Actueel
Woede om vraag van Victor Vlam over ongeneeslijke Martijn Krabbé: ‘Heeft hij soms gerookt?’
Vorige week schokte Martijn Krabbé Nederland met het nieuws dat hij ongeneeslijk z!ek is. De geliefde presentator, bekend van talloze televisieprogramma’s, maakte op sociale media bekend dat hij longk*nker heeft met uitzaaiingen in de hersenen. Hoewel de aankondiging veel steun en sympathie opleverde, zorgden recente opmerkingen van mediakenner Victor Vlam over de oorzaak van Krabbé’s z!ekte voor felle reacties.
De onthulling van Martijn Krabbé
In een emotionele post op zijn socialemediakanalen deelde Krabbé openhartig de details van zijn z!ekte. “Ik heb longk*nker op rechts met een uitzaaiing in de hersenhelft op links. In het laatste stadium en zonder kans op genezing. Zo, dan is dat maar gezegd,” schreef hij.
Het nieuws sloeg in als een bom. Krabbé, die bekendstaat als een van de meest geliefde BN’ers, kreeg massale steun van fans, collega’s en vrienden. Zijn openheid over zijn z!ekte werd door velen bewonderd.
Controverse rond Victor Vlam
Mediakenner Victor Vlam zorgde in zijn podcast voor ophef met zijn opmerkingen over de oorzaak van Krabbé’s z!ekte. “Toen ik hoorde dat hij longk*nker had, schoot bij mij een vraag te binnen waarvan ik denk dat die bij iedereen te binnen schoot: heeft hij ger00kt?” zei Vlam.
Hoewel Krabbé in zijn aankondiging aangaf al vijftien jaar niet meer te r0ken, bleef Vlam doorgaan. “Mensen willen het weten omdat ze bij zichzelf willen denken: het is zijn eigen schuld. Als jij niet r00kt, dan hoef jij je daar niet bang voor te maken,” voegde hij toe.
Vlam benadrukte dat zijn opmerkingen voortkwamen uit nieuwsgierigheid en niet bedoeld waren als beschuldiging. Toch sloegen zijn woorden bij velen in het verkeerde keelgat.
Woede en verontwaardiging
Bij het programma Vandaag Inside werd de opmerking van Vlam uitgebreid besproken. Albert Verlinde, die René van der Gijp verving, uitte felle kritiek. “Hoe durf je zoiets te suggereren? Hoe haal je het in je stomme kop om zoiets te zeggen?” zei Verlinde verontwaardigd.
Ook Johan Derksen noemde de opmerkingen “ongepast” en vond dat ze volledig respectloos waren tegenover iemand in Krabbé’s situatie. “Dit zijn dingen die je gewoon niet zegt. Het voegt niets toe en het is pijnlijk voor Martijn en zijn familie.”
Het dilemma rond r00kgedrag
Vlam’s opmerkingen raken aan een bredere discussie over de rol van persoonlijke keuzes bij z!ekten zoals longk*nker. Veel mensen associëren longk*nker met r0ken, wat vaak leidt tot een impliciete zoektocht naar schuld. Dit kan echter bijzonder kwetsend zijn, vooral voor terminale patiënten.
“Het is natuurlijk heel vervelend om een terminale patiënt eigenlijk te verwijten: zie je, je had gewoon niet moeten r0ken,” gaf Vlam toe. Maar zijn poging om het onderwerp bespreekbaar te maken, werd door veel mensen als ongevoelig ervaren.
Krabbé zelf gaf aan dat hij al vijftien jaar gestopt is met r0ken. Het is algemeen bekend dat r0ken een van de grootste risicofactoren is voor longk*nker, maar de z!ekte kan ook andere oorzaken hebben, zoals genetische aanleg of blootstelling aan schadelijke stoffen.
Massale steun voor Martijn Krabbé
Ondanks de ophef blijven de reacties op Krabbé’s onthulling overwegend positief. Duizenden fans en collega’s hebben hun steun betuigd via sociale media. “Alle liefde voor jou en je familie. We denken aan je,” schreef een volger.
Krabbé gaf eerder al aan dat de liefde en steun die hij ontvangt, hem kracht geven om positief te blijven. “Geloof me: op deze manier hou ik het nog jaren vol!” schreef hij in een eerder bericht.
