Actueel
Afghaans gezin met acht kinderen weigert villa en maakt erge ruzie met COA
Op dinsdagmiddag vond er een bijzondere rechtszaak plaats in de rechtbank van Almelo.
Het COA (Centraal Orgaan opvang asielzoekers) stond tegenover
een Afghaans gezin met acht minderjarige kinderen dat momenteel in
het asielzoekerscentrum in Almelo verblijft.
Het COA wil dat de familie vertrekt uit het azc nadat zij enige
tijd geleden een toegewezen woning weigerden.
De vader, moeder en kinderen hebben afgelopen zomer een
verblijfsvergunning voor bepaalde tijd gekregen.
Het huisvestingsgesprek
In augustus vorig jaar vond er een huisvestingsgesprek plaats
tussen de familie en het COA. Tijdens dit gesprek werd de familie
geïnformeerd over het feit dat zij eenmalig een woning toegewezen
krijgen door het COA.
Er werd ook gevraagd of er bepaalde criteria waren voor de woning. Volgens het COA waren er op dat moment geen criteria.
2014-03-13 13:17:21 ZEIST – Asielzoekers arriveren bij het nieuw geopende azc in Zeist. Een deel van de bebouwing van het voormalige militaire terrein is aangepast om zo’n 370 personen te kunnen huisvesten. ANP REMKO DE WAAL
Aanbod woning
In november kreeg de familie een woning aangeboden in de
gemeente Tholen. Deze woning voldeed aan de eisen van het COA.
Echter, begin februari werd duidelijk dat de familie de woning
weigerde. Vervolgens vonden er verschillende gesprekken plaats
tussen het COA en de familie waarbij het COA aangaf de weigering
ongegrond te vinden.
Ontruiming
Omdat de familie het azc weigert te verlaten, wil het COA nu
overgaan tot ontruiming van de woning in het
asielzoekerscentrum.
Tijdens de rechtszaak werd duidelijk dat het niet aan de
toegewezen woning zelf ligt, want deze voldoet aan de eisen.
Echter, één van de kinderen krijgt een behandeling tegen schisis
in het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam.
De familie zal hier regelmatig moeten zijn en volgens hen is de
afstand met de aangewezen woning te groot.
Volgens het COA ligt de aangeboden woning hemelsbreed binnen
vijftig kilometer vanaf het Erasmus, wat binnen de maximale afstand
valt die het COA hanteert.
De communicatie
Volgens de advocaat van de familie kan het bieden van vier weken om een passende woonruimte te vinden desastreuze gevolgen hebben.
2014-03-13 13:17:21 ZEIST – Asielzoekers arriveren bij het nieuw geopende azc in Zeist. Een deel van de bebouwing van het voormalige militaire terrein is aangepast om zo’n 370 personen te kunnen huisvesten. ANP REMKO DE WAAL
De familie heeft acht minderjarige kinderen en als de rechtbank
ingaat op het toewijzen van deze vordering, komt dit gezin op
straat te staan.
De vraag is of het gezin bij elkaar kan blijven. Daarnaast
benadrukt de raadsvrouw die de familie bijstaat dat het niet
duidelijk is of de familie goed is geïnformeerd.
De vader is analfabeet en kan geen Nederlands of Engels spreken,
wat de communicatie met het COA bemoeilijkt.
Unieke zaak
Voor het COA is dit een unieke zaak. Het is de eerste
ontruimingsprocedure in de rechtbank.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”