Actueel
Tom Waes zwaar onder vuur na tv-comeback
Angela de Jong haalt uit naar Tom Waes: “Een comeback zonder verantwoordelijkheid”
Angela de Jong, mediarecensente en opiniemaker van het AD, heeft opnieuw van zich laten horen. In een vlammende column neemt ze Tom Waes onder vuur, de populaire Vlaamse presentator die recent in opspraak raakte nadat hij onder invloed van alcohol achter het stuur kroop. Dat incident bracht niet alleen zijn eigen leven in gevaar, maar ook dat van anderen. Wat Angela echter het meest stoort? De manier waarop Waes zijn comeback op televisie aanpakte.
Geen echte excuses, maar een lauw statement in een sportprogramma
Angela spaart de presentator niet. In plaats van zijn verantwoordelijkheid te nemen en publiekelijk diep door het stof te gaan, koos Tom Waes ervoor zijn terugkeer op televisie te markeren met een kort statement tijdens een luchtig wielerprogramma. Volgens De Jong was dat een gemiste kans — en bovendien een respectloze keuze.
“Het is echt ongelooflijk dat iemand die zulke zware fouten heeft gemaakt, zijn comeback maakt met een kort statement om daarna weer over sport te praten. Wat een slap gelul!”
De boodschap is duidelijk: als je als publieke figuur de fout in gaat, moet je ook publiekelijk verantwoording afleggen — op een serieuze manier, niet via een sportpraatje. Angela stelt terecht de vraag waarom iemand die een ernstig verkeersdelict pleegde, denkt dat een oppervlakkig televisieoptreden volstaat om de publieke opinie weer in zijn voordeel te kantelen.
Het publiek verdient oprechtheid, geen mediaframing
De strategie die Tom Waes kiest voor zijn mediacomeback is volgens Angela een schoolvoorbeeld van hoe beroemdheden media inzetten om schadebeperking te doen zonder echte verantwoordelijkheid te nemen. Ze noemt het zelfs manipulatief: een veilige omgeving opzoeken, een paar zinnen uitspreken, en snel doorgaan met de orde van de dag.
Angela:
“Als je oprecht spijt hebt, zoek je het meest kritische podium op. Laat je interviewen door iemand die je echt confronteert. Iemand die je het vuur aan de schenen legt.”
Het vertrouwen van het publiek wordt alleen herwonnen door openheid, niet door mediatrucs. Door te kiezen voor een onschuldige context, laat Waes volgens De Jong juist zien dat hij de ernst van zijn daden bagatelliseert.
De vergelijking met Glennis Grace: reputatieherstel via televisie
Angela trekt in haar column een opvallende parallel met een ander recent mediadebat: de comeback van Glennis Grace, die in opspraak raakte vanwege een incident in een supermarkt en daarna verscheen in Ranking the Stars. Ook Grace kreeg toen flinke kritiek voor het kiezen van een lichtvoetig podium zonder diepgaande reflectie.
“Dit is echt ongepast, net zoals Glennis Grace die Ranking the Stars gebruikte om zichzelf weer in de schijnwerpers te zetten. Waes is geen haar beter.”
Beide voorbeelden illustreren een nieuw mediafenomeen: bekende Nederlanders die schandalen proberen te neutraliseren via lichte entertainment, in plaats van de confrontatie aan te gaan met hun fouten. Voor Angela is dit een zorgwekkende trend — en ze is niet de enige die dit zo ziet.
Angela’s boodschap: échte verantwoordelijkheid is schaars
Wat Angela wil zien van publieke figuren is simpel: eerlijkheid, kwetsbaarheid en lef om fouten volledig te erkennen. Geen slimme mediastunts of halve waarheden, maar transparantie. Ze heeft dan ook weinig geloof in het idee dat dit een eenmalige misstap van Tom Waes was.
“Je gaat niet zomaar één keer met zoveel drank achter het stuur zitten, zonder gordel. Dat gebeurt niet uit het niets.”
Met deze opmerking maakt De Jong duidelijk dat er volgens haar sprake is van een patroon — of in ieder geval een grotere verantwoordelijkheid dan Waes nu doet voorkomen. Dat maakt zijn gekozen manier van terugkeren des te wranger.
Vertrouwen herstellen? Dan moet Tom echt door het stof
Angela is duidelijk: het vertrouwen in Tom Waes is verdwenen. Zijn huidige aanpak, waarbij hij probeert zijn publieke rol te hervatten zonder echt rekenschap af te leggen, is voor haar onacceptabel.
“Tom moet echt helemaal met de billen bloot. Pas dan kan hij eventueel mijn vertrouwen weer winnen.”
