Actueel
Camera neemt noodlottige momenten op: de waarheid is schokkend na het verdwijnen van twee kinderen
P0litie onthult nieuw tijdstip: Auto met Emma en Jeffrey al kwartier na vertrek in water beland
De tragedie rond de vermiste kinderen Emma (8) en Jeffrey (10) uit het Groningse Beerta heeft Nederland diep geraakt. Vandaag heeft de p0litie tijdens een persconferentie nieuwe, belangrijke details gedeeld over het tijdsverloop van de gebeurtenissen. Uit onderzoek blijkt dat de auto van hun vader, Klaas Bijl, al binnen een kwartier na de ontvoering van de weg is geraakt en in het water is beland bij Winschoten.
Deze onthulling werpt nieuw licht op de toedracht van het familiedrama en roept tegelijkertijd vragen op over eerdere meldingen van een teken van leven.
Camerabeelden bevestigen tijdstip
Volgens de p0litie is op camerabeelden vastgesteld dat de grijze Toyota Avensis van Klaas Bijl op zaterdagmiddag rond 15.45 uur te water is geraakt. Dit is slechts een kwartier nadat hij zijn twee kinderen had meegenomen uit de woning van zijn vriendin Mirka in Beerta.
Tot nu toe werd gedacht dat Bijl mogelijk tot zondag nog in leven was. Die aanname was gebaseerd op verklaringen van buurtbewoners, waaronder Joël, de huidige partner van de moeder van Emma en Jeffrey. Hij vertelde maandag aan het tv-programma Hart van Nederland dat Bijl op zondag nog contact had gezocht met zijn vriendin. Dat zou betekenen dat hij op dat moment nog in leven was – en de kinderen ook.
Maar de nieuwe informatie van de p0litie wijst erop dat de auto mogelijk al sinds zaterdagmiddag in het water heeft gelegen. Daarmee lijkt het scenario dat Bijl op zondag nog heeft gebeld, steeds onwaarschijnlijker.
Verwarring rond telefoontje
Het telefoongesprek dat mogelijk op zondag zou hebben plaatsgevonden, wordt nu kritisch onderzocht. Joël vertelde dat Bijl tegen zijn vriendin zou hebben gezegd dat het goed ging met de kinderen en dat ze ‘aardappels en schnitzel’ hadden gegeten. Kort daarna verbrak hij de verbinding.
De p0litie houdt er rekening mee dat deze verklaring berust op verwarring in de timing of interpretatie. Het is ook mogelijk dat het telefoontje eerder plaatsvond dan gedacht of dat er sprake was van een misverstand. In het belang van het onderzoek wordt deze verklaring nauwkeurig onder de loep genomen. Elke aanwijzing telt immers.
Vrijdag al eerste zorgwekkende signalen
De ontwikkelingen van afgelopen weekend begonnen feitelijk al op vrijdag. De moeder van Emma en Jeffrey kreeg op die dag zorgwekkende berichten van haar ex-partner Klaas Bijl. In die berichten gaf hij aan dat er “iets stond te gebeuren”. Hij voegde daar cryptisch aan toe: “Maar je komt er wel overheen.”
Bezorgd om de veiligheid van haar kinderen schakelde de moeder onmiddellijk de p0litie in. Agenten bezochten diezelfde avond de woning van Klaas Bijl in Beerta. De kinderen waren op dat moment bij hem, maar volgens de p0litie waren er toen geen directe aanwijzingen voor gevaar. Er werd besloten geen actie te ondernemen, al werd er wel een melding gemaakt bij Veilig Thuis, de organisatie die toezicht houdt op situaties waarin kinderen in een kwetsbare positie verkeren.
De zaterdag: vertrek en verdwijning
Op zaterdagmiddag haalde Klaas Bijl zijn kinderen op. Volgens zijn vriendin Mirka vertelde hij aan de kinderen dat ze naar McDonald’s zouden gaan – een uitje waar ze zich enorm op verheugden. Maar de werkelijkheid bleek anders.
Toen Mirka later contact probeerde te leggen met Klaas, kreeg zij geen duidelijke reactie. Ze merkte dat hij zich onrustig gedroeg en in een emotionele toestand verkeerde. Rond 15.30 uur zette hij de kinderen in de auto en vertrok. Dat bleek het laatste moment te zijn waarop iemand hem levend heeft gezien.
