Actueel
Willem Alexander en Máxima kopen nóg een enorme villa in Griekenland voor 14 miljoen euro!
Koninklijk paar breidt Grieks vastgoedbezit uit: tweede villa in Athene zou ‘Utopia’ heten
Koning Willem-Alexander en koningin Máxima staan bekend om hun liefde voor rust, natuur en het buitenleven. Die passie uit zich niet alleen in hun vakanties, maar ook in hun keuze voor verblijfsplaatsen. Al meer dan tien jaar bezit het koningspaar een prachtige villa in Kranidi, aan de kust van het Griekse schiereiland Peloponnesos. Dat vakantiehuis werd in 2012 aangekocht voor ongeveer 4,5 miljoen euro en vormt sindsdien een geliefde plek voor familie-uitstapjes en zomerse retraites.
Volgens recente berichten in Griekse media zouden Willem-Alexander en Máxima hun verblijf in Griekenland echter hebben uitgebreid met een tweede woning — ditmaal in de buurt van de hoofdstad Athene.
Een tweede thuis in Ekali
De nieuwe villa zou zich bevinden in Ekali, een welgestelde en groene buitenwijk ten noorden van Athene. De wijk staat bekend om haar rust, privacy en luxueuze villa’s, en trekt al decennialang Griekse en internationale prominenten aan.
Volgens lokale media draagt de woning de bijnaam ‘Utopia’ en zou het gaan om een waar architectonisch meesterwerk. De aankoopprijs zou rond de 14 miljoen euro liggen — ruim drie keer zoveel als hun eerdere investering in Kranidi.
Hoewel het Koninklijk Huis nooit officieel reageert op particuliere bezittingen, spreken verschillende vastgoedbronnen van een “opvallende en prestigieuze aankoop” die past binnen de discrete levensstijl van het koningspaar.
Een indrukwekkend buitenverblijf
De villa in Ekali wordt door makelaars omschreven als een van de meest exclusieve eigendommen van Griekenland. Met een woonoppervlak van bijna 1.500 vierkante meter, een perceel van meer dan 5.500 vierkante meter, en een apart bijgebouw van ruim 900 vierkante meter, is het pand allesbehalve bescheiden.
Binnenin is de woning voorzien van elf slaapkamers, elk met een eigen badkamer, wat de mogelijkheid biedt om gasten op hoog niveau te ontvangen. Daarnaast beschikt het complex over een privébioscoop, een fitnessruimte, een wellnessgedeelte met sauna, en een gameroom.
Buiten wordt de grandeur voortgezet met een uitgestrekte tuin, een zwembad met zonneterrassen, en meerdere zitgedeeltes die uitkijken over de heuvels van Attika.
De naam Utopia lijkt daarmee geen toeval — de villa combineert luxe, rust en privacy in een van de meest exclusieve wijken van Griekenland.
De Griekse droom van het koningspaar
De band van koning Willem-Alexander en koningin Máxima met Griekenland is niet nieuw. Sinds de aankoop van hun eerste woning in Kranidi in 2012 brengt het gezin er geregeld vakanties door. De villa, gelegen aan de turquoise kust van de Peloponnesos, ligt verscholen tussen olijfgaarden en biedt uitzicht over de Egeïsche Zee.
Het is een plek waar het gezin, vaak vergezeld door prinses Amalia, Alexia en Ariane, even aan de hectiek van het publieke leven ontsnapt.
Tijdens eerdere interviews benadrukte Willem-Alexander al eens dat hij zich in Griekenland “vrij” voelt. Ook Máxima heeft zich meermaals enthousiast uitgelaten over de mediterrane cultuur, het eten en het klimaat.
Sterke waardestijging van het eerste vakantiehuis
De oorspronkelijke villa in Kranidi werd destijds gekocht voor een bedrag van circa 4,5 miljoen euro, maar sindsdien zijn de vastgoedprijzen aan de Griekse kust fors gestegen.
De regio Peloponnesos is populair geworden bij internationale kopers, met name sinds de heropleving van de toeristische markt na de coronaperiode. Luxeobjecten in dat gebied zijn de afgelopen tien jaar soms meer dan verdubbeld in waarde.
Verschillende media schatten dat de huidige waarde van de koninklijke vakantievilla inmiddels meer dan 10 miljoen euro bedraagt. Daarmee zou het koningspaar hun investering ruimschoots hebben zien renderen.
