Connect with us

Actueel

Alarmerend teken van ongeneeslijke kanker bij tiener verscheen uren voor de diagnose – nu is er geen hoop meer

Avatar foto

Published

on

Callum (15) leek kerngezond, tot hij plots intense hoofdpijn kreeg – wat volgde, veranderde zijn leven

Callum Stone was een actieve, vrolijke jongen van vijftien uit het Britse Chelmsford. Elke dag begon hij met een glimlach, klaar om te voetballen, te leren en plezier te maken met vrienden. Zijn leven leek zorgeloos, gevuld met toekomstplannen en puberale dromen. Maar op een ogenschijnlijk gewone ochtend veranderde alles.

Tijdens een schooldag klaagde Callum ineens over hevige hoofdpijn. Niet zomaar wat lichte pijn, maar een drukkende, scherpe sensatie die hem vertraagde in spreken en reageren. Zijn moeder Sarah en stiefvader Mark werden direct gebeld. Toen ze hem ophaalden, merkten ze dat zijn spraak traag en onduidelijk klonk. Hun intuïtie zei dat dit niet zomaar iets was.

Een bezoek dat alles veranderde

Omdat ze op hun hoede waren, besloten Sarah en Mark onderweg naar huis een tussenstop te maken bij het ziekenhuis. Callum, hoewel zichtbaar ongemakkelijk, bleef opmerkelijk rustig. Hij maakte zelfs nog een grapje onderweg. Eenmaal aangekomen in het Broomfield Hospital werden ze vriendelijk ontvangen. Artsen namen hun zorgen serieus en stelden voor om wat onderzoeken te doen, voor de zekerheid.

De eerste scans lieten geen alarmerende zaken zien. De artsen vermoedden een milde ontsteking of nasleep van een virus. Callum kreeg medicatie tegen de hoofdpijn en werd weer naar huis gestuurd met het advies om rust te nemen. Toch bleef Sarah het gevoel houden dat er iets niet klopte. Haar moederinstinct liet haar niet los.

Naar Londen voor verder onderzoek

Enkele dagen later werd besloten om Callum toch verder te onderzoeken in het gespecialiseerde Great Ormond Street Hospital in Londen. Daar werd een diepgaandere hersenscan gemaakt. Callum reageerde opvallend volwassen op het hele proces. Hij stelde vragen, toonde interesse en maakte zelfs grapjes met het medisch personeel. Zijn opgewektheid werkte aanstekelijk.

Toen artsen afwijkingen ontdekten in de scan, werd er een biopsie gepland. Op 5 februari werd deze uitgevoerd in een kalme, ondersteunende sfeer. Enkele dagen later volgde het verlossende – of beter gezegd verontrustende – gesprek: er groeide iets in Callums hersenen dat verdere aandacht nodig had. De artsen spraken rustig en duidelijk, en benadrukten dat er behandelopties waren.

Een dappere jongen in een zware tijd

Voor het gezin was het een schok. Maar Callum zelf bleef opmerkelijk rustig. Zijn veerkracht bleek onvoorstelbaar. Hij begon gezonder te eten, wandelde elke dag even buiten en vond troost in tekenen en muziek. Hij was degene die zijn ouders geruststelde, in plaats van andersom. Hij knuffelde zijn jongere broertje, hielp hem met knutselen en bleef lachen — zelfs op de moeilijkste dagen.

Artsen en verpleegkundigen spraken vol bewondering over zijn positieve instelling. Zijn aanwezigheid op de afdeling was een lichtpuntje voor velen. Een jongen van vijftien, die ondanks onzekerheid en angst, bleef kiezen voor hoop en vriendelijkheid.

Dagelijkse afspraken, stap voor stap

Op 14 februari begon Callum met een traject in het University College Hospital in Londen. Zes weken lang bezocht hij bijna dagelijks het ziekenhuis voor controles en ondersteuning. Elke afspraak werd met dezelfde opgewektheid ontvangen. De dagen waren soms lang, maar het gezin maakte er het beste van. In de wachtkamers speelden ze spelletjes, lachten ze samen en maakten ze zelfs mini-uitstapjes door Londen.

Op 4 april werd het traject afgerond. De controle op 5 mei zou duidelijk maken hoe goed zijn lichaam op de begeleiding had gereageerd. Ondanks de spanning keek het gezin met vertrouwen naar dat moment uit. Callum hield intussen een schema bij voor zijn gezondheid: sport, voeding, rustmomenten. Zijn voeding werd kleurrijker, met veel vers fruit, smoothies en havermoutrepen. Samen met zijn moeder experimenteerde hij in de keuken — koken werd een nieuw gedeeld plezier.