Vanaf dat moment was er geen spoor meer van het drietal. Op zondag werd een Amber Alert uitgegeven en begon een intensieve zoektocht. P0litie, speurh0ndenteams, sonarboten en honderden vrijwilligers zochten in de wijde omgeving van Winschoten en zelfs over de grens met Duitsland.
Dinsdag: vondst van de auto
De doorbraak kwam pas op dinsdagavond. In een waterpartij aan de rand van Winschoten werd de auto van Klaas Bijl ontdekt. Het voertuig werd rond 20.30 uur uit het water gehaald met behulp van een hijskraan. In de auto trof de p0litie drie lichamen aan: die van Klaas Bijl en zijn twee kinderen, Emma en Jeffrey.
Hoewel de formele identificatie nog moest plaatsvinden, werd al snel bevestigd dat het om de vermiste familie ging. De hoop op een goede afloop was daarmee definitief vervlogen.
Onderzoek loopt nog
Hoewel de d00dsoorzaak nog forensisch onderzocht wordt, heeft het Openbaar Ministerie eerder aangegeven dat verdrinking de meest waarschijnlijke oorzaak lijkt. De omstandigheden waarin de auto werd aangetroffen, wijzen erop dat het voertuig opzettelijk het water in is gereden.
De p0litie heeft aangegeven dat er op dit moment geen aanwijzingen zijn dat er andere personen betrokken waren bij het incident. Toch worden alle scenario’s nog altijd zorgvuldig onderzocht. Er wordt onder meer gekeken naar camerabeelden in de omgeving en naar de telefoongegevens van Klaas Bijl.
Gemeenschap in rouw
De impact van de gebeurtenissen is groot. Niet alleen in Beerta, maar in heel Nederland wordt met verslagenheid gereageerd. Op scholen, sportverenigingen en bij buurtcentra worden herdenkingsmomenten georganiseerd. In het dorp zijn bloemen, kaarsen en knuffels neergelegd, vlak bij de plek waar de auto uit het water werd gehaald.
De familie van Emma en Jeffrey heeft via de organisatie Namens de Familie een emotionele verklaring laten uitgaan. Daarin geven zij aan “aangeslagen, boos en intens verdrietig” te zijn. “Geen enkel woord komt in de buurt van wat wij nu voelen. We kunnen het niet beseffen en willen het ook eigenlijk niet beseffen.”
Vragen over instanties en aanpak
Het drama heeft ook maatschappelijke vragen opgeroepen. Waarom werd er op vrijdag niet ingegrepen, ondanks de zorgwekkende berichten? Was het huisbezoek van de p0litie voldoende grondig? Had Veilig Thuis sneller kunnen ingrijpen?
Deskundigen wijzen erop dat het moeilijk is om risico’s in conflictscheidingen goed in te schatten. Maar na een tragedie als deze, is het onvermijdelijk dat instanties hun procedures opnieuw onder de loep nemen. In de komende weken wordt meer duidelijk over hoe de samenwerking tussen p0litie, jeugdzorg en hulpverlening is verlopen – en of hier lessen uit te trekken zijn.
Oproep aan getuigen
De p0litie roept iedereen op die mogelijk relevante informatie heeft over de toedracht of over Klaas Bijl in de dagen voorafgaand aan de verdwijning, om zich te melden. Elk detail kan belangrijk zijn in het reconstrueren van de laatste uren van Emma en Jeffrey.
Het onderzoek is nog in volle gang, en de autoriteiten doen er alles aan om duidelijkheid te geven over wat er is gebeurd – en waarom. Voor nu staat vast dat twee jonge levens veel te vroeg zijn geëindigd, en dat een gemeenschap achterblijft met verdriet, vragen en een leegte die niet te bevatten is.
Advocaat van Asmara Thielen: “Ze voelde zich slacht0ffer van victim blaming tijdens de rechtszaak tegen Marco Borsato”
De zaak rond Marco Borsato blijft veel losmaken in Nederland. Terwijl het land verdeeld reageert op de gebeurtenissen in de rechtszaal, heeft Peter Plasman, de advocaat van Asmara Thielen – het meisje dat de zanger beschuldigt van grensoverschrijdend gedrag – zijn zorgen uitgesproken over de manier waarop de zitting is verlopen.