Voor een presentator met zoveel invloed en bereik is het volgens Angela geen optie om achter de schermen door te gaan alsof er niets is gebeurd. Hij heeft, als boegbeeld van Vlaamse televisie, een voorbeeldfunctie. En daar hoort ook bij dat je opstaat als je fouten maakt — niet alleen figuurlijk, maar ook letterlijk op tv.
Media als vluchtroute: een bredere zorg
Angela de Jong raakt in haar column aan een dieper liggend probleem: de manier waarop media kunnen worden gebruikt als schoonmaakmiddel voor reputaties. Door strategisch gebruik te maken van sympathieke formats en onschuldige contexten, kunnen bekende Nederlanders hun imago oppoetsen zonder echt verantwoording te hoeven afleggen. Het publiek krijgt een “sorry-light”, maar geen echte openbaring.
Deze aanpak is gevaarlijk, vindt De Jong, omdat het mensen leert dat verantwoordelijkheid iets is wat je kunt ontwijken – zolang je maar goed in de media ligt.
Een wake-up call voor de mediawereld
De oproep van Angela de Jong is meer dan een persoonlijke aanval op Tom Waes. Het is een wake-up call voor de Nederlandse en Vlaamse mediawereld. Ze stelt impliciet de vraag: hoe kritisch zijn wij als mediaorganisaties echt, wanneer het gaat om het gedrag van onze sterren? En: hoe kunnen we ervoor zorgen dat publieke boetedoening weer betekenis krijgt?
De publieke opinie wordt niet alleen gevormd door wat iemand zegt, maar ook door waar en hoe die boodschap wordt gebracht. En zolang presentatoren en artiesten zelf bepalen onder welke omstandigheden ze hun verhaal doen, blijft het publiek achter met een lege boodschap.
Conclusie: verantwoording moet zwaarder wegen dan populariteit
De affaire rond Tom Waes en zijn alcoholincident toont aan hoe belangrijk het is dat publieke figuren hun voorbeeldfunctie serieus nemen. Waar excuses en transparantie nodig zijn, kiezen sommigen – volgens Angela de Jong – liever voor de weg van de minste weerstand.
Met haar scherpe kritiek laat Angela zien dat ze niet bang is om populaire figuren aan te pakken wanneer ze tekortschieten in hun verantwoordelijkheden. En terecht: in een tijd waarin media allesbepalend zijn, is het essentieel dat geloofwaardigheid en integriteit de boventoon voeren.
Na twaalf intensieve jaren zet prinses Astrid een punt achter een van de meest zichtbare, maar tegelijk minst begrepen taken binnen het Belgische koningshuis. Ze stopt als koninklijk begeleider van handelsmissies naar het buitenland en draagt haar rol stap voor stap over. Eerst neemt koningin Mathilde een deel van die verantwoordelijkheid op zich, later volgt kroonprinses Elisabeth. Op papier lijkt het een logische wissel van generaties, maar achter deze beslissing gaat een veel groter verhaal schuil over inzet, belasting en stille toewijding.
Een rol die vaak wordt onderschat
Wie denkt dat het begeleiden van handelsmissies vooral bestaat uit lintjes doorknippen en handen schudden, vergist zich grondig. Dat benadrukt ook Emmanuel Flaam, CEO van Netalux, die meerdere missies meemaakte. In Het Nieuwsblad zegt hij: “Mensen onderschatten wat zij doet. Je moet altijd scherp staan, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat.”
Tijdens zo’n missie volgen de dagen elkaar in hoog tempo op. Er zijn officiële ontvangsten, seminaries, bedrijfsbezoeken, ontmoetingen met lokale autoriteiten en gesprekken met investeerders. Alles verloopt volgens een strak schema, vaak in verschillende talen en culturele contexten. “En dan is er nog die jetlag, meerdere keren per jaar,” voegt Flaam eraan toe. Het vraagt niet alleen fysieke energie, maar ook mentale scherpte en diplomatiek inzicht.
Meer dan een ceremonieel gezicht
Volgens het Koninklijk Paleis was de rol van prinses Astrid allesbehalve symbolisch. “De belangrijkste opdracht is optreden als boegbeeld van de missie,” legt woordvoerder Lore Vandoorne uit. “In de landen waar we naartoe reisden, was Prinses Astrid degene die de missie leidde.”
Haar aanwezigheid gaf Belgische delegaties een duidelijke meerwaarde. In veel landen opent een lid van het koningshuis deuren die anders gesloten blijven. Bedrijven kregen toegang tot gesprekspartners op hoog niveau, simpelweg omdat Astrid het voortouw nam. Haar agenda zat doorgaans overvol, met nauwelijks ruimte voor rustmomenten. Toch stond ze bekend om haar constante professionaliteit en betrokkenheid.
