Actueel
Catherine Keyl: ”Ze heeft nog maar enkele maanden te leven”
Catherine Keyl heeft met verdrietig nieuws naar buiten gebracht dat haar zusje Marjolijn lijdt aan long- en botk*nker en naar verwachting nog slechts enkele maanden te leven heeft. In een openhartig interview met Weekend vertelt de televisiepresentatrice hoe zij deze moeilijke periode beleeft en zich voorbereidt op het onvermijdelijke afscheid.
Sterke band in moeilijke tijden 🫂💕
Catherine bezoekt haar zusje maar liefst drie keer per week. Ze benadrukt hoe belangrijk deze momenten zijn, zowel voor haar als voor Marjolijn. “Ik ben een realist: ik zal ermee moeten leren leven dat ze er binnenkort niet meer is. Dat is nu eenmaal zo,” zegt Catherine.
De regelmatige bezoeken hebben hun band versterkt, iets waar Catherine veel kracht uit put. “Ze vindt het heel leuk dat ik steeds langskom, dan is ze echt blij. Want anders ga ik ook niet zo vaak. Dat vind ik heel fijn. Onze band is absoluut versterkt,” vertelt ze.
Realistisch en krachtig 🌟💬
Volgens Catherine deelt haar zusje dezelfde nuchtere kijk op haar situatie. “Zij is ook realistisch. Ze zegt: ‘Ik ben erg z!ek en het gaat binnenkort aflopen. Dat is hoe het is.’” Die acceptatie biedt hen beiden een zekere mate van rust, al maakt dat het verdriet niet minder.
“Het is hartverscheurend,” erkent Catherine, “maar we weten allebei dat het einde nabij is. We proberen die laatste tijd samen zo waardevol mogelijk te maken.”
Een vergelijking met afscheid nemen van een geliefde hond 🐾💔
In het interview deelt Catherine een persoonlijke anekdote om te beschrijven hoe ze met dit naderende verlies omgaat. “Misschien is het een rare vergelijking, maar ik had ooit een hond waar ik heel gek op was. Hij was al heel oud, en ik had me erop voorbereid dat hij zou overlijden. Maar toen hij uiteindelijk stierf, was ik volledig de weg kwijt,” vertelt ze.
Met haar zusje voelt het verlies nóg intenser, legt Catherine uit. “Ik ken mijn zusje natuurlijk mijn hele leven. Er zijn zoveel dingen die je samen deelt. De nieuwe generatie, haar kinderen, kennen onze verhalen natuurlijk niet. Dat voelt vreemd. Mijn ouders en mijn andere zus zijn er niet meer. Marjolijn is nog de enige met wie ik herinneringen kan delen.”
Herinneringen koesteren 📖❤️
Catherine benadrukt hoe belangrijk herinneringen zijn in deze fase van hun leven. Samen halen ze anekdotes op uit het verleden en proberen ze nog zoveel mogelijk waardevolle momenten samen door te brengen. Deze herinneringen bieden Catherine troost en een manier om haar zusje te blijven gedenken, zelfs wanneer ze er niet meer is.
“Ik denk constant aan haar,” geeft Catherine toe. “Maar ik kan het tot nu toe wel handelen. Ik weet dat ik deze tijd moet koesteren, want straks zijn dit de momenten die me kracht geven.”
Steun van het publiek 🙏🌟
Het nieuws over de z!ekte van Marjolijn raakt niet alleen Catherine en haar familie, maar ook haar vele fans en volgers. Catherine wordt overspoeld met steunbetuigingen en hartverwarmende reacties van mensen die met haar meeleven in deze zware periode.
“De warmte en steun die we ontvangen, betekent ontzettend veel voor ons,” vertelt Catherine. “Het geeft kracht om te weten dat zoveel mensen met ons meeleven.”
Samen sterker 🫶🌈
Ondanks de zware omstandigheden benadrukt Catherine dat ze probeert sterk te blijven voor haar zusje. “We hebben een bijzondere band, en dat geeft me de kracht om door te gaan,” zegt ze. “Deze tijd is kostbaar, en ik wil er alles aan doen om ervoor te zorgen dat Marjolijn zich omringd voelt door liefde.”
