Connect with us

Actueel

Annechien Steenhuizen maakt haar comeback bij het NOS Journaal: ‘Ik voel me sterker dan ooit’

Avatar foto

Published

on

Goed nieuws voor trouwe kijkers van het NOS Journaal: presentatrice Annechien Steenhuizen heeft aangekondigd dat ze na een korte afwezigheid haar terugkeer op televisie zal maken. Na een periode van rust, waarin ze zich richtte op haar gezondheid, gezin en persoonlijk herstel, voelt zij zich klaar om weer aan de slag te gaan. “Iedereen heeft soms behoefte aan pauze,” vertelt ze. “Ik ben weer in vorm, heb nieuwe energie, en ik kijk ernaar uit om terug te keren.”

Een vertrouwd gezicht keert terug

Voor veel mensen is Annechien Steenhuizen al jaren een bekend en vertrouwd gezicht in het Nederlandse nieuwslandschap. Met haar rustige presentatie, heldere communicatie en professionele aanpak heeft zij een sterke band opgebouwd met het publiek. Haar tijdelijke afwezigheid werd dan ook opgemerkt en leidde tot warme reacties van kijkers.

Nu ze haar rentree aankondigt, is de opluchting groot. Annechien keert terug met hernieuwde energie en een frisse blik. Ze straalt vertrouwen uit en geeft aan klaar te zijn voor een nieuw hoofdstuk in haar carrière.

Tijd voor herstel en bezinning

De keuze om even afstand te nemen van haar werk was volgens Annechien weloverwogen. In een tijd waarin veel mensen zoeken naar balans tussen werk en privéleven, besloot zij dat het moment was aangebroken om rust te nemen. “Ik wilde tijd maken voor mijn gezondheid, voor mijn gezin, en voor mezelf,” aldus de presentatrice.

Tijdens haar pauze legde ze de focus op haar lichamelijke en mentale welzijn. Ze nam afstand van het dagelijkse nieuwsritme en koos voor activiteiten die haar energie en rust gaven, zoals wandelen, sporten en tijd doorbrengen met haar dierbaren. “Het heeft me geholpen om opnieuw verbinding te maken met wat echt belangrijk is.”

Waardering voor steun van het publiek

Wat Annechien bijzonder raakte, waren de vele berichten van steun die zij kreeg tijdens haar afwezigheid. Op sociale media en via andere kanalen lieten talloze mensen weten dat ze haar misten en haar alle goeds toewensten. “Dat heeft me enorm gesterkt,” vertelt ze dankbaar. “Te weten dat je gemist wordt en gewaardeerd, is heel bijzonder.”

Ze benadrukt hoe belangrijk het is om open te zijn over het nemen van rust. Volgens haar is er niets mis mee om op tijd een stap terug te doen, juist om daarna weer vol vertrouwen vooruit te kunnen. “Dat zou eigenlijk voor iedereen vanzelfsprekend moeten zijn.”

Fitter dan ooit tevoren

In de maanden dat Annechien niet op het scherm te zien was, werkte ze rustig maar doelgericht aan haar herstel. Ze sportte regelmatig, bracht structuur aan in haar dagindeling en vond een gezonde balans tussen activiteit en ontspanning. “Ik voel me fitter dan ooit,” zegt ze. “Niet alleen lichamelijk, maar ook mentaal.”

Die nieuwe energie neemt ze mee terug naar haar werk. Volgens collega’s binnen de NOS wordt haar terugkeer met open armen ontvangen. “Annechien is een vakvrouw met een sterke reputatie. We zijn blij dat ze terugkomt,” aldus een redactielid.

Binnenkort weer te zien bij het NOS Journaal

Hoewel de exacte datum van haar terugkeer nog niet officieel is bevestigd, is duidelijk dat Annechien in het najaar weer te zien zal zijn in het NOS Journaal. Ze zal haar vertrouwde plek innemen als presentatrice van de avondbulletins, waar zij al jarenlang met toewijding en deskundigheid het nieuws brengt.

Kijkers kunnen uitkijken naar haar herkenbare stijl: helder, betrokken en professioneel. Daarnaast wordt verwacht dat zij haar rol met nog meer diepgang zal vervullen, gevoed door haar recente ervaringen en de inzichten die ze heeft opgedaan tijdens haar pauze.