Waarom een tweede huis?
De vraag die veel mensen bezighoudt, is: waarom een tweede woning in Griekenland?
Volgens vastgoedexperts kan de aankoop van een tweede huis in Athene diverse redenen hebben:
-
Strategische ligging: Ekali ligt op ongeveer 30 minuten rijden van het centrum van Athene, dicht bij diplomatieke kringen en internationale ambassades.
-
Privacy en veiligheid: De wijk staat bekend om haar goed beveiligde villa’s en discrete bewoners.
-
Praktische overwegingen: Het kan dienen als pied-à-terre wanneer de koninklijke familie officiële bezoeken brengt aan Griekenland of omliggende landen.
-
Investering: De Griekse luxe-vastgoedmarkt blijft stijgen, zeker in de omgeving van Athene en de Egeïsche eilanden.
Een andere mogelijkheid is dat de villa in Ekali dient als vervanging of uitbreiding van hun verblijf in Kranidi — bijvoorbeeld om dichter bij de hoofdstad te zijn tijdens periodes waarin ze Griekenland bezoeken.
Griekse media reageren enthousiast
De Griekse pers reageert opvallend positief op het nieuws. In lokale kranten worden Willem-Alexander en Máxima omschreven als “vrienden van Griekenland” die al jarenlang bijdragen aan het internationale imago van het land als vakantiebestemming.
Een column in de krant Kathimerini schreef:
“De Nederlandse koninklijke familie toont met deze aankoop hun blijvende verbondenheid met Griekenland. Ze kiezen niet voor de glamour van Mykonos of Santorini, maar voor de rust en elegantie van Athene’s groene voorsteden.”
Ook omwonenden in Ekali zouden volgens de lokale zender Skai TV verheugd zijn over de komst van hun nieuwe buren.
Privacy blijft prioriteit
Hoewel het koningspaar hun liefde voor Griekenland nooit onder stoelen of banken heeft gestoken, blijft privacy een belangrijk thema. In het verleden leidde de bouw van hun eerste villa tot veel publieke discussie in Nederland, onder meer vanwege de financiering en het gebruik van beveiliging door de Griekse autoriteiten.
Sindsdien probeert de Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) informatie over privébezittingen van het koningspaar zoveel mogelijk buiten de openbaarheid te houden. De recente berichten over de villa in Ekali zijn dan ook niet bevestigd.
Een woordvoerder van de RVD reageerde:
“Wij doen geen mededelingen over privézaken van leden van het Koninklijk Huis.”
https://www.youtube.com/watch?v=dgxrkrs7dco
Een groeiende trend onder Europese royals
Willem-Alexander en Máxima zijn niet de enigen die buiten Nederland een toevluchtsoord hebben gevonden. Ook andere Europese royals investeren steeds vaker in buitenlandse eigendommen.
Zo bezitten de Britse koninklijke familie meerdere huizen in Frankrijk, en hebben de Zweedse royals een zomerresidentie in Zuid-Italië. De keuze voor Griekenland past dus in een bredere trend waarin koninklijke families kiezen voor plekken met zon, zee en discretie.
Symboliek en levensstijl
De vermeende aankoop van een tweede woning in Griekenland weerspiegelt niet alleen een voorkeur voor luxe, maar ook een levensstijl die draait om rust, natuur en balans.
Voor Máxima en Willem-Alexander, die vaak een druk en publiek schema volgen, biedt een plek als Ekali precies wat ze zoeken: een veilige haven waar gezin en ontspanning centraal staan.
Het sluit bovendien aan bij hun bredere levensfilosofie: genieten van het goede leven, maar altijd met oog voor discretie en harmonie.
Een nieuwe fase van hun Griekse hoofdstuk
Of de berichten over het nieuwe buitenverblijf in Ekali volledig juist zijn, zal waarschijnlijk niet officieel worden bevestigd. Toch lijkt het erop dat het koningspaar een volgende stap zet in hun relatie met Griekenland.
Hun eerste villa in Kranidi bracht hen zon, rust en familiegeluk. De tweede woning — als de berichten kloppen — lijkt dat hoofdstuk verder uit te bouwen, met meer comfort en nabijheid tot Athene.
Wat vaststaat, is dat Griekenland een bijzondere plek blijft in het leven van de Oranjes. Een land dat voor hen voelt als een tweede thuis — waar ze, ver van de spotlights, kunnen genieten van wat ze het liefste doen: tijd doorbrengen met elkaar.