Een les in empathie
De controverse rond Vlam’s opmerkingen laat zien hoe belangrijk empathie is bij het bespreken van gevoelige onderwerpen zoals terminale z!ektes. Terwijl de zoektocht naar antwoorden begrijpelijk kan zijn, moet dit nooit ten koste gaan van het respect voor de persoon die vecht tegen een levensbedreigende z!ekte.
Krabbé’s situatie herinnert ons eraan dat z!ekte niet altijd een eenvoudige oorzaak heeft en dat steun en medeleven in zulke momenten het allerbelangrijkste zijn.
Martijn blijft vechten
Ondanks zijn z!ekte blijft Krabbé betrokken bij zijn werk. Onlangs sprak hij de voice-over in voor een nieuw seizoen van Kopen Zonder Kijken. Deze toewijding toont zijn kracht en vastberadenheid om door te gaan, ook in moeilijke tijden.
De komende maanden zullen zwaar zijn voor Krabbé en zijn familie, maar de massale steun die hij ontvangt, biedt hopelijk wat verlichting. Zijn openheid en veerkracht blijven een bron van inspiratie voor velen.
Het indrukwekkende reddingsverhaal van Mufasa de bergleeuw: van gevangenschap naar vrijheid
Het verhaal van Mufasa, een volwassen bergleeuw die jarenlang werd vastgehouden in een reizend circus in Peru, raakt tot op de dag van vandaag mensen wereldwijd. Zijn leven begon in gevangenschap en eindigde uiteindelijk in vrijheid. Wat hem overkwam, is helaas geen uitzondering, maar zijn redding is een symbool van hoop en rechtvaardigheid. Mufasa’s transformatie van opgesloten circusdier tot vrije ziel in de jungle laat zien wat er mogelijk is wanneer mensen opkomen voor dieren die dat zelf niet kunnen.
Twintig jaar opgesloten in een vrachtwagen
Mufasa werd als jonge bergleeuw opgenomen in een circus, en bracht maar liefst twintig jaar door in een krappe, metalen kooi achterin een pick-up truck. Zijn leven bestond uit reizen, optredens en wachten in de hitte — zonder bewegingsvrijheid, zonder sociaal contact met soortgenoten en zonder uitzicht op verbetering.
Voor toeschouwers was hij een attractie. Voor zijn eigenaar een bron van inkomsten. Maar voor Mufasa zelf was het een leven vol onderdrukking, angst en isolatie. Hij werd vastgehouden met kettingen, vervoerd over hobbelige wegen, en telkens opnieuw gedwongen tot iets dat tegen zijn natuur inging. Bergleeuwen zijn solitaire roofdieren die leven in uitgestrekte, groene gebieden. Geen enkel aspect van zijn leven in het circus kwam daarbij in de buurt.
Een keerpunt dankzij dierenbeschermers
In 2015 veranderde Mufasa’s leven voorgoed. Dierenrechtenorganisatie Animal Defenders International (ADI) voerde destijds campagne om illegale circussen in Peru te ontmantelen. Tijdens een van hun acties ontdekten ze Mufasa, verstopt achterin een vrachtwagen die dienst deed als zijn permanente kooi. Wat ze aantroffen was schokkend: een oudere, uitgemergelde bergleeuw met doffe ogen, vastgeketend, met nauwelijks ruimte om te bewegen.
De reddingsoperatie verliep niet zonder slag of stoot. De medewerkers van ADI moesten eerst juridische stappen ondernemen, onderhandelen met lokale autoriteiten en het circus overtuigen om afstand te doen van het dier. Maar hun doorzettingsvermogen werd beloond: Mufasa werd uiteindelijk bevrijd.
De eerste stappen in vrijheid
Wat daarna volgde, was even ontroerend als indrukwekkend. Mufasa werd vervoerd naar een opvangcentrum, waar hij medische zorg kreeg, voldoende voeding, en – vooral – rust. In een prachtige video die wereldwijd werd gedeeld, is te zien hoe hij voor het eerst weer contact maakt met de natuur. Hij snuffelt aan het gras, rekt zijn spieren uit en kijkt nieuwsgierig om zich heen. Voor het eerst in twee decennia hoefde hij niet bang te zijn voor zwepen, lawaai of kooitjes.