Een inspirerend voorbeeld

Het verhaal van Annechien Steenhuizen is meer dan een persoonlijke terugkeer; het is een inspirerend voorbeeld van hoe belangrijk het is om tijdig te luisteren naar jezelf. In een samenleving waarin drukte vaak als norm wordt gezien, laat zij zien dat het nemen van rust geen zwakte is, maar juist een teken van kracht.

Ze pleit voor meer openheid rondom persoonlijke gezondheid en het stellen van grenzen. “We mogen best vaker eerlijk zijn over wat we nodig hebben,” zegt ze. “Dat begint bij erkennen dat je niet altijd hoeft door te gaan, maar ook mag pauzeren.”

Impact op werk en privé

Niet alleen Annechien zelf, maar ook haar omgeving heeft geprofiteerd van de rustperiode. Ze beschrijft hoe er thuis ruimte ontstond voor verdieping en echt contact. “We hebben meer aandacht voor elkaar gehad. Dat was ontzettend waardevol.”

Deze positieve verandering wil ze meenemen in haar werk. Ze streeft naar een gezonde werk-privébalans en wil bewust omgaan met haar energie. “Ik wil met aandacht werken, en dat wat ik doe, goed doen.”

Klaar voor een nieuw hoofdstuk

Met haar terugkeer in zicht kijkt Annechien optimistisch vooruit. Ze voelt zich opnieuw verbonden met haar vak en kijkt uit naar de verhalen die ze weer mag vertellen. “Ik heb het nieuws gemist, het team, de kijkers – alles wat bij het vak hoort.”

Volgens bronnen binnen de NOS zal ze zich weer volop inzetten als vertrouwd gezicht van het Journaal. Mogelijk krijgt ze ook ruimte binnen andere programma’s of specials, waarin haar ervaring en communicatiestijl goed tot hun recht komen.

Een boodschap voor het publiek

Tot slot spreekt Annechien haar dankbaarheid uit naar iedereen die haar heeft gesteund: “Ik wil iedereen bedanken voor het vertrouwen en het geduld. Jullie steun heeft echt verschil gemaakt. Ik kijk ernaar uit om weer terug te zijn, met nieuwe energie en volle toewijding.”

Met haar terugkeer brengt Annechien niet alleen vertrouwd nieuws, maar ook een krachtige boodschap: zelfzorg is belangrijk, pauze nemen mag, en het is nooit te laat om opnieuw te beginnen.

Actueel

Gijs (22) verloor zijn zus Eva Kroot (26): ‘Bij een roodborstje denk ik altijd aan Eva’

Avatar foto

Published

on

Gijs (22) mist zijn zus Eva elke dag, maar voelt haar nabijheid in een klein roodborstje: “Alsof ze even komt kijken hoe het met me gaat”

Voor Gijs Kroot (22) uit Tilburg betekent een roodborstje veel meer dan een toevallig vogeltje in de tuin. Sinds zijn oudere zus Eva (26) aan longk*nker 0verleed, duikt het diertje op onverwachte momenten op. En telkens voelt het als een teken van verbondenheid. “Alsof ze even laat weten dat ik er niet alleen voor sta.”

Een onverwachte diagnose bij een jonge vrouw vol leven

Eva Kroot was sportief, sociaal en volop bezig met de toekomst. Niemand in haar omgeving had verwacht dat haar leven plots in het teken zou staan van z!ekenhuisbezoeken, scans en behandelingen. Op haar 24e kreeg Eva de diagnose longk*nker. “In eerste instantie dachten we aan een hardnekkige verkoudheid,” vertelt Gijs. “Niemand dacht aan iets ernstigs, zeker niet bij iemand die nog zo jong is en nooit heeft gerookt.”

De schok was groot. Ondanks de ingrijpende diagnose bleef Eva optimistisch en veerkrachtig. Ze onderging behandelingen, leefde zo bewust mogelijk en bleef betrokken bij haar omgeving. “Zelfs toen ze al uitbehandeld was, bleef ze een blij mens,” zegt Gijs. “Ze wilde blijven leven in het nu. Dat typeerde haar.”

Een grote zus én een beste vriendin

Gijs en Eva waren meer dan broer en zus. Ze waren elkaars vertrouwelingen. “Eva was degene bij wie ik altijd terechtkon. Ze luisterde zonder oordeel, wist precies wat ze moest zeggen. Ze heeft me altijd aangemoedigd om mezelf te zijn.” Hij pauzeert even. “Zij was mijn anker, mijn veilige plek.”