Sport, smoothies en spreuken aan de muur

Thuis bouwden ze de garage om tot een kleine gym. Met inspirerende spreuken aan de muur — “Kleine stappen, grote resultaten” — trainden Callum en Mark samen. Vrienden kwamen geregeld langs om een spelletje te doen of even te wandelen. Callum groeide in zijn zelfvertrouwen. Hij werd sterker, niet alleen fysiek, maar ook mentaal. Zijn energie keerde langzaam terug, en daarmee ook zijn droom om later iets met sport of design te doen.

Hoop over de grens

Toch keek het gezin verder. Sommige behandelingen en aanvullende therapieën waren in Groot-Brittannië niet beschikbaar. Ze onderzochten mogelijkheden in Duitsland en de Verenigde Staten. In San Francisco loopt een programma dat veelbelovend lijkt voor jongeren zoals Callum. Om deze stappen mogelijk te maken, startten Sarah en Mark een GoFundMe-campagne.

De reacties waren hartverwarmend. Familie, buren, klasgenoten en zelfs onbekenden doneerden met lieve boodschappen. De steun gaf het gezin nieuwe energie. Op hun blog deelden ze updates over Callums vooruitgang en hun hoopvolle plannen. Ondertussen kwamen ze in contact met andere ouders in soortgelijke situaties — een netwerk van steun ontstond, dat verder reikte dan ze ooit hadden durven dromen.

Een belangrijk signaal

Wat Sarah en Mark vooral willen meegeven, is het belang van alert zijn op signalen. Een plotselinge hoofdpijn, vermoeidheid of verandering in gedrag hoeft niet ernstig te zijn — maar het is altijd goed om het serieus te nemen. Hun verhaal laat zien dat vroegtijdig ingrijpen en vertrouwen op je gevoel van levensbelang kunnen zijn.

Ze raden ouders aan om in gesprek te blijven met hun kinderen, open te staan voor wat ze voelen en niet bang te zijn om een arts te raadplegen. Soms schuilt er achter een ogenschijnlijk klein symptoom iets groters, en dan is snelle actie cruciaal.

De band die alles overwint

Vandaag, maanden na die eerste ochtend vol hoofdpijn, is Callum er nog steeds. Niet alleen fysiek, maar krachtiger dan ooit. Samen met zijn gezin heeft hij een weg gevonden door onzekerheid, angst en verdriet. Zijn verhaal is er een van opmerkelijke veerkracht — van een jongen die volwassen werd in een storm en leerde dat liefde, hoop en steun onverslaanbare wapens zijn.

“Ik hou genoeg van je voor ons allebei,” zei zijn vader ooit. En dat doet hij nog steeds — elke dag.

Actueel

André Hazes spreekt: Hierom is hij uit elkaar met Monique

Avatar foto

Published

on

André Hazes en Monique Westenberg: een breuk in stilte, met liefde verwerkt

Na maanden van speculatie is het hoge woord eruit: André Hazes en Monique Westenberg zijn niet langer samen. In een openhartig gesprek bij het RTL 4-programma Humberto op Zondag bevestigde de zanger wat velen al vermoedden, maar wat tot nu toe niet werd uitgesproken. De breuk tussen hem en Monique is niet van gisteren, maar speelde zich al maanden eerder af – ver weg van de schijnwerpers, met als enige prioriteit: hun zoon.

Een relatie in de publieke belangstelling

André en Monique hebben een geschiedenis die zich niet alleen in hun privéleven afspeelt, maar ook op het grote toneel van de media. Vanaf het moment dat de twee samen in het nieuws kwamen, was hun relatie onderwerp van gesprek. Door hun zichtbaarheid op sociale media en de aanhoudende belangstelling van roddelpers en fans, werd elk liefdesmoment en elke tegenslag breed uitgemeten. Toch bleef het stel elkaar steeds weer terugvinden, ondanks eerdere breuken en complexe fases.

Tot nu toe.

De boodschap kwam van Monique

De eerste officiële melding van de recente breuk kwam van Monique zelf. Tijdens een vakantie in de Verenigde Staten, die het stel samen met hun zoon doorbracht, verscheen er plots een bericht op haar Instagram-account. In dat bericht, dat zowel kalm als krachtig was geformuleerd, liet ze weten dat zij en André ‘op een andere plek’ in elkaars leven waren aangekomen.

Ze benadrukte dat hun zoon altijd op de eerste plaats zou blijven staan en dat er sprake was van wederzijds respect. Het bericht werd massaal gedeeld en besproken, al bleef het lange tijd onduidelijk wanneer en waarom de daadwerkelijke breuk had plaatsgevonden.

André: “We zijn al maanden uit elkaar”

Gisteren gaf André Hazes eindelijk zelf duidelijkheid. Aan tafel bij Humberto Tan sprak hij voor het eerst openlijk over wat er werkelijk speelde. “We zijn al maanden uit elkaar,” vertelde hij. “We wilden het alleen op het juiste moment vertellen aan onze zoon, en dat hebben we pas gedaan tijdens onze vakantie. We wilden hem laten zien dat papa en mama nog steeds goed met elkaar kunnen omgaan.”