Tijdens een openhartig gesprek in het programma Pauw & De Wit op NPO 1 vertelde Plasman dat zijn cliënt de behandeling van de zaak als “een vorm van victim blaming” heeft ervaren. Volgens hem was het pijnlijk om te zien hoe de aandacht in de rechtszaal meer gericht leek op haar gedrag dan op wat haar is overkomen.
De terugblik bij Pauw & De Wit
Presentator Jeroen Pauw opende het programma met een korte terugblik op de afgelopen week, waarin de rechtszaak tegen Marco Borsato centraal stond.
“Vorige week waren alle ogen gericht op zanger Marco Borsato,” begon Pauw. “Hij moest zich twee dagen lang verantwoorden tegenover de rechter, omdat hij wordt verdacht van grensoverschrijdend gedrag met een vijftienjarig meisje.”
Daarna kondigde Pauw aan dat Peter Plasman te gast was als advocaat van het vermeende slacht0ffer. Plasman, die al vaker in spraakmakende zaken optrad, gaf aan dat hij niet van plan was te reageren op elk detail, maar wel op de toon van het publieke debat.
“Victim blaming op hoog niveau”
Plasman vertelde dat hij eerder in de week het interview had gezien met de advocaten van Marco Borsato, die bij dezelfde talkshow aan tafel hadden gezeten. Dat optreden had hem geraakt.
“Ja, en dat is eigenlijk de reden dat ik nu hier zit,” zei hij. “Wat ik toen zag, vond ik victim blaming op hogeschoolniveau.”
Volgens Plasman voelde zijn cliënt dat ook zo. Ze zou het idee hebben gekregen dat haar gedrag en keuzes ter discussie werden gesteld, terwijl de zaak juist om het gedrag van de verdachte draait.
“Dat was victim blaming pur sang,” zei Plasman nadrukkelijk.
Geen details over haar situatie
Hoewel Pauw probeerde meer te weten te komen over hoe het nu met het meisje gaat, bleef Plasman discreet.
“Daar ga ik helemaal niets over zeggen,” benadrukte hij. “Dat wil zij zelf niet. Ook niet over haar moeder. Zij heeft ervoor gekozen om zich niet publiekelijk uit te spreken, en dat respecteren we.”
De advocaat benadrukte dat het voor zijn cliënt al zwaar genoeg is om te weten dat haar naam en verhaal opnieuw in de openbaarheid komen.
“Ze is niet bekend geworden, ze is beschadigd”
Pauw merkte op dat het meisje door de rechtszaak opnieuw in de media is verschenen, en dus bij het grote publiek bekend is geworden. Plasman reageerde daar scherp op:
“Bekend geworden? Nee, ze is juist min of meer kapotgemaakt bij het grote publiek,” zei hij. “Mijn cliënten zijn niet beroemd geworden, ze zijn beschadigd. Dat is een groot verschil.”
Volgens Plasman is het publieke oordeel vaak genadeloos, zeker wanneer het om bekende personen gaat. “De druk van buitenaf, de commentaren op sociale media — het is iets wat mensen onderschatten,” legde hij uit.
De kern van de zaak
Daarna beschreef Pauw kort de achtergrond van de zaak, zonder in juridische details te treden.
“We hebben het hier over een meisje dat vijftien was, en over wat haar is aangedaan in de periode voordat ze zestien werd,” zei Pauw.
Plasman bevestigde dat het ging om gebeurtenissen vlak voor haar zestiende verjaardag — een leeftijd waarop volgens de wet duidelijke grenzen gelden.
“De wet is daar helder over,” zei hij. “Het maakt niet uit hoe iemand zich gedraagt of wat iemand zegt, een volwassene moet die grens respecteren.”
Pauw voegde toe:
“Je blijft met je handen van een minderjarige af.”
Plasman antwoordde:
“Precies. Ook als die minderjarige zegt dat ze het leuk vindt of zelfs iets uitlokt — dat verandert niets aan de verantwoordelijkheid van de volwassene.”
