contrast tussen brute misdaad en intiem afscheid zorgt voor extra spanning en emotionele betrokkenheid.
Wat brengt de toekomst?
Eén ding staat vast: Familie kiest niet voor half werk. Het nieuwe seizoen belooft meer drama, meer intriges en vooral veel vragen waarop de kijkers de komende weken antwoorden willen. Wie is verantwoordelijk voor de dood van Lander? Welke gevolgen heeft Yoko’s overlijden voor de andere personages? En hoe zal de familie Wolff & Bos deze zware klap te boven komen?
Conclusie
Met een combinatie van spanning, emotie en vernieuwende verhaallijnen toont Familie opnieuw waarom de soap al jarenlang een vaste waarde is in de Vlaamse huiskamers. Het afscheid van Yoko markeert het einde van een tijdperk, maar ook het begin van een seizoen dat meer dan ooit garant staat voor verrassingen en intens drama. Voor de fans wordt het alvast een najaar om naar uit te kijken.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