De z!ekte sloopte haar lichaam, maar niet haar geest. Tot haar laatste weken bleef Eva vragen hoe het met anderen ging. “Ze vroeg meer naar ons dan naar zichzelf. Zelfs in die laatste fase was ze bezorgd om mijn studie, mijn dromen, mijn toekomst.”

De leegte is niet in woorden te vangen

Eva 0verleed begin 2024. Gijs was 22, Eva pas 26. Het verlies voelde als een mokerslag. “De wereld draaide gewoon door, maar voor ons stond alles stil.” De lege plek in het gezin is voelbaar bij elke maaltijd, elk gesprek, elk toekomstplan. “Rouwen is niet iets dat je even doet. Het is iets dat in je verweven raakt.”

Gijs vond het moeilijk om zijn draai te vinden na het verlies. “Alles voelde zinloos. Studeren, plannen maken, zelfs lachen. Want hoe kon ik verder gaan terwijl zij dat niet meer kon?”

Een roodborstje in de tuin verandert alles

En toen, een paar dagen na de uitvaart, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik stond in de tuin en zag een roodborstje op het hek zitten. Het bleef rustig zitten, keek me aan. Het voelde niet zomaar als een vogel. Het voelde als… Eva.”

Sindsdien duikt het vogeltje op bij momenten van twijfel, verdriet of eenzaamheid. “Soms ben ik aan het wandelen, en dan vliegt er ineens een roodborstje voor me uit. Dan weet ik: ze is er nog, op haar eigen manier.”

Voor Gijs is het roodborstje geen toeval, maar een symbool. “Of je nu spiritueel bent of niet: dat kleine diertje geeft mij rust. Het is alsof Eva zegt: ‘Ik ben bij je, ga maar door.’”

Eva’s kracht op tv: leven met open vizier

Eva deed mee aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk, waarin jonge mensen met een levensbedreigende z!ekte hun verhaal delen. “Ze wilde geen medelijden, maar begrip,” vertelt Gijs. “Ze wilde laten zien dat je ook kunt leven, ook als je weet dat je tijd beperkt is.”

De aflevering waarin Eva centraal stond, raakte vele kijkers. Het leverde talloze reacties op van mensen uit het hele land. “Ze kreeg berichten van mensen die zich herkenden in haar verhaal. Dat ze zich minder alleen voelden door haar openheid.”

Gijs is trots op wat zijn zus heeft achtergelaten. “Ze heeft iets groots gedaan door gewoon zichzelf te zijn. Kwetsbaar, liefdevol en eerlijk.”

Herinneren door te leven

Hoewel de pijn groot blijft, probeert Gijs zijn weg te vinden. Hij studeert psychologie en werkt aan een podcast waarin rouw bij jongeren centraal staat. “Rouwen is iets waar weinig over wordt gepraat, zeker onder jongeren. Maar het is zó belangrijk om die ruimte te maken.”

Zijn podcast biedt herkenning, een luisterend oor en soms een vleugje humor. “Niet om het licht te maken, maar om te laten zien dat verdriet en lachen naast elkaar mogen bestaan.”

Elke keer als Gijs aan Eva denkt – en dat is vaak – zegt hij zachtjes “Hoi Eva” als hij weer een roodborstje ziet. “Het helpt me om haar dichtbij te houden, ook al is ze fysiek weg.”

Symboliek van het roodborstje: troost in een kleine vorm

In veel culturen staat het roodborstje symbool voor verbondenheid met een 0verledene. Of het nu geloof, toeval of intuïtie is: voor veel mensen biedt het troost. Voor Gijs voelt het als een liefdevol teken dat hij niet alleen is.

“Het is klein, fragiel en toch zo krachtig,” zegt hij. “Net zoals Eva. Ze was een licht mens. En dat licht wil ik blijven voelen.”

Wat Eva hem leerde

Gijs vertelt dat hij dankzij Eva op een andere manier naar het leven is gaan kijken. “Ze leerde me dat je niet hoeft te wachten op een grote gebeurtenis om te voelen dat het leven waardevol is. Het zit in de kleine dingen. Een lach, een goed gesprek, of dus… een roodborstje.”

Hij sluit af met een boodschap voor anderen die iemand missen: “Zoek je eigen teken. Voor de een is het een liedje, voor de ander een geur, een plek of dier. Wat het ook is, laat het je helpen. Want we hoeven onze geliefden niet los te laten om verder te kunnen gaan. We mogen ze meedragen.”

Continue Reading