Actueel
Blunder van presentatrice met glazen bureau gaat viral
Stel je voor dat je live op televisie presenteert, totaal onbewust van het feit dat de hele wereld een onverwachte blik op je werpt. Dat is precies wat de Italiaanse journaliste Costanza Calabrese overkwam tijdens een uitzending van TG5 in 2016. Wat begon als een gewone nieuwsuitzending, veranderde in een viraal moment dat het internet niet snel zou vergeten.
Een moment dat kijkers deed opkijken
Costanza Calabrese had al naam gemaakt in de Italiaanse journalistiek en verscheen in verschillende media. Maar het was een filmpje op YouTube dat haar in een klap tot een internationaal fenomeen maakte.
Tijdens een late TG5-uitzending presenteerde Calabrese, toen 38 jaar, met de gebruikelijke professionaliteit. Ze zat achter een bureau en bracht vol vertrouwen het avondnieuws. Echter, er was één detail dat ze zich niet had gerealiseerd: het bureau was volledig doorzichtig.
Een ‘Basic Instinct’-flashback
Aanvankelijk leek alles normaal. De camera begon met een close-up, gericht op haar bovenlichaam terwijl ze sprak. Maar toen het beeld langzaam uitzoomde, werd duidelijk dat haar manier van zitten – in combinatie met het glazen bureau – meer onthulde dan de bedoeling was.
Het was een ongelukkig garderobemoment dat onvermijdelijk vergeleken werd met Sharon Stone’s legendarische scène in Basic Instinct. Binnen de kortste keren had iemand het fragment op YouTube geplaatst. De video ging viraal en werd in korte tijd miljoenen keren bekeken, terwijl social media overspoeld werd met reacties.
Het internet had er veel over te zeggen
Het online publiek had zoals altijd een hoop meningen over de situatie. Sommigen hadden medelijden met Calabrese en gaven de productiestaf de schuld omdat zij haar niet hadden gewaarschuwd:
💬 “Arme vrouw! Iemand op de set had haar moeten waarschuwen!”
Anderen waren ronduit verbaasd over het incident:
💬 “Hoe kon haar jurk eigenlijk zo hoog zijn?”
En dan waren er natuurlijk de humoristische reacties:
💬 “Journalistiek 101: Wees altijd transparant!”
Hoewel velen lachten om het moment, ontstond er ook een serieuze discussie over on-air professionaliteit en de verantwoordelijkheid van de televisieproductie. Hoe kon een dergelijk incident überhaupt gebeuren? Had de regie niet op tijd kunnen ingrijpen?
Geen eerste keer voor Costanza Calabrese
Opvallend genoeg was dit niet de eerste keer dat een dergelijke situatie zich voordeed. In oktober 2014 had Calabrese al een vergelijkbare glazen balie-blunder meegemaakt. Destijds gebeurde dit samen met haar collega’s Paola Rivetta en Barbara Pedri, wat opnieuw leidde tot ophef en hilariteit onder kijkers.
Hoewel het incident zeker voor opschudding zorgde, onderstreepte het ook een belangrijk punt: de noodzaak voor bewustzijn bij live televisie. In een wereld waar sociale media alles binnen seconden verspreiden, kunnen zelfs de kleinste fouten jarenlang worden onthouden.
Een les voor live tv
De virale blunder van Costanza Calabrese blijft een van de meest besproken live tv-momenten van de afgelopen jaren. Het is een herinnering aan hoe onvoorspelbaar live-uitzendingen kunnen zijn – en hoe genadeloos het internet kan reageren op kleine misstappen.
De les hier? Controleer altijd je omgeving. Vooral als je bureau van glas is.
In een openhartig gesprek tijdens de interviewserie Bij Andy in de Auto vertelt Gordon over een bijzondere samenloop van omstandigheden. De zanger en presentator zat namelijk op dezelfde vlucht naar Bonaire als sterrenchef Jonnie Boer, die enkele dagen later op het eiland overleed aan de gevolgen van een longembolie.
Laatste reis naar de zon
Jonnie Boer, bekend van sterrenrestaurant De Librije, overleed op 60-jarige leeftijd. Zijn overlijden kwam hard aan in de Nederlandse culinaire wereld en daarbuiten. Nu blijkt dat Gordon hem nog kort voor zijn overlijden heeft gesproken. “Ik zat dus gewoon aan boord met Jonnie en zijn vrouw. En nu vliegt hij terug in een kist,” vertelt Gordon zichtbaar aangedaan. “Dat is toch nauwelijks te bevatten.”
Een schrikbarende indruk
Gordon beschrijft dat hij tijdens de vlucht kort contact had met Jonnie Boer en daarbij opmerkte dat hij er “echt slecht uitzag.” Hij benadrukt dat hij daar behoorlijk van schrok. “Ik vond hem altijd een heel mooie man, maar toen ik hem daar zag, dacht ik: dit is niet goed. Hij zag er moe en getekend uit.”
Het contrast met het vakantieleven
Terwijl Gordon zelf aangeeft heerlijk te hebben kunnen uitrusten op Bonaire, vormt het besef dat iemand uit zijn nabijheid tijdens diezelfde reis zijn laatste dagen beleefde, een schril contrast. Het moment laat hem zichtbaar niet onberoerd, en hij deelt het verhaal niet vanuit sensatie, maar eerder als verwerking en verwondering.
Oprechte verbazing in de auto
Gastheer Andy van der Meijde reageert op het verhaal met verbazing en stelt de vraag of Jonnie wellicht overwerkt was. Gordon knikt en suggereert dat het misschien inderdaad zo was. De gedachte dat zelfs succesvolle en ogenschijnlijk energieke mensen plotseling uit het leven kunnen worden gerukt, raakt een gevoelige snaar.
Lichte toon slaat snel om
De sfeer in de auto verandert echter snel wanneer Andy’s telefoon gaat en een plagerige opmerking volgt, die Gordon gretig oppakt. Binnen een paar zinnen verandert het gesprek van een moment van rouw naar een luchtige, bijna banale uitwisseling. Het contrast is opvallend en typerend voor de losbandige toon van de serie.
Kritiek op toonverschuiving
Niet iedereen zal die toonverschuiving kunnen waarderen. De abrupte overgang van serieuze rouw naar grove grappen kan bij sommige kijkers overkomen als ongepast. Toch is het voor wie Gordon kent niet geheel onverwacht: hij schuwt geen directe uitspraken, ook niet op gevoelige momenten.
Een ongemakkelijke botsing tussen rouw en realiteit
Het fragment uit Bij Andy in de Auto toont hoe rouw en luchtigheid soms pijnlijk door elkaar heen kunnen lopen. Gordon deelt een oprechte ervaring over een laatste ontmoeting met Jonnie Boer, maar laat tegelijkertijd ook zien hoe snel een gesprek kan omslaan. Voor sommigen een teken van oneerbiedigheid, voor anderen juist een illustratie van hoe mensen omgaan met verlies in een wereld waarin alles continu doorgaat.