Actueel
Suzan & Freek samen op babyshopavontuur en delen ontroerende gesprekken: ‘Nu is alles wat er is’
Suzan & Freek laten zich niet stoppen: hoopvolle momenten, babyshoppen en toekomstplannen op Texel
Voor Suzan & Freek is het leven het afgelopen jaar volledig op z’n kop gezet. De bekendmaking dat Freek ongeneeslijk ziek is, raakte hun fans recht in het hart. Toch bewijst het muzikale duo keer op keer dat liefde, moed en hoop krachtiger kunnen zijn dan verdriet. Afgelopen week trokken ze er samen op uit naar Texel — niet voor werk, maar voor iets veel kostbaarders: samenzijn, ademen, dromen… én babykleertjes shoppen.
“Nu is alles wat er is”
Op hun gezamenlijke Instagram-account deelden Suzan & Freek intieme foto’s van hun minivakantie. Geen bombastisch statement, maar een eerlijke, zachte update die veel volgers diep raakte. “We waren deze week een paar daagjes op Texel,” schrijven ze. “Het was heel fijn om met z’n tweeën even in een andere omgeving te zijn en uit te waaien.”
Die woorden zeggen alles. Sinds Freeks gezondheidsnieuws naar buiten kwam, is ‘nu’ hun belangrijkste houvast. “Het voelt goed om, naast de angstige momenten, het ook weer heel fijn te hebben met elkaar en leuke dingen te doen,” voegen ze eraan toe. “Nu is alles wat er is, en daar proberen we zo veel mogelijk te zijn.”
Op de fiets tussen de pensionado’s
Texel, het grootste Waddeneiland van Nederland, biedt precies wat Suzan en Freek nodig hadden: rust, natuur en vooral eenvoud. “Lekker op het fietsje tussen de pensionado’s het eiland verkennen,” schrijven ze met een knipoog. Maar wat tussen de regels door sijpelt, is de emotionele diepgang van deze trip. Want het was meer dan zomaar een uitje — het was een moment om stil te staan, door te praten en vooruit te kijken.
“Fijne gesprekken bij de ondergaande zon,” schrijven ze. “Weer samen vooruit kijken en dromen.” Ondanks alles durven ze hun blik nog steeds op de toekomst te richten. En dat is dapper. Niet alleen vanwege de medische realiteit, maar ook omdat de toekomst inmiddels een extra dimensie heeft gekregen: binnenkort worden ze ouders.
Babykleertjes en hoop
Op een van de gedeelde foto’s is Suzan te zien in een babywinkel, turend naar een rekje met schattige kledingstukken. Het beeld is simpel, maar spreekt boekdelen. De zangeres is zwanger van hun eerste kindje, dat ze dit najaar verwachten. En hoewel de zwangerschap samenvalt met een van de moeilijkste fases in hun leven, proberen ze het geluk van nieuw leven niet te laten overschaduwen.
“Alles rondom ons kindje vrolijkt ons ongelofelijk op,” vertelden ze eerder in een emotioneel Instagram-bericht. “We zijn dankbaar voor dit nieuwe begin.”
De baby is daarmee niet alleen een bron van blijdschap, maar ook van hoop, richting en troost. Terwijl het nieuws over Freeks ziekte zwaar binnenkwam bij hun fans en het duo zelf, biedt de komst van hun kindje een tegengewicht: iets om naar uit te kijken, iets om voor te blijven vechten.
Een zware diagnose, maar ook een besluit: doorgaan
Freek maakte onlangs bekend dat hij lijdt aan een ongeneeslijke vorm van kanker. Die mededeling kwam als een donderslag bij heldere hemel, voor zowel publiek als collega’s in de muziekwereld. Direct daarna besloten Suzan & Freek hun werkzaamheden tijdelijk neer te leggen, om de ruimte te nemen voor verwerking en rust.
Maar inmiddels laten ze weten dat ze voorzichtig weer vooruitkijken. “We hebben besloten niet bij de pakken neer te gaan zitten,” klonk het moedig. “De afgelopen weken zijn we door een rollercoaster van emoties gegaan en hebben we samen veel nagedacht.”
Die uitspraak laat zien hoe bewust Suzan & Freek omgaan met hun nieuwe realiteit. Ze nemen de tijd om verdriet toe te laten, maar zoeken ook actief naar lichtpuntjes. De baby is daar één van, maar ook muziek, vrienden en familie geven houvast.
Muziek als medicijn
Hoewel het koppel hun agenda bewust heeft leeggemaakt, blijft muziek een belangrijk onderdeel van hun leven. “We maken nog steeds veel muziek,” lieten ze weten. Niet omdat het moet, maar omdat het troost biedt. Het is hun taal, hun manier van verbinden — met elkaar én met hun publiek.
Dat ze binnenkort toch weer op het podium staan, is dan ook geen breuk met hun pauze, maar een voortzetting van wat hen altijd al heeft gesterkt. “Zolang het goed voelt, doen we het,” zei Freek in een eerder interview.
Zwanger en sterk
Suzan, inmiddels halverwege haar zwangerschap, lijkt zich gelukkig goed te voelen. “Ik voel me fysiek prima,” liet ze eerder weten. Dat is niet vanzelfsprekend in deze emotioneel beladen tijd. Maar haar kracht is voelbaar, zowel in de beelden die ze deelt als in de manier waarop ze Freek ondersteunt.
De zwangerschap biedt haar iets tastbaars, iets om zich aan vast te houden. En dat is zichtbaar in kleine dingen: de foto van babykleding, de glimlach op Texel, het samen fietsen door de duinen. Alles ademt een behoefte aan betekenis en verbondenheid.
Fans reageren massaal: “Jullie zijn een voorbeeld”
Op social media reageren duizenden fans op de foto’s van Texel en het hoopvolle bericht van Suzan & Freek. “Jullie zijn een voorbeeld van liefde en kracht,” schrijft iemand. Een ander laat weten: “Als ik jullie zie, geloof ik weer in het mooie van het leven.”
Veel volgers delen ook hun eigen verhalen: over ziekte, hoop, en het belang van elkaar blijven vasthouden. Suzan & Freek blijken daarmee meer te zijn dan artiesten; ze zijn uitgegroeid tot inspiratiebron.
De toekomst: onzeker maar niet leeg
Wat de toekomst brengt, weet niemand. Maar één ding is zeker: Suzan & Freek maken bewuste keuzes. Ze leven met volle aandacht in het moment, zonder hun dromen te laten verdwijnen. “We hopen op mooie tijden,” zeggen ze. “En we gaan ervoor, samen.”
In het najaar hopen ze hun kindje in liefde te kunnen verwelkomen. Dat moment zal ongetwijfeld gepaard gaan met emoties die groter zijn dan woorden. Maar als het aan Suzan & Freek ligt, is het ook een symbool van alles wat hen overeind houdt: liefde, veerkracht en het vermogen om licht te zien in de donkerste dagen.
Conclusie: liefde in tijden van tegenslag
Suzan & Freek bewijzen dat het leven niet stopt bij slecht nieuws. Het verandert, ja — maar het kan ook nieuwe diepte krijgen. Hun minitrip naar Texel was geen gewone vakantie. Het was een ode aan het leven, aan verbinding, aan alles wat telt als niets meer zeker is.
Met babykleertjes in de hand en wind in de haren fietsen ze samen door dit nieuwe hoofdstuk. En hun boodschap is helder: het leven is nu. En dat is, ondanks alles, de moeite waard.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”