Actueel
Christiaan Bauer weigert samenwerking met vader Frans! 🤔
Christiaan Bauer, zoon van volkszanger Frans Bauer, timmert stevig aan de weg in de Nederlandse muziekwereld. Ondanks dat hij is opgegroeid in een muzikaal gezin, kiest hij ervoor om zijn eigen pad te bewandelen. In plaats van in de voetsporen van zijn vader te treden, ontwikkelt hij zijn eigen stijl en identiteit als artiest. Hierbij krijgt hij waardevolle begeleiding van niemand minder dan Jan Smit, die hem ondersteunt bij zijn opmars binnen de industrie.
De samenwerking tussen Christiaan en Jan Smit is geen toevallige zet, maar een weloverwogen keuze. Jan heeft in zijn eigen carrière bewezen hoe belangrijk het is om als artiest zelfstandig te groeien, en die kennis geeft hij nu door aan Christiaan. In een interview met De Telegraaf deelt Christiaan openhartig hoe deze samenwerking tot stand is gekomen, welke impact Jan heeft op zijn muzikale ontwikkeling en hoe zijn vader, Frans Bauer, deze beslissing ondersteunt.
Van muziekles tot professionele artiest
Christiaan Bauer kreeg al op jonge leeftijd te maken met muziek. Op vierjarige leeftijd begon hij met muziekles, onder leiding van dezelfde docent die ook zijn vader begeleidde. ‘Muziek is altijd een groot deel van mijn leven geweest,’ vertelt Christiaan. ‘Ik begon met piano en drums, maar al snel ontdekte ik dat zingen mijn ware passie was. Rond mijn zesde stond ik al op het podium.’
Wat begon als een hobby groeide uit tot een serieuze ambitie. Inmiddels heeft hij zijn tweede single uitgebracht en trekt hij steeds meer aandacht in de muziekindustrie. Hoewel de vergelijking met zijn vader onvermijdelijk is, benadrukt Christiaan dat hij zijn eigen geluid wil ontwikkelen. ‘Mijn vader is een icoon in Nederlandstalige muziek, en dat respecteer ik enorm. Maar ik wil mezelf bewijzen op mijn eigen manier. Dat betekent dat ik mijn eigen sound en stijl moet vinden zonder constant in de schaduw van mijn vader te staan.’
Jan Smit als mentor
Een cruciale factor in de muzikale reis van Christiaan is de rol van Jan Smit. De Volendamse zanger is niet alleen een succesvolle artiest, maar ook een ervaren mentor die weet hoe het is om op jonge leeftijd in de schijnwerpers te staan. Christiaan staat inmiddels onder contract bij het platenlabel van Jan en beschouwt hem als een belangrijke begeleider in zijn carrière. ‘Jan en ik hebben een heel goede band,’ legt hij uit. ‘We bellen en appen elkaar elke dag. Hij geeft me niet alleen advies over mijn muziek, maar ook over hoe ik mezelf als artiest moet profileren.’
Voor Frans Bauer is het een geruststelling dat zijn zoon samenwerkt met iemand die zoveel ervaring heeft in de industrie. ‘Mijn vader weet dat ik bij Jan in goede handen ben. Dat geeft hem rust. Hij kijkt als een trotse vader toe en ondersteunt me waar nodig, maar hij laat me ook mijn eigen fouten maken en daarvan leren.’
Geen duet met vader Frans
Fans van de Bauer-familie hoopten wellicht op een muzikaal duet tussen vader en zoon, maar daar lijkt voorlopig geen sprake van te zijn. Hoewel ze eerder samen optraden in Ahoy, heeft Christiaan andere prioriteiten. ‘Ik wil me eerst volledig focussen op mijn eigen carrière en mij als solo-artiest ontwikkelen. Dat betekent dat ik niet meteen een duet met mijn vader ga opnemen,’ zegt hij. ‘Misschien in de toekomst, maar voorlopig richt ik me volledig op mijn eigen werk.’
Frans Bauer begrijpt deze keuze en ondersteunt de ambitie van zijn zoon. ‘Ik ben ontzettend trots op wat hij nu al bereikt heeft. Hij werkt hard en zet zich volledig in. Als het moment daar is en het voelt goed, komt er misschien ooit een samenwerking. Maar dat moet op een natuurlijke manier ontstaan.’
Een eigen stijl en identiteit
Christiaan wil niet simpelweg in het verlengde van zijn vader staan, maar een eigen artistieke koers varen. Zijn muziek is duidelijk geïnspireerd door de Nederlandstalige pop, maar hij voegt er zijn eigen moderne draai aan toe. ‘Ik ben opgegroeid met het repertoire van mijn vader, maar ik luister ook naar andere muziekgenres. Ik wil elementen uit verschillende stijlen samenbrengen en mijn eigen geluid creëren,’ legt hij uit.
Zijn laatste single laat horen dat hij een frisse wind brengt in het Nederlandstalige muzieklandschap. ‘Ik wil liedjes maken die mensen raken, die verhalen vertellen en emoties oproepen. Dat is waar muziek voor mij om draait.’
De invloed van zijn familie
Hoewel Christiaan zijn eigen weg wil volgen, blijft de invloed van zijn familie groot. Hij groeit op in een omgeving waarin muziek altijd centraal heeft gestaan. Zijn moeder, Mariska Bauer, is net als Frans een steunpilaar voor zijn carrière. ‘Mijn moeder is ontzettend betrokken en luistert altijd kritisch mee. Ze geeft eerlijke feedback en helpt me om mijn muziek verder te verbeteren.’
Ook zijn broers en andere familieleden steunen hem in zijn muzikale reis. ‘Het mooie aan onze familie is dat we elkaar altijd aanmoedigen om onze dromen na te jagen. Mijn broers hebben allemaal hun eigen interesses, maar ze steunen mij in wat ik doe. Dat betekent veel voor me.’
De toekomst van Christiaan Bauer
Met een mentor als Jan Smit en een vader als Frans Bauer heeft Christiaan een solide basis om zijn carrière voort te zetten. Zijn plannen voor de toekomst zijn duidelijk: ‘Ik wil blijven groeien als artiest, nieuwe muziek maken en uiteindelijk mijn eigen stempel drukken op de Nederlandse muziekscene.’
Voorlopig werkt hij aan nieuwe nummers en kijkt hij uit naar meer optredens. ‘Ik wil het podium op en mensen raken met mijn muziek. Dat is wat ik het allerliefste doe.’
Ondanks zijn ambitie blijft Christiaan bescheiden en realistisch. ‘Succes komt niet vanzelf. Ik ben bereid om hard te werken en te leren van de mensen om me heen. En bovenal wil ik trouw blijven aan mezelf en mijn eigen muziek.’
Met de steun van zijn familie, de begeleiding van Jan Smit en zijn eigen doorzettingsvermogen, lijkt de toekomst er rooskleurig uit te zien voor Christiaan Bauer. Wie weet zien we hem over een paar jaar net zo succesvol als zijn vader, maar dan op zijn eigen manier.
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer
opzetten,” zegt ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.