Catherine’s openhartigheid en realisme bieden een krachtig voorbeeld van hoe familie elkaar kan steunen in tijden van verdriet en verlies. Haar verhaal is een herinnering aan het belang van verbinding en liefde, zelfs in de meest uitdagende momenten.
We wensen Catherine en Marjolijn veel sterkte en liefde in deze moeilijke tijd. ❤️🌹
Angela de Jong reageert fel op vrijspraak Marco Borsato: “Ik zet zijn muziek niet meer op”
De vrijspraak van Marco Borsato heeft in heel Nederland een golf aan reacties veroorzaakt. Waar sommigen opgelucht ademhaalden, klonken er ook veel kritische geluiden. Een van de meest uitgesproken reacties kwam van Angela de Jong, die in RTL Tonight uitgebreid stilstond bij de uitspraak én bij haar persoonlijke gevoel bij de zaak.
De Jong, die de laatste tijd opvallend vaak aanschuift bij het programma, gebruikte de studio opnieuw als plek om haar scherpe analyses en stevige standpunten te delen. Dat is opvallend, omdat ze RTL Tonight in eerdere jaren juist geregeld kritisch beoordeelde in haar columns. Toch lijkt ze in deze fase de talkshow bewust te gebruiken om haar visie op gevoelige maatschappelijke thema’s te duiden.
“Geen bewijs, maar dat maakt het niet minder pijnlijk”
Angela de Jong opende haar betoog met een duidelijke nuancering: zij respecteert de uitspraak en het functioneren van de Nederlandse rechtsstaat.
“Natuurlijk, we hebben een rechtsstaat en die functioneert,” zei ze. “Dat moeten we altijd vooropstellen.”
Maar onmiddellijk daarna maakte ze duidelijk dat het juridische oordeel volgens haar niet betekent dat de zaak emotioneel of moreel ineens eenvoudig wordt.
Ze wijst op een bredere zorg die zij al langer heeft: slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag lopen vaak vast in het juridische systeem.
“Uiteindelijk is het netto uitlekgewicht dat je als vermeend slacht0ffer, man of vrouw, altijd aan het kortste eind trekt. Je hebt gewoon geen poot om op te staan.”
De Jong benadrukt dat dit probleem niet uniek is voor deze zaak, maar structureel is binnen situaties waarin bewijs ontbreekt.
Volgens haar komen veel incidenten voor in omstandigheden waar geen getuigen aanwezig zijn en waar communicatie via berichten of mondeling contact plaatsvindt.
“Het komt altijd neer op jouw woord tegen dat van de ander,” stelt ze. Dat maakt de drempel voor slacht0ffers hoog, en de kans op juridische erkenning laag.
“De verklaring ging door merg en been”
De opiniedeskundige verwijst vervolgens naar de inhoud van de aangifte en de verklaring van de aangeefster, die tijdens de rechtszaak voorgelezen werd.
“Het ging door merg en been, vond ik,” zegt ze.
Volgens Angela legde de jonge vrouw helder, consistent en indringend uit welke emotionele gevolgen grensoverschrijdend gedrag kan hebben.
“Ze legt precies uit wat een slacht0ffer van zulk gedrag allemaal doormaakt. Die schaamte, dat schuldgevoel, die angst… dat kwam allemaal heel dichtbij.”
De Jong benadrukt dat een vrijspraak níet automatisch betekent dat iemand fantasie heeft, overdrijft of niets heeft meegemaakt.
“Zij wilde erkenning,” zegt Angela, “en ze staat nu weer met lege handen.”
Hoewel de uitspraak juridisch gezien helder is, laat ze zien dat morele en emotionele perspectieven veel ingewikkelder kunnen zijn.
Muziek van Borsato? “Voor mij niet meer”
Toen presentator Humberto Tan haar vroeg of zij na de vrijspraak nog naar de muziek van Marco Borsato kan luisteren, kwam er geen moment van twijfel.
“Nee.”
Ze licht haar antwoord toe met een duidelijke persoonlijke grens.