Zijn eerste stappen in vrijheid symboliseerden meer dan alleen een fysieke bevrijding. Het was ook een mentale bevrijding: een herontdekking van zijn instincten, zijn waardigheid en zijn recht op een natuurlijk leven.
Een leven in de jungle, zoals het hoort
Na zijn herstel werd Mufasa overgebracht naar een beschermd natuurgebied in Peru, waar hij zijn laatste jaren kon doorbrengen in een omgeving die zoveel mogelijk aansloot bij zijn natuurlijke habitat. Daar had hij bomen, gras, schaduw, water en ruimte — allemaal basisbehoeften die hem jarenlang waren ontzegd.
Hoewel Mufasa al op leeftijd was en zijn gezondheid tekenen van slijtage vertoonde door de jarenlange gevangenschap, genoot hij zichtbaar van zijn nieuwe thuis. Hij kon eindelijk leven zoals het bedoeld is voor een wild dier: in rust, met respect voor zijn autonomie en zonder dwang of exploitatie.
De bredere boodschap: dieren horen niet thuis in circussen
Het verhaal van Mufasa raakt niet alleen vanwege zijn persoonlijke lijden en herstel, maar ook omdat het een symbool is voor duizenden dieren wereldwijd die nog steeds onder soortgelijke omstandigheden leven. In circussen, illegale shows en soms zelfs in particuliere tuinen worden wilde dieren vastgehouden, vaak zonder vergunning en zonder het welzijn van het dier in acht te nemen.
Veel van deze dieren worden al op jonge leeftijd weggehaald bij hun moeder, getraind met harde hand en jarenlang vastgehouden in onnatuurlijke situaties. Ruimte om te rennen, jagen of klimmen ontbreekt vaak volledig. Ook worden ze in veel gevallen slecht gevoed en onvoldoende medisch verzorgd.
Mufasa’s redding heeft bijgedragen aan de bewustwording rondom dit thema. Dankzij campagnes zoals die van ADI hebben meerdere landen inmiddels wetgeving ingevoerd die het houden van wilde dieren in circussen verbiedt — waaronder Peru, waar Mufasa uiteindelijk gered werd.
Kleine stappen, grote impact
De impact van Mufasa’s verhaal is niet te onderschatten. Zijn video werd miljoenen keren bekeken en gedeeld, en bracht mensen van over de hele wereld in beweging. Van petities tot donaties, van politieke aandacht tot onderwijsprogramma’s — het begon allemaal met de blik van een bergleeuw die voor het eerst in jaren weer bomen zag in plaats van tralies.
Dierenorganisaties gebruiken zijn verhaal nog steeds als krachtig voorbeeld van waarom inzet loont. De redding van één dier lijkt misschien klein, maar het kan het begin zijn van structurele veranderingen die veel verder reiken.
Waarom dit verhaal blijft raken
Wat Mufasa’s verhaal zo krachtig maakt, is de herkenbare strijd voor vrijheid en waardigheid. Hij had geen stem, geen keuze en geen manier om aan zijn situatie te ontsnappen. Maar dankzij de inzet van betrokken mensen werd zijn lot toch gekeerd. Het herinnert ons eraan dat we als samenleving verantwoordelijkheid dragen voor hoe we met dieren omgaan — en dat verandering mogelijk is, zelfs na twintig jaar onrecht.
Zijn verhaal roept belangrijke vragen op: Hoe willen we als mensen omgaan met dieren? Wat vinden we belangrijker: vermaak of welzijn? En welke keuzes kunnen wij maken om bij te dragen aan een wereld waarin geen enkel dier nog hoeft te leven in een kooi?
Wat jij kunt doen
Het verhaal van Mufasa is een oproep tot actie. Er zijn talloze manieren waarop je kunt bijdragen aan een wereld met meer respect voor dieren:
-
Ondersteun dierenorganisaties die opkomen voor wilde dieren en werken aan wetgeving en opvang.
-
Bezoek geen circussen of shows waarin dieren worden gebruikt voor entertainment.
-
Deel verhalen zoals dat van Mufasa om bewustzijn te vergroten in je eigen omgeving.
-
Leer kinderen over dierenwelzijn en het belang van vrije leefruimte voor wilde dieren.