“Ze wilde alleen erkenning”
Tijdens het gesprek ging Pauw dieper in op de persoonlijke motivatie van het meisje om destijds aangifte te doen. Plasman benadrukte dat het haar nooit om wraak of geld ging, maar om erkenning.
“Mijn cliënt heeft vanaf het begin gezegd: ik wil alleen erkenning,” vertelde Plasman. “Ik wil niet dat hij de gevangenis in gaat. Ik hoef geen geld. Ik wil alleen dat hij erkent dat hij dit heeft gedaan.”
Volgens de advocaat had een vroegere erkenning veel kunnen voorkomen. “Er zijn momenten geweest waarop dit niet zo ver had hoeven komen,” zei hij.
Waarom kwam die erkenning er niet?
Pauw vroeg waarom die erkenning nooit is gekomen. Plasman antwoordde dat hij dat niet weet, maar dat het een vraag is “die alleen Marco Borsato kan beantwoorden”.
“Misschien heeft hij de gevolgen niet kunnen overzien,” zei Plasman. “Het is nooit makkelijk om te zeggen: ‘Ik heb dat gedaan.’ Maar soms is dat de enige manier om dingen goed te maken. Tenzij je ervan overtuigd bent dat je niets verkeerd hebt gedaan.”
Pauw reageerde met een verwijzing naar de verdediging van Borsato:
“Hij zegt ook steeds dat hij niet iets kan bekennen wat hij niet heeft gedaan.”
Plasman bleef bij zijn standpunt:
“Dat zegt hij, maar ik vind de bewijzen meer dan voldoende om tot een veroordeling te komen.”
Een zaak vol emoties en meningen
De zitting tegen Marco Borsato duurde twee dagen en werd breed gevolgd door de media. Buiten de rechtbank verzamelden zich zowel sympathisanten van de zanger als mensen die hun steun betuigden aan het vermeende slacht0ffer. De publieke aandacht maakte de ervaring extra zwaar voor alle betrokkenen.
Plasman benadrukte dat het niet alleen een juridische strijd is, maar ook een emotionele. “Voor mijn cliënt gaat het om erkenning, maar ook om herstel van eigenwaarde,” zei hij. “Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat jouw verhaal telkens in twijfel wordt getrokken.”
Reacties in het land
Na de uitzending van Pauw & De Wit ontstonden er online duizenden reacties. Sommige kijkers prezen Plasman om zijn rustige maar duidelijke woorden.
Een veel gedeelde reactie luidde:
“Wat een integere man. Hij zegt precies wat veel mensen voelen: dat slacht0ffers vaker worden beoordeeld dan gehoord.”
Anderen vonden dat het beter was geweest om de zaak niet in een talkshow te bespreken zolang er nog geen uitspraak is. “Iedereen heeft recht op een eerlijk proces,” schreef een kijker. “Zowel het meisje als de verdachte.”
De discussie toont aan hoe complex de balans is tussen openbaarheid en privacy bij dit soort gevoelige zaken.
Wachten op de uitspraak
Het 0penbaar Ministerie heeft in deze zaak vijf maanden cel geëist tegen Marco Borsato. De rechtbank doet naar verwachting volgende maand uitspraak. Tot die tijd blijft het stil aan beide kanten.
Plasman zei in Pauw & De Wit dat zijn cliënt de uitspraak met spanning tegemoetziet, maar probeert om zich zoveel mogelijk op haar eigen herstel te richten. “Ze wil verder met haar leven,” zei hij. “Maar dat kan pas echt als dit hoofdstuk is afgesloten.”
Reflectie op het publieke debat
Het gesprek tussen Pauw en Plasman kreeg veel aandacht, niet alleen vanwege de juridische details, maar vooral door de onderliggende boodschap: de manier waarop we in Nederland omgaan met slacht0ffers van grensoverschrijdend gedrag.
Pauw sloot de uitzending af met een reflectie:
“Wat deze zaak ons leert, is dat woorden ertoe doen. In de rechtszaal, maar ook daarbuiten. Hoe we praten over slacht0ffers bepaalt vaak hoe veilig mensen zich voelen om hun verhaal te delen.”
Daarop reageerde Plasman instemmend:
“Precies dat. Het gaat om respect, erkenning en menselijkheid. Dat verdient iedereen.”