“Hij is vrijgesproken voor ontucht,” zegt ze, “maar alles wat hij wél heeft toegegeven over wat zich in dat gezin heeft afgespeeld, én de appjes die gestuurd werden door een man van vijftig naar een meisje van zestien of zeventien… dat vond ik echt om te kotsen.”
Ze zegt erbij dat ze jarenlang met plezier naar zijn muziek luisterde, maar dat haar gevoel nu veranderd is.
“Hoe leuk ik zijn muziek ook vind, ik zal het zelf niet meer opzetten.”
Het is een persoonlijk besluit, maar wel een dat past bij Angela’s rol: iemand die haar mening niet alleen vormt, maar ook uitspreekt, ook als die meningen kritiek oproepen.
Een bredere discussie over grensoverschrijdend gedrag
Wat Angela de Jong zegt, gaat verder dan één zaak of één artiest. Ze spreekt een bredere zorg uit die al jaren door de entertainmentwereld en de media zweeft.
De afgelopen jaren kwamen er meerdere dossiers aan het licht waarbij meldingen van ongewenst gedrag centraal stonden. Elke keer weer laait dezelfde discussie op:
-
Hoe bewijs je iets dat vaak achter gesloten deuren gebeurt?
-
Hoe werkt het rechtssysteem in situaties zonder getuigen?
-
Wat betekent een vrijspraak voor het gevoel van slacht0ffers?
-
Hoe scheidt het publiek iemands werk van iemands privégedrag?
Angela de Jong blijft een uitgesproken stem in dat debat. Niet omdat ze zichzelf boven de feiten plaatst, maar omdat ze vanuit haar perspectief spreekt namens een groep mensen die zich herkent in wat vaak verborgen blijft.
Reacties in de studio en daarbuiten
De sfeer tijdens de uitzending was voelbaar gespannen. Humberto Tan luisterde aandachtig en stelde vragen die ruimte boden voor nuance. Co-hosts keken zichtbaar alert toe hoe Angela haar verhaal deed.
Ook op sociale media leidde haar optreden tot duizenden reacties:
-
Sommigen prezen haar voor haar empathie en moed.
-
Anderen vonden dat ze te hard oordeelt over iemand die juridisch onschuldig is verklaard.
-
Weer anderen benadrukten dat beide perspectieven naast elkaar kunnen bestaan: een juridische vrijspraak én moreel ongemak.
In talkshows, podcastfragmenten en opiniestukken keerde haar uitspraak regelmatig terug. Niet alleen omdat zij een bekende naam is, maar vooral omdat haar boodschap aansluit op discussies die al langer spelen rondom machtsdynamiek, vertrouwen en veilige werkomgevingen.
De spanning tussen recht en gevoel
Angela’s woorden herinneren eraan dat het juridische systeem werkt volgens strikte regels, terwijl menselijke emoties veel complexer zijn.
In de rechtszaal draait het om
bewijs.
In het dagelijks leven draait het om vertrouwen, intuïtie en
persoonlijke grenzen.
Daarom kunnen mensen verschillend reageren op dezelfde uitspraak:
-
Voor sommigen betekent een vrijspraak letterlijk: onschuldig.
-
Voor anderen betekent een vrijspraak vooral: niet bewezen.
En in dat grijze gebied vindt Angela haar standpunt.
Een heldere conclusie: respect voor het recht, maar geen ruimte in haar playlist
Angela sluit haar betoog af zoals ze begon: met respect voor de rechterlijke beslissing, maar ook met een scherpe persoonlijke grens.
Voor haar is dit geen kwestie van muziek alleen. Het gaat over waardigheid, bescherming van kwetsbare mensen en de gevoeligheid van situaties waarin machtsverschillen een rol spelen.
“Ik zal het zelf niet meer
opzetten,” zegt ze nog eens.
Niet kwaad, niet schreeuwend, maar vastberaden.
Het gesprek dat daarop volgt, laat zien dat Nederland voorlopig nog niet klaar is met de discussie rond deze zaak — juridisch, emotioneel en maatschappelijk.