Actueel
Advocaten Marco Borsato slopen verklaringen vermeend slachtoffer en haar moeder wijzen op een leugen
Tweede zittingsdag zaak Marco Borsato: verdediging zet vraagtekens bij rol van moeder
De tweede dag van de rechtszaak tegen Marco Borsato is vanochtend hervat in de rechtbank van Midden-Nederland. Waar de eerste zittingsdag vooral in het teken stond van de aanklacht en de toelichting van het 0penbaar Ministerie (OM), is het vandaag de beurt aan de verdediging. De advocaten Gert-Jan en Carry Knoops namen het woord namens de zanger en zetten de toon met scherpe opmerkingen richting het OM.
Volgens het echtpaar Knoops zijn er grote onduidelijkheden in het onderzoek, met name over de rol van de moeder van het vermeende slacht0ffer, Nathalie T.. De advocaten vinden dat het OM te snel heeft geconcludeerd dat er geen sprake is geweest van beïnvloeding of sturing.
“Het is voor ons onbegrijpelijk dat het 0penbaar Ministerie dit zo heeft kunnen vaststellen,” verklaarde Gert-Jan Knoops in de rechtbank. “Er zijn duidelijke aanwijzingen dat er juist wél sprake was van sturing door de moeder.”
Verdediging: “Moeder speelde actieve rol in aangifte”
De kern van de verdediging ligt bij de manier waarop de aangifte tot stand is gekomen. Volgens de advocaten heeft de moeder van het vermeende slacht0ffer een actieve rol gespeeld in het opstarten van de zaak.
Het 0penbaar Ministerie stelde eerder dat de moeder enkel een ondersteunende rol had en dat de beslissing om aangifte te doen volledig bij de dochter lag. Daar is de verdediging het niet mee eens.
Knoops wees op verschillende verklaringen en berichten in het dossier die volgens hem laten zien dat de moeder al vroeg contact had gezocht met de p0litie en dat zij haar dochter later overhaalde om daadwerkelijk een officiële aangifte te doen.
“Als de moeder uit eigen beweging naar de p0litie stapt en haar dochter daar pas later over informeert, is dat niet wat men bedoelt met een zelfstandige beslissing van het slacht0ffer,” aldus de advocaat.
Discussie over appberichten
Een belangrijk punt in het betoog van de verdediging is een appbericht dat enkele dagen na het eerste contact met de p0litie zou zijn verstuurd. In dat bericht schrijft de dochter dat ze heeft besloten nog geen aangifte te doen, omdat “de gevolgen zwaarder zijn dan wat het oplevert.”
Volgens Knoops toont dit aan dat het meisje al op de hoogte was van het feit dat haar moeder contact had gezocht met de autoriteiten — iets wat haaks zou staan op eerdere verklaringen.
“Dit bericht laat zien dat ze wél wist dat er contact was met de p0litie. Het is dus onjuist om te zeggen dat dit buiten haar om is gebeurd,” betoogde Knoops.
Hij benadrukte dat dit soort details cruciaal zijn voor de beoordeling van de geloofwaardigheid van de verklaringen van zowel moeder als dochter.
Twijfel over rol van media
De verdediging richtte haar pijlen ook op de manier waarop het verhaal volgens hen naar buiten is gebracht. Volgens Knoops is het beeld dat de moeder nooit contact heeft gezocht met de media “onjuist”.
Er is volgens hem een getuige die heeft verklaard dat de moeder al vóór de officiële aangifte sprak over “een mediaplan”. Daarmee doelt de verdediging op de mogelijkheid dat de zaak op een bepaald moment bewust naar de pers zou worden gebracht.
“Als iemand vóór een aangifte al nadenkt over een mediaplan, dan mag je de vraag stellen wat de motivatie is geweest om deze zaak aan te kaarten,” zei Knoops in zijn pleidooi.
De advocaten vinden dat het OM onvoldoende heeft onderzocht of er sprake was van media-invloed of externe druk, iets wat volgens hen essentieel is om te begrijpen hoe het proces van aangifte precies is verlopen.
“De zaak begon in 2019”
Volgens de verdediging begon de hele kwestie al in 2019, toen de moeder van het vermeende slacht0ffer naar de p0litie stapte voor wat zij een “informatief gesprek” noemde. Ze zou dit naar eigen zeggen hebben gedaan zonder dat haar dochter daarvan wist.
Pas twee jaar later, in 2021, volgde de officiële aangifte. Die kwam kort voordat Borsato in opspraak raakte door verhalen over grensoverschrijdend gedrag bij het televisieprogramma The Voice of Holland.
De verdediging wijst erop dat die timing geen toeval is. Volgens hen is het aannemelijk dat de mediastorm rond The Voice invloed heeft gehad op de beslissing van het meisje en haar moeder om de stap naar de p0litie te zetten.
“Het beeld dat er plotseling meerdere slacht0ffers waren, bleek achteraf niet te kloppen,” stelde Knoops. “Toch is onze cliënt in die periode in een positie gebracht waarin hij nauwelijks nog kans had zich te verdedigen.”
Knoops: “Aangifte niet zelfstandig genomen besluit”
In een stevig slotbetoog benadrukte Knoops nogmaals dat de aangifte volgens hem niet op zelfstandige wijze is gedaan.
“Het meisje is in de overtuiging gebracht dat er meer slacht0ffers zouden zijn. Onder druk van haar moeder en van mediaverhalen is ze uiteindelijk overgehaald om aangifte te doen. Dat kun je geen vrije beslissing noemen.”
De advocaat sprak van een “gevaarlijke samensmelting” van persoonlijke emoties, media-aandacht en ouderlijke sturing. Hij riep de rechtbank op om “niet blind te zijn voor dit patroon.”
“Wie de feiten in dit dossier aandachtig leest, ziet dat de aangifte niet voortkwam uit een onafhankelijk besluit. Er was sprake van beïnvloeding, zowel door directe familie als door de buitenwereld.”
0penbaar Ministerie houdt vast aan eigen lezing
Het OM, dat op de eerste dag een onvoorwaardelijke celstraf van vijf maanden eiste, blijft bij zijn standpunt dat de verklaringen van moeder en dochter geloofwaardig zijn. Volgens het OM is de aangifte zorgvuldig onderzocht en zijn er geen aanwijzingen dat deze onder druk tot stand is gekomen.
Ook stelde de officier van justitie dat de aangifte is ondersteund door consistentie in de verklaringen en aanvullend bewijsmateriaal. De verdediging weerspreekt dat en noemt het dossier “vol gaten en aannames.”
“Het OM heeft de verklaringen van de moeder klakkeloos overgenomen,” aldus Knoops. “Als men het dossier goed had gelezen, had men gezien dat er signalen zijn van beïnvloeding.”
Publieke belangstelling groot
Net als tijdens de eerste zittingsdag was ook vandaag de publieke belangstelling groot. Voor de rechtbank verzamelden zich tientallen journalisten, belangstellenden en nieuwsgierige voorbijgangers.
Binnen in de zaal bleef de sfeer gespannen, maar beheerst. Marco Borsato luisterde aandachtig naar zijn advocaten, maar reageerde niet zichtbaar op de uitspraken. Hij heeft vanaf het begin van de zaak alle aantijgingen ontkend en blijft bij zijn standpunt dat hij onschuldig is.
Vervolg van de zaak
De rechtbank verwacht dat de behandeling van de zaak nog meerdere dagen in beslag zal nemen. Nadat de verdediging haar pleidooi heeft afgerond, krijgt het OM de gelegenheid om te reageren. Daarna volgt eventueel een laatste woord van Borsato zelf, voordat de rechterlijke kamer zich terugtrekt om tot een oordeel te komen.
De uitspraak wordt naar verwachting over enkele weken gedaan. Tot die tijd zal de publieke discussie rond de zaak onverminderd doorgaan.
Analyse: strijd om geloofwaardigheid
De tweede zittingsdag maakt duidelijk dat deze zaak niet alleen draait om de vraag wat er feitelijk is gebeurd, maar ook om de geloofwaardigheid van de verklaringen. De verdediging probeert twijfel te zaaien over de motieven van de aangeefster en haar moeder, terwijl het OM vasthoudt aan de betrouwbaarheid van hun getuigenis.
Het resultaat is een complexe rechtszaak waarin emoties, media-aandacht en juridische precisie elkaar voortdurend raken.
“Deze zaak laat zien hoe dun de scheidslijn is tussen een strafrechtelijk onderzoek en de publieke arena,” zegt mediajurist Michaël Bartels. “Zodra er zoveel ogen op gericht zijn, wordt elk detail belangrijk.”
Conclusie
De verdediging van Marco Borsato heeft tijdens de tweede zittingsdag stevige kritiek geuit op het onderzoek van het 0penbaar Ministerie. Volgens Gert-Jan en Carry Knoops is er sprake geweest van beïnvloeding door de moeder van het vermeende slacht0ffer en van externe druk vanuit de media.
De advocaten vragen zich hardop af of het OM wel voldoende kritisch heeft gekeken naar de totstandkoming van de aangifte.
Met nog meerdere zittingsdagen te gaan blijft de vraag open hoe zwaar de rechtbank deze argumenten zal laten meewegen. Eén ding is duidelijk: de strijd om interpretatie en geloofwaardigheid is nog lang niet gestreden.
Veel bedrijven hebben de traditie om hun medewerkers rond de kerstdagen te verrassen met een kerstpakket. Het is een gebruik dat al tientallen jaren bestaat en voor veel mensen onlosmakelijk verbonden is met de laatste weken van het jaar. Of het nu gaat om een doos met etenswaren, een praktisch cadeau of een meer persoonlijke verrassing: het kerstpakket staat symbool voor waardering en afsluiting. Het moment van uitreiken zorgt vaak voor een warme, bijna rituele sfeer op de werkvloer, waarin collega’s samen terugkijken op het afgelopen jaar.
Voor werkgevers is het kerstpakket een relatief eenvoudige manier om dankbaarheid te tonen. Het is een gebaar dat laat zien dat de inzet van medewerkers wordt gezien, zonder dat daar grote woorden voor nodig zijn. Juist omdat het zo’n vaste traditie is, wordt er ook veel betekenis aan gehecht. Medewerkers kijken er vaak naar uit en bespreken onderling wat ze hebben gekregen. Het kerstpakket is daarmee niet alleen een cadeau, maar ook een sociaal moment dat verbindt.
Voor werknemers voelt een kerstpakket vaak als erkenning. Zeker na een intensief of zwaar jaar kan zo’n gebaar extra belangrijk zijn. Het gaat daarbij niet om de financiële waarde, maar om het idee erachter. Een kerstpakket zegt in feite: “We hebben gezien wat je hebt gedaan, dank je wel.” Dat gevoel kan bijdragen aan motivatie, werkplezier en loyaliteit. Zelfs een klein pakket kan dat effect hebben, zolang het met aandacht is samengesteld.
Toch kan het ook anders uitpakken. Wanneer een kerstpakket als karig, onpersoonlijk of zelfs achteloos wordt ervaren, kan het juist teleurstelling oproepen. In plaats van waardering voelt het dan als een gemiste kans. Dat geldt zeker in sectoren waar medewerkers het hele jaar hard hebben gewerkt onder hoge druk. Juist daar ligt de lat gevoelsmatig hoger. Een kerstpakket wordt dan een spiegel van hoe een organisatie met haar mensen omgaat.
Een opvallend kerstpakket zorgt voor discussie
Dat spanningsveld werd dit jaar pijnlijk zichtbaar bij een medewerker van PostNL. Op sociale media verscheen een bericht waarin een medewerker liet zien wat hij vanuit het hoofdkantoor als kerstpakket had ontvangen. Het cadeau bestond uit één enkel item: een kerstbal in de vorm van een PostNL-brievenbus. Hoewel het object op zichzelf misschien als grappig of symbolisch bedoeld was, viel het bij de ontvanger duidelijk verkeerd.
De medewerker deelde zijn teleurstelling, niet zozeer omdat het cadeau weinig waarde had, maar omdat het gebaar volgens hem geen recht deed aan de inzet van het afgelopen jaar. In een sector waar veel wordt gevraagd van werknemers — denk aan lange dagen, piekdrukte rond feestdagen en werken in weer en wind — voelde dit pakket voor hem als een schrale afsluiting. Het bericht werd al snel opgepikt en gedeeld, wat leidde tot veel reacties.
Reacties van collega’s en buitenstaanders
Wat vooral opviel, was de solidariteit vanuit collega’s. Medewerkers van het depot waar de betrokkene werkte, besloten in te grijpen. Zij vulden het oorspronkelijke cadeau aan met extra attenties en pakten alles feestelijk in. Daarmee wilden ze laten zien dat waardering niet alleen van bovenaf hoeft te komen, maar ook onderling kan worden gegeven. Dat gebaar werd door velen als hartverwarmend ervaren.
Online stroomden de reacties binnen. Sommige mensen vonden de kerstbal juist creatief en symbolisch: een herkenbaar object dat trots op het bedrijf uitstraalt. Anderen waren minder mild en spraken van “bezuinigingen op de verkeerde plek”. De discussie draaide al snel niet meer alleen om dit specifieke pakket, maar om een bredere vraag: wat mag je als medewerker verwachten van een kerstpakket?
De symbolische waarde van een kerstpakket
Een kerstpakket is in essentie een symbool. Het staat niet gelijk aan salaris of bonussen, maar vertegenwoordigt iets anders: aandacht. Wanneer die aandacht ontbreekt of als minimaal wordt ervaren, kan dat harder aankomen dan een financiële tegenvaller. Mensen willen zich gezien voelen, zeker aan het einde van een jaar waarin ze zich hebben ingezet voor het bedrijf.
In veel organisaties wordt het kerstpakket daarom zorgvuldig samengesteld. Soms zelfs met keuzemogelijkheden, zodat medewerkers iets kunnen kiezen dat bij hen past. Dat kost meer moeite, maar levert vaak ook meer waardering op. Het laat zien dat er is nagedacht over de ontvanger, en niet alleen over het afvinken van een traditie.
Besparingen en realiteit
Tegelijkertijd is het geen geheim dat veel bedrijven te maken hebben met stijgende kosten. Energieprijzen, lonen en logistieke uitdagingen zetten budgetten onder druk. In dat licht kiezen sommige organisaties ervoor om te besparen op extra’s zoals kerstpakketten. Dat is begrijpelijk, maar het blijft een delicate balans. Juist kleine besparingen op symbolische momenten kunnen een groot effect hebben op hoe medewerkers zich voelen.
Het voorbeeld van de PostNL-medewerker laat zien hoe dun die lijn kan zijn. Wat voor de ene persoon een ludiek cadeau is, voelt voor de ander als een gebrek aan waardering. Dat verschil in beleving maakt het onderwerp zo gevoelig. Het gaat niet alleen om wat je geeft, maar ook om hoe dat wordt ontvangen.
Waardering zit soms in kleine dingen
Opvallend genoeg liet deze situatie ook een positieve kant zien. Het initiatief van collega’s om het pakket aan te vullen, benadrukte dat waardering niet altijd van het management hoeft te komen. Onderlinge betrokkenheid kan minstens zo belangrijk zijn. Voor de medewerker in kwestie werd het uiteindelijk een warmer moment dan het oorspronkelijke cadeau deed vermoeden.
Dat zegt veel over de kracht van collegialiteit. In een tijd waarin werk steeds individualistischer kan aanvoelen, zijn dit soort gebaren waardevol. Ze laten zien dat mensen elkaar niet laten vallen, ook niet als een officieel gebaar tekortschiet.
Een traditie die blijft evolueren
Het kerstpakket zal waarschijnlijk nooit helemaal verdwijnen. Daarvoor is de traditie te diep geworteld in de werkcultuur. Wel verandert de invulling ervan. Steeds vaker zien we duurzame pakketten, lokale producten of ervaringen in plaats van spullen. Ook dat is een manier om betekenis toe te voegen zonder per se meer geld uit te geven.
Het verhaal rond het PostNL-kerstpakket laat vooral zien hoe belangrijk context en verwachtingen zijn. Een kerstpakket is geen verplicht nummer, maar een kans. Een kans om waardering uit te spreken, verbinding te creëren en het jaar positief af te sluiten.
Meer dan een doos onder de boom
Uiteindelijk draait het niet om de inhoud van de doos, maar om het gevoel dat ermee wordt overgebracht. Medewerkers willen voelen dat hun inzet ertoe doet. Dat kan met een groot gebaar, maar net zo goed met een klein, doordacht cadeau. Of, zoals in dit geval, met de warmte van collega’s die elkaar steunen.
Wat vind jij: moet een kerstpakket vooral praktisch zijn, persoonlijk of symbolisch? En waar ligt voor jou de grens tussen “prima” en “teleurstellend”? De discussie laat zien dat dit onderwerp nog lang niet is uitgepraat — en dat misschien juist daarom het kerstpakket zo’n bijzondere traditie blijft.