Deze opmerking raakte een gevoelige snaar bij veel kijkers. Het liet zien hoezeer het stel, ondanks hun breuk, de verantwoordelijkheid voor hun kind vooropstelde. Dat ze bewust samen op reis gingen om die boodschap te onderstrepen, zegt veel over de zorgvuldige manier waarop ze deze fase wilden aanpakken.

Geen ruzie, geen drama – maar rust

André maakte tijdens het gesprek duidelijk dat de situatie dit keer anders is dan voorgaande keren. Waar er bij eerdere breuken sprake was van spanningen, andere liefdes en een wirwar aan emoties, is er nu vooral rust. “Er is nu geen andere vrouw,” aldus de zanger. “Het is gewoon in goede harmonie. We zijn goed met elkaar en dat is voor mij het allerbelangrijkste.”

Die woorden klinken oprecht. Er is geen spoor van wrok, geen sensatie of verwijt. Wat resteert, is een gevoel van acceptatie en wederzijds begrip. En dat is opmerkelijk in een wereld waarin relatiebreuken van BN’ers vaak gepaard gaan met publieke verwijten of geruchten. In dit geval lijkt er eerder sprake van een volwassen besluit, genomen door twee mensen die elkaar niet kapot willen maken, maar ruimte geven.

De schaduw van het verleden

Toch valt niet te ontkennen dat het verleden een rol speelt. André verwees subtiel naar de tijd dat zijn breuk met Monique samenviel met een nieuwe relatie – destijds met Sarah van Soelen. “Toen was het pijnlijker,” gaf hij toe. “Omdat er toen wél meteen een andere vrouw in beeld was. Dat gaf extra verdriet.” Die opmerking werd niet verder uitgediept, maar legde wel bloot hoeveel lagen en emoties er in hun gezamenlijke geschiedenis schuilen.

Voor André is het duidelijk: deze keer was er geen impulsieve beslissing, geen vlucht in iets nieuws. De breuk kwam voort uit inzicht, gesprekken en het besef dat liefde soms een andere vorm moet aannemen om nog te kunnen blijven bestaan.

Zoon staat centraal

Wat deze breuk echt onderscheidt, is de rol van hun zoon. Zowel André als Monique lijken zich intens bewust van hun verantwoordelijkheid als ouders. De vakantie in Amerika werd niet zomaar gepland; het werd een context waarin ze hun zoon in alle rust konden uitleggen dat hun liefde is veranderd, maar niet verdwenen.

Het feit dat André expliciet zegt dat “de band met Monique mij alles waard is” en dat ze “altijd een gezin zullen vormen”, toont aan hoe serieus hij het ouderschap neemt. Die focus op co-ouderschap en harmonie is verfrissend en hartverwarmend in een tijd waarin gebroken gezinnen vaak worstelen met onderlinge conflicten.

De publieke reacties: steun en verwarring

Op sociale media regent het reacties. Sommige fans zijn verdrietig dat het stel, dat vaak werd gezien als een krachtig voorbeeld van liefde die terugkomt, toch weer uit elkaar is. Anderen prijzen juist de manier waarop ze hun breuk aanpakken – eerlijk, rustig en met het kind als prioriteit.

Een terugkerend geluid is ook het medeleven. Velen vinden het dapper van André dat hij in een live-uitzending durft te spreken over iets zo persoonlijks, zeker na jaren waarin zijn liefdesleven breed werd besproken en bekritiseerd.

Wat brengt de toekomst?

Voorlopig blijven de twee gescheiden, maar verbonden door hun kind en hun gedeelde verleden. Of er ooit weer een hereniging komt, laat André in het midden. Wat wel duidelijk is: de zanger is bezig met een andere levensfase. Zijn optredens zijn weer energiek, zijn publieke imago lijkt in rustiger vaarwater te komen en hij lijkt meer in balans dan lange tijd het geval was.

Ook Monique laat zich niet uit het veld slaan. Ze blijft zichtbaar op sociale media, waar ze haar volgers een inkijkje geeft in haar leven als moeder. Geen sensatie, geen drama – maar wel openhartigheid en menselijke kwetsbaarheid.

Een verhaal met open einde

De liefdesgeschiedenis van André Hazes en Monique Westenberg is er een van pieken en dalen, van scheidingen en verzoeningen. Deze laatste breuk voelt anders – definitiever, doordachter, vol respect. Maar in de wereld van de liefde is niets ooit echt zeker. Wat blijft, is een gedeeld ouderschap, een gedeeld verleden en de wens om elkaars geluk niet in de weg te staan.

En misschien is dat, na alles wat ze hebben meegemaakt, wel de puurste vorm van liefde die er is.

Continue Reading