Nieuwe geluidsopnames zorgen voor opschudding in zaak rond Marco Borsato
De strafzaak tegen Marco Borsato krijgt een nieuwe wending nu er vlak voor de zitting honderden uren aan geluidsopnames zijn opgedoken. In totaal gaat het om ruim vijfhonderd uur aan afgeluisterde gesprekken tussen de aangeefster en haar moeder. Een deel van die gesprekken, ongeveer anderhalf uur aan transcriptie, blijkt volgens de verdediging mogelijk belangrijk bewijsmateriaal te bevatten.
In één van de fragmenten is de moeder van de aangeefster te horen terwijl ze zegt:
“Ik wilde Marco ook niet verder beschadigen dan al gebeurd is.”
Die uitspraak zorgt voor onrust, omdat het volgens de advocaten van Borsato twijfels oproept over de intenties van de moeder en de volledigheid van het onderzoek.
Verdediging spreekt van cruciaal materiaal
De advocaten van Marco Borsato noemen de opnames “essentieel” voor een eerlijk proces. Zij stellen dat de inhoud vragen oproept over de betrouwbaarheid van verklaringen die eerder zijn afgelegd en dat de verdediging mogelijk niet alle relevante informatie heeft ontvangen.
“We praten hier niet over een klein detail, maar over honderden uren aan gesprekken,” aldus een woordvoerder van de verdediging. “Als slechts een fractie daarvan relevant is, moet dat volledig kunnen worden onderzocht.”
Volgens de advocaten is er sprake van een situatie waarin het dossier onvolledig of onzorgvuldig is samengesteld. Zij benadrukken dat het recht op een eerlijk proces betekent dat de verdediging alle beschikbare informatie moet kunnen inzien — zeker wanneer die informatie mogelijk invloed heeft op de geloofwaardigheid van verklaringen.
0penbaar Ministerie erkent procedurele fout
Het 0penbaar Ministerie (OM) heeft inmiddels bevestigd dat het toevoegen van de geluidsopnames aan het dossier onbedoeld is gebeurd. De hoofdofficier van justitie verklaarde dat het materiaal weliswaar formeel is geregistreerd, maar dat de inhoud niet relevant werd geacht voor de hoofdzaak.
“De opname is destijds toegevoegd, maar niet uitgewerkt, omdat de inhoud volgens ons geen directe betekenis had voor de tenlastelegging,” aldus de verklaring van het OM.
Toch erkent het OM dat het onderbelichten van dit bewijsstuk achteraf ongelukkig was.
“We hadden beter moeten uitleggen waarom bepaalde fragmenten niet zijn uitgewerkt,” zegt de hoofdofficier. “Dat had de transparantie ten goede gekomen.”
Volgens het OM verandert de aanwezigheid van de opnames echter niets aan de kern van de zaak. De conclusie blijft volgens hen overeind dat het beschikbare bewijs voldoende is om tot een oordeel te komen.
Verdediging vraagt om uitstel van de zitting
De verdediging is het daar niet mee eens en vraagt om uitstel van de behandeling van de zaak. Advocaten Geert-Jan en Carry Knoops willen eerst volledige inzage in alle vijfhonderd uur aan opnames om te kunnen beoordelen of er meer relevante fragmenten zijn.
“We kunnen niet spreken van een eerlijk proces als wij niet weten wat er in die gesprekken wordt gezegd,” stelt Knoops. “De rechtbank hoort te beslissen op basis van een compleet beeld — niet op basis van een selectie.”
Volgens de verdediging vormt het achterhouden of onvoldoende onderzoeken van dit materiaal een risico voor de rechtszekerheid.
“Wanneer de uitspraak wordt gedaan zonder dat dit materiaal volledig is beoordeeld, ontstaat het gevaar dat cruciale context ontbreekt,” aldus Knoops.
Wat staat er op de bandopnames?
De inhoud van de opnames is niet openbaar gemaakt, maar volgens bronnen rondom de zaak bevatten ze persoonlijke gesprekken tussen de aangeefster en haar moeder in de periode nadat de eerste vermoedens ontstonden.
In één van de transcripties, die door de verdediging is ingezien, zou de moeder van de aangeefster hebben gezegd dat ze Borsato niet verder wilde beschadigen. Voor de advocaten roept dit de vraag op of er binnen de familie bewuste keuzes zijn gemaakt over de manier waarop de beschuldigingen naar buiten zijn gebracht.
Het OM noemt die redenering speculatief, en benadrukt dat uit de context van de gesprekken blijkt dat het om emotionele uitspraken gaat in een moeilijke periode. Toch wil de rechtbank eerst beoordelen of er inderdaad meer relevante fragmenten zijn die mogelijk invloed kunnen hebben op de zaak.
Procedurële discussie
De kwestie rond de bandopnames is inmiddels uitgegroeid tot een juridisch debat over de zorgvuldigheid van de procedure. Volgens de verdediging is het onacceptabel dat dit materiaal pas zo laat boven tafel kwam.
“Het feit dat deze gesprekken pas kort voor de zitting zijn ontdekt, roept vragen op over de manier waarop het onderzoek is gevoerd,” aldus Knoops.
De advocaten stellen dat de opnames niet uit eigen beweging door het OM zijn overlegd, maar pas na toevalsvondsten in het dossier boven water kwamen. Dat zou volgens hen kunnen wijzen op een gebrek aan transparantie.
Het OM benadrukt daarentegen dat er geen sprake is van kwade opzet.
“Het was een administratieve fout,” stelt de woordvoerder. “We hebben direct na ontdekking de situatie gemeld aan de rechtbank.”
Onrust in het publieke debat
De ophef over de geluidsopnames heeft ook geleid tot nieuwe discussies in de media. Zowel sympathisanten als critici van de zanger volgen het proces op de voet, en op sociale media wordt volop gespeculeerd over de inhoud van de opnames.
Volgens mediadeskundige René van den Berg laat deze ontwikkeling zien hoe gevoelig en gelaagd de zaak inmiddels is geworden.
“Het gaat al lang niet meer alleen over schuld of onschuld,” zegt hij. “De manier waarop bewijs wordt verzameld en gepresenteerd, bepaalt nu ook hoe het publiek erover denkt.”
Hij noemt de zaak een toetssteen voor vertrouwen in justitie.
“Wanneer er twijfel ontstaat over de volledigheid van het dossier, raakt dat niet alleen deze zaak, maar ook het bredere vertrouwen in het rechtssysteem.”
Volledige inzage als voorwaarde voor eerlijk proces
De kern van het debat draait nu om de vraag: heeft Marco Borsato toegang gehad tot alle relevante informatie die van invloed kan zijn op zijn verdediging?
Volgens de verdediging niet. Zij stellen dat de afwezigheid van volledige inzage in de honderden uren aan opnames het recht op een eerlijk proces kan ondermijnen.
“Het principe van ‘equality of arms’ betekent dat beide partijen gelijke toegang moeten hebben tot alle stukken,” benadrukt Knoops. “Zonder dat is er geen sprake van een evenwichtige rechtsgang.”
De rechtbank zal moeten beslissen of er uitstel komt, zodat de verdediging meer tijd krijgt om het materiaal te beluisteren en te analyseren.
Een zaak die verder gaat dan de inhoud
De discussie over de opnames maakt duidelijk dat de zaak-Borsato niet alleen inhoudelijk zwaar, maar ook procedureel complex is. Waar het eerst ging over de verklaringen van betrokkenen, verschuift de aandacht nu naar de manier waarop justitie met bewijs omgaat.
“Dit laat zien hoe dun de lijn is tussen zorgvuldigheid en onvolledigheid,” zegt Van den Berg. “Zelfs een kleine procedurele misstap kan grote gevolgen hebben voor de geloofwaardigheid van het proces.”
Conclusie: een juridisch en moreel spanningsveld
Wat begon als een artistieke carrière in opspraak, is uitgegroeid tot een breed maatschappelijk vraagstuk over rechtvaardigheid, transparantie en vertrouwen. De kwestie van de vijfhonderd uur aan geluidsopnames symboliseert dat spanningsveld: hoe ver moet justitie gaan om volledige openheid te waarborgen, en hoe voorkomt men dat emoties de rechtsgang beïnvloeden?
De rechtbank zal de komende weken bepalen of de behandeling wordt uitgesteld of doorgaat zoals gepland. Wat de uitkomst ook wordt, duidelijk is dat deze zaak nog lang niet ten einde is — en dat elke nieuwe onthulling het beeld van de zaak opnieuw kleurt.