Actueel
Bram Krikke zet zangeres Maan compleet voor schut met geniale dansvideo
Bram Krikke gaat viral met hilarische dansvideo: ode aan Maan zorgt voor golf van reacties
Bram Krikke heeft het opnieuw voor elkaar gekregen: met een combinatie van humor, timing en een scherp oog voor popcultuur heeft de Qmusic-dj afgelopen weekend het internet veroverd. Zijn nieuwste video, waarin hij op komische wijze de iconische danspasjes van zangeres Maan imiteert, is in korte tijd een hit geworden op sociale media. De video leverde niet alleen meer dan 115.000 likes op, maar ook talloze reacties — waaronder één van Maan zelf. Het fragment is inmiddels hét gesprek van de dag in showbizzland en bewijst opnieuw waarom Bram een van de meest geliefde mediapersoonlijkheden van Nederland is.
Terug naar Koningsdag 2021: de oorsprong van Maan’s moves
De inspiratie voor Bram Krikke’s virale video komt niet uit de lucht vallen. Hij baseerde zich op een optreden van Maan tijdens Koningsdag in 2021. In de tijd van coronamaatregelen werden creatieve oplossingen gezocht voor optredens, en Maan stond op een dakterras in Haarlem om haar muziek ten gehore te brengen. Het was niet alleen haar stem die toen opviel, maar vooral haar opvallende dansstijl.
Met energieke armbewegingen, zwoele heupwiegjes en een dosis zelfvertrouwen, wist Maan een indruk achter te laten die velen niet zijn vergeten. De beelden gingen destijds al viraal, deels door de unieke sfeer van het optreden, maar vooral door haar expressieve moves die uitnodigden tot imitatie.
Bram Krikke duikt terug in de tijd — letterlijk
Vier jaar later besluit Bram Krikke om het memorabele optreden van Maan nieuw leven in te blazen. Niet zomaar op een willekeurige locatie, maar op precies hetzelfde dakterras in Haarlem waar Maan haar optreden gaf. Het is dit oog voor detail dat zijn video zo sterk maakt. Gekleed in een outfit die qua stijl en flair niet onderdoet voor dat van Maan zelf — inclusief zonnebril — voert Bram de danspasjes met ongekende precisie én humor uit.
Zijn bewegingen zijn een perfecte mix van overdrijving en herkenning. Hij weet precies waar de kracht van het origineel zat en zet dat op zijn geheel eigen, absurdistische manier neer. Het resultaat is een video die niet alleen hilarisch is, maar ook een eerbetoon aan de zangeres vormt.
Maan reageert sportief en gevat
Natuurlijk bleef de video niet onopgemerkt bij Maan zelf. De zangeres, die al jaren een vaste plek in de Nederlandse muziekscene heeft, kon de grap wel waarderen. Onder de Instagram-post van Bram reageerde ze met een knipoog: “Samen dansles?” Met die ene opmerking laat ze zien over voldoende zelfspot te beschikken én dat ze de humor begrijpt.
Die luchtige houding werd op sociale media zeer gewaardeerd. Volgers prezen Maan om haar sportieve reactie en Bram om zijn lef en creativiteit. Ook verschillende bekende Nederlanders sprongen in de commentaren. Ruben van der Meer kon het niet laten om te reageren met “Dat op Maan-dag!”, terwijl Chantal Janzen een ‘Holland’s Got Talent’-referentie dropte: “Je bent door!”
Bram’s succes is geen toeval
Wat maakt Bram Krikke zo goed in dit soort virale momenten? Het antwoord ligt in zijn gevoel voor timing, zijn vermogen om cultuurmomenten aan te voelen en zijn unieke humor. Hij weet wanneer het publiek behoefte heeft aan iets luchtigs, herkenbaars en vermakelijks — precies dat biedt hij met zijn video’s.
Bram is niet zomaar een radio-dj die af en toe een grapje maakt. Hij is uitgegroeid tot een echte entertainer die weet hoe je online relevant blijft in een overvolle markt. Of het nu via zijn werk bij Qmusic is, zijn optredens op YouTube of zijn aanwezigheid op Instagram en TikTok — Bram speelt constant in op de belevingswereld van zijn volgers, en doet dat op een manier die authentiek en eigen aanvoelt.
Viral gaan met een knipoog
De video van Bram werd binnen enkele uren duizenden keren gedeeld, kreeg meer dan 115.000 likes en werd trending op Instagram en TikTok. Mensen spreken erover op kantoor, in groepsapps en op straat. Het laat zien dat we als publiek behoefte hebben aan dit soort creatieve en humorvolle uitspattingen. Het is een knipoog naar het verleden, een liefdevolle parodie, en tegelijkertijd gewoon een heerlijke afleiding van het dagelijks leven.
In plaats van iemand belachelijk te maken, viert Bram juist het moment. Zijn imitatie van Maan is niet cynisch, maar een ode — en dat maakt het verschil. Het voelt alsof hij zegt: “We herinneren ons dit moment allemaal, en hoe leuk is het om het nog eens te beleven, maar dan met een knipoog?”
Meer dan alleen een grap
Hoewel het op het eerste gezicht misschien ‘slechts een grap’ lijkt, raakt de video ook aan iets diepers: de kracht van herinnering, het effect van muziek en optreden op onze collectieve beleving, en de manier waarop populaire cultuur zich nestelt in ons geheugen. Maan’s optreden op dat Haarlemse dakterras was een product van zijn tijd — een pandemie, alternatieve manieren van optreden, het verlangen naar verbinding.
Door dat moment nu opnieuw te brengen, laat Bram zien hoe groot de impact van zo’n optreden kan zijn. En dat je zelfs jaren later nog kunt terugkijken en denken: ja, dát was bijzonder — en ook een beetje grappig.
Wat kunnen we nog verwachten van Bram?
Dat Bram Krikke gevoel heeft voor entertainment is geen verrassing meer. Met eerdere virale successen, zijn scherpzinnige radioshows en humoristische video’s blijft hij zichzelf opnieuw uitvinden. De grote vraag is: wat is het volgende moment dat hij gaat recreëren? De lat ligt inmiddels hoog, maar als iemand daar moeiteloos overheen springt, is het Bram wel.
Fans hopen stiekem al op een vervolg. Misschien een parodie op de dansmoves van Emma Heesters, een playback-battle met Rolf Sanchez of een satirische remake van een optreden van Suzan & Freek? Wat het ook wordt: het belooft weer een hit te worden.
Conclusie: een entertainer pur sang
Bram Krikke heeft met zijn ode aan Maan wederom bewezen dat hij méér is dan een dj of YouTube-gezicht. Hij is een meester in het herkennen van memorabele momenten, het ombuigen naar iets nieuws en het brengen van entertainment dat raakt én vermaakt.
Dat Maan de video met een knipoog beantwoordde, maakt het verhaal compleet. Twee publiekslievelingen die elkaar op speelse wijze versterken — dát is de magie van moderne entertainment. En als we eerlijk zijn: van dit soort content krijgen we toch nooit genoeg?
Bram Krikke op Instagram? Zeker volgen. Maan live zien dansen? Altijd de moeite waard. En voor wie zich afvraagt hoe goed zijn pasjes écht waren: check de video — en oordeel vooral zelf.
Actueel
“Mijn lichaam kende geen seconde rust” – Rudy Morren na zware hersenoperatie door Parkinson: “Ik was er klaar voor”
Rudy Morren klinkt vandaag anders dan vroeger. Zijn stem is rustiger, minder gejaagd, maar draagt een gewicht dat er voorheen niet was. De acteur en schrijver is 62 en heeft een ingrijpende periode achter de rug. Na jaren van leven met de z!ekte van Parkinson onderging hij onlangs een zware hersenoperatie. Een beslissing die zijn leven op zijn kop zette en tegelijk een pijnlijke waarheid blootlegde waar hij lange tijd nauwelijks woorden aan gaf.
“Geen seconde vond mijn lichaam
rust,” zegt hij vandaag.
“Ik was op. Echt op.”
Een z!ekte die niet schreeuwt, maar sluipt
Parkinson kwam niet als een plotselinge mokerslag. Het begon subtiel, bijna onmerkbaar. Kleine trillingen. Spanning in het lichaam. Een gevoel van onrust dat niet meer wegging. In het begin probeerde Rudy het te negeren. Hij werkte door, schreef, stond op podia, sprak met mensen. Maar langzaam werd duidelijk dat zijn lichaam hem niet meer volgde zoals vroeger.
Wat de z!ekte voor hem zo slopend maakte, was niet alleen de pijn of de zichtbare symptomen. Het was vooral het gebrek aan stilte. Zelfs in rust bleef zijn lichaam gespannen, alert, alsof het nooit meer mocht ontspannen. Slapen werd moeilijk. Ontspannen onmogelijk.
“Zelfs wanneer ik stil lag, ging het door,” vertelt hij. “Mijn lichaam zweeg nooit. Dat vreet aan je.”
Zeven jaar vechten zonder pauze
Jarenlang leefde Rudy op wilskracht. Mensen in zijn omgeving zagen iemand die bleef functioneren, bleef creëren, bleef praten. Wat ze minder zagen, was de prijs die hij daarvoor betaalde. Elke dag was een gevecht. Elk optreden, elk gesprek, elke verplaatsing vergde energie die hij eigenlijk niet meer had.
Volgens mensen dicht bij hem kwam hij op een punt waarop zelfs de dingen die hem altijd overeind hielden, te zwaar werden. Zijn lichaam protesteerde steeds harder, terwijl zijn hoofd bleef aandringen om door te gaan.
“Het ergste was niet dat ik pijn had,” zegt Rudy. “Het ergste was dat ik geen moment meer had waarop ik even mezelf kon zijn, zonder strijd.”
Het moment waarop alles te zwaar werd
Wat Rudy vandaag zo openlijk benoemt, is iets waar weinig mensen graag over spreken. Er kwam een moment waarop hij zich afvroeg hoe lang dit nog zin had. Niet uit drama, niet uit impulsiviteit, maar uit pure uitputting.
“Ik heb tegen dokters gezegd: als dit mijn eindstation is, dan hoeft het voor mij niet meer,” zegt hij zonder omwegen.
Het zijn woorden die hard aankomen. Ze tonen geen d00dswens, maar een grens. De grens van wat een mens kan dragen wanneer het lijden uitzichtloos lijkt. Rudy benadrukt dat hij niet d00d wilde, maar dat hij zo niet verder kon leven.
“Ik was er klaar voor,” zegt hij. “Niet omdat ik weg wilde, maar omdat ik geen perspectief meer voelde.”
Een ingreep zonder garanties
Na jaren van behandelingen, medicatie en zoeken naar verlichting, kwam er een optie op tafel: een complexe hersenoperatie. Geen eenvoudige ingreep. Geen belofte op succes. Alleen een kans. Een sprankje hoop.
Een half jaar geleden hakte Rudy de knoop door. Hij wist dat het alles kon veranderen, maar ook dat het kon mislukken. Toch voelde niets doen niet langer als een optie.
“Je komt op een punt waarop je denkt: of dit, of niets,” zegt hij. “En dat is een heel eenzame beslissing.”
De stilte na de storm
Wat volgde na de operatie, omschrijft Rudy als onwerkelijk. Voor het eerst in jaren werd het stil in zijn lichaam. Geen constante spanning meer. Geen eindeloze innerlijke onrust. Gewoon… rust.
“Het is alsof mijn gezondheid mij eerst is afgenomen,” zegt hij, “en nu plots deels is teruggegeven.”
Die rust voelt als een cadeau, maar ook als iets waar hij voorzichtig mee omgaat. Alsof hij het nog niet helemaal durft te geloven. De operatie bracht verlichting, maar geen volledige genezing. Parkinson is er nog steeds. Alleen is de strijd niet langer allesoverheersend.
Herstel is meer dan cijfers
Toch wil Rudy niet dat zijn verhaal gelezen wordt als een simpel succesverhaal. De operatie heeft veel veranderd, maar wist het verleden niet uit. De jaren van spanning, angst en uitputting hebben hun sporen nagelaten.
“Je vergeet niet hoe diep je gezeten hebt,” zegt hij. “Dat draag je mee.”
Herstel is voor hem niet alleen fysiek. Het gaat ook over vertrouwen in zijn lichaam, over durven ontspannen zonder bang te zijn dat het weer ontspoort. Over opnieuw leren leven zonder voortdurend op je hoede te zijn.
Een eerlijk verhaal dat raakt
Rudy’s openheid raakt een gevoelige snaar. Niet alleen bij mensen met Parkinson, maar bij iedereen die ooit heeft gevoeld hoe dun de grens kan zijn tussen volhouden en op zijn. Zijn verhaal roept vragen op over lijden, autonomie en hoe ver iemand moet blijven gaan wanneer het leven vooral pijn doet.
Sommigen noemen zijn woorden moedig. Anderen vinden ze confronterend. Maar niemand kan ontkennen dat ze echt zijn.
“Ik heb het overleefd,” zegt
Rudy.
“Maar ik weet ook hoe dun die lijn was.”
Voorzichtig vooruitkijken
Vandaag kijkt Rudy voorzichtig vooruit. Met dankbaarheid voor wat er is teruggekomen, maar ook met respect voor wat hij heeft doorstaan. Hij weet dat niets vanzelfsprekend is. Dat zijn lichaam kwetsbaar blijft. Maar hij voelt weer ruimte om te ademen.
Zijn stem, rustiger dan vroeger, draagt het verhaal van iemand die tot het uiterste is gegaan en terugkeerde met een nieuwe blik op leven en grenzen. Geen grootse verklaringen. Geen valse hoop. Alleen eerlijkheid.
En misschien is dat precies waarom zijn verhaal zo blijft nazinderen. Omdat het niet alleen over z!ekte gaat, maar over mens zijn. Over hoe ver je kunt gaan. En over de kracht – én kwetsbaarheid – van toegeven dat het soms genoeg is geweest.