Actueel
Bekende Urk!-ster heengegaan: ”Groot verdriet”
Een grote schok en diep verdriet op Urk en onder de trouwe kijkers van het gelijknamige televisieprogramma. Vandaag is bekend geworden dat Meneer Fred, een geliefd en bekend gezicht, is 0verleden. De familie heeft via Facebook een emotioneel bericht gedeeld waarin zij het 0verlijden van Fred Kleefman bevestigen. Ook laten zij weten dat de uitvaart al in besloten kring heeft plaatsgevonden.
Een Mooi Mens Verloren
Het bericht op Facebook straalt liefde en verdriet uit en benadrukt wat Fred voor zijn omgeving heeft betekend. “Een mooi mens is van ons heen gegaan, maar de vele fijne herinneringen zullen blijven en die raken we nooit meer kwijt,” zo begint het bericht.
De familie beschrijft Fred als een warme persoonlijkheid die veel betekende voor de mensen om hem heen. “Samen lachen, gezellig een wijntje drinken en genieten van het leven. Wat hebben we vele mooie en waardevolle gesprekken samen mogen hebben.”
Maar ook het verdriet van zijn z!ekte komt naar voren: “Toen werd je ernstig z!ek. Langzaam nam je afscheid van ons en ging je zachtjes van ons heen.”
Het bericht wordt afgesloten met een ontroerende boodschap: “Rust zacht, lieve Fred. We zullen je nooit vergeten en nemen afscheid met veel verdriet.”
Een Leven vol Liefde en Verlies
Fred Kleefman, zoals hij in werkelijkheid heette, liet een diepe indruk achter op iedereen die hem kende. Twee jaar geleden sprak Fred nog openhartig over zijn leven in een interview met weekblad Party. Hij vertelde over de enorme impact die het verlies van zijn partner in 2012 op hem had.
Fred en zijn partner deelden maar liefst 43 jaar van hun leven samen. Toen zijn geliefde 0verleed, veranderde zijn wereld volledig. “Wanneer je grote liefde er niet meer is, wordt het ineens heel stil in huis,” zei hij. “Het is dan wel eenzaam. Maar goed, er zijn zoveel mensen die dat meemaken.”
Een Moeilijke Weg naar Herstel
Het 0verlijden van zijn partner was een zware klap voor Fred, en het duurde jaren voordat hij zijn leven weer enigszins op de rails kreeg. “Als zoiets gebeurt, moet je uiteindelijk de draad weer oppakken en zeggen: ‘Kom op, je moet toch verder. Het leven gaat door.’ Gelukkig is dat gelukt, maar er is wel twee tot drie jaar overheen gegaan,” vertelde hij destijds.
Fred was echter een vechter, en ondanks het verdriet slaagde hij erin om een nieuw ritme in zijn leven te vinden. Hij bleef genieten van de kleine momenten, omringd door mensen die hem liefhadden.
Een Groot Gemis voor Urk en de Kijkers
Fred was een geliefd gezicht in het programma Urk, waarin hij een unieke charme en warmte meebracht. Zijn aanwezigheid was een belangrijk onderdeel van het succes van de show. Hij wist met zijn nuchtere kijk op het leven en zijn oprechte verhalen veel mensen te raken.
Het nieuws van zijn 0verlijden heeft niet alleen zijn familie en vrienden diep geraakt, maar ook de kijkers van het programma. Velen herinneren hem als een symbool van de kracht van doorzettingsvermogen en het genieten van de mooie momenten in het leven.
Steun voor de Nabestaanden
Het 0verlijden van Fred is een groot verlies voor iedereen die hem kende. Zijn familie en vrienden blijven achter met een leegte die moeilijk te vullen is. Langs deze weg willen we hen een hart onder de riem steken. Fred’s openheid, humor en veerkracht zullen niet vergeten worden.
Laat een boodschap van steun en liefde achter voor de nabestaanden, en herinner Fred als de warme, krachtige persoonlijkheid die hij altijd was. ❤️
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.