Twaalf jaar op het hoogste tempo
Sinds 2011 was prinses Astrid het vaste gezicht van de Belgische handelsmissies. Jaar na jaar reisde ze naar alle uithoeken van de wereld om Belgische ondernemingen te ondersteunen bij hun internationale ambities. Dat betekende niet alleen aanwezig zijn, maar ook grondige voorbereiding. Ze verdiepte zich in economische dossiers, sectoren en lokale gevoeligheden, zodat ze tijdens gesprekken inhoudelijk mee kon spreken.
Royaltykenner Joëlle Vanden Houden benadrukt hoe ver Astrid daarin ging. “Ze wilde het misschien té goed doen,” zegt ze. “Ze bereidde zich altijd tot in de puntjes voor.” Die gedrevenheid leverde haar veel respect op in economische en diplomatieke kringen, maar eiste tegelijk een hoge tol.
Signalen van overbelasting
Hoewel prinses Astrid zich naar buiten toe altijd sterk en toegewijd toonde, waren er achter de schermen al langer signalen dat de constante druk haar parten speelde. “Ik vernam dat ze last had van rugproblemen en slecht sliep,” vertelt Vanden Houden. Het zijn klachten die vaak voorkomen bij mensen die langdurig onder hoge spanning staan en weinig herstelmomenten kennen.
Het besluit om te stoppen komt dan ook niet uit de lucht vallen. Na twaalf jaar intensief reizen, voorbereiden en presteren, trekt Astrid een duidelijke grens. Niet uit onwil, maar uit zorg voor haar gezondheid en balans. In een tijd waarin mentale en fysieke belasting steeds vaker bespreekbaar worden, past haar keuze in een bredere maatschappelijke ontwikkeling.
Een zorgvuldig geplande overdracht
De overgang verloopt niet abrupt. Het Koninklijk Huis kiest bewust voor een gefaseerde overdracht. Op korte termijn neemt koningin Mathilde al twee handelsmissies voor haar rekening. Daarmee blijft de continuïteit gewaarborgd en kunnen bedrijven blijven rekenen op koninklijke ondersteuning.
Mathilde brengt haar eigen kwaliteiten mee. Ze staat bekend om haar empathische stijl, talenkennis en sterke internationale uitstraling. Haar ervaring met sociale en economische thema’s sluit goed aan bij de doelen van handelsmissies, waarin niet alleen cijfers tellen, maar ook relaties en vertrouwen.
De toekomst: kroonprinses Elisabeth
Op langere termijn ligt de rol klaar voor kroonprinses Elisabeth. Daarmee krijgt de volgende generatie de kans om ervaring op te doen in een internationaal en economisch kader. Volgens Claire Tillekaerts, voormalig topvrouw van Flanders Investment and Trade, is dat een logische stap. “Elisabeth heeft een natuurlijk charisma en komt toegankelijk over,” zegt zij.
Ook Emmanuel Flaam ziet veel potentieel in de jonge kroonprinses. “Wie haar ziet speechen, merkt dat zij een brok energie is.” Elisabeth combineert een moderne uitstraling met een sterke opleiding en internationale ervaring. Handelsmissies kunnen voor haar een belangrijke leerschool worden in diplomatie, economie en representatie.
Respect voor wat was
Hoewel de focus nu verschuift naar de toekomst, overheerst er vooral waardering voor wat prinses Astrid in twaalf jaar heeft opgebouwd. Ze gaf een duidelijke invulling aan haar rol en zette de lat hoog, zowel voor zichzelf als voor haar opvolgers. Belgische bedrijven kijken met respect terug op haar inzet en de concrete resultaten die handelsmissies onder haar leiding opleverden.
Haar afscheid markeert geen einde, maar een overgang. Astrid blijft actief binnen het koningshuis, zij het met een andere focus en minder intensieve verplichtingen. De ervaring die zij meebrengt, blijft waardevol als achtergrond en klankbord.
Een stille kracht binnen het koningshuis
Het verhaal van prinses Astrid laat zien hoe veeleisend bepaalde koninklijke taken zijn, ook al spelen ze zich grotendeels buiten de schijnwerpers af. Handelsmissies zijn geen glamourreizen, maar complexe operaties waarin diplomatie, economie en menselijk contact samenkomen.
Na twaalf jaar heeft Astrid haar bijdrage geleverd, met toewijding en discipline. Door nu een stap terug te zetten, geeft ze ruimte aan herstel én aan een nieuwe generatie. Het is een beslissing die respect afdwingt en tegelijk vertrouwen uitstraalt